ဒီေကာင္ဘယ္သူတုန္း

မေရးေတာ့ဘူးလို႔ ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မေရးေတာ့ မသိဘူးထင္ေနမွာစိုးလို႔ပါ။ ျမန္မာပရိသတ္ဟာ ဘာမွ မသိဘူး။ သူတို႔႐ိုက္ျပသမွ် ႐ုပ္ရွင္ေတြကိုပဲ ၾကည့္ေနရတယ္။ ငါတို႔႐ိုက္ခ်င္ရာ႐ိုက္မယ္၊ ပိုက္ဆံရၿပီးေရာဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကမွာစိုးလို႔ပါ။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္အဆင့္အတန္းဟာ အျခား ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဗြီဒီယိုအဆင့္၊ ဒီဗီဒီ အဆင့္ကိုေတာင္ မီေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီလိုေျပာတဲ့ အတြက္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို အထင္ေသးၿပီး အျခားလူမ်ိဳးကိုမွ အထင္ႀကီးတယ္လို႔ ထင္စရာရွိပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ့္ျမန္မာဆိုရင္ အကုန္ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ လုပ္ေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေခတ္စနစ္ႀကီးက အဲဒါကိုလည္း ခြင့္မျပဳေတာ့ပါဘူး။ မေကာင္းတာကို မေကာင္းေျပာ၊ ျပင္သင့္တာကို ျပင္မွ တိုးတက္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အဆင့္မမီဘူးဆိုတာဟာ သ႐ုပ္ေဆာင္အရည္အေသြးကို မဆိုလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ွဆီမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ စက္မႈပိုင္းဆုိင္ရာ၊ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ၊ အတတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ေတြမွာသာ တိုးတက္လာမယ္ဆိုရင္ ေဟာလီး၀ုဒ္နဲ႔ ရင္ေဘာင္မတန္းႏိုင္စရာ မရွိပါဘူး။ ဟိုတစ္ေန႔က ၾကည့္လိုက္ရတဲ့ ထိုင္းက ႐ိုက္ကူးတဲ့ Mercury Man ဆိုရင္ အေတာ္ေလးကို အဆင့္အတန္းမီတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း ေၾကျငာထားပါတယ္။ အဲဒီဇာတ္ကားဟာ ေဟာလီး၀ုဒ္ေစ်းကြက္ကို ထိုးေဖာက္ဖို႔ ပါတဲ့။ တကယ္လည္း အဆင့္မီတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ Super Man, Spider Man တို႔လို ဇာတ္လမ္းပါပဲ ဒါေပမယ့္ ထိုင္းလိုႏိုင္ငံက အဲဒီလိုဇာတ္ကားေတြ ႐ိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြကေရာ ဘာေတြ ႐ိုက္ကူးေနသလဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…။

ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားက ``ဒီေကာင္ ဘယ္သူတုန္း´´။ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြကေတာ့ စာရင္းေရးျပရင္ အေတာ္ကို ေလးစားသြားမယ္။ အေတာ္လည္း စိတ္၀င္စားသြားမယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ သ႐ုပ္ေဆာင္နာမည္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး အေတာ္ကိုႀကီးတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးနဲ႔ သြားၾကည့္ခဲ့တာကိုး။ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြက -

ေနတိုး၊ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္၊ ေမာ့စ္၊ ေမတၱာ၊ ခင္စိုးပိုင္၊ မိုးဒီ၊ ကင္းေကာင္၊ ေက်ာ္ထူး၊ အျခားဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါေသးတယ္ဗ်။ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားရဖို႔ေကာင္းသလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ္ရယ္ရမယ္ ဆိုၿပီး သြားတာေပါ့။

ဇာတ္လမ္းအဖြင့္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ေနတိုးကို သူ႔မိေထြးက အလုပ္ခုိင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ သူတို႔ စကားေျပာပံု ေတြကို ျပတယ္။ မိေထြးလုပ္တဲ့လူက တစ္ခုၿပီးတစ္ခုခိုင္းတယ္ ေနတိုးက ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကုိ ပရိသတ္ကို ရယ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီအခန္းမွာ ေျပာစရာေတြက အမ်ားႀကီးေပမယ့္ ျမန္မာကားပဲဆိုၿပီး လ်စ္လ်ဴ႐ႈ လုိက္ပါတယ္။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလို႔မရတာက အဲဒီအခန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကားေျပာခန္းမွာ ေနတိုးေျပာတဲ့ စကားပါ။ သူ႔မိေထြးက ၿမိဳ႕ထဲသြားရင္းနဲ႔ ဓာတ္ပံု၀င္ေ႐ြးခဲ့ဖို႔ မွာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေနတိုးက ဘာျပန္ေမးလဲဆိုေတာ့ ``ဓာတ္ပံုက တစ္ကိုယ္လံုးေပၚတဲ့ပံုလား´´တဲ့။ ေမးၿပီးေတာ့ ထြက္ေျပးသြားတယ္။ ေကာင္းေရာဗ်ာ။ ယဥ္ေက်းလိုက္ၾကတာ။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ ေနတိုးက အဲဒီဇာတ္ကားမွာ မိေထြးကို အေမအရင္းတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ပါသတဲ့။

ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒီအထိ ဇာတ္လမ္းက ၾကည့္လို႔ရေနေသးတယ္။ စတာက ေနတိုးက လမ္းေလွ်ာက္အလာ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခန္းပါ။ ေနတိုးက ေပတိေပစုတ္၊ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္က ပန္းေရာင္းေနတာလည္း ျမင္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ တစ္ခါတည္းကို ထြက္ၿပီးျပန္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီးသား ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္ေတြက မ်က္စိထဲမွာ အလိုလိုကို ေပၚလာတယ္ေလဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ထားဖူးတာက ကမၻာေက်ာ္ ဟာသပညာရွင္ Charlie Chaplin ရဲ႕ City Lights ဇာတ္ကားပါ။ တကယ့္ကုိ တေသြမတိမ္း အဲဒီဇာတ္ကားရဲ႕ ဇာတ္ကြက္ေတြအတိုင္းပါပဲဗ်ာ။ ဘာၿပီးရင္ ဘာလာမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္က ႀကိဳေတြးလိုက္၊ ႐ုပ္ရွင္ကလည္း အဲဒီအတုိင္းျပလုိက္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ေနတိုးက ခ်ာလီခ်က္ပလင္ ကို မီဖို႔မေျပာနဲ႔ နည္းနည္းေလးမွေတာင္ တူေအာင္ သ႐ုပ္မေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ဖူးတဲ့ ခ်ာလီခ်က္ပလင္ ရဲ႕ City Lights ဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုရင္ အခုထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွတ္မိေနတာသာ ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဇာတ္ကားမွာ ခ်ာလီခ်က္ပလင္ဟာ ဟာသကိုသာမက အလြမ္းအေဆြးေတြကိုပါ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဘယ္လိုသ႐ုပ္ေဆာင္ျပထားတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ဖူးတဲ့သူတိုင္း သိမွာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီ City Lights ကို ၾကည့္တုန္းက ခ်ာလီခ်က္ပလင္နဲ႔ ပန္းေရာင္းတဲ့ေကာင္မေလး ခြဲခြာတဲ့အခန္းမွာ သနားလြန္းလို႔ ကေလးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲခဲ့ရပါေသးတယ္။

ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ၿပီး ျမန္မာမႈျပဳတာပဲ ဘာျဖစ္လဲဆိုရင္ေတာ့ ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဇာတ္ကားတစ္ခုလံုး မွာ ဇာတ္လမ္းသာ ၿပီးသြားတယ္။ Charlie Chaplin ရဲ႕ City Lights ကို ျပန္လည္ခံစားပါသည္တို႔၊ ျပန္လည္ ေရးဖြဲ႕ပါသည္တို႔၊ ျမန္မာမႈျပဳပါသည္တို႔ ဆိုတဲ့ အၫႊန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ မပါတာကိုေတာ့ အေတာ့္ကို ဘ၀င္မက် ျဖစ္မိပါတယ္။ ကုိယ္က ဇာတ္ေက်ာ႐ိုးကိုသာယူၿပီး ကုိယ့္ဘာသာ ဇာတ္ကြက္ဆင္႐ိုက္တာဆိုရင္ေတာ့ ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ အဲဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ မူရင္းဇာတ္ကားထဲကအတုိင္း ဇာတ္ေကာင္ Character ေတြေရာ၊ ဇာတ္လမ္း Plot ေတြေရာ၊ Flow ေတြေရာကို အကုန္တစ္ပံုစံတည္း ကူးခ်ထားၿပီး ဘာမွမေရးထားေတာ့ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းကို မသိဘူးဗ်ာ။ အဖြင့္မွာ ေရးထားတာက ``ညီညီထြန္းလြင္ ေရးတဲ့ဇာတ္လမ္း´´ တဲ့။ ေသေရာေပါ့ဗ်ာ။ မသိရင္ ခ်ာလီခ်က္ပလင္ကပဲ သူ႔ဇာတ္လမ္းကို ခိုးၿပီး႐ိုက္ထားသလိုလိုနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြလုပ္ပံု ေျပာပါတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ေရးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ႏိုင္ငံျခားကားတစ္ခုမွာမ်ား ယူၿပီး ႐ိုက္ထားမိရင္ သူဘယ္လိုေျပာမလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာကို အလြန္အင္မတန္ စိတ္၀င္စားမိပါရဲ႕ဗ်ာ။

ေဆာင္းဦးလိႈင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ခ်က္ခ်င္းသတိရတယ္ဗ်။ ``x x x သူတို႔သီခ်င္းေတြ ဗီစီဒီေလးေအာင္ျမင္ေတာ့ တခ်ိဳ႕က ခုိးကူးသတဲ့ x x x ဒါကိုေတာ့မခံႏိုင္ဘူး x x x သူမ်ားသီခ်င္းေတြယူဆိုတုန္း အရသာဟာ တကယ္ကို ရွိသတဲ့ x x x ´´ အခုလည္း အဲဒီလိုပါပဲဗ်ာ။ ကုိယ္ ပိုက္ဆံရရင္ၿပီးေရာ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားျဖစ္ရင္ၿပီးေရာ လုပ္တာေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံ စာရင္းဟာ အေတာ္ကို အားရဖို႔ေကာင္းတဲ့ အမည္စာရင္းပါ။ တကယ္တမ္းဇာတ္လမ္းထဲမွာက်ေတာ့ သူတို႔အားလံုးဟာ ဇာတ္၀င္ခန္း တစ္ခန္းစီေလာက္နဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ၿပီး ေပ်ာက္သြားၾကတာပါ။ ေမတၱာဆိုရင္ သြားဆရာ၀န္အျဖစ္ တစ္ခန္းသ႐ုပ္ေဆာင္ရတယ္၊ မိုးဒီ ဆိုရင္ ဆပ္ျပာခဲနဲ႔ ဒိန္ခဲ မွားၿပီးစားမိတဲ့အခန္း တစ္ခန္းပဲ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတယ္၊ ခင္စိုးပုိင္ဆိုရင္လည္း ပထမဆံုး တစ္ခန္းပဲ မိေထြးေနရာက သ႐ုပ္ေဆာင္ၿပီး ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းကို မသိဘူး။ အဲဒီေတာ့ဗ်ာ သူတို႔နာမည္ေတြ သံုးၿပီး လူ၀င္ေအာင္လုပ္တဲ့သေဘာသက္သက္ကလြဲၿပီး အျခားဘာမွ ဇာတ္လမ္းကို အေထာက္အကူမျဖစ္တာကို သတိထားမိတဲ့လူတိုင္း သိၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားဟာသအမ်ားစုကို ဇာတ္လမ္းသေဘာေလးေတြ ထည့္ၿပီး ရယ္ခုိင္းတဲ့ကိစၥပါ။ အေတာ္ကုိ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးႏိုင္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္ပါတယ္။ ဖတ္ဖူးၿပီးသားလူေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မအီမလည္ႀကီး ျဖစ္မယ္ဆိုတာ စဥ္းစားသာၾကည့္ဗ်ာ။ ဥပမာဗ်ာ သြားႏုတ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ သြားဆရာ၀န္က ဒီသြားကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လ ေလာက္ကတည္းက ႏႈတ္ပစ္ခဲ့သင့္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ ေမာ့စ္က ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆုိင္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရတာက ၁ လေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဒီသြားႏႈတ္ခကို သူ႔အေဖဆီကပဲေတာင္း၊ သူမေပးႏိုင္ဘူး ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္ရွိေသးတယ္။ ယမကာ ဟာသမ်ားထဲကတစ္ပုဒ္။ ေမာ့စ္က မူးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ညီမေလး နာမည္ဘယ္သူလဲလို႔ေမးတယ္။ အဲဒီ ေမးမိတဲ့ညီမေလးဟာ သူ႔မိန္းမျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ စိတ္ဆိုးၿပီး ေမာ့စ္နဲ႔ ကြဲမလိုျဖစ္၊ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတဲ့ ဇာတ္ကြက္မ်ိဳးပါ။ အျခားဟာသျဖစ္ေအာင္ ႐ုိက္လို႔ရတဲ့ ျမန္မာ့လူေနမႈ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးပါဗ်ာ။ ဘာလို႔ သူမ်ားေတြဟာကိုပဲ အလြယ္တကူယူၿပီး သံုးေနၾကသလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါဘူး။

ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာလည္း ခ်ာလီခ်က္ပလင္နဲ႔ တမင္ကြဲေအာင္လုပ္လုိက္သလား မွတ္ရေအာင္ကို ဒါ႐ိုက္တာက ပညာသားပါပါကို လုပ္ျပသြားပါတယ္ဗ်ာ။ အနားမွာသာ ဒါ႐ိုက္တာရွိရင္ ခ်က္ခ်င္းကို ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားဗ်ာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းကို တုိက္႐ိုက္လည္း ကူးခ်ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ကိုလည္း ရသပ်က္ေအာင္ လုပ္ပစ္လုိက္တယ္လို႔။

ကဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ``ဒီေကာင္ဘယ္သူတုန္း´´ ဇာတ္ကားကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရယ္ရတဲ့အျပင္ ျပန္ေမးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိလို႔ အီးမွန္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ``ဒီလိုပါပဲကြာ´´လို႔ ေျဖရတာ မအီမလည္ႀကီး ဗ်။ ခ်ာလီခ်က္ပလင္ဇာတ္ကားကို ရည္ၫႊန္းထားျခင္းမရွိ၊ ေတာင္းပန္ထားျခင္းမရွိဘဲနဲ႔ ညီညီထြန္းလြင္ ေရးတဲ့ ဇာတ္လမ္းဆိုၿပီး ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ဒါ႐ုိက္တာကို ``ဒီေကာင္ဘယ္သူတုန္း´´လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေမးေတာ့ပါဘူး။ သူဘယ္သူလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိေနၿပီပဲ။ မိတ္ေဆြတို႔လည္း ``ဒီေကာင္ဘယ္သူတုန္း´´ သိခ်င္ရင္ အဲဒီဇာတ္ကားသာ ေျပးၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ခ်ာလီခ်က္ပလင္ရဲ႕ City Lights ကိုေတာ့ မၾကည့္ထားနဲ႔လို႔ ႀကိဳတင္မွာလိုက္ခ်င္တာပါပဲ။ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ…။

စာႂကြင္း။ ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခုိက္မႈ၊ နစ္နာေစေအာင္ေရးသားမႈ လံုး၀မဟုတ္ပါေၾကာင္း ေျပာလိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မည္သည့္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းကိုမွ် ႐ိုက္ကူးႏိုင္သည့္ အဆင့္အတန္း၊ ႐ုပ္ရွင္ပညာ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ျမန္မာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြကို ေကာင္းေစခ်င္ေသာစိတ္၊ ႐ုပ္ရွင္ေလာကႀကီး တိုးတက္ေစလိုေသာစိတ္၊ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ ကားမ်ား ႏိုင္ငံတကာသို႔ ထိုးေဖာက္ႏိုင္ေစလိုေသာစိတ္ကေတာ့ အျပည့္ရွိေၾကာင္းကို ႀကိဳက္သည့္ေနရာတြင္ သစၥာဆို၀ံ့ပါေၾကာင္း။

...

......

....................................................