ဓမၼပဒဂါထာ (၈၇၊ ၈၈)

ကဏွံ ဓမၼံ ၀ိပၸဟာယ၊ သုကၠံ ဘာေ၀ထ ပ႑ိေတာ။
ၾသကာ အေနာကမာဂမၼ၊ ၀ိေ၀ေက ယတၳ ဒူရမံ။

တၾတာဘိရတိမေစၧယ်၊ ဟိတြာ ကာေမ အကိဥၥေနာ။
ပရိေယာဒေပယ် အတၱာနံ၊ စိတၱေကႅေသဟိ ပ႑ိေတာ။

စိတ္ျဖဴစင္မွ ပညာရွိ
ပညာရွိဆုိတာ
မည္းညစ္တဲ့ အကုသုိလ္တရားကို
ပယ္စြန္႔ၿပီး
ျဖဴစင္တဲ့ ကုသိုလ္တရားကုိ
ပြားမ်ားရပါတယ္။
တပ္မက္မႈဆိုတဲ့
ေနရာေဟာင္းကေန
ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး
တပ္မက္မႈကင္းရာ နိဗၺာန္ကို
ရည္မွန္းေတာင့္တရင္းနဲ႔ေပါ့။

ပညာရွိဆိုတာ
ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြ
ကာမဂုဏ္ႀကိဳက္စိတ္ေတြကို
ပယ္စြန္႔ၿပီး
ဘယ္ကာမဂုဏ္ေၾကာင့္မွ
မတုန္လႈပ္တဲ့စိတ္နဲ႔
လူသာမန္ေတြ
ေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ခဲတဲ့
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ နိဗၺာန္မွာ
ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပုိက္ခ်င္တဲ့စိတ္
ရွိရပါမယ္။
ပညာရွိဆိုတာ
ကုိယ့္စိတ္ကို
ညစ္ႏြမ္းေနာက္က်ဴျခင္းမရွိ
ပကတိျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနေအာင္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ရပါမယ္။