ရင္နာေစတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု

အသက္ ၄ ႏွစ္ အရြယ္သာရွိေသးတဲ့ ဆီးရီးယားကေလးငယ္တစ္ဦးပါ။ ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္တစ္ဦးက သူ႔ကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔အတြက္ အနားကပ္သြားၿပီး ကင္မရာနဲ႔ ခ်ိန္လုိက္တဲ့အခါ အခုဓာတ္ပံုထဲမွာ ျမင္ရတဲ့အတုိင္း သူ႔လက္ကေလးေတြကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး လက္ေျမာက္လုိက္ပါတယ္တဲ့။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ကင္မရာကို လက္နက္တစ္ခုခုလို႔ ထင္မွတ္သြားပံုရပါတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေသနတ္သံ ဗံုးသံေတြၾကားမွာ ရွင္သန္ႀကီးျပင္း ေနထိုင္ေနရတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ဦးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ခံစားေနရပါလိမ့္။ သူ႔ကိုခ်ိန္ထားတဲ့ ကင္မရာကို ေသနတ္ထင္မွတ္ၿပီး သူ႔ကို နာက်င္ေအာင္မလုပ္ဖို႔၊ မပစ္ဖို႔၊ မသတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိ ဳး အညံ့ခံေနတဲ့ အသနားခံေနတဲ့ မ်က္၀န္းေလးေတြကို ျမင္ရတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရင္ကို နာက်င္ေစပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ ကေလးငယ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား အခုလိုမ်ိဳး ခံစားေနၾကရသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ စဥ္းစားသင့္ၾကပါၿပီ။ လူလားမေျမာက္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အနာတရ ျဖစ္ေနတာ၊ အရာရာကို မလံုၿခံဳဘူးလို႔ ခံစားေနရတာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔ေလာကႀကီးအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ကမၻာေပၚက စစ္ပြဲေတြ ေလွ်ာ႔ပါးပါေစ၊ ပေပ်ာက္ပါေစ....။ ကေလးငယ္ေလးေတြအားလံုး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ရွင္သန္ႀကီးထြားႏုိင္ၾကပါေစ။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူ စာေရးဆရာ ဦးေက်ာ္ဝင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း

 

လက္ရွိ အေျခအေနကိုၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြရိွေနတဲ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းမွာ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္း ခံရတဲ့အတြက္ လူေသဆံုးမႈေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီး စီမံကိန္း ရပ္စဲေရး ေတာင္းဆိုသံေတြလည္း တစ္ေက်ာ့ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။

ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုပဲ ယခင္ကိုးကန္႔ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္ တဲ့ ဦးဖုန္ၾကားရွင္ဟာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံပိုင္မီဒီယာတစ္ခုနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈျပဳလုပ္ၿပီး မီဒီယာအထက္မွာ ျပန္ေပၚ လာတာေတြ႕ရသလို သူ႔ရဲ႕တစ္ခ်ိန္က ေလာက္ကိုင္ေဒသ ကို ျပန္သိမ္းမယ္ဆိုတဲ့အသံေတြလည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း သစ္ခိုးထုတ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားေတြကို အစိုးရတပ္ မေတာ္ကေန ဖမ္းဆီးမႈေတြလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ ပါတယ္။ သစ္ကိစၥမွာဆိုရင္လည္း ေျပလည္ေအာင္ေျဖ ရွင္းဖို႔ တ႐ုတ္ဘက္က ေျပာဆိုလာတာေတြလည္း ရိွ ေနပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြကိုဖ်က္သိမ္းဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတာ၊ ထိခိုက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလာတာေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရ သက္ေရာက္မႈေတြအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကတာေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ကမၻာရဲ႕ စူပါပါဝါျဖစ္လာတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ဘယ္လိုဆက္ဆံသင့္တယ္။ ဘယ္အရာေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တယ္ ဆိုတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူ စာေရးဆရာဦးေက်ာ္ဝင္းကို ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။

ေမး။ ။ ျမန္မာနဲ႔ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းေတြအၾကား ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝေက်ာ္ကာလအတြင္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ဆက္ဆံေရး တ အားေကာင္းခဲ့တာေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကဆိုရင္ အေမရိကန္အပါအဝင္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ဆက္ ဆံေရးက ေကာင္းမြန္ခဲ့တာမရိွဘူး။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံနဲ႔ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္လာေအာင္ ႀကိဳးစားတာေတြ႕ရတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း တ႐ုတ္နဲ႔ကေတာ့ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရးရိွတဲ့ အေနအထားမွာ ရိွေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္လည္း ျမန္မာအေနနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္လာတဲ့အေပၚမွာ စိုးရိမ္မႈရိွတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးေတြ ေတြ႕လာရတယ္လို႔ ေလ့လာသူေတြက ဆိုၾကတယ္။ လက္ရိွအေျခအေနမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ျမန္မာတို႔ အၾကားက ဆက္ဆံေရးက ေကာင္းမြန္မႈရိွေနတာ ေတြ႕ရသလား။ ဘယ္လိုအေျခအေန ေရာက္ေနသလဲဆိုတာကို အရင္ဆံုး စၿပီး ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ေျဖ။ ။ အရင္အစိုးရလက္ထက္အေျခအေနက စ ေျပာတာေပါ့။ အဲဒီကာလတုန္းက ျမန္မာအစိုးရရဲ႕ အဓိကျပႆသနာက ႏိုင္ငံတကာက ဝိုင္းပယ္ခံထားရတဲ့ အေနအထား။ သူကလည္း ေရနစ္တဲ့ လူလိုပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ရွင္သန္မႈအတြက္ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္ကအစ သူ႔ ရဲ႕ အားကိုးရာပဲ။ တ႐ုတ္ျပည္က်ေတာ့ သူ႔ရဲ႕စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းက သိပ္ျမင့္တယ္ဗ်။ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပတို႔ ႀကံဳခဲ့တဲ့ႏႈန္းထက္ ပိုျမင့္တယ္။ ပ်မ္းမွ် တစ္ႏွစ္ကို ခုနစ္ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ အထိကို ျမင့္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီေလာက္ျမင့္တဲ့ စီးပြားေရး ျမန္ႏႈန္းကို ျဖည့္ေပးႏိုင္တဲ့ ကုန္ၾကမ္းနဲ႔ ေလာင္စာဆီက သူ႔ ျပည္တြင္းမွာ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူ႔အတြက္ ကုန္ၾကမ္းေလာင္စာက သိပ္အေရးႀကီးလာတယ္။ ဒီကုန္ၾကမ္းေလာင္စာကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ရႏိုင္မယ့္ အရင္းျမစ္တစ္ရပ္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျဖစ္ေနတယ္။ ဒါက လတ္တေလာ လိုအပ္ခ်က္ေပါ့။ ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုအပ္ခ်က္က တ႐ုတ္ရဲ႕ ျပသနာက အေမရိကနဲ႔ မတူတာက အေမရိကက သမုဒၵရာႏွစ္စင္း ရိွတယ္။ အက်ဳိးဆက္က ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈက တစ္ေျပးညီတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ တ႐ုတ္အဖို႔ကေတာ့ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသပဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာၿပီး ကုန္းတြင္းပိတ္က အေရးႀကီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယသမုဒၵရာ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္လာတယ္။ ဒီ မတိုင္ခင္ကေတာ့ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကိုပဲ အားကိုးရတာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ပို႔ကုန္သြင္းကုန္ေတြကိုလည္း ပစိဖိတ္လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ အားကိုးေနရတာ။ ဒီပစိဖိတ္ကလည္း အခ်ိန္မေရြး ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။ ပစိဖိတ္ကို လႊမ္းမုိးထားတာက အေမရိကန္ေရတပ္။ တ႐ုတ္အတြက္ သိပ္အေရးႀကီးတာတစ္ခုက ဒုတိယသမုဒၵရာ ရွာဖို႔လမ္းေၾကာင္း ဒီလမ္းေၾကာင္းကလည္း နဂိုကတည္းက တ႐ုတ္အေနနဲ႔ လုပ္ဖို႔ရိွတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုျဖတ္ၿပီးမွ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ ထြက္ေပါက္ရဖို႔။ ဒီထြက္ေပါက္ ရဖို႔ကလည္း တ႐ုတ္အတြက္ အေရးႀကီးတယ္။ လက္ရိွတ႐ုတ္ရဲ႕စီးပြားေရးကို ထိန္းထားႏိုင္ဖို႔အတြက္က ျမန္မာျပည္က သိပ္ၿပီးကို အေရးႀကီးလာတယ္။ တ႐ုတ္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ကို အပူတျပင္း လိုအပ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကလည္း ေရနစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီအေနအထားေအာက္မွာ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္နဲ႔ ျမန္မာအၾကား စီးပြားေရး ဆက္ဆံေရးဟာ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ ေရာက္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီအေနအထားႀကီးက လက္ရိွအေျခအေနမွာ တစ္စံုတစ္ရာ ေျပာင္းသြားတယ္။ ျမန္မာျပည္က ေခါင္းေဆာင္ေတြဘက္ကလည္း တစ္စံုတစ္ရာ စဥ္းစားထားဟန္ ရိွၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ ICG အဖြဲ႕ကလည္း ေထာက္ျပထားတယ္ေလ။ ျမန္မာဟာ တ႐ုတ္အေပၚ တစ္ဖက္သတ္ မွီခိုထားတဲ့ အေနအထားကို သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။ အဲဒါလည္း ျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေပၚယံ အဆင္ေျပသလို ရိွေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဆင္မေျပဘူး။ နယ္စပ္ျပသနာ ရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ တ႐ုတ္အစိုးရအၾကား ဆက္ဆံေရးရိွတယ္။ အဲဒီေတာ့ သိပ္အဆင္ေျပလွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္အေပၚမွာ ေနာက္ပိုင္း တစ္ဖက္သတ္ မွီခိုရတဲ့ အေျခအေနကို ျမန္မာရဲ႕ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သိပ္ၿပီးေတာ့ သေဘာက်ဟန္ မတူဘူး။ အိုင္စီဂ်ီ က အဲဒီအတိုင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ တ႐ုတ္ကို အလြန္အကြၽံ မွီခိုရမႈကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ဆိုရင္ အေနာက္နဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီလို ဆက္ဆံဖို႔ဆိုရင္ ေျပာင္းလဲေရး က မလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ သိထားေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ ေစ့ေဆာ္မႈတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အလွည့္အေျပာင္းက ဒါနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ICG အဖြဲ႕က ေကာက္ခ်က္ခ် ထားတာလည္းရိွေတာ့ အရင္လို isolated အေနအထားေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္အုပ္စုနဲ႔ တစ္စံုတစ္ရာ ဆက္ဆံေရးလမ္းေၾကာင္း ပြင့္လာတာေပါ့။ အဲဒီအေပၚမွာ တ႐ုတ္ဘက္ကလည္း စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အစိုးရသစ္ လက္ထက္ကစလို႔ တ႐ုတ္ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးဟာ အရင္အစိုးရ လက္ထက္ကေလာက္ေတာ့ မေကာင္းဘူးထင္တယ္။

