ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔က ဗယ္လင္တုိင္းေဒးတဲ့။ ျမန္မာေတြကေတာ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔လို႔ ေျပာၾကေရးၾကတယ္။ မုန္းသူမ်ားေန႔ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ေလ။ လူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္တာဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္လဲ။ အဲဒီလို မခ်စ္ၾကလို႔ေတာင္ အားလံုးက ၀ိုင္း၀န္းတုိက္တြန္းေနၾကရတာ မဟုတ္လား။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမုန္းမပြားဘဲ အခ်စ္ထားၾကတာဟာ ႀကိဳဆိုရမယ့္ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုပဲရွိတာက အခုခ်စ္တယ္၊ ေတာ္ၾကာေန မခ်စ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစဘဲ အၿမဲတမ္း စိုေသာလက္ေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ။
လူငယ္ေတြ႐ူးသြပ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔။ လူငယ္ေတြ ရင္ခုန္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔။ လူငယ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးၾကတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔။ လူငယ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ေစာင့္စားခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔။ ကဲ… အခု ေရာက္လာပါၿပီ။ ဘာေတြလုပ္ၾကမွာလဲ။ ဘာေတြေျပာၾကမွာလဲ။
ခ်စ္စကားေတြ၊ ခ်စ္သ၀ဏ္လႊာေတြ၊ ခ်စ္လက္ေဆာင္ေတြ ပလူပ်ံေနမယ့္ ဒီေန႔လိုေန႔မ်ိဳးကို ကမၻာႀကီးရဲ႕ ဟိုးအေပၚတစ္ေနရာကေန ထုိင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ။ အရမ္းကို ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းမွာပဲေနာ္။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စကားေျပာေနတာလည္း ျမင္ရၾကားရမယ္၊ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ခၽြဲေနတာလည္း ျမင္ရၾကားရမယ္၊ ေ၀းေနတဲ့လူေတြ အလြမ္းမိုးေတြ သြန္းၿဖိဳးေနတာကိုလည္း ျမင္ၾကားခံစားရမယ္၊ အခန္႔မသင့္ရင္ အနမ္းပန္းခင္းေတြ ႀကဲပက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတြလႊဲရဦးမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ၾကပါ၊ ခ်စ္ၾကပါ၊ ၾကင္နာၾကပါ၊ လြမ္းဆြတ္သတိရၾကပါ။ အခ်စ္ေတြလႊမ္းေနတဲ့ ကမၻာႀကီးဟာ ေပ်ာ္စရာအတိျဖစ္မွာပါ။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ဆိုတဲ့ ဒီေန႔ေလးတစ္ရက္တည္းတင္ မဟုတ္ဘဲ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း မိမိခ်စ္သူ၊ မိသားစု၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ႏိုင္ငံ၊ လူမ်ိဳးနဲ႔ ကမၻာေလာကႀကီးကို ခ်စ္ေမတၱာထားၿပီး ျပဳက်င့္ေနထုိင္သြားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထုိင္ရာ လူ႔ေလာကႀကီးရဲ႕ ေန႔ရက္တုိင္းဟာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေတြ ျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
နံနက္ ၁ နာရီ ၀၂ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment