လက္ရွိၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္အေၾကာင္း စိတ္၀င္စားလို႔ ရွာေဖြဖတ္႐ႈရင္း သူဟာ ေလဘာေခါင္းေဆာင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေဂၚဒန္ဘေရာင္းလို စာမေရးေပမယ့္ စာဖတ္သရဲတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ ၀မ္းသာသြားတယ္။
ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ထားသူေတြျဖစ္ရင္ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ ရင့္က်က္တယ္ဆိုတာ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္မွာ ႏွစ္မ်ိုးရွိတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ (ယံုၾကည္မႈဆုိင္ရာ) ေခါင္းေဆာင္ (moral leader) နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ (political leader)။ ဥပမာ ေပးေလ့ရွိတာက အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ဂႏၵီႀကီးဟာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာေခါင္းေဆာင္၊ ေန႐ူးဟာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ခ်ာခ်ီႀကီးလိုလူက်ေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳးစပ္ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေခၚႏိုင္တယ္။ ၿဗိတိန္က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ခ်ာခ်ီႀကီးနမူနာကို လိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတတ္ၾကသတဲ့။ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္တို႔က အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ေအာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး ၀ါမရင့္ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ျဖည့္ဆည္းမႈေတြ ရွိထားၿပီးသူေတြလို႔ ဆိုတယ္။ သူတို႔ဖတ္တဲ့ စာအပ္ေတြကေန လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အသံုးခ်စရာေတြကို ထုတ္ယူခဲ့ၾကတာကိုး။
သူတို႔ဆီမွာကလည္း အီလက္ထေရာနစ္မီဒီယာေတြ ဘယ္ေလာက္ ထြန္းကား ထြန္းကား၊ စာအုပ္ေကာင္းေတြကို ေလးေလးစားစား ဖတ္ေနၾကတုန္းပဲ။ သူတို႔ေတြ ဖတ္ေလ့ရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ အြန္လိုင္းစာေစာင္တစ္ခု ဖတ္ဖူးတယ္။ ဘီဘီစီ သတင္းမဂၢဇင္းတဲ့။ "သင့္ေဘာ့စ္ ဘာေတြဖတ္ခဲ့သလဲ" ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို စိတ္၀င္စားလို႔ ဆြဲခ်ၿပီး ဖတ္ခဲ့တယ္။ အခုအခ်ိန္ဟာ သူတို႔ဆီမွာ ေဘာ့စ္(boss)လို႔ေခၚတဲ့ အလုပ္ရွင္သူေဌးေတြ၊ အထက္လူႀကီးေတြဟာ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အစရွိတဲ့ အပန္းေျဖစခန္းေတြကို သြားၾကၿပီး ခရီးက ျပန္လာၾကခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေတြ ဘယ္စာအုပ္ေတြ ဖတ္ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေပးျခင္းျဖင့္ သည္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဘယ္လို စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ ရလာၾကမယ္၊ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ သူတို႔ဆီက လူႀကီးလူေကာင္းေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈက အားလပ္ခ်ိန္ေလး နည္းနည္းပဲရေပေစ၊ စာဖတ္ၾကတာပဲဗ်။ အပန္းေျဖခရီးထြက္ရင္ စာပိုဖတ္ျဖစ္ၾကတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္ အာရွႏုိင္ငံေတြကို လာလည္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား တိုးရစ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို သတိထားၾကည့္မိတယ္။ သူတို႔ဟာ ရထားစီးၿပီး သြားရင္းလည္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကုိင္ထားၿပီး ဖတ္ေနတာပဲ။ ပင္လယ္ကမ္းေျခသြား ေနပူစာလႈံရင္းလည္း စာဖတ္ေနၾကတာပဲ။ သူတို႔လက္ထဲ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကုိင္ထားတာ၊ ဖတ္လက္စ မွတ္ထားတာေလးေတြ အၿမဲေတြ႔ရတတ္တယ္။