ေမး။ ။ လက္ရိွအခ်ိန္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာေရာက္ရင္းႏွီးမႇဳပ္ႏွံတဲ့ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရင္းနွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၂ဝ၁ဝ ေရွ႕ပိုင္းက ရင္းနွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့တာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂ်ပန္ဝင္လာတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ ကလည္း ဝင္လာတာရိွေတာ့ တ႐ုတ္အေနနဲ႔ကေတာ့ အရင္က သူ႔အေနနဲ႔ သီးသန္႔ဆိုသလို ရေနတဲ့ အေနအထားကေန ခု လို ၿပိဳင္ဘက္ေတြ ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုစိုးရိမ္မႈေတြ ရိွလာႏိုင္သလဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာလိုပဲ တ႐ုတ္စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လူထုကေန ကန္႔ကြက္မႈေတြ မ်ားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအက်ဳိးဆက္ကေရာ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သလဲ။

ေျဖ။ ။ ေစာေစာက ေျပာသလိုေပါ့ဗ်ာ။ အရင္က တ႐ုတ္ျမန္မာခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ စီမံကိန္းစာခ်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ျမန္မာက ေအာက္ေၾကးနဲ႔ပဲခ်ဳပ္ခဲ့ရတာ။ တ႐ုတ္က သိပ္သေဘာက်တာေပါ့။ သို႔ေသာ္ အရင္အခ်ိန္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူထုကလည္း မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အခြင့္မသာဘူး။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း အဆက္ျဖတ္ထားတယ္။ အခုေတာ့ အေျပာင္းလဲေတြက တစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ ဒီမွ်တမႈ မရိွတဲ့ စာခ်ဳပ္ေတြကို ေဝဖန္မႈေတြ ရိွလာတယ္။ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ ရလာၿပီဆိုေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္သတ္က်တဲ့ စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ဆိုဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ အေဟာင္းေတြကိုလည္း ဆက္အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပသနာရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာအစိုးရက မလႊဲမေရွာင္သာ စဥ္းစားရမွာက ျပည္သူလူထုက လက္မခံဘူးဆိုတာကို ျဖစ္တယ္။ ဒီအေနအထားေတြေအာက္မွာ ေရွ႕ဆက္ ဆိုးဆိုးရြားရြား ျဖစ္မသြားေပမယ့္ အရင္ကေလာက္ မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြက အရင္ကေလာက္ မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အေရးႀကီးတာက ဟာသြားတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ေနရာေတြမွာ ဘယ္က ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ျဖည့္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရမယ္ ဒါကတစ္ခ်က္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တ႐ုတ္နဲ႔ လြန္သြားခဲ့တဲ့ စာခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြကိုေရာ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ။ လုံးဝ ဖ်က္သိမ္းပစ္မွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားမလား။ ဒါမွမဟုတ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္းၿပီးေတာ့ အထိုက္အေလ်ာက္ မွ်တေအာင္ စာခ်ဳပ္ေတြကို ျပင္ၿပီးမွ သြားမလား။ သံုးခုေရြးစရာ ရိွတာေပါ့ေလ။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကေတာ့ လံုးဝဖ်က္သိမ္းဖို႔မွာ ရိွလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ အရင္အစိုးရနဲ႔ ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က အက်ဳိးစီးပြား တစ္စံုတစ္ရာရိွတဲ့ အင္အားစုေတြဘက္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘဲ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားဖို႔ လိုလားမွာပဲ။ ႏွစ္ခုစလံုးက အႏၲရာယ္ရိွတယ္။ ပထမတစ္ခု လံုးဝဖ်က္သိမ္းတာမ်ဳိး လုပ္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တ႐ုတ္ျပည္က လာႏိုင္တဲ့ ပထဝီႏိုင္ငံေရး အႏၲ ရာယ္ေတြ ႀကံဳရလိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ခါ စာခ်ဳပ္ေတြအတိုင္း အေျပာင္းအလဲမရိွဘဲ ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ လူထုေရာ တိုင္းျပည္ပါ သိပ္နစ္နာတယ္။ ေပါက္ကြဲသင့္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၾကားအေျဖတစ္ခု အေနနဲ႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ညိႇႏိႈင္းၿပီး စာခ်ဳပ္ေတြကို ျပင္ဆင္ခ်ဳပ္ဆိုတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ မွ်တေအာင္လုပ္ၿပီး ဆက္သြားရေအာင္ လုပ္ရလိမ့္မယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရင္ေတာ့ လက္ပံေတာင္း အစီရင္ခံစာမ်ဳိးနဲ ေျပာင္းတာ အသင့္ေတာ္ဆံုးပဲ။

ေမး။ ။ လက္ပံေတာင္းအေနနဲ႔ေျပာရရင္ အစီရင္ခံစာကေတာ့ ဟုတ္တယ္။ အေကာင္ထည္ေဖာ္ရာမွာ ေႏွာင့္ေနွးတဲ့အတြက္ ျပႆနာေတြ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ေနရတာေတြရိွတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းသင့္သလဲ။

ေျဖ။ ။ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ပံ ေတာင္းအစီရင္ခံစာၫႊန္းတဲ့လမ္းေၾကာင္းဟာ ျဖစ္သ မွ် အေျခအေနမွာ အေကာင္းဆံုးလမ္းေၾကာင္းလို႔ ကြၽန္ ေတာ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္သမွ် အေျခအေနေတြ ျပ ႆနာေတြကို အၿပီးျပတ္ မေျဖရွင္းႏိုင္ရတာကေတာ့ လက္ပံေတာင္းအစီရင္ခံစာ အေကာင္ထည္ေဖာ္ေရး ေကာ္မတီမွာ ပိုတာဝန္ရိွလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဘယ္အ ပိုင္းမွာ အားနည္းသလဲ တစ္ဖက္က ေဒသခံေတြ မေက် နပ္တာက ဘာလဲ။ အထူးသျဖင့္ ေျမယာျပႆနာ။  ေျမယာေတြ သိမ္းခံရတာ ဟုတ္တယ္။ ထိုက္သင့္တဲ့ေလ်ာ္ေၾကး ေပးရမယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေငြေၾကး ေပး႐ံုနဲ႔ လံုေလာက္ခ်င္မွ လံုေလာက္မယ္။ ေျမေစ်းေတြက တက္ေနတာကိုး။ ေျမယာအစားေပးမႈေတြ ရိွသလား။ ဒါေတြကိုေတာ့ ျပန္စိစစ္ဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ အစီရင္ခံစာၫႊန္း တာကို လက္ေတြ႕မွာ ပီပီျပင္ျပင္အေကာင္ထည္ေဖာ္ ဖို႔လိုတယ္။ ေဒသခံေတြဘက္ကလည္း ဖ်က္သိမ္းေရး ဆိုတာထက္ ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္း အေျဖရွာေရးကို မ်က္ႏွာမူဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ဖက္စလံုး တင္းၾကရင္ေတာ့ ေျပလည္မႈ ဘယ္ေတာ့မွ ရမယ္မထင္ဘူး။

ေမး။ ။ လက္ပံေတာင္းကိစၥ ေပၚလာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ကခ်င္ ျပည္နယ္ဘက္မွာ သစ္ကိစၥေတြ ေပၚလာတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း တ႐ုတ္ေတြ အဖမ္းခံရသလို အစိုးရကလည္း ေကအိုင္အိုလို အဖြဲ႕အစည္းကို အျပစ္တင္တယ္။ ေနာက္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဖုန္ၾကားရွင္ က တ႐ုတ္ႏိုင္ငံပိုင္ မီဒီယာတစ္ခုနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၿပီး မီဒီယာအထက္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဒီကိစၥေတြက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ ပထဝီႏိုင္ငံေရးေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့သေဘာလား။

ေျဖ။ ။ အတိအက်ကေတာ့ အခ်က္အလက္အျပည့္ အစံုမရိွေတာ့မေျပာႏိုင္ဘူး။ မွန္းဆခ်က္အရေတာ့ ပတ္သက္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ၁၉၆၃ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ပ်က္ခါစ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးဗေဆြ ေျပာဖူးတာရိွတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရးဟာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ သက္ဆိုင္ေနတယ္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ စစ္ေအးေခတ္ဆိုေတာ့ အဲဒီေခတ္က အေျခအေနကို မူတည္ေျပာတာေပါ့။ အေရွ႕အုပ္စု အေျခအေန မေျပာင္းသေရြ႕ လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ ျပသနာရွင္းဖို႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္ေပါ့ေလ။ အေနာက္အုပ္စု မူဝါဒ မေျပာင္းသေရြ႕လည္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ ျပသနာေတြကို ရွင္းဖို႔ခက္လိမ့္မယ္လို႔လည္း သူက ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီစကားေျပာခဲ့တာက စစ္ေအးေခတ္ေပါ့ဗ်ာ။ အခုက စစ္ေအးေခတ္ မရိွေတာ့ဘူးဆိုေပမဲ႔ ဂရိတ္ပါဝါ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြကလည္း ရိွေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာင္ ဒုတိယစစ္ေအး အႏၲရာယ္လို႔ေတာင္ ေျပာေနၾကတာေတြ ရိွတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအယူအဆေတြ အခုထိ အသက္ဝင္ေနဆဲလို႔ ထင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရင္အစိုးရ လက္ထက္က အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ျပဳလုပ္ရာမွာ ေကအင္န္ယူက က်န္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ခါ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အေနာက္အစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံေရး မေကာင္းဘူး။ အခုတစ္ခါ ၾကည့္ျပန္ေတာ့ အဓိက အဖုအထစ္ ျဖစ္တာက ေကအိုင္ေအ။ အဲဒီမွာလည္း တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးက တစ္စံုတစ္ရာ ယိုယြင္းလာတာက ရိွတယ္။ ဒါေတြကို ဆက္စပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပထဝီႏိုင္ငံေရး သက္ေရာက္မႈျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္က သစ္လာထုတ္တာေတြကို အစိုးရက ကိုင္တြယ္လိုက္တဲ့ကိစၥတို႔ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ကို ပြဲထုတ္လာတာ လက္ပံေတာင္းမွာ အေရးအခင္း ျပန္ေပၚလာတာေတြက ဆက္စပ္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအရ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ တြန္းထိုးကစားၾကတာေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ထင္တယ္။ အတိအက်ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရေတာ့ ပတ္သက္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္။

ေမး။ ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို နယ္ေျမအလိုက္ ခြဲျခားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္ပိုင္းအဖြဲ႕ေတြက ျငိမ္သြားတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းအဖြဲ႕ေတြက တစ္စုတစ္စည္းတည္းလို ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ပထဝီႏိုင္ငံေရး ကိစၥေတြရိွတယ္။ အမ်ဳိးသားနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး ကိစၥေတြရိွတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ၾကာ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုမႈ တိုက္ပြဲေတြကလည္း ရိွေနေတာ့ အဲဒီအေနအထား တစ္ရပ္မွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမူဝါဒေတြခ်မွတ္ၿပီး အေကာင္ထည္ေဖာ္ ေျဖရွင္းသင့္သလဲ။ ျပည္တြင္းစစ္ မီးၿငိမ္းဖို႔ အပါအဝင္ေပါ့ေလ။

ေျဖ။ ။ အမွန္ကေတာ့ သမား႐ိုးက် အေတြးအျမင္ပါ ပဲ။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕က်တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ျပင္ပအႏၲ ရာယ္ကို အေကာင္းဆံုး ကာကြယ္နည္းက ျပည္တြင္း ျပႆနာကိုေျဖရွင္းၿပီး ျပည္တြင္းစည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို တည္ေဆာက္တာလို႔ ထင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္မယ္ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ျပင္ပကလာႏိုင္မယ့္ပထဝီႏိုင္ငံေရး သက္ေရာက္မႈေတြကို အလြယ္တကူ ေက်ာ္လို႔ရမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္က ပဋိပကၡတန္းလန္းနဲ႔  ဆိုလို႔ရိွရင္ တ႐ုတ္ျပည္မွ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံကေနပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ႕ ကစားမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရင္အာ႐ံုစူးစိုက္ၿပီး လုပ္သင့္တာကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးပါပဲ။

ေမး။ ။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကိစၥမွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ ေတာင္းတာက ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုလို ကိစၥေတြျဖစ္တယ္။ လက္ရိွအေျခအေနအရ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဖြဲ႕စည္းပုံျပင္ဆင္ေရးမွာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကေန ေျဖေလွ်ာ့ေပးျခင္း Decentralization လုပ္ဖို႔တို႔ ျပည္နယ္ေတြ တိုင္းအစိုးရေတြကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကေန ေရြးဖို႔ စတဲ့ ကိစၥေတြမွာေတာင္ ခက္ခဲေနတဲ့ အေနထားမွာ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရးနဲ႔ နီးစပ္ႏိုင္ပါ့မလား။

