အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ရဲစခန္းသို႔ေရာက္လာၿပီး သူမ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသျဖင့္ တိုင္ခ်က္ဖြင့္သည္။
အမ်ိဳးသမီး - ကၽြန္မေယာက္်ား ေပ်ာက္ေနလို႔ပါရွင္။
စစ္ေဆးသူ - အရပ္ဘယ္ေလာက္ျမင့္သလဲ။
အမ်ိဳးသမီး - တစ္ခါမွ သတိမထားမိပါဘူးရွင္။
စစ္ေဆးသူ - ပိန္ပိန္လား ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္လား။
အမ်ိဳးသမီး - ပိန္ေတာ့မပိန္ဘူးထင္တယ္၊ ခပ္၀၀ ဆိုပါေတာ့။
စစ္ေဆးသူ - မ်က္လံုးအေရာင္။
အမ်ိဳးသမီး - သတိမထားမိပါဘူးရွင္။
စစ္ေဆးသူ - ဆံပင္အေရာင္ကေရာ။
အမ်ိဳးသမီး - အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခဏခဏ အေရာင္ေတြေျပာင္းေနတတ္တယ္ရွင့္။
စစ္ေဆးသူ - သူဘာ၀တ္သြားသလဲ။
အမ်ိဳးသမီး - ပုဆိုးနဲ႔ရွပ္လား.... ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာ မမွတ္မိပါဘူးရွင္။
စစ္ေဆးသူ - သူနဲ႔အတူ ဘယ္သူေတြပါသြားေသးသလဲ။
အမ်ိဳးသမီး - ကၽြန္မရဲ႔ေခြးေလး "ရိန္း" ပါသြားတယ္ရွင့္။ သူ႔ကို ေရႊႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ထားတယ္၊ လက္မ ၃၀ ျမင့္တယ္၊ အေကာင္က ခပ္ထြားထြား၊ မ်က္လံုးက အျပာေရာင္၊ အညိဳေရာင္အေမႊးဖြားေလးေတြနဲ႔၊ ဘယ္ဖက္ေျခေထာက္ရဲ႔ လက္သည္းေလးတစ္ခုက က်ိဳးေနတယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္တတ္ဘူး၊ ေခါင္းေလာင္းအျပာေလးေတြခ်ိတ္ထားတဲ့ ေရႊလည္ပတ္ေလး ဆြဲထားတယ္၊ အသားမပါရင္ မစားတတ္ဘူး၊ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ အၿမဲအတူ စားေလ့ရွိတယ္၊ ကၽြန္မနဲ႔ အၿမဲေဆာ့ကစားေနက်ရွင့္။
ေျပာေနရင္းတန္းလန္းႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ စတင္ငိုေႂကြးေလေတာ့သည္။
စစ္ေဆးသူ - ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားေခြးကို အရင္ရွာၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
( အင္တာနက္ေပၚက ဟာသတစ္ပုဒ္ကို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္တာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစဟု )
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔။
ည ၁၀ နာရီ ၂၇ မိနစ္တြင္ ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment