အဂၤလိပ္ဟာသအခ်ိဳ႔ကို ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခ်င္သျဖင့္ ေမာင္ထံုဆိုေသာ ဇာတ္ေကာင္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ဖန္တီးလိုက္ပါသည္။ ဟာသသေဘာသက္သက္မွလြဲ၍ မည္သူ႔ကိုမွ် ထိခုိက္နစ္နာပါေစေတာ့ဟူေသာ ရည္႐ြယ္လိုျခင္းမရွိေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေျပာၾကားလိုပါသည္။ ထိုသို႔ေျပာၾကားထားပါလ်က္ႏွင့္ ငါ့ကိုေစာင္းေျမာင္းၿပီး ေရးထားတာပဲဟူေသာစိတ္ ျဖစ္လာပါက ကၽြႏ္ုပ္တြင္ ေျဖရွင္းရန္စကားလံုးမရွိပါခင္ဗ်ာ။ း) စာဖတ္သူေတြထဲတြင္ ေမာင္ထံုဟူေသာ အမည္သညာရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ပါလာခဲ့ပါက အံ့ၾသျခင္းႏွင့္အတူ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း။
(၁)
စတိုးဆိုင္တစ္ခုအတြင္းသို႔ ေမာင္ထံုေရာက္ေနသည္။ အေရာင္လွလွႏွင့္ ပစၥည္းတစ္ခုကိုေတြ႔သည္။
ေမာင္ထံု။.......။ အဲဒီ အေရာင္လွလွနဲ႔ ပစၥည္းေလးက ဘာလဲခင္ဗ်။
အေရာင္းစာေရး ။.......။ အဲဒါ ဓာတ္ဘူးပါရွင့္။
ေမာင္ထံု ။.......။ ဘာသံုးလို႔ရလဲ။
အေရာင္းစာေရး ။.......။ ပူတဲ့အရာထည့္ထားရင္ အပူဓာတ္ကို ထိန္းေပးၿပီး ေအးတဲ့အရာထည့္ထားရင္ေတာ့ အေအးဓာတ္ကို ထိန္းေပးပါတယ္။
ေမာင္ထံု ။.......။ ၀ိုး... ဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒါကိုယူမယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေမာင္ထံု အလုပ္သို႔သြားသည္။ လက္ထဲတြင္လည္း ဓာတ္ဘူးအသစ္ကို ကိုင္သြားသည္။ အလုပ္ရွင္က လွမ္းေမးသည္။
အလုပ္ရွင္ ။.......။ ေဟ့ ေမာင္ထံု လက္ထဲက ဘာႀကီးလဲကြ။
ေမာင္ထံု ။.......။ ဓာတ္ဘူးပါခင္ဗ်။
အလုပ္ရွင္ ။.......။ ဟုတ္လား၊ ဘယ္ေနရာမွာ သံုးတာလဲကြ။
ေမာင္ထံု ။.......။ ပူတဲ့အရာကို ထည့္ထားရင္ အပူဓာတ္ကို ထိန္းေပးၿပီး ေအးတဲ့အရာကို ထည့္ထားရင္ေတာ့ အေအးဓာတ္ကို ထိန္းေပးပါတယ္။
အလုပ္ရွင္ ။.......။ ဟုတ္လွခ်ည္လားကြ။ အခုမင္းဘာေတြ ထည့္လာလဲကြ။
ေမာင္ထံု ။.......။ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္နဲ႔ ကိုကာကိုလာတစ္ဘူး။
(၂)
လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္သို႔ ေမာင္ထံုသြားသည္။
ေမာင္ထံု ။.......။ ခင္ဗ်ားတို႔ဆုိင္မွာ ကာလာတီဗီေတြ ရွိသလား။
အေရာင္းစာေရး ။.......။ ဟုတ္ကဲ့ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်။
ေမာင္ထံု ။.......။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တီဗီအစိမ္းတစ္လံုး ေပးပါ။
(၃)
အိမ္ေထာင္စုစာရင္းကို ေမာင္ထံု မိတၱဴသြားကူးသည္။ မိတၱဴကူးၿပီးေသာအခါ မူရင္းစာရြက္ႏွင့္ မိတၱဴစာရြက္ႏွစ္ခုကို တစ္လွည့္စီၾကည့္ရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။ ပိုက္ဆံမေပးေသးသျဖင့္ မိတၱဴကူးေပးသူက ေမးသည္။
မိတၱဴကူးေပးသူ ။.......။ ဘာမ်ားအလိုမက်တာ ရွိလို႔လဲခင္ဗ်ာ။ မိတၱဴကူးခ ၅၀ က်ပ္ က်ပါတယ္ခင္ဗ်။