ေျဖ။ ။ အဲဒီေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဆိုတဲ့ကိစၥေပါ့။ ေယဘု ယ်ကေတာ့ လက္ရိွအစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြေကာ လူ မ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ေတြေကာ ဖက္ဒရယ္ကို လက္ခံတယ္ ဆိုတာေတာ့ တူညီခ်က္ရိွသြားပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ လိုဖက္ဒရယ္မ်ဳိးလဲ ဆိုတာကေတာ့ အျငင္းပြားမႈေတြရိွ ေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ညိႇဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ သီအိုရီအရ ကို အျငင္းပြားမႈရိွတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ေဆာင္း ပါးတစ္ပုဒ္ေပါ့။ ၾကာပါၿပီ။ Journal of Democracy မွာပါတာၾကာပါၿပီ။ ေဆာင္းပါးနာမည္က Federalism US Model ဆိုတာ။ အခုေနာက္ပိုင္း စစ္ေအးေခတ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို က်င့္သံုးဖို႔ၾကိဳးစားလာ ၾကတာက ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေမရိကန္ပံုစံ ဖက္ဒရယ္ကိုသြားၿပီး မ်က္စိက်ၾကတယ္။ US ရဲ႕ ကနဦး ေမာ္ဒယ္ေပါ့ဗ်ာ အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့ Coming together Federalism ေပ့ါဗ်ာ။ ဒါကဆိုလိုတာကေတာ့ ေပၚေပါက္လာတာကေတာ့ မူလပံုစံကိုမူတည္ၿပီးေတာ့ ခြဲတဲ့နည္းလမ္းပါ။ သမိုင္းေၾကာင္းအရၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု က တစ္သီးတစ္သန္႔လြတ္ လပ္တဲ့ ျပည္နယ္ေတြ ကုိလိုနီေဟာင္းျပည္နယ္ေတြက စတာ။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္နယ္တခ်ဳိ႕က Confederation နဲ႔သြားခ်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ဖက္ဒေရးရွင္းနဲ႔သြားခ်င္တယ္။ အဲဒီပဋိပကၡကို ေစ့စပ္ညိႇႏႈိင္းမႈနဲ႔ ေျဖရွင္းေတာ့ အေျဖရ တယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ ကြန္ဖက္ဒေရးရွင္းနဲ႔ ဖက္ဒေရးရွင္းဂိုဏ္းအၾကား ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းၿပီးမွရတဲ့ အေျဖ။ အေျဖရဲ႕ထူးျခားခ်က္က ၾကားအေျဖမရရင္ ျပည္ နယ္ေတြခြဲထြက္ႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ရိွေတာ့ တစ္ဖက္က အေလွ်ာ့ေပးေစ့စပ္ရတာရိွတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီမွာ Decentralize Federal ေပါ့ ျပည္နယ္ေတြကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြ ပိုေပးရတဲ့ပံုစံေပါ့။ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး coming together federal ဆိုၿပီး ဒီပံုစံကို နာမည္ေပးၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက US မိုဒယ္အတိုင္း လိုက္ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို လူမ်ဳိးေပါင္းစံုစုစည္းေန ထိုင္ေနၾကတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာ တစ္ခါတစ္ခါ coming together မိုဒယ္နဲ႔ ကိုက္ခ်င္မွ ကိုက္လိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ Alternative အေနနဲ႔ ဘာစဥ္းစားလဲဆိုေတာ့ အဲဒါက အိႏိၵယမိုဒယ္ေပါ႔။ Holding together ေပါ့။ လူမ်ဳိးစု အင္အားစုေတြမွာလည္း လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ ရိွေနခ်ိန္မွာ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ က်င့္သံုးလိုက္ရင္ ျပည္ တြင္းစစ္တို႔ ပဋိပကၡတို႔ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ အိႏိၵယမွာ အေျမာ္အျမင္ရိွတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူကလည္း Unitary မသံုးဘဲ ဖက္ဒရယ္သံုးတယ္။ အမ်ားစုလူမ်ဳိးစုက ဦးစီးဦးေဆာင္ လုပ္သြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူဟာ အေမရိကန္ပံုစံနဲ႔ မတူဘူး။ Decentralize မဟုတ္ဘဲ Centralize ပံုစံနဲ႔ သြားတယ္။ အတူေပါင္းစည္းေရး ဖက္ဒရယ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္၊ အဲဒီပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ သြားတာက လက္ေတြ႕မွာ ပုိၿပီး နီးစပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္တစ္ခု ရိွတယ္။ ဒါကေတာ့ သီအိုရီဆန္တာေပါ့။ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုဖက္ဒရယ္လဲ ဆိုတာ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်က် ေျပာရရင္ေတာ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေပါ့ေလ။ ဖက္ဒရယ္သေဘာ ေဆာင္တာေတြပါတယ္။ power sharing အဲဒီလို ေျပာရရင္ေတာ့ အခြန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဇယားေတြလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ သဘာဝအရင္းအျမစ္ သယံဇာတ ခြဲေဝမႈကေတာ့ မပါဘူး၊ အမွန္ေတာ့ ပါသင့္တယ္ေပါ့ေလ။ power sharing နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တရားဝင္ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အခ်က္ေတြပါတယ္။ ဒါဟာ ဖက္ဒရယ္ရဲ႕ လကၡဏာတစ္ရပ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အာဏာခြဲေဝမႈကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဇယားေတြေပါ့ အဲဒီ ဇယားေတြက လူမ်ဳိးစုအျမင္အရ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဒါေတြကို ေပးထားခ်က္အရ ယူၿပီးေတာ့ ႏွစ္ဖက္ညိႇႏိုင္ရင္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူတဲ့ အာဏာခြဲေဝမႈ ရႏိုင္ပါတယ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဇယား (၁)၊ (၂)နဲ႔ ဇယား (၅) အခြန္ေကာက္ခံခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဇယားေတြ။ သို႔ေသာ္ ဟာေနတာက သယံဇာတခြဲေဝမႈ မပါဘူး။ အဲဒါက ၂ဝဝ၈ လည္း မပါခဲ့ဘူး။ ၄၇ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာလည္း မပါခဲ့ဘူး။ အဲဒီ resources sharing ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကားသိသေလာက္ကေတာ့ လက္ရိွေခါင္းေဆာင္ေတြ တင္းတင္းမာမာ ခုခံတဲ့သေဘာ မရိွဘူး။ ခုနက အာဏာခြဲေဝမႈမွာ Resources share ေတြ ဇယားေတြကို အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးၿပီးရင္ ညိႇႏိႈင္းလို႔ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အနည္းငယ္ အျငင္းပြားမႈျဖစ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပည္နယ္ (သို႔မ ဟုတ္) တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို သမၼတက ခန္႔တဲ့ကိစၥပါ။ လူမ်ဳိးစုေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ဒါဟာ တစ္ျပည္ေထာင္ စနစ္ဘက္ကို ျပန္လည္သြားတယ္လို႔ ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္တယ္။ ဒီကိစၥ အတြက္လည္း ႏိုင္ငံတကာ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို အေျခခံၿပီး တီထြင္မႈရိွရိွ စဥ္းစားၿပီး ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ေျပလည္မႈရိွမယ့္ နည္းလမ္းကို ရွာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ အိႏိၵယမွာ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကပဲ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ေရြးခြင့္ေပးတယ္။ တစ္ ဖက္က ဗဟိုအစိုးရကလည္း ဗ်ဴ႐ိုကေရစီနဲ႔ ထိန္းထားတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒါက နည္းတစ္နည္းေပါ့။ တျခားနည္းေတြလည္း ရိွတယ္။ ေျပာခ်င္တာက လက္ေတြ႕က်က်  စဥ္းစားရင္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးမွာ ျပင္လို႔ ရႏိုင္ေျခရိွတဲ့ အခ်က္ေတြကို ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ျပင္ေပးလိုက္ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။ က်န္တဲ့ Controlersial issue ေတြ အေျဖရဖို႔ ခက္တာေတြကိုေတာ့ အလြတ္သေဘာ ညိႇၿပီး အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္က်မွ ျပန္စဥ္းစားတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္။ တပ္ကိစၥေတြ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ေတြ ေပါင္းစည္းေရးကေတာ့ အဆင့္ေတြရိွတယ္။ အခုသြားေနတာက တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး ဒီမွာ တစ္ခံေနတာ။ ဒါၿပီးမွ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ။ ဒီမွာ တစ္ခံေန တာ။ လုပ္ရမွာက အေရးႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပသနာေတြ ရွင္းၾကရမွာ။ အဲဒါေတြ ရွင္းၿပီးလို႔ တတိယအဆင့္ ေရာက္မွပဲ တပ္ေပါင္းစည္းေရး ကိစၥေတြ လုပ္ရမွာ။ တပ္ေပါင္းစည္းေရးက ႏိုင္ငံတကာ အေတြ႕အႀကံဳအရေျပာရင္ အနည္းဆံုး ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီ ၾကာႏိုင္တယ္။ အဲဒီဟာေတြကို အေဆာတလ်င္ မကိုင္တြယ္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။ အရင္ဆံုး အပစ္ရပ္ရမယ္။ အကုန္လံုး မရႏိုင္ရင္ေတာင္ ရသေလာက္နဲ႔ လက္မွတ္ထိုး ေဆြးေႏြးပြဲ စရလိမ့္မယ္။ မထိုးႏိုင္သူေတြကိုလည္း ပစ္မထားသင့္ဘူး။ ေလ့လာသူေတြ အေနနဲ႔ တက္ခိုင္းသင့္တယ္။ ေျပလည္ႏိုင္စရာရိွတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာေတြကို အရင္လုပ္ပါ။ အဲဒါၿပီးမွ DDR ကိုသြားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ခုက ကြၽန္ေတာ္တို႔က အခက္ခဲဆံုး အခ်ိန္ယူရဆံုးကို အရင္ဆံုး စတင္သလို ျဖစ္ေနတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ အခက္အခဲ ရိွလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘာၿပီးရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ကြင္းဆက္ကလည္း အေရးႀကီးတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ Timeline ကလည္း အေရးႀကီးတယ္ထင္တယ္။

