ပုေတၱာ၀ါဒ ဆံုးမစာ (အဘက သားကို ဆံုးမခန္း)

(၁)
"ပန္း၏ပမာ"၊ ဤလကၤာတြင္၊ မာတာပိတ၊ ဆိုဆံုးမသား၊ ထိုစကားကို၊ မွတ္သားကုန္ၾက၊ မိန္႔လိုက္ျပအံ့၊ ေမြးဘလက္႐ံုး၊ ျမပန္းကံုးသို႔၊ ႏွလံုး၀မ္းက၊ ခ်စ္ႏိုးလွသည္၊ သားလွေရႊေတာင္၊ ဘသည္းေခါင္၊ နားေထာင္၍သာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊ မိရာဘရည္၊ တည္မည္အေၾကာင္း၊ ေကာင္းသားက်င့္၀တ္၊ စာအတတ္ကို၊ သားျမတ္ယခု၊ တတ္ေၾကာင္းျပဳေလာ့၊ ဗဟုသုတ၊ မရွိကမူ၊ ေနာင္တဆယ္ႀကိမ္၊ ညႇိဳးပိန္မ်က္ႏွာ၊ ပြဲမွာမ၀င္၊ ျပင္မွာမေရာက္၊ ေတာမွာေမ်ာက္သို႔၊ ေျခေထာက္လက္စံု၊ ရွိပါတံုလ်က္၊ လူပ်က္လူႏွမ္း၊ လူေပါက္ပန္းႏွင့္ လူသြမ္းလူေပါ့၊ ထဲေသာ့ေသာ့ဟု၊ ကဲ့ရဲ႕ျပဳလိမ့္။ ညီပုရွက္မည္ထင္၏တည္း။
(၂)
"ထို႔ေၾကာင့္သားေထြး"၊ ငယ္ေထြးေလးက၊ လူေရးလူရာ၊ ရွိစိမ့္ငွာဟု၊ ေက်ာင္းမွာၿမဲေန၊ စာေပသင္သင္၊ သို႔လွ်င္သို႔ဖတ္၊ သို႔မွတ္သို႔ေရး၊ သို႔ေမးသို႔ေျဖ၊ သို႔ေနသို႔ထိုင္၊ သို႔ကိုင္သို႔ႂကြ၊ သို႔ကြသို႔ကုန္း၊ သို႔သံုးသို႔စြဲ၊ သို႔လဲသို႔ထား၊ သို႔စားသို႔ေသာက္၊ သို႔ေလွ်ာက္သို႔ဆို၊ သို႔ကိုသို႔က်င့္၊ သို႔ႏွင့္သို႔လွ်ိဳး၊ သို႔ရွိခိုးဟု၊ ျမတ္ႏိုးလွစြာ၊ ညီ့ဆရာက၊ မိန္႔သမွ်ကို၊ ညီလွမင္းေရႊ၊ မေမ့ေစႏွင့္၊ ေစ့ေရေမြးဘ၊ မွာသမွ်ကို၊ ညီလွေရႊနား၊ ခ်ပ္ခါထား၍။ သည္းဖ်ားမွတ္ေစခ်င္၏တည္း။
(၃)
"သည္းဖ်ားမွတ္စိမ့္"၊ တဖန္မိန္႔အံ့၊ ႏွစ္သိမ့္၀မ္းသာ၊ ညီနားနာေလာ့၊ လူရြာလွ်ပ္ေပၚ၊ ရႊင္ျမဴးေပ်ာ္သည္၊ သူေတာ္ မဟုတ္၊ လူယုတ္သူေသာင္း၊ လူဗူးေတာင္းႏွင့္၊ မေကာငး္မႈမ်ား၊ ေန႔တုိင္းပြားသည္၊ ေသာက္စားယစ္၀၊ လူ႔ဗာလက၊ စသည္လူတြင္၊ လူေလဖင္ႏွင့္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စကား၊ လူမုိက္မ်ားတို႔၊ ေပါင္းညားရံခါ၊ နီးယွဥ္လာလည္း၊ ေ၀းစြာသားလွ၊ ခြါႏုိင္မွတည့္၊ သားလွကိုယ္က်ိဳး၊ စံုျပည့္ၿဖိဳးလိမ့္၊ ႀကိဳးေလသားလွ၊ မွာသမွ်ကို၊ မခ်ေျမ၀ယ္၊ အပယ္ႏွင့္ကား၊ ဘစကားကို၊ ရႊင္အားရ၍။ သားလွမွတ္ေစခ်င္၏တည္း။