ေမာင္ထံု ။.......။ ေနစမ္းပါဦး၊ မင္းတို႔ကူးေပးထားတာ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု မွန္မမွန္ မူရင္းစာရြက္နဲ႔ တိုက္ၿပီးစစ္ေနတာကြ။
(၄)
ေမာင္ထံု အရက္ဘားတစ္ခုတြင္ အရက္ေသာက္ေနစဥ္ သူ၏ခါးမွ ဖုန္းသံျမည္လာသည္။ ဖုန္းကိုဖြင့္၍ ေမာင္ထံု ေျပာလိုက္သည္။
ဟဲလို... ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာရွိေနတာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုလုပ္ သိသလဲဗ် တဲ့။
(၅)
ေမာင္ထံုႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူတို႔ လမ္းတြင္ဆံုေတြ႔ၾကသည္။
သူငယ္ခ်င္း ။.......။ မင္း အိမ္အသစ္ကိုေျပာင္းသြားၿပီလား။
ေမာင္ထံု ။.......။ မေျပာင္းေသးပါဘူးကြာ။
သူငယ္ခ်င္း ။.......။ ေဟ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ။ မင္းအိမ္အေဟာင္းကိုေတာင္ ေရာင္းဖို႔အတြက္ ပြဲစားကိုအပ္ၿပီးၿပီမို႔လား။
ေမာင္ထံု ။.......။ ဟုတ္တယ္ကြ၊ ဒါေပမယ့္ သတင္းစာထဲမွာ ပြဲစားထည့္လုိက္တဲ့ အိမ္ေၾကာ္ျငာကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါရွာေနတာ အဲဒီလိုအိမ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္ကြ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာပဲေနေတာ့မလို႔။
(၆)
၁၃ ထပ္တြင္ရွိေသာ ႐ံုးခန္းတြင္ ေမာင္ထံု ထိုင္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူတစ္ေယာက္ အေမာတေကာတက္လာၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
ကိုအုန္းႀကိဳင္၊ ခင္ဗ်ားသမီးေလး ခ်ယ္ရီ ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္လို႔ ေသၿပီဗ်။
ေမာင္ထံု အရမ္းစိတ္ထိခုိက္သြားသည္။ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိဘဲ ျပတင္းေပါက္မွ ခုန္ခ်လိုက္သည္။
ေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်ေနရင္း ၁၀ ထပ္ခန္႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူ႔တြင္ ခ်ယ္ရီဆိုသည့္ သမီးမရွိေၾကာင္း စဥ္းစားမိသည္။
၅ ထပ္ခန္႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူသည္ အိမ္ေထာင္မရွိသူ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိသည္။
ေျမႀကီးေပၚသို႔ ေရာက္ခါနီးတြင္ သူသည္ အုန္းႀကိဳင္မဟုတ္ေၾကာင္း သတိရသည္။
(၇)
စာၾကည့္တိုက္တြင္ ျဖစ္သည္။
ေမာင္ထံု ။.......။ လြန္ခဲ့တဲ့လက ခင္ဗ်ားတို႔ဆီကေန စာအုပ္တစ္အုပ္ငွားသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးသမွ်ေတြထဲမွာ ပ်င္းစရာအေကာင္းဆံုး စာအုပ္ပဲဗ်။ ဘာဇာတ္လမ္းမွလည္း မပါဘူး။ တစ္အုပ္လံုးမွာလည္း မ်ားလုိက္တဲ့ ဂဏန္းေတြဗ်ာ။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ အၿမဲတမ္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
စာၾကည့္တိုက္မွလူ ။.......။ ေၾသာ္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔စာၾကည့္တိုက္က ဖုန္းစာအုပ္ကို ယူသြားတာ ခင္ဗ်ားကိုး။
No comments:
Post a Comment