ေမး။ ။ လက္ရိွအေနအထားမွာ ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရၾကည့္မယ္ ဆိုရင္လည္း တ႐ုတ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့ UWSA 'ဝ'လို အဖြဲ႕ေတြလည္း ရိွေနတယ္။ သူတို႔ကလည္း ပစ္တာ မပစ္တာ အင္အားကလည္း ေတာင့္တင္းၿပီး တစ္စံုတစ္ရာ ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာလည္း ရိွေနတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အခု ကခ်င္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ သစ္ျပသနာေတြမွာဆိုရင္ ေျပေျပလည္လည္ လုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး တ႐ုတ္ဘက္က သတိေပးတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီ အေနအထားမွာေရာ သူ႔ အေနနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာလာတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္သလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီႏိုင္ငံက အရင္လိုပဲ ငါတို႔ အထက္စီးနဲ႔ ဆက္ဆံလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အေနထားမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္ဆံတာမ်ဳိးေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။

ေျဖ။ ။ တ႐ုတ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ဆႏၵကေတာ့ မွန္းဆ ၾကည့္ရင္ အနိမ့္ဆံုး လိုလားခ်က္ကေတာ့ သူျမန္မာျပည္ အစိုးရကို အျပည့္မယံုဘူး။ အဲဒီအတြက္ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကားထဲမွာ ၾကားခံနယ္ေျမ Buffer zone ေတြကို လံုၿခံဳစိတ္ခ်မႈ အေနနဲ႔ ရိွေစခ်င္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါက သူ႔ရဲ႕အနိမ့္ဆံုး လိုလားခ်က္ေပါ့။ ဒီထက္ျမင့္တဲ့ လိုလားခ်က္ကေတာ့ အရင္တုန္းက အေနအထားလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္ဆံၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက သူ႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ သယံဇာတနဲ႔ ေလာင္စာကို ေပါေပါေလာေလာနဲ႔ ရခ်င္တဲ့ ဆႏၵလည္း ရိွႏိုင္ပါတယ္။ အနိမ့္ဆံုး အခ်က္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ အေလာတႀကီး မကိုင္တြယ္သင့္ေသးဘူး။ တည့္တည့္ေျပာရရင္ေတာ့ အခု 'ဝ' UWSA ေပ့ါ။ 'ဝ'ဟာ Buffer သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ေကာင္းသည္ မေကာင္းသည္ စံေတြနဲ႔ ထည့္မတြက္ဘဲနဲ႔ ေလာေလာဆယ္ ဒီအတိုင္း ထိန္းထားၿပီး ဆက္သြားရမယ္။ စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈေတြမွာလည္း တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ႔ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ညိႇသြားရမယ္ ထင္တယ္။ တ႐ုတ္ဘက္က ျဖစ္ႏိုင္ေျခရိွတဲ့ လိုလားခ်က္ Demand ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္က ဘယ္လိုျပင္ဆင္ သင့္သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္တာပါ။

ေမး။ ။ ဒီၾကားထဲမွာမွ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥေတြမွာ ညိႇညိႇႏိႈင္းႏိႈင္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းကဆိုရင္ ဒီသစ္ထုတ္တဲ့ကိစၥမွာမိတဲ့ တ႐ုတ္ေတြကိုပဲ အျပစ္ေပး ဖို႔ဆိုၿပီး မီဒီယာတစ္ခုကေရးသားတာေတြ႕ရတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း ဒီကိစၥေတြက အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔လည္း ပတ္သက္ႏိုင္တယ္။ မပတ္သက္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာလည္း ယတိျပတ္မေျပာႏိုင္ဘူး။ တရားမဝင္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ကိစၥေတြ၊ မူးယစ္ကိစၥေတြလည္း ရိွေနသလို တစ္ဖက္မွာလည္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ် ေနထိုင္ေနတာ ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္လာတာကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီအေနအထားေတြ အေပၚမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ပထဝီႏိုင္ငံေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ မခံခ်င္ဘူးဆိုရင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပသနာေတြကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းသင့္သလဲ။

ေျဖ။ ။ အစိုးရရဲ႕ ပါဝါေပၚလစ္တစ္ေပါ့ဗ်ာ။ Power politic မွာ ညိႇႏိႈင္းတာဆိုရင္ေတာ့ Soft power ေပါ့ေလ။ အလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ခါ Hard power နဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးရတာလည္း ရိွမွာေပါ့။ ဘယ္လို အခ်ဳိးညီေအာင္ ေပါင္းစပ္မလဲ Smart power ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲဆိုတာက အဓိကက်တာပါ။ ဒါေတြက နည္းေတြမရိွဘူးဗ်။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရိွတာကို လည္း ထည့္တြက္ရမယ္။ ရႏိုင္တဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးေတြ လည္း ထည့္တြက္ရမယ္။ အဲဒီလို ဘက္စံုထည့္တြက္ ၿပီးေတာ့မွ Hard power နဲ႔ Soft power ကိုေပါင္းစပ္ ႏိုင္ရင္ေတာ့ Smart power ျဖစ္မယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ပဲေက်ာ္ လို႔ရလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူရဲ႕ဆႏၵကေတာ့ အ႐ုိးခံအတိုင္းစဥ္းစားတယ္။ မခံခ်င္စိတ္က မ်ားတယ္။ အဲဒီအတိုင္းေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔သြားလို႔ရမယ္မထင္ဘူး။

ေမး။ ။ ၂ဝ၁ဝေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ အေမ ရိကန္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေကာင္းလာသ လို အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြန႔ဲ ဆက္ဆံေရးမွာလည္း သတိထား ရမယ့္သေဘာမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္။ တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္ လည္း တ႐ုတ္ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္တို႔ ဘာတို႔ ဆိုရင္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံလာတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာအေနနဲ႔ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးမွာေရာ ကိုယ့္ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးအရေရာ၊ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအရေရာ အားလံုး ဟန္ခ်က္ညီ ေကာင္းမြန္ဖို႔ အတြက္ဆိုရင္ ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္သင့္သလဲ။

ေျဖ။ ။ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒါကို သိပ္ထြက္တာ မၾကာေသးတဲ့ ဟင္နရီကစ္ဆင္းဂ်ားရဲ႕စာအုပ္ဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာေလးေတြေပါ့။ World Order သူ႔ရဲ႕အယူအဆက သိပ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ There is no world order ကမၻာ႔အစီအစဥ္ ဆိုတာမရိွဘူး။ အရင္ရိွခဲ့တဲ့ ကမၻာ႔အစီစဥ္ေတြအားလံုး က ကိုယ့္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕စံႏႈန္းေတြနဲ႔ တစ္ကမၻာလံုးကို လိုက္နာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ၊ ျဖစ္စဥ္ေတြပဲ။ ဒီကေန႔ကာလမွာ အဲဒါမ်ဳိးေတြ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႔ကာလရဲ႕လိုအပ္ခ်က္က တစ္ကမၻာလံုး လက္ခံႏိုင္တဲ့ World Order တစ္ခုေပၚဖို႔ ဒါကလည္း အခ်ိန္တို တစ္ခုအတြင္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကာလတစ္ခုအတြင္းမွာ တည္ေဆာက္ယူရမယ္။ ဒီၾကားကာလမွာ ဘယ္လိုသြားၾကမလဲ။ ပံုေသနည္းေတြ မရိွပါဘူးတဲ့။ Case by case ပဲ စဥ္းစားဖို႔ လိုလိမ့္မယ္တဲ့။ တည့္တည့္ေျပာရင္ အုပ္စုသေဘာ မေဆာင္တဲ့ ပုံေသမဟာမိတ္ မထားတဲ့ အရွင္ဆက္ဆံေရးမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဂရိတ္ပါဝါ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြထဲမွာ ပါးပါးနပ္နပ္ ကစားဖုိ႔ လိုလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာ ဝံပုေလြေတြ ၾကားထဲမွာ ကေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ရိွတယ္။ ဘယ္ဝံပုေလြနဲ႔မွ ရန္ျဖစ္လို႔ မျဖစ္သလို ဘယ္ဝံပုေလြနဲ႔မွလည္း သိပ္ပူးလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ၾကားထဲမွာ ပါးပါးနပ္နပ္နဲ႔ ကခုန္ႏိုင္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္လို႔။ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ဝိုင္းဝန္းပိုးပန္းသူေတြ မ်ားေနတဲ့ အပ်ဳိအရြယ္ကေလးေပါ့။ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ မယိုင္ဘဲနဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕အပ်ဳိရည္လည္း ထိန္းရင္းနဲ႔ အီစီကလီ လုပ္တတ္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဒီပလိုေမစီသေဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္တယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ သြားလို႔ရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ အတိအက် ဘာလုပ္ပါဆိုတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မေျပာႏိုင္ဘူး၊ ေျပာခြင့္လည္း မရိွပါဘူး။
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ The Flower News ဂ်ာနယ္မွ စိုင္းထြန္းေအာင္လြင္ ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းသည္။

အာဆီယံထဲက ျမန္မာ

ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္ေတြက ေျပာျပတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္းကို ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြေတြအတြက္ ျပန္လည္ေ၀မွ်ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္ေတြက လက္ခံဖို႔ ခက္ခဲေကာင္း ခက္ခဲႏုိင္ေပမယ့္လည္း လံုးလံုးႀကီး လြဲသြားတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္မိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနည္းဆံုးေတာ့ ဗဟုသုတအျဖစ္ ေလ့လာထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ျမင္မိေၾကာင္းပါ။ ကိန္းဂဏန္းေတြက ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ တစ္ခုတည္းကဟာေတြ မဟုတ္တာကိုေတာ့ နားလည္ေပးေစလိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အနီးစပ္ဆံုး ေနာက္ဆံုး ၃ ႏွစ္အတြင္းက အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ေရးဆြဲထားတဲ့ ပံုေလးေတြကိုပဲ ေရြးတင္ေပးထားတာပါ။ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြအေၾကာင္း ေလ့လာရင္းနဲ႔ ကုိယ့္ျမန္မာအေၾကာင္းလည္း သိႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိေၾကာင္းပါ။

လူသားဆန္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီလား

နည္းပညာ အံ့မခန္း တိုးတက္လာမႈက လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ နည္းပညာပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္ေတြ ျမင့္မားလာတယ္၊ အရာရာကို အလြယ္တကူ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ႏုိင္လာတယ္။ သိခ်င္တာေတြကို ခဏခ်င္းအတြင္းမွာ ရွာႏိုင္၊ ေဖြႏိုင္၊ သိႏုိင္ေနၾကၿပီလို႔ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ အခန္းထဲက အျပင္မထြက္ဘဲ အိမ္ကေန ေစ်း၀ယ္လို႔ ရေနၿပီ။ ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေနတဲ့ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္လို႔ရေနၿပီ၊ စကားေျပာလုိ႔ရေနၿပီ၊ မ်က္ႏွာျမင္လို႔ရေနၿပီ။ လူေနမႈပံုစံေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေရွာင္လႊဲမရဘဲ ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႕ ေနရတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ လူသားက လူသားမဆန္ေတာ့ဘူးလို႔ ၿငီးတြားသူေတြလည္းရွိရဲ႕။ လူသားရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီလို႔ ၀မ္းနည္းေနၾကသူေတြလည္း မရွား။ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ကုန္ၾကေတာ့ သဘာ၀တရားေတြကို ပစ္ပယ္လာၾကၿပီ၊ တန္ဖိုးထားရမွန္း မသိေတာ့ဘူးလို႔ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ၾကသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးေပါ့။

ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ နည္းပညာေတြအေၾကာင္း အားလံုးက ေနာေက်ေအာင္ သိထားၿပီးသားမို႔ အထူးအေထြ ေျပာျပစရာ မလိုပါဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ နည္းပညာေတြနဲ႔အတူ ေက်နပ္မေနဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့၊ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကိစၥရပ္ေလးေတြကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ထားသူေတြရဲ႕ လက္ရာေလးေတြကို ၾကည့္႐ႈခံစားၾကည့္ပါဦး။ အေတြးတစ္ခုခု၊ ခံစားမႈတစ္ခုခုေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ႕ဗ်ာ။