ေဒးဗစ္ကင္မရြန္ စာအုပ္စာရင္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက လူႀကီးလူေကာင္းေတြလည္း ဟန္လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ တကယ္ ေလးေလးနက္နက္ စာဖတ္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ဗ်။ ခုနစကားဆက္ရရင္ အရင္ႏွစ္က အပန္းေျဖခရီးထြက္ၾကမယ့္ ၿဗိတိသွ် ကြန္ဆာေဗးတစ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကို သူတို႔ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္က အားလပ္ရက္ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္ ၃၈ အုပ္ စာရင္း လုပ္ေပးလိုက္သတဲ့။ ဒါမ်ိဳးဟာ သူတို႔ဆီမွာ ထံုးစံပဲ။ ကုိယ့္အဖြဲ႔သားေတြ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးတိုးဖို႔ ဖတ္သင့္ဖတ္ထိုက္တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ၫႊန္းေလ့ရွိတယ္။ ၀တၳဳမဟုတ္တဲ့ non-fiction စာအုပ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္ ၫႊန္းတဲ့ စာအုပ္စာရင္း မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီႏွစ္ အပန္းေျဖခရီးသြားတဲ့ ေဘာ့စ္ေတြ အဖတ္မ်ားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ စာအုပ္တခ်ိဳ႕အေၾကာင္း အက်ဥ္းေရးထားတာေတာ့ ပါတယ္။ အဲဒါေလးေတြ ဖတ္ရင္လည္း သူတို႔ဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ၿခံဳငံု နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။
စာအုပ္စာရင္း လုိက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ သေဘာက်မိတာ တစ္ခုေတြ႔တယ္။ YES! 50 SECRETS FROM THE SCIENCE OF PERSUASION ဆိုတဲ့ စာအုပ္။
"လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ား" ဆိုတာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔ဆီက တက္က်မ္းစာအုပ္ေတြမွာ သံုးေနက်ပါ။ ခုလည္း "ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္ျခင္း အတတ္ပညာရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္နည္းလမ္း ၅၀" တဲ့။ ဆြဲေဆာင္တဲ့အခါမွာ ကုိယ့္ကို ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့လူထက္ ကုိယ္က ကူညီထားတဲ့လူကို ဆြဲေဆာင္တာ ပိုေအာင္ျမင္တယ္။ အဲဒါကို ဖရန္ကလင္ နည္းပရိယာယ္ (Franklin's Strategy) လို႔ ေခၚတဲ့အေၾကာင္း ပါတယ္။ အေမရိကန္သမၼတ ဘင္ဂ်မင္ ဖရန္႔ကလင္ သံုးခဲ့တဲ့နည္းလို႔ ဆိုတယ္။
ေတာင္းပန္ခံခ်င္ၾကတယ္
ၿပီးေတာ့ လူေတြဟာ သူတို႔ကို "ေက်ာ" တယ္ထင္ရင္သာ မခံခ်င္တာ၊ တစ္ခုခု အေၾကာင္းျပၿပီး ေတာင္းပန္ရင္ လက္ခံတတ္ၾကတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို တန္းစီေနသူေတြနဲ႔ ဥပမာေပးတယ္။ မိတၱဴကူးစက္မွာ တန္းစီေနၾကတုန္း လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ညာေၾကာင့္ အေရးႀကီးေနလို႔ပါဆိုၿပီး သူအရင္ လုပ္ပါရေစဆိုရင္ ခြင့္ျပဳလုိက္ၾကတာပဲတဲ့။ လူေတြဟာ ေတာင္းပန္သူရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို စိတ္မ၀င္စားဘူး။ သူတို႔ကို အေရးတယူ ေတာင္းပန္တာကို ပို အေလးထားတယ္လို႔ ဆိုတယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္တဲ့အခါ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ေျပာဖို႔လိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ရွင္းျပျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပဲတဲ့။
သားငါး ျပတ္လပ္မႈ ဥပမာ
ေနာက္တစ္ခ်က္က အမဲသား လက္ကား၀ယ္သူေတြဟာ အမဲသား ရွားပါးျပတ္လပ္ေနၿပီလို႔ သူတို႔ ယူဆတဲ့အခ်ိန္မွာ အရင္ပံုမွန္ ၀ယ္တာထက္ ႏွစ္ဆတိုး ၀ယ္တတ္တယ္။ အမဲသားျပတ္လပ္တာဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆိုတာ မသိဘူးလို႔ ေျပာလုိက္ရင္ ခါတိုင္းထက္ ခုနစ္ဆ တိုး၀ယ္ၾကေရာတဲ့။ ဆြဲေဆာင္လိုသူအေနနဲ႔ လုပ္ရမွာက အမဲသား ဘယ္အခ်ိန္မွာ ရွားပါးမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေပါမ်ားမယ္ဆိုတာ သတင္းအမွန္ ေျပာႏုိင္ဖို႔ပဲတဲ့ဗ်ာ။
ငါသိ ငါတတ္ ထင္ေနသူေတြ
လူေတြကို ဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုးရတဲ့အလုပ္ဟာ အေတာ္သိမ္ေမြ႔တယ္။ ေအာင္ျမင္စြာ ဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုးနည္းေတြကို ပညာရွင္ေတြက ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးစံုက တင္ျပၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ၊ စက္မႈကုန္ထုတ္သူေတြ စတဲ့ ပရိသတ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ရသူေတြဟာ လူထုကို ဆြဲေဆာင္နည္းေတြထဲက ကုိယ္နဲ႔ အကိုက္ညီဆံုးနည္းကို က်င့္သံုးၾကရတာပဲ။ သူတို႔ဆီက လူေတြေတာ္တာက စာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီး လက္ေတြ႔လုိက္နာ က်င့္သံုးၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက မိုးက်ေရႊကိုယ္ ေဘာ့စ္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူတို႔ဟာ အရာရာကို တတ္ကၽြမ္းၿပီးသား၊ အားလံုးကို ဆရာမရွိ အလိုလိုသိၿပီးသား၊ ဘာစာအုပ္မွ ဖတ္စရာမလိုဘူးလို႔ ထင္ေနၾကတာဗ်။ တကယ္က သူတို႔ဟာ ဘာတစ္ခုကိုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိတဲ့လူေတြ။ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္လုပ္သလို ဘာစာအုပ္ေတြ ဖတ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ဘာလုပ္ဖို႔ ဖတ္ရမွာလဲလို႔ ျပန္ေမးမယ့္ လူမ်ိဳးေတြပါ။
မွားၿပီးသားေတြ ထပ္မမွားေအာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘာလုပ္ဖို႔ စာဖတ္ရမွာလဲ ေမးရင္ေတာ့ အခုရွိေနတဲ့ အရည္အခ်င္းထက္ ပိုတိုးတက္ဖို႔ ဖတ္ရမွာလို႔ ေျပာမွာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မီဒီယာအလုပ္က ေဆာ္ၾသဖို႔ပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။ သူတို႔ဆီမွာ လူေတြ အရင္က အမွန္လို႔ ထင္ထားတာေတြဟာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ခုိင္ခိုင္လံုလံု ေထာက္ျပလို္က္ရင္ "အိုး ေ၀ါင္း" ("oh wow") လို႔ အာေမဍိတ္ျပဳၿပီး ခ်ီးမြမ္းလက္ခံၾကတယ္တဲ့။ အဲသလို အိုးေ၀ါင္းေတြ မ်ားမ်ားေတြ႔ေလ၊ အမွားနည္းေလေပါ့ဗ်ာ။ သူမ်ားေတြ မွားၿပီးသားလမ္းေၾကာင္းေပၚ ကိုယ္မေလွ်ာက္မိေအာင္ အိုးေ၀ါင္းလို႔ ေျပာစရာေတြ မ်ားမ်ားရွာဖတ္ၾကဖို႔ တိုးတြန္းရမယ္ဗ်။
No comments:
Post a Comment