အမွားၾကာလွ်င္ အမွန္ထင္မွာစိုးပါသည္ - ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

အစကေတာ့ ဒီပို႔စ္ကိုေရးဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ကို ေရးရပါၿပီ။ ေရးဖို႔အေၾကာင္းေတြကလည္း ဖန္လာတာကိုးခင္ဗ်။

ဒီလိုပါ။ တစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔႐ံုးမွာ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စီမံခ်က္စာအုပ္တစ္ခုကို စစ္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို တာ၀န္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေသခ်ာေအာင္ျပန္ေမးပါတယ္။ ဘာစစ္ေပးရမွာလဲ။ အခ်က္အလက္ပိုင္းဆုိင္ရာ သီးသန္႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ Format မွန္၊ မမွန္လား၊ စာလံုးေပါင္းလားေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အကုန္လံုးသာစစ္ေပးပါ။ အမွားမရွိရင္ၿပီးတာပါပဲ။ ဘာအမွားမွ မပါေစခ်င္တာပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္က အဲဒီစာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးတဲ့လူတစ္ေယာက္က အၾကမ္းဖ်င္းစစ္ေဆးၿပီးသြားပါၿပီ။ အခုဟာက ပိုၿပီးေသခ်ာသြားေအာင္ ေျပာရရင္ သူမျမင္လိုက္တဲ့ဟာေတြ က်န္သြားရင္ ျပန္ၿပီးျပင္လို႔ရေအာင္ပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ေလးကို စဥ္းစားရပါတယ္။ ခံခဲ့ရဖူးတာ မ်ားေနၿပီကိုး။ အဲဒီေတာ့ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ့္ကို တာ၀န္ေပးတဲ့လူကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေတြမွားေနပါတယ္ဆိုတာကို ရွာေပးရင္ တကယ္ျပင္မွာလား၊ ျပန္ၿပီးပရင့္ထုတ္မွာလား ဆိုတာကိုပါ။ စစ္ေပးလုိက္တာပဲရွိတယ္။ ၿပီးရင္ ဒီအမွားႀကီးအတိုင္းပဲ တင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ အပင္ပန္းခံၿပီး စစ္ခုိင္းမေနနဲ႔ေလ။ အဲဒီလိုေမးေတာ့ တစ္ဖက္လူ စဥ္းစားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဇေ၀ဇ၀ါမ်က္ႏွာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို ျမင္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ဘာမွ ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ရေသးဘူးေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္နားမွာမွားေနတယ္ဆိုတာကို အခုခ်က္ခ်င္း တစ္ခုျပရင္ ေက်နပ္မလားဆိုေတာ့ သူက ေအး….. လုပ္စမ္းပါဦးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကိုလွန္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးမယ့္ေနရာမွာ ေရးထားတဲ့ အမွားကို ျပလိုက္ပါတယ္။ သူကျပန္ၾကည့္ပါတယ္။ ဘာမွားေနလို႔လဲတဲ့။ ေကာင္းေရာ…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ဟာကအမွန္ဆိုတာကုိ ရွင္းျပလုိက္တယ္။ သူက ဟုတ္လို႔လားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွိသမွ် စာလံုးသတ္ပံုက်မ္းေတြ၊ ျမန္မာအဘိဓာန္ေတြ ျပလိုက္ပါမွ ၿငိမ္သြားတယ္။ အရင္ကတည္းက ဒီလိုပဲ ႐ုိက္ေနက်ျဖစ္ေနၿပီတဲ့။

ဟုတ္ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္က ျမန္မာစာလံုးေပါင္းေတြကို အဆင္ေျပၿပီးေရာ၊ ဖတ္လို႔နားလည္ရင္ၿပီးေရာ ႐ုိက္ေနၾကတာ ႐ံုးေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ အခုေနာက္ဆံုး ဘေလာ့ဂ္ေတြေပၚမွာထိ ေရးခ်င္သလိုကို ေရးေနၾကေတာ့တာပါပဲ။ စာလံုးအဆင့္ေတြဆိုရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေလာက္အထိ ေရးၾကသလဲဆိုရင္ ကမၻာကို-ကဘာတဲ့၊ က်န္းမာေရးကို-က်မ္းမာေရးတဲ့။ ကဲ… လုပ္ၾကပါဦး။ စာလံုးအဆင့္ေတြက ေရးလို႔ခက္တယ္လို႔ အေၾကာင္းျပၾကပါတယ္။ စာ႐ုိက္ေနက်မဟုတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ အဲဒီဆင္ေျခကို လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဟာက အမွန္လဲဆိုတာေတာ့ သိထားဖို႔လိုမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါမွသာ လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ဆုိင္တဲ့ေနရာမွာ၊ ပညာေရးဆုိင္ရာ စာတမ္းတင္တဲ့ေနရာေတြမွာ အမွန္အတိုင္း ေရးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ… ျမန္မာစကားကို ေပါ့ေပါ့ေလးသေဘာထားေနရင္ေတာ့ အမွားၾကာလာတဲ့အခါ အမွန္ထင္ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးသမွ်ဟာ စာလံုးေပါင္းအမွန္ေတြလို႔ ကၽြန္ေတာ္မေျပာပါဘူး။ အမွားေတြ အေသအခ်ာကို ရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ မမွားသင့္တဲ့ဟာေတြကိုေတာ့ မမွားေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။ ႐ံုးလုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ မေသခ်ာတဲ့ စာလံုးတစ္လံုးေတြ႔တာနဲ႔ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္းကို လွန္ၾကည့္လိုက္တာပါပဲ။ ျမင္ေနက်၊ ေရးေနက်ဆိုၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေနရတဲ့အမ်ားစုက အမွားေတြျဖစ္ေနလို႔ပါ။

အဲဒီအတြက္ မွားတတ္တဲ့ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုေလးေတြကို ေရးၿပီးတင္ေပးဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ စိတ္ကူးထားတာေတြက မ်ားေနေတာ့ ရတဲ့အခ်ိန္ကို လုေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ တင္ေပးပါ့မယ္။ စာလံုးေပါင္းအမွန္နဲ႔ မေရးႏိုင္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ဘယ္ဟာက စာလံုးေပါင္းအမွန္လဲ ဆိုတာကို သိတယ္ဆိုရင္ကို အမ်ားႀကီးအက်ိဳးရွိေနၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေအာက္မွာေတာ့ နမူနာအေနနဲ႔ မွားတတ္တဲ့ စာလံုးေပါင္းေလးေတြကို ျပထားပါတယ္။

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၉ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
ေန႔လည္ ၂ နာရီ ၁၀ မိနစ္။

အမွား	အမွန္
ဥကၠဌ	ဥကၠ႒
အတၳဳပတၱိ	အတၳဳပၸတၳိ
အညၾတ	အညတရ
ၿငီးညဴ	ညည္းညဴ
ခန္႔ညား	ခံ့ညား
တေျဖးေျဖး	တျဖည္းျဖည္း
တစ္ခ်ိဳ႕	တခ်ိဳ႕
တစ္ခါတစ္ေလ	တစ္ခါတေလ
ဇြဲနဘဲ	ဇြဲနပဲ
တယူသန္	တစ္ယူသန္

က်မ္းကိုး
၁။ ခရီးေဆာင္ျမန္မာအဘိဓာန္၊ ျမန္မာစာအဖြဲ႔ဦးစီးဌာန။
၂။ ျမန္မာစာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္း၊ ျမန္မာစာအဖြဲ႔ဦးစီးဌာန။
၃။ မွားတတ္ေသာ ျမန္မာစာသတ္ပံုမ်ား၊ ၿဖိဳးသာရ။