လူေျပာမ်ားေနတဲ့ အႏုပညာ

Cristina Guggeri ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ပန္းခ်ီပညာရွင္တစ္ဦး ဖန္တီးထားတဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြဟာ အခုေလာေလာဆယ္ အြန္လိုင္းေပၚမွာ လူေျပာမ်ားလို႔ ေနပါတယ္။ ဖန္တီးသူက သူ႔ရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာမွာ အဲဒီပံုေတြကို The Daily Duty လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ အယ္လ္ဘမ္နဲ႔ ျပန္လည္ေ၀မွ်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ အဲဒီဖန္တီးမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုၾကတာ သိပ္မေတြ႕ရဘဲ အျခားလူမႈကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာေတာ့ ခ်ီးက်ဴးၾကတာေရာ၊ ႐ံႈ႕ခ်ၾကတာေရာ၊ ေ၀ဖန္ၾကတာေရာ စံုလင္ေနတာ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕က ဆန္းသစ္တဲ့ ဖန္တီးမႈေတြအျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ခံဖို႔ အနည္းငယ္ ခက္ခဲေၾကာင္း ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ၾကသူေတြကေတာ့ ဘာသာေရးအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ၾကသူေတြပါ။ သူတို႔ေတြ ေျပာတာကေတာ့ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးလို၊ ဒလိုင္းလားမားလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကို အခုလို ေရးဆြဲထားတာဟာ အနည္းငယ္ ေစာ္ကားသလို၊ ေလွာင္ေျပာင္သလို ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ေထာက္ျပၾကသလို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေစတယ္လို႔လည္း ျမင္ၾကသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ရယ္စရာတစ္ခု၊ ဆန္းသစ္မႈတဲ့ ဖန္တီးမႈတစ္ခုအျဖစ္သာ ႐ႈျမင္ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ျပည္ပမွာ အေျခစိုက္တဲ့ ျမန္မာသတင္းဌာနတစ္ခုက အဲဒီဖန္တီးမႈေတြကို ျပန္လည္ေ၀မွ်ရာမွာ ကြန္းမန္႔ေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္နဲ႔ အၿပိဳင္အဆုိင္ တုိက္ခုိက္ေနၾကတာကို ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ သတင္းဌာနက ေရးသားရာမွာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာသာဆို ဒီလိုပံုမ်ိဳးေတြ ေရးဆြဲခဲ့ရင္ ဥပေဒအရ အေရးယူခံရႏုိင္တယ္လို႔ ဖြ ေပးထားတာကို ဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒါကို ေထာက္ခံတဲ့လူေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံက လူေတြက အႏုပညာကို နားမလည္သလို၊ မခံစားတတ္သလို၊ အျမင္မက်ယ္သလို အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ၾကၿပီး ျမန္မာျပည္က ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြလည္း အခုဖန္တီးမႈေတြမွာ ျပထားသလို ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ သူတို႔ကိုလည္း အဲဒီလိုဆြဲရင္ လက္ခံရမယ္လို႔ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဒီအျမင္ကို ကန္႔ကြက္ၾကသူေတြကေတာ့ အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အေရွ႕တုိင္းယဥ္ေက်းမႈကို တန္းမညႇိဖို႔နဲ႔ ဓေလ့ ထံုးတမ္း ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာေတြ မတူညီတာကို နားလည္ၾကဖို႔ ျပန္လည္ေျဖရွင္းၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ လူငယ္ပီပီ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ အဆိုျပဳ ၾကပါတယ္။ ဒီလို ဖန္တီးမႈ အႏုပညာေတြကို လက္ခံတယ္ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကိုပဲ အရင္ဆံုး ဆြဲၾကည့္ပါလားတဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ အဲဒီဖန္တီးမႈေတြထဲက လူေတြေနရာမွာ ကုိယ့္အေဖ၊ ကုိယ့္အေမ၊ ကုိယ့္ဇနီး၊ ကုိယ့္သမီးျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ၾကမလဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္တာပါပဲ။ ဒီလိုပံုေတြကို ဧည့္ခန္းထဲခ်ိတ္ၿပီး ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားစြာ ၾကည့္႐ႈခံစားႏုိင္ေလာက္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ကိုဉာဏ္ အႏုပညာအခံ မရွိတာ၊ အျမင္မက်ယ္တာ၊ ေခတ္မမီတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးၾကပါဗ်ာ။

လူေျပာမ်ားေနတဲ့ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈေလးေတြကို ၾကည့္႐ႈခံစားၾကည့္ပါဦး။ ပံုေတြအားလံုးကို မူလဖန္တီးသူရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာ (Cristina Guggeri) ကေန ကူးယူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္းဆင္ေစေသာ ဖန္တီးမႈမ်ား

တစ္ခါတရံမွာ အာဏာရွင္တစ္ေယာက္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တာဟာ အျခားအာဏာရွင္တစ္ေယာက္ကို ေပၚထြန္းလာေစတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ပတ္လည္တတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး အစဥ္အလာေတြကိုပဲ ရည္ၫႊန္းခ်င္သလား။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ Facebook ရဲ႕ အသံုး၀င္မႈ၊ အေရးပါမႈက ျငင္းမရတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္လို႔လာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းကာေရာ အလြန္အကၽြံ အားထားလြန္းေနတယ္လို႔မ်ား ဒီပံုကို ဖန္တီးသူက ဆိုလိုခ်င္သလား။ တံခါးေပါက္ကလည္း ေစ့႐ံုေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲဒါေလးကို ဖြင့္လုိက္တာနဲ႔ တကယ့္အျပင္ေလာကႀကီးကို ကုိယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ႀကံဳရမွာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက အတြင္းထဲမွာပဲ ေလွာင္ပိတ္မိေနၿပီး တံခါးေလးတစ္ခ်ပ္ပဲျခားတဲ့ ျပင္ပကမၻာကို FB ကေန တစ္ဆင့္မ်ား ၾကည့္ေနၾကသလားဗ်ာ။

ရပ္ေနတဲ့လူက ဘာကို ကုိယ္စားျပဳတယ္၊ ကၽြဲက ဘာကို ကုိယ္စားျပဳတယ္၊ ဒံုးလက္နက္က ဘာကို ကုိ္ယ္စားျပဳတယ္၊ မုန္လာဥနီက ဘာကို ကုိယ္စားျပဳတယ္ စတာေတြကို အထူးအေထြ ရွင္းျပစရာ မလိုတာမို႔ ဒီပံုက ေပးခ်င္တဲ့ message က ဘာလဲဆိုတာ...။

ဘယ္ႏုိင္ငံက ေရြးေကာက္ပြဲေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အခုပံုမွာ ျပထားတဲ့အတိုင္းပဲဆိုတာ ျငင္းလို႔မရပါဘူးေလ။ တုတ္ကုိင္ထားတဲ့ သိုးေက်ာင္းသား ရွိေနသလို၊ တစ္ခုခု အမွားအယြင္း လုပ္တာနဲ႔ သခင့္အလိုက် ေျပးကိုက္ေပးမယ့္ သိုးထိန္းေခြးကလည္း အရန္သင့္ ထုိင္ေစာင့္ေနတာကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လုိက္မိပါတယ္။

ေကာင္းဘြိဳင္ဆိုတာ အေမရိကန္ရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္။ ကုလားအုတ္စီးေနတဲ့ အာရပ္ေတြကေတာ့ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသကို ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ စြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္အတြက္ အာရပ္ကမၻာကို အသည္းအသန္ အာ႐ံုစိုက္ေနတဲ့ အေမရိကန္တို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို သေရာ္ခ်င္တယ္လို႔ ျမင္မိေၾကာင္းပါ။

အင္တာနက္ရဲ႕ အမွတ္သေကၤတတစ္ခုလို႔ ေျပာႏို္င္တဲ့ @ ေလးကို ေနမင္းသဖြယ္ ေရးဆြဲျပထားတာက စိတ္၀င္စားစရာပါ။ အင္တာနက္က လူေတြကို အလင္းေရာင္ေပးေနတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္သလား။ အဲဒီ အင္တာနက္ကမၻာကို ဆက္သြယ္တဲ့ေနရာမွာ အတားအဆီးေတြ၊ အပိတ္အဆို႔ေတြ၊ အျဖတ္အေတာက္ေတြ ရွိေနတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လြတ္လပ္စြာ ဆက္သြယ္ခြင့္ မရဘဲ အခ်ိန္မေရြး ျဖတ္ေတာက္ခံရႏိုင္တယ္ ဆုိတာကိုမ်ား ေျပာခ်င္တာလား။ အခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဒါဟာ အင္တာနက္ အသံုးျပဳမႈနဲ႔ အမ်ိဳးသား လံုၿခံဳေရးကို သ႐ုပ္ေဖာ္ခ်င္တာလို႔ ဆိုၾကျပန္တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ အေစာင့္အၾကပ္ေနရာမွာ ဘာျဖစ္လို႔ စစ္သားပံုကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေမးခ်င္မိပါရဲ႕။ ေတြးလို႔ေကာင္းတဲ့ ပံုတစ္ခုပါပဲ။

