ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာပံုျပင္မ်ား (၁၆)

တစ္ခါက သမီးေလးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔မိခင္ ထမင္း၊ ဟင္း ခ်က္ေနတာကို မီးဖိုထဲမွာ ၾကည့္ေနေလသတဲ့။ မိခင္လုပ္သူက ငါးဟင္းခ်က္ဖို႔ ငါးရဲ႕ ေခါင္းနဲ႔ အၿမီးကို ခုတ္ျဖတ္ၿပီး အိုးထဲထည့္ခ်က္တယ္တဲ့။ သမီးလုပ္သူကလည္း စိတ္၀င္တစားနဲ႔

"ေမေမ၊ ဘာေၾကာင့္ အခုလို ေခါင္းနဲ႔အၿမီးကို ျဖတ္ၿပီးခ်က္ရတာလဲ" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။

ေမးခြန္းကိုၾကားရတဲ့မိခင္က "ေမေမလည္း မသိပါဘူးသမီး၊ ေမေမငယ္ငယ္တုန္းက ေမေမရဲ႕အေမ ငါးဟင္းခ်က္တာ ၾကည့္ၿပီး သူလုပ္သလို လုပ္မိတာ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္သလဲဆိုတာ မသိပါဘူး" လို႔ ၀န္ခံရွာတယ္။

ဒါနဲ႔ သမီးေလးက ဒါဆို...ဘြားဘြားကို သြားေမးရေအာင္လို႔ ေျပာတယ္။ အေမလုပ္သူကလည္း ေကာင္းသားပဲဆိုၿပီး အဘြားရွိတဲ့အိမ္ကို သားအမိႏွစ္ေယာက္ သြားၾကတယ္တဲ့။

ဘြားဘြားဆီေရာက္ၿပီး သမီးငယ္ေလးက "ဘြားဘြား... ဘြားဘြား... ငါးဟင္းခ်က္ရင္ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းနဲ႔အၿမီး ခုတ္ၿပီးမွ ခ်က္တာလဲ" လို႔ ေမးေတာ့ အဘြားလုပ္သူက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူစဥ္းစားၿပီး

"ငါလည္း မသိပါဘူး၊ ငါ့အေမ ငါးဟင္းခ်က္တဲ့အခါ ဒီလိုပဲလုပ္တာ ျမင္ခဲ့လို႔ သူ႔ကိုအတုခိုးၿပီး ခ်က္တာ" လို႔ ေျပာျပန္တယ္။

ဒါနဲ႔ သမီးငယ္က "ဒါဆို ဘြားဘြားႀကီးဆီ သြားရေအာင္" ဆိုၿပီး သမီးရယ္၊ အေမရယ္၊ အဘြားရယ္ ဘြားဘြားႀကီးဆီ သြားၾကတယ္။ ဘြားဘြားႀကီးဆီေရာက္ေတာ့

"ငါးဟင္းခ်က္တဲ့အခါ ဘာေၾကာင့္ အၿမီးနဲ႔ ေခါင္းျဖတ္ၿပီးမွ ခ်က္တာလဲ" လို႔ ေမးေတာ့ ဘြားဘြားႀကီးက အေတာ္ေလး အခ်ိန္ယူစဥ္းစားၿပီးမွ

"ငါးဟင္းခ်က္တဲ့အခါ သံုးတဲ့အိုးက ငယ္ေနလို႔ ဆံ့ေအာင္ အခုလို အၿမီးနဲ႔ ေခါင္းျဖတ္တာ" လို႔ ေျပာလုိက္ပါသတဲ့။

*****************************************************************************************************

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြအေနနဲ႔ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ဘာေၾကာင့္ လုပ္သလဲဆိုတာ ဂဃဏနမသိဘဲ လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာကို ေပၚလြင္ေစခ်င္တဲ့ ပံုျပင္ေလးလို႔ စာေရးသူ ဆရာေအာင္ထြန္းသက္က ဆိုထားပါေသးတယ္။

[The VOICE, Vol-6, No-32, ေဟာေျပာပြဲအေတြ႔အႀကံဳ-၇၅၊ ပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၈]