မၾကာမီ သႀကၤန္က်ေတာ့မည္။ ျမန္မာတို႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္အခါပင္။ Myanmar New Year ဆိုပါေတာ့။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာအမ်ားစုက ျမန္မာႏွစ္သစ္တစ္ႏွစ္ကူးသည္ကို သတိျပဳမိတာ၊ အသိအမွတ္ျပဳတာ၊ ႏွစ္သစ္ကူးအတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ ျပဳလုပ္တာကို စိတ္ထဲရွိၾကတာမဟုတ္။ အားလံုးနီးပါးေလာက္က ေရကစားၾကရန္၊ သႀကၤန္တြင္းတြင္ စိတ္လြတ္ ကုိယ္လြတ္ အနားယူၾကရန္၊ ကဲၾကရန္အတြက္သာ သတိရၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာေတြအားလံုးနီးပါး ႏွစ္သစ္ကူးအျဖစ္ တကူးတကေမွ်ာ္တာက ဒီဇင္ဘာႏွင့္ ဇန္န၀ါရီၾကား ခရစ္ႏွစ္အကူးအေျပာင္းျဖစ္သည္။ တစ္ကမၻာလံုးက ခရစ္သကၠရာဇ္ကို အသံုးျပဳေနသည့္အတြက္ အမ်ားႏွင့္နည္းတူ ခရစ္ႏွစ္အကူးအေျပာင္း ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုတာ၊ ေပ်ာ္ၾကရႊင္ၾကတာကို လက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာတို႔တြင္ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကုိယ္ပိုင္သကၠရာဇ္ခုႏွစ္ သတ္မွတ္ခ်က္၊ ကုိယ္ပိုင္ရက္သတ္မွတ္ခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္ ျမန္မာလသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဗဒင္ဆရာ၊ နကၡတ္ဆရာေတြေလာက္ကသာ ျမန္မာသကၠရာဇ္၊ လ၊ ရက္ မ်ားကို အမ်ားစုအသံုးျပဳၾကၿပီး ျမန္မာအမ်ားစုက ေန႔စဥ္ျဖစ္သန္းေနသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ပင္ ဒီေန႔ကေတာ့ ျမန္မာလို ဘယ္ႏွရက္ေန႔ဟု မသိၾကေတာ့တာကို ၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ျမန္မာရက္မ်ားကို မသံုးၾကသည္ကို နားလည္ပါသည္။ ခြင့္လႊတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ပိုင္သကၠရာဇ္၊ လ၊ ရက္မ်ားကိုေတာ့ သိသင့္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ သႀကၤန္ဘယ္ေန႔ က်သည္ကိုပင္ ျမန္မာလိုရက္ျဖင့္ မေျပာၾကေတာ့ပါ။ ဧၿပီ ဘယ္ႏွရက္ေန႔မွာ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔၊ ဘယ္ေန႔က ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔ စသည္ျဖင့္သာ ေျပာၾကပါေတာ့သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္၊ လ၊ ရက္မ်ားကို ျမန္မာေတြမေျပာလွ်င္ ဘယ္သူေတြ ေျပာမည္နည္း။ ျမန္မာေတြမွ နားမလည္ေတာ့လွ်င္ မည္သူေတြ နားလည္ၾကမည္နည္း။ ရင္ေလးမိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ႀကံဳရသမွ်ကေတာ့ သႀကၤန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနမႈအားလံုးသည္ ေရကစားရန္၊ လည္ပတ္ရန္၊ အပန္းေျဖခရီးထြက္ရန္သာ အမ်ားစုျဖစ္ၾကပါသည္။ အသက္နည္းနည္းႀကီးသူတို႔က သႀကၤန္တြင္း ဒုလႅဘ၀တ္ရန္၊ ဥပုသ္ သီတင္းေဆာက္တည္ရန္ ျပင္ဆင္စိတ္ကူးၾကပါသည္။ ထုိကိစၥမ်ားသည္လည္း ျပႆနာမရွိပါ။ မည္သူက ေကာင္းတာလုပ္တယ္၊ မည္သူက မေကာင္းဘူးဟု ေျပာရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ လူငယ္ေတြက ေပ်ာ္ၾကပါးၾကရန္ အားသန္ေပမည္။ လူႀကီးေတြက ေအးေအးေဆးေဆးေနရန္၊ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္တည္ရန္ စိတ္ကူးေပလိမ့္မည္။ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ေရသဘင္ပြဲေတာ္သည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုအျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားအတြက္မူ သေဘာမတူႏိုင္ပါ။ သႀကၤန္တြင္း ေရပက္ျခင္းသည္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ားေဆးေၾကာျခင္းဟု ဆိုၾကပါသည္။ အဓိပၸါယ္ရွိ၏မရွိ၏ကို တိတိက်က်ေျပာရန္ ကၽြန္ေတာ္မဆံုးျဖတ္ လိုပါ။ စာဖတ္သူကိုယ္တုိင္သာ စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။ သႀကၤန္တြင္ ေရပက္လိုက္ျခင္းသည္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ားကို တကယ္ပင္ေဆးေၾကာေပးပါသလား။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ မႏွစ္က ႐ံုးမွန္မွန္လည္းမတက္၊ အလုပ္ကိုလည္း မႀကိဳးစား၊ မၾကာခဏျပႆနာရွာတတ္ေသာ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးသည္ သႀကၤန္ေရေလာင္းလိုက္သည္ႏွင့္ စိတ္သစ္လူသစ္ျဖင့္ ဘာအျပစ္အနာအဆာအညစ္အေၾကးမွ် မရွိေတာ့ေသာ ၀န္ထမ္းသစ္တစ္ဦးျဖစ္သြားပါသလား။ သူမ်ားပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူေသာ သူခိုးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သႀကၤန္ေရျဖင့္ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ေဆးေၾကာမည္ဟု ဆိုကာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးလွည့္ပတ္၍ ေရပက္ခံထြက္ပါေစဦး။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္မ်ားသည္၊ မေကာင္းမႈမ်ားသည္ စင္ၾကယ္သြားပါသလား။ မည္သို႔ေသာပုဂၢိဳလ္ကမ်ား ထိုသူခိုးကို မေကာင္းမႈအညစ္အေၾကးမ်ားစင္ၾကယ္သြားေအာင္ ေရေလာင္းႏိုင္ပါမည္နည္း။
ေနာက္တစ္ခုက သႀကၤန္က်ေသာကာလသည္ ပူျပင္းေသာေႏြရာသီျဖစ္သည့္အတြက္ ေအးခ်မ္းပါေစျခင္းငွာ ေရပက္ကစားၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုအယူအဆကေတာ့ အနည္းငယ္လက္ခံႏိုင္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ေနပူႀကီးထဲတြင္ ေရေလာင္းျခင္းသည္ အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္မ်ားလွပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကပါသည္။ သႀကၤန္ေရက မဖ်ားဘူး၊ အဖ်ားေပ်ာက္တယ္ဟု။ မျငင္းလုိပါ။ တစ္ခုသာ ေျပာလိုပါသည္။ ထိုအခ်က္သည္ လူ႔စိတ္ႏွင့္ဆိုင္သည္ဟုပင္။ ျမန္မာတို႔၏ အစဥ္အလာ ယံုၾကည္မႈအရ သႀကၤန္ေရသည္ အႏၲရာယ္ ကင္းသည္၊ က်န္းမာေစသည္၊ သႀကၤန္ေရထိရင္မဖ်ားမနာေပ။ ထိုစိတ္က လူေတြကို လႊမ္းမိုးအႏိုင္ယူထားသည့္အတြက္ မဖ်ားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒါေတာင္ လူတိုင္းမဟုတ္ပါ။ သႀကၤန္ေရဆိုတာ အႏၲရာယ္ကင္းတယ္ဟုဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပက္ခံကားမ်ား ေမွာက္ၾကပါသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သႀကၤန္တြင္းတြင္ အျခားကာလမ်ားထက္ ေဆး႐ံုမ်ား၌ အေရးေပၚ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ ေန႔စဥ္လူနာမ်ား ေရာက္လာၾကပါသနည္း။ မိမိႏွင့္နီးစပ္ရာ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ား၊ ဆရာ၀န္မ်ားကိုသာ ေမးၾကည့္ေစလိုပါသည္။ သႀကၤန္သည္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ား အတြက္ အင္မတန္အလုပ္႐ႈပ္ေသာ ကာလျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ခုက ေအးခ်မ္းပါေစဟူေသာစိတ္ျဖင့္ ေရပက္ေလာင္းၾကသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ မွန္ပါ၏ေလာဟု ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပူေဖာင္းမ်ား သံုးၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပိုက္မ်ား ျဖင့္ ထိုးၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ခြက္ေစာင္းခုတ္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ အုိးမည္းသုတ္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဣေျႏၵပ်က္ျပားေအာင္ ေရပက္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပက္ခံကားမ်ား ေပၚမွ လူမ်ား၏မ်က္ႏွာကို ေရပိုက္ျဖင့္ထိုး၍ ေဘာင္းဘီအိတ္အတြင္းမွ ပိုက္ဆံအိတ္မ်ားႏိႈက္ၾကပါသနည္း။ ႏွမခ်င္း မစာမနာ လက္သရမ္းၾကပါသနည္း။ ပါးစပ္သရမ္းၾကပါသနည္း။
ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာလိုပါေသးသည္။ ယခင္ကဆိုလွ်င္ ေျပာရတာနည္းနည္းေၾကာင္ပါလိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ဒီလိုပါ။ နာဂစ္ဒဏ္ကို ခံလိုက္ရသည့္ေဒသမ်ားတြင္ ေသာက္သံုးေရခ်ိဳ ရရွိေရးသည္ ယေန႔တိုင္ ဦးစားေပးေျဖရွင္းေနရေသးသည့္ အေရးကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားဆိုလွ်င္ ယေန႔တိုင္ ေရခ်ိဳ မရႏိုင္ေသးဘဲ ေရငန္မ်ားသာျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထိုသုိ႔ေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြက ကိုယ့္ေပ်ာ္ဖို႔ ရႊင္ဖို႔တစ္ခုတည္းအတြက္ ေရခ်ိဳမ်ားကို စိတ္ရွိတုိင္း ေလာင္းပက္ျဖဳန္းတီးေနၾကသည္မွာ တရားမွ်တပါ၏ေလာဆိုသည္ကို နည္းနည္းေလး စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။ သႀကၤန္ေရေလာင္းျခင္းထက္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ေျမလြတ္ေနရာတိုင္းတြင္ သစ္ပင္၊ ပန္းပင္၊ သီးပင္၊ စားပင္စိုက္ပ်ိဳး၍ ေရေလာင္းပြဲေတာ္လုပ္သည္ဆုိလွ်င္ပင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအားလံုးအတြက္ မည္မွ် အက်ိဳးရွိမည္နည္းဟု စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။
ထို႔အျပင္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ တူရကီႏိုင္ငံ အစၥတန္ဘူလ္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ပဥၥမအႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ေရကြန္ဖရင့္တြင္ ကမၻာ့ေရေကာင္စီ(World Water Council) ဥကၠ႒ လြစ္ေဖာ္ရႊန္ (Loic Fauchon) ေျပာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပလိုပါသည္။ “ေရခ်ိဳေရသန္႔ လြယ္လြယ္ကူကူရႏိုင္တဲ့ ေခတ္မ်ိဳးကုန္ၿပီ။ ေရလိုအပ္မႈကို ပံုမွန္ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဖို႔ မူ၀ါဒေတြ စတင္ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မယ္”။ “လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္က ကမၻာတစ္၀န္းလံုးမွာ ေရရရွိေရးမူ၀ါဒေတြဟာ ေရေတြပိုၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႔ကိုပဲ အေလးထားအာ႐ံုစိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ခ်ိဳ႕မွာ အရွက္မရွိ အခ်ိဳးအဆမ်ိဳးေရာက္တဲ့အထိ ေရေတြ မတရားသံုးစြဲခြင့္ ရေနတာမ်ိဳးကို လံုး၀ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး၊ ကမၻာတစ္၀န္းလံုးရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုးဟာ ေရနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆက္ႏြယ္မႈနဲ႔ ေရေခၽြတာသံုးေရးလုပ္ငန္းေတြေဆာင္ရြက္ဖို႔နဲ႔စပ္လ်ဥ္းလို႔ ေမးခြန္းေတြထုတ္သင့္တယ္”ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ တင္သြင္းသည့္ ေရဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအစီရင္ခံစာအဆိုအရ ေရရွားပါးမႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမ်ားအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတြင္းဆူပူမႈမ်ား၊ တင္းမာမႈမ်ား ေပၚေပါက္ႏိုင္သည့္ အလားအလာမ်ားစြာရွိသည္ဟု သိရေပသည္။
ဤအခ်က္မ်ားသည္ အခ်ိဳ႕ေသာ ထုတ္ႏုတ္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။ သမိုင္းတြင္ ေသာက္သံုးေရအတြက္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ေသာ စစ္ပြဲမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ား၊ တင္းမာမႈမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သတိေပးေနသည္။ ယခုတိုင္လည္း ေရအတြက္ မေျပမလည္ျဖစ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားရွိေနေသးသည္။ ရာသီဥတုအေျခအေနမ်ားအရ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ ေရခ်ိဳမ်ား ရွားပါးလာျခင္းသည္ မည္သို႔မွ် ျငင္း၍မရေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာသည္။ သစ္ေတာမ်ား ရွားပါးလာသည္။ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားကို ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအတြင္းသို႔ မဆင္မျခင္ စြန္႔ပစ္ၾကသျဖင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအတြင္းရွိ ေရခ်ိဳမ်ား ေရထုညစ္ညမ္းကာ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ကုန္သည္။ ထိုအခ်က္မ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲအရ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ဘံုပိုင္ဆိုင္ေသာ ျမစ္မ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေတြ စစ္မက္ျဖစ္ပြားလာႏုိင္သည္။ ထို႔အတြက္ ယခုကတည္းက ႏိုင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေခါင္းခ်င္႐ုိက္ေဆြးေႏြးေနၾကရသည္။ မွ်တညီညြတ္စြာျဖင့္ မည္သို႔ခြဲေ၀သံုးစြဲၾကမည္ကို အေျဖရွာေနၾက သည္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ားအေနျဖင့္ လြန္စြာကံေကာင္းပါသည္။ ျမန္မာအမ်ားစုအတြက္ ေရသည္ အခ်ိန္မေရြး ထခပ္၍ရေသာ၊ အခ်ိန္မေရြး ခလုတ္ဖြင့္ကာ ရႏိုင္ေသာ အရာအျဖစ္ ျမင္ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ငါတို႔မွာ ဧရာ၀တီ၊ ခ်င္းတြင္း၊ စစ္ေတာင္းစတဲ့ ျမစ္ႀကီးေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိတာပဲဟု ေျပာၾကပါလိမ့္မည္။ မွန္ပါသည္။ ထိုျမစ္ႀကီးေတြ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိျမစ္ႀကီးေတြလည္း သဘာ၀ဒဏ္ကို မခံရတာမဟုတ္ပါ။ ယခုလုိအခ်ိန္တြင္ ထိုျမစ္ႀကီးမ်ားကို သြားၾကည့္ပါ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေသာင္ထြန္းေနတာ၊ ေရခန္းေျခာက္ေနတာမ်ားကို ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ေရျပႆနာသည္ တစ္ကမၻာလံုးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမန္မာေတြလည္း ေခတ္မီမီကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္ကာ သတိျပဳေစခ်င္လွပါသည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာၾကည့္ေလးျဖင့္ နီးနီးေလး၊ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ၾကည့္ေနမည္ဆုိလွ်င္ျဖင့္ အခ်ိန္လြန္မွ ေနာင္တေတြ ရလာပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္၊ အေတြးမ်ားကို ေျပာပါမည္။ လက္ခံရမည္ဟု မဆိုလိုပါ။ စာဖတ္သူ၏ စိတ္၊ အေတြးအႀကံမ်ား အတုိင္းသာျဖစ္ပါသည္။ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာတို႔တြင္ အထိမ္းအမွတ္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားျပဳသည္၊ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္တည္ၾကသည္၊ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲမ်ားလုပ္ၾကသည္၊ ဇီ၀ိတဒါန အသက္လႊတ္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားအား ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးျခင္း၊ လက္သည္းေျခသည္းညွပ္ေပးျခင္း၊ ေရခ်ိဳးေပးျခင္း ျပဳလုပ္ၾကသည္၊ မိဘဆရာသမားမ်ားအား ကန္ေတာ့ၾကသည္၊ ဘုရားေစတီပုထိုးဆင္းတုေတာ္မ်ားအား ေရသပၸါယ္ၾကသည္၊ သႀကၤန္ယိမ္းအကၿပိဳင္ပြဲမ်ား၊ အလွျပယာဥ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္၊ ေရပက္ကစားျခင္းသည္ ထိုမ်ားစြာထဲက အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။ ယခုေတာ့ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပက္ျခင္းကို အဓိကယဥ္ေက်းမႈႀကီး တစ္ရပ္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကို နားမလည္ႏိုင္ပါ။ သႀကၤန္တြင္ ေရပက္ျခင္းကို မလုပ္ရဟု ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ။ သို႔ေသာ္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအေမြျဖစ္သည့္အတြက္ ေရသဘင္ပြဲ ဆင္ႏႊဲလိုသည္ ဆုိလွ်င္ ေရွးယခင္ကအတိုင္း ေရဖလား၊ ေရခြက္မ်ားတြင္ သေျပခက္ သို႔မဟုတ္ အျခားပန္းခက္မ်ားျဖင့္ ဆြတ္ျဖန္းကာ ပက္မည္ဆိုလွ်င္ မလိုလားအပ္ေသာ သ႐ုပ္ပ်က္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတြက္ စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ ေရပိုက္ႀကီးမ်ား၊ ေရစုပ္စက္မ်ားျဖင့္ အတိုင္းအဆမရွိ ေရပက္ျဖဳန္းတီးျခင္းမွလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ အက်ိဳးမရွိဘဲ ဆံုး႐ံႈးေနရေသာ ေရခ်ိဳဂါလံေပါင္းမ်ားစြာကို ထိန္းသိမ္းၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား၊ ႏိုင္ငံမ်ားက လက္ၫိႈးထိုးေ၀ဖန္မည့္ အေရးမွလည္း ေရွာင္ရွားႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ေသာ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္သို႔ ကူးေျပာင္းေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ တန္ခူးလဆုတ္ ၂ ရက္ (ဧၿပီလ ၁၁ ရက္) ေန႔မွ တန္ခူးလဆုတ္ ၁၂ ရက္ေန႔ (ဧၿပီလ ၂၁ ရက္) အထိ တရား၀င္ ႏွစ္သစ္ကူး႐ံုးပိတ္ရက္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားအတြင္း ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး စိတ္ႏွလံုးၾကည္သာရႊင္လန္းစြာ က်န္းက်န္း မာမာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးႏိုင္ၾကပါေစ၊ ျမန္မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈႏွစ္သစ္ကူးသႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္ မ်ားျဖင့္ ဆင္ႏႊဲေပ်ာ္ရႊင္ရင္း လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကပါေစဟု ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္မွ ဆႏၵျပဳအပ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ႀကံဳရသမွ်ကေတာ့ သႀကၤန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနမႈအားလံုးသည္ ေရကစားရန္၊ လည္ပတ္ရန္၊ အပန္းေျဖခရီးထြက္ရန္သာ အမ်ားစုျဖစ္ၾကပါသည္။ အသက္နည္းနည္းႀကီးသူတို႔က သႀကၤန္တြင္း ဒုလႅဘ၀တ္ရန္၊ ဥပုသ္ သီတင္းေဆာက္တည္ရန္ ျပင္ဆင္စိတ္ကူးၾကပါသည္။ ထုိကိစၥမ်ားသည္လည္း ျပႆနာမရွိပါ။ မည္သူက ေကာင္းတာလုပ္တယ္၊ မည္သူက မေကာင္းဘူးဟု ေျပာရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ လူငယ္ေတြက ေပ်ာ္ၾကပါးၾကရန္ အားသန္ေပမည္။ လူႀကီးေတြက ေအးေအးေဆးေဆးေနရန္၊ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္တည္ရန္ စိတ္ကူးေပလိမ့္မည္။ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ေရသဘင္ပြဲေတာ္သည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုအျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားအတြက္မူ သေဘာမတူႏိုင္ပါ။ သႀကၤန္တြင္း ေရပက္ျခင္းသည္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ားေဆးေၾကာျခင္းဟု ဆိုၾကပါသည္။ အဓိပၸါယ္ရွိ၏မရွိ၏ကို တိတိက်က်ေျပာရန္ ကၽြန္ေတာ္မဆံုးျဖတ္ လိုပါ။ စာဖတ္သူကိုယ္တုိင္သာ စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။ သႀကၤန္တြင္ ေရပက္လိုက္ျခင္းသည္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ားကို တကယ္ပင္ေဆးေၾကာေပးပါသလား။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ မႏွစ္က ႐ံုးမွန္မွန္လည္းမတက္၊ အလုပ္ကိုလည္း မႀကိဳးစား၊ မၾကာခဏျပႆနာရွာတတ္ေသာ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးသည္ သႀကၤန္ေရေလာင္းလိုက္သည္ႏွင့္ စိတ္သစ္လူသစ္ျဖင့္ ဘာအျပစ္အနာအဆာအညစ္အေၾကးမွ် မရွိေတာ့ေသာ ၀န္ထမ္းသစ္တစ္ဦးျဖစ္သြားပါသလား။ သူမ်ားပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူေသာ သူခိုးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သႀကၤန္ေရျဖင့္ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ေဆးေၾကာမည္ဟု ဆိုကာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးလွည့္ပတ္၍ ေရပက္ခံထြက္ပါေစဦး။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္မ်ားသည္၊ မေကာင္းမႈမ်ားသည္ စင္ၾကယ္သြားပါသလား။ မည္သို႔ေသာပုဂၢိဳလ္ကမ်ား ထိုသူခိုးကို မေကာင္းမႈအညစ္အေၾကးမ်ားစင္ၾကယ္သြားေအာင္ ေရေလာင္းႏိုင္ပါမည္နည္း။
ေနာက္တစ္ခုက သႀကၤန္က်ေသာကာလသည္ ပူျပင္းေသာေႏြရာသီျဖစ္သည့္အတြက္ ေအးခ်မ္းပါေစျခင္းငွာ ေရပက္ကစားၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုအယူအဆကေတာ့ အနည္းငယ္လက္ခံႏိုင္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ေနပူႀကီးထဲတြင္ ေရေလာင္းျခင္းသည္ အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္မ်ားလွပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကပါသည္။ သႀကၤန္ေရက မဖ်ားဘူး၊ အဖ်ားေပ်ာက္တယ္ဟု။ မျငင္းလုိပါ။ တစ္ခုသာ ေျပာလိုပါသည္။ ထိုအခ်က္သည္ လူ႔စိတ္ႏွင့္ဆိုင္သည္ဟုပင္။ ျမန္မာတို႔၏ အစဥ္အလာ ယံုၾကည္မႈအရ သႀကၤန္ေရသည္ အႏၲရာယ္ ကင္းသည္၊ က်န္းမာေစသည္၊ သႀကၤန္ေရထိရင္မဖ်ားမနာေပ။ ထိုစိတ္က လူေတြကို လႊမ္းမိုးအႏိုင္ယူထားသည့္အတြက္ မဖ်ားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒါေတာင္ လူတိုင္းမဟုတ္ပါ။ သႀကၤန္ေရဆိုတာ အႏၲရာယ္ကင္းတယ္ဟုဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပက္ခံကားမ်ား ေမွာက္ၾကပါသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သႀကၤန္တြင္းတြင္ အျခားကာလမ်ားထက္ ေဆး႐ံုမ်ား၌ အေရးေပၚ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ ေန႔စဥ္လူနာမ်ား ေရာက္လာၾကပါသနည္း။ မိမိႏွင့္နီးစပ္ရာ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ား၊ ဆရာ၀န္မ်ားကိုသာ ေမးၾကည့္ေစလိုပါသည္။ သႀကၤန္သည္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ား အတြက္ အင္မတန္အလုပ္႐ႈပ္ေသာ ကာလျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ခုက ေအးခ်မ္းပါေစဟူေသာစိတ္ျဖင့္ ေရပက္ေလာင္းၾကသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ မွန္ပါ၏ေလာဟု ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပူေဖာင္းမ်ား သံုးၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပိုက္မ်ား ျဖင့္ ထိုးၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ခြက္ေစာင္းခုတ္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ အုိးမည္းသုတ္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဣေျႏၵပ်က္ျပားေအာင္ ေရပက္ၾကပါသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပက္ခံကားမ်ား ေပၚမွ လူမ်ား၏မ်က္ႏွာကို ေရပိုက္ျဖင့္ထိုး၍ ေဘာင္းဘီအိတ္အတြင္းမွ ပိုက္ဆံအိတ္မ်ားႏိႈက္ၾကပါသနည္း။ ႏွမခ်င္း မစာမနာ လက္သရမ္းၾကပါသနည္း။ ပါးစပ္သရမ္းၾကပါသနည္း။
ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာလိုပါေသးသည္။ ယခင္ကဆိုလွ်င္ ေျပာရတာနည္းနည္းေၾကာင္ပါလိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ဒီလိုပါ။ နာဂစ္ဒဏ္ကို ခံလိုက္ရသည့္ေဒသမ်ားတြင္ ေသာက္သံုးေရခ်ိဳ ရရွိေရးသည္ ယေန႔တိုင္ ဦးစားေပးေျဖရွင္းေနရေသးသည့္ အေရးကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားဆိုလွ်င္ ယေန႔တိုင္ ေရခ်ိဳ မရႏိုင္ေသးဘဲ ေရငန္မ်ားသာျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထိုသုိ႔ေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြက ကိုယ့္ေပ်ာ္ဖို႔ ရႊင္ဖို႔တစ္ခုတည္းအတြက္ ေရခ်ိဳမ်ားကို စိတ္ရွိတုိင္း ေလာင္းပက္ျဖဳန္းတီးေနၾကသည္မွာ တရားမွ်တပါ၏ေလာဆိုသည္ကို နည္းနည္းေလး စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။ သႀကၤန္ေရေလာင္းျခင္းထက္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ေျမလြတ္ေနရာတိုင္းတြင္ သစ္ပင္၊ ပန္းပင္၊ သီးပင္၊ စားပင္စိုက္ပ်ိဳး၍ ေရေလာင္းပြဲေတာ္လုပ္သည္ဆုိလွ်င္ပင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအားလံုးအတြက္ မည္မွ် အက်ိဳးရွိမည္နည္းဟု စဥ္းစားၾကည့္ေစလိုပါသည္။
ထို႔အျပင္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ တူရကီႏိုင္ငံ အစၥတန္ဘူလ္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ပဥၥမအႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ေရကြန္ဖရင့္တြင္ ကမၻာ့ေရေကာင္စီ(World Water Council) ဥကၠ႒ လြစ္ေဖာ္ရႊန္ (Loic Fauchon) ေျပာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပလိုပါသည္။ “ေရခ်ိဳေရသန္႔ လြယ္လြယ္ကူကူရႏိုင္တဲ့ ေခတ္မ်ိဳးကုန္ၿပီ။ ေရလိုအပ္မႈကို ပံုမွန္ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဖို႔ မူ၀ါဒေတြ စတင္ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မယ္”။ “လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္က ကမၻာတစ္၀န္းလံုးမွာ ေရရရွိေရးမူ၀ါဒေတြဟာ ေရေတြပိုၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႔ကိုပဲ အေလးထားအာ႐ံုစိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ခ်ိဳ႕မွာ အရွက္မရွိ အခ်ိဳးအဆမ်ိဳးေရာက္တဲ့အထိ ေရေတြ မတရားသံုးစြဲခြင့္ ရေနတာမ်ိဳးကို လံုး၀ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူး၊ ကမၻာတစ္၀န္းလံုးရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုးဟာ ေရနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆက္ႏြယ္မႈနဲ႔ ေရေခၽြတာသံုးေရးလုပ္ငန္းေတြေဆာင္ရြက္ဖို႔နဲ႔စပ္လ်ဥ္းလို႔ ေမးခြန္းေတြထုတ္သင့္တယ္”ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ တင္သြင္းသည့္ ေရဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအစီရင္ခံစာအဆိုအရ ေရရွားပါးမႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမ်ားအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတြင္းဆူပူမႈမ်ား၊ တင္းမာမႈမ်ား ေပၚေပါက္ႏိုင္သည့္ အလားအလာမ်ားစြာရွိသည္ဟု သိရေပသည္။
ဤအခ်က္မ်ားသည္ အခ်ိဳ႕ေသာ ထုတ္ႏုတ္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။ သမိုင္းတြင္ ေသာက္သံုးေရအတြက္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ေသာ စစ္ပြဲမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ား၊ တင္းမာမႈမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သတိေပးေနသည္။ ယခုတိုင္လည္း ေရအတြက္ မေျပမလည္ျဖစ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားရွိေနေသးသည္။ ရာသီဥတုအေျခအေနမ်ားအရ တစ္ကမၻာလံုးတြင္ ေရခ်ိဳမ်ား ရွားပါးလာျခင္းသည္ မည္သို႔မွ် ျငင္း၍မရေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာသည္။ သစ္ေတာမ်ား ရွားပါးလာသည္။ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားကို ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအတြင္းသို႔ မဆင္မျခင္ စြန္႔ပစ္ၾကသျဖင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားအတြင္းရွိ ေရခ်ိဳမ်ား ေရထုညစ္ညမ္းကာ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ကုန္သည္။ ထိုအခ်က္မ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲအရ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ဘံုပိုင္ဆိုင္ေသာ ျမစ္မ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေတြ စစ္မက္ျဖစ္ပြားလာႏုိင္သည္။ ထို႔အတြက္ ယခုကတည္းက ႏိုင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေခါင္းခ်င္႐ုိက္ေဆြးေႏြးေနၾကရသည္။ မွ်တညီညြတ္စြာျဖင့္ မည္သို႔ခြဲေ၀သံုးစြဲၾကမည္ကို အေျဖရွာေနၾက သည္။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ားအေနျဖင့္ လြန္စြာကံေကာင္းပါသည္။ ျမန္မာအမ်ားစုအတြက္ ေရသည္ အခ်ိန္မေရြး ထခပ္၍ရေသာ၊ အခ်ိန္မေရြး ခလုတ္ဖြင့္ကာ ရႏိုင္ေသာ အရာအျဖစ္ ျမင္ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ငါတို႔မွာ ဧရာ၀တီ၊ ခ်င္းတြင္း၊ စစ္ေတာင္းစတဲ့ ျမစ္ႀကီးေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိတာပဲဟု ေျပာၾကပါလိမ့္မည္။ မွန္ပါသည္။ ထိုျမစ္ႀကီးေတြ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိျမစ္ႀကီးေတြလည္း သဘာ၀ဒဏ္ကို မခံရတာမဟုတ္ပါ။ ယခုလုိအခ်ိန္တြင္ ထိုျမစ္ႀကီးမ်ားကို သြားၾကည့္ပါ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေသာင္ထြန္းေနတာ၊ ေရခန္းေျခာက္ေနတာမ်ားကို ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ေရျပႆနာသည္ တစ္ကမၻာလံုးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမန္မာေတြလည္း ေခတ္မီမီကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္ကာ သတိျပဳေစခ်င္လွပါသည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာၾကည့္ေလးျဖင့္ နီးနီးေလး၊ က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ၾကည့္ေနမည္ဆုိလွ်င္ျဖင့္ အခ်ိန္လြန္မွ ေနာင္တေတြ ရလာပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္၊ အေတြးမ်ားကို ေျပာပါမည္။ လက္ခံရမည္ဟု မဆိုလိုပါ။ စာဖတ္သူ၏ စိတ္၊ အေတြးအႀကံမ်ား အတုိင္းသာျဖစ္ပါသည္။ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာတို႔တြင္ အထိမ္းအမွတ္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားျပဳသည္၊ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္တည္ၾကသည္၊ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲမ်ားလုပ္ၾကသည္၊ ဇီ၀ိတဒါန အသက္လႊတ္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားအား ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးျခင္း၊ လက္သည္းေျခသည္းညွပ္ေပးျခင္း၊ ေရခ်ိဳးေပးျခင္း ျပဳလုပ္ၾကသည္၊ မိဘဆရာသမားမ်ားအား ကန္ေတာ့ၾကသည္၊ ဘုရားေစတီပုထိုးဆင္းတုေတာ္မ်ားအား ေရသပၸါယ္ၾကသည္၊ သႀကၤန္ယိမ္းအကၿပိဳင္ပြဲမ်ား၊ အလွျပယာဥ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ားျပဳလုပ္ၾကသည္၊ ေရပက္ကစားျခင္းသည္ ထိုမ်ားစြာထဲက အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။ ယခုေတာ့ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရပက္ျခင္းကို အဓိကယဥ္ေက်းမႈႀကီး တစ္ရပ္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကို နားမလည္ႏိုင္ပါ။ သႀကၤန္တြင္ ေရပက္ျခင္းကို မလုပ္ရဟု ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ။ သို႔ေသာ္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအေမြျဖစ္သည့္အတြက္ ေရသဘင္ပြဲ ဆင္ႏႊဲလိုသည္ ဆုိလွ်င္ ေရွးယခင္ကအတိုင္း ေရဖလား၊ ေရခြက္မ်ားတြင္ သေျပခက္ သို႔မဟုတ္ အျခားပန္းခက္မ်ားျဖင့္ ဆြတ္ျဖန္းကာ ပက္မည္ဆိုလွ်င္ မလိုလားအပ္ေသာ သ႐ုပ္ပ်က္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတြက္ စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ ေရပိုက္ႀကီးမ်ား၊ ေရစုပ္စက္မ်ားျဖင့္ အတိုင္းအဆမရွိ ေရပက္ျဖဳန္းတီးျခင္းမွလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ အက်ိဳးမရွိဘဲ ဆံုး႐ံႈးေနရေသာ ေရခ်ိဳဂါလံေပါင္းမ်ားစြာကို ထိန္းသိမ္းၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား၊ ႏိုင္ငံမ်ားက လက္ၫိႈးထိုးေ၀ဖန္မည့္ အေရးမွလည္း ေရွာင္ရွားႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ေသာ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္သို႔ ကူးေျပာင္းေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ တန္ခူးလဆုတ္ ၂ ရက္ (ဧၿပီလ ၁၁ ရက္) ေန႔မွ တန္ခူးလဆုတ္ ၁၂ ရက္ေန႔ (ဧၿပီလ ၂၁ ရက္) အထိ တရား၀င္ ႏွစ္သစ္ကူး႐ံုးပိတ္ရက္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားအတြင္း ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး စိတ္ႏွလံုးၾကည္သာရႊင္လန္းစြာ က်န္းက်န္း မာမာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးႏိုင္ၾကပါေစ၊ ျမန္မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈႏွစ္သစ္ကူးသႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္ မ်ားျဖင့္ ဆင္ႏႊဲေပ်ာ္ရႊင္ရင္း လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကပါေစဟု ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္မွ ဆႏၵျပဳအပ္ပါသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္ ျဖစ္ပါေစ…
Happy Myanmar New Year 1371...
Happy Myanmar New Year 1371...
ကိုးကား - ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ထုတ္ ႏိုင္ငံတကာသတင္းဂ်ာနယ္၊ အမွတ္(၆၉၇)
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္။ (၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္)
နံနက္ ၂ နာရီ ၅၀ မိနစ္တြင္ ေရးၿပီးသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္။ (၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္)
နံနက္ ၂ နာရီ ၅၀ မိနစ္တြင္ ေရးၿပီးသည္။