အျခားႏုိင္ငံေတြမွာလည္း အဲဒီလို ျဖစ္ေနလို႔သာ ဒီလို သ႐ုပ္ေဖာ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္မိပါတယ္။ ျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ့အေရးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေတြးမိပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ကာလမွာ တစ္ခုခု ျဖစ္ၿပီဆုိတာနဲ႔ မွန္သည္ မွားသည္ ေနာက္မွာထား အရင္ဆံုး FB ေပၚ ေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ အဲဒီ အေၾကာင္းအရာေတြက မူလအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ လံုးလံုး အံေခ်ာ္သြားတဲ့အထိ ခ်ဲ႕ကားသြားတတ္ၿပီး မလိုလားအပ္တဲ့ ျပသနာေတြ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုပါ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။ အာရပ္ေႏြဦးဟာ ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တာလို႔ ပညာရွင္အခ်ိဳ႕က သံုးသပ္ၾကတာကိုလည္း ဒီပံုကိုၾကည့္ရင္း ျပန္သတိရမိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ Facebook ဟာ တစ္ခါတရံမွာ လူေတြကို အထိနာေစတယ္၊ ထိခိုက္ေစတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြးစရာေလးပါ။

ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သေရာ္ခ်င္တာလို႔ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ကတိစကားေတြ၊ ေျပာစကားေတြဟာ ဘာမွ အဖိုးမတန္တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြပဲလို႔ ဆိုလိုခ်င္ဟန္ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ဘာပဲေျပာင္ေျပာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေျမာင္းထဲေရာက္ကုန္တယ္လို႔မ်ား ဆိုလိုခ်င္သလား မသိပါဘူး။

ျမန္မာစကားပံု (((ဆင္ေသကို ဆိတ္သားေရဖံုး))) ဆိုတာနဲ႔မ်ား ဆင္တူ႐ိုးမွား ျဖစ္မလား မသိပါဘူး။ ႏိုင္ငံႀကီးေတြဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိခုိက္ေစမယ့္ အျပဳအမူေတြကို သူတို႔ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း အမ်ားအျမင္မွာ အဲဒီလို မထင္ရေအာင္ မီဒီယာေတြကတစ္ဆင့္ ပံုေျပာင္းၿပီး လိမ္ညာေနၾကတယ္လို႔ ဖန္တီးသူက ေျပာခ်င္သလား ေတြးေနမိေၾကာင္းပါ။

ဒီပံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ႏုိင္ငံေတြက ပိုက္ဆံေတြကို စစ္ပြဲေတြအတြက္ အဓိက သံုးေနၾကတာကို ေဖာ္ျပခ်င္တာလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ဒါဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ အေျခအေနမွန္ကို ေဖာ္ျပတာတဲ့။ သူတို႔ေတြ ေျပာၾကတာကေတာ့ အေမရိကန္ဟာ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြ အမ်ားဆံုး တင္ပို႔ေရာင္းခ်ၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကို က်ားကန္ထားရတာတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ေဒၚလာကို အားေပးတာဟာ စစ္ကို အားေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲလို႔ ဆိုၾကတယ္။ သူတို႔ေတြက သူတို႔အျမင္နဲ႔သူတို႔ ေတြးၾကသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာသာ ေတြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကို ေဖာ္ျပခ်င္တယ္လို႔ အမ်ားစုက လက္ခံၾကတယ္။ သစ္ပင္ သစ္ေတာေတြနဲ႔ ေရဆိုတာ အၿမဲတမ္း စည္းေႏွာင္ထားတယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္တယ္လို႔ အမ်ားစုက ျမင္ၾကပါတယ္။ ေရဆိုတာ သက္ရွိလူသားေတြရဲ႕ ျပယုဂ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရမရွိတဲ့အရပ္ဟာ သက္ရွိ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ပံုမွာ ျပထားတာက လြင္တီးေခါင္ျပင္ထဲမွာ ထီးတည္းႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ရယ္ ေရငုတ္တစ္ခုရယ္ ျဖစ္ေနတာကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။ ဖန္တီးသူ ေျပာခ်င္တာက အျခားအဓိပၸါယ္မ်ား ျဖစ္ေနေလမလားလို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။

အခ်ိန္နာရီေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သခၤ် ိဳင္းကို စကၠန္႔နဲ႔အမွ် တူးေနတယ္လို႔ သတိေပးခ်င္တာမ်ားလားဗ်ာ။ လူတုိင္း မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ ဒီလမ္းကို သြားဖို႔အတြက္ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် နီးကပ္လာေနၿပီလို႔ ဆိုလိုခ်င္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။ တရားသေဘာပါတဲ့ ဖန္တီးမႈေလးလို႔ ထင္မိပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညကို ခြဲျခားမသိေတာ့တာကိုမ်ား ဆိုလိုခ်င္သလား။ ေဆးသုတ္တံကိုင္လ်က္ ျပဳတ္က်ေသဆံုးေနတဲ့ လူသာူးကို ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ဘဲ ေမွာက္သြားတဲ့ ေဆးပံုးကို အေလးထားေနၾကပံုက ေတြးစရာပါ။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတာက အျပာေရာင္ဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕သ႐ုပ္သကန္ပါ။ အနီေရာင္ကေတာ့ စစ္ပြဲေတြ၊ အနိဌာ႐ံုေတြရဲ႕ သေကၤတေပါ့။ ဒီေန႔ ကမၻာႀကီးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုၿပီး အသည္းအသန္ ေဆြးေႏြးၾက၊ အေျဖရွာၾက လုပ္ေနၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္း စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ေသဆံုးရသူေတြ ခံစားရသူေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတာကုိမ်ား သတိေပးခ်င္တာမ်ားလားလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြး သက္သက္ရယ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိယ္တုိင္ေရာ အဲဒီလိုမ်ိဳး ကုိယ့္အခြင့္အေရးေတြကို ကုိယ္တုိင္မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးၿပီး တဒဂၤ အဆင္ေျပဖို႔အတြက္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ေနၾကသလားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္မိပါတယ္။

ေအာက္ေျခမွာ ျပထားတာက စစ္ပြဲေတြရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္...တင့္ကားေတြ၊ အေျမာက္ေတြေပါ့။ အဲဒီ စစ္ပြဲေတြကေန ေသဆံုးသူေတြကို စားမယ့္ ၀ါးမယ့္ အေကာင္ေတြက သစ္ပင္ေပၚမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ဠင္းတႀကီးေတြ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးငွက္ကေလးခမ်ာ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ မလံုမၿခံဳ ျဖစ္ေနရရွာတာကို အသားစား ဠင္းတႀကီးေတြက အကာအကြယ္ ေပးထားပံုက ရယ္ခ်င္စရာေတာင္ ေကာင္းပါေသးရဲ႕။ လက္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အေရးေတြကို စိတ္၀င္တစား ဖတ္႐ႈေလ့လာသူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီပံုေလးဟာ အင္မတန္မွကို သေဘာက်စရာ၊ ေတြးစရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၅ ရက္၊ တနလၤာေန႔။

ည ၈ နာရီတြင္ၿပီး၏။

67th Anniversary Independence Day of the Republic of the Union of Myanmar

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ေသြးေခၽြးမ်ားျဖင့္ ႀကိဳးစားရယူေပးခဲ့ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္မ်ား၏ ေက်းဇူးကို ဦးစြာေအာက္ေမ့သတိရ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

ရရွိၿပီးသား လြတ္လပ္ေရးကို မဆံုး႐ံႈး မေပ်ာက္ပ်က္ရေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ၾကသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ၊ လြတ္လပ္ေရးထိန္းသိမ္းမႈ သမုိင္းအဆက္ဆက္တြင္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ပါ၀င္ခဲ့ၾကရင္း အသက္စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကရသူ၊ ကိုယ္လက္အဂၤါမ်ား စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကရသူ၊ မိသားစုဘ၀မ်ား စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကရသူမ်ား အားလံုးကို အသိအမွတ္ျပဳ ေအာက္ေမ့သတိရ ေက်းဇူးတင္ ဦးၫြတ္ရပါေၾကာင္း...။

Happy New Year 2015

ျပကၡဒိန္ႏွစ္သစ္ ၂၀၁၅ သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာ့ေသြး မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ႏွစ္သစ္တြင္ စိတ္ခ်မ္းသာ ကုိယ္က်န္းမာစြာျဖင့္ မိမိတို႔၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို အခက္အခဲမရွိ အဆင္ေျပေျပ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းအပ္ပါသည္။