ႀကီးပြားခ်မ္းသာမႈ

အခ်ိန္အားေလး နည္းနည္းရတာနဲ႔ မွတ္စုစာအုပ္ကို ျပန္လွန္ၿပီး ဖတ္မိေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာသြားေတြ႕လဲဆိုေတာ့ မွတ္စုမွတ္ျခင္းဟာ မွတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဘာမွမသိသာေပမယ့္ အခုလို ကာလတစ္ခုၾကာတဲ့အခါမွာ ျပန္ဖတ္ရတဲ့အခါ အေတာ္ေလး အဖိုးတန္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဟာေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွကို မမွတ္မိေတာ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာေတြပါသလို အဲဒီတုန္းက မွတ္သားထားတာကို အခုမွ ျပန္ၿပီးသတိရၿပီး လုပ္ရတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ မွတ္သားခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ စိတ္ညစ္စရာ၊ ခံျပင္းစရာ၊ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ကို အသည္းအသန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက အခုျပန္ဖတ္ေတာ့ အေတာ္ကို ရယ္စရာေကာင္းေနတာ ေတြ႕ရျပန္တယ္။ အခုမွ သတိထားမိတယ္။ အခုလက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳေနတဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြကလည္း ေနာက္တစ္လႏွစ္လေလာက္ဆိုရင္ ရယ္စရာသမိုင္းေလးေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
စကားက ေဘးေခ်ာ္သြားေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက မွတ္စုစာအုပ္ေလးကို ျပန္ဖတ္ရင္းနဲ႔ အထဲမွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနသူ (၃)မ်ိဳး ဆိုၿပီး မွတ္ထားတာေလးကို ေတြ႕မိလို႔ပါ။ ဘယ္စာအုပ္ထဲက၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ထဲက မွတ္မိမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဘယ္လိုမွကို မမွတ္မိလို႔ပါ။ အခုဖတ္ေတာ့လည္း အသစ္ျဖစ္ေနျပန္တာပါပဲ။ ရက္စြဲကေတာ့ ၂၈-၆-၂၀၀၈ လို႔ တပ္ထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ေနရာရာကိုသြားရင္းနဲ႔ ဖတ္မိၿပီး ႀကိဳက္လို႔ ကူးယူထားမိတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခန္းမွာ အေသအခ်ာ ဖတ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္စာအုပ္ကကူးတယ္၊ ဘယ္သူေရးတဲ့စာထဲက စသည္ျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္တဲ့ စာအုပ္နဲ႔ မွတ္တာမို႔ပါ။
အဓိကအေၾကာင္းအရာကိုပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္။ ေလာကမွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနသူ (၃)မ်ိဳး(၃)စားဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ထားပါတယ္။
(၁) အေမြရသူ
(၂) ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး ေနရာေကာင္းကို အခ်ိန္ေကာင္းမွာ ေရာက္သြားတဲ့သူ
(၃) စိတ္ကူးဉာဏ္ရွိၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကူး အေကာင္အထည္ေပၚတဲ့အထိ ဇြဲလံု႕လ၀ီရိယနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တဲ့သူ ပါတဲ့။
အေတာ္ေလး သေဘာက်သြားမိတယ္။ သေဘာက်မိတာနဲ႔ အေတြးလည္းျဖန္႔က်က္မိတယ္။ ေဘးနားမွာလည္း မွတ္ခ်က္ေလးေရးထားတာကို ဖတ္မိတယ္။ အမွတ္စဥ္(၁)နဲ႔(၂)က ""ကံ"" တဲ့။ အမွတ္စဥ္(၃)ကေတာ့ ""လူ"" လို႔ မွတ္ထားပါတယ္။ ကံေၾကာင့္ခ်မ္းသာတာနဲ႔ ဉာဏ္(လူ)ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတာကို ေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါမယ္။ တစ္ဆက္တည္း စဥ္းစားမိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ဘယ္အမ်ိဳးအစားမွာ ပါေနသလဲဆိုတာကို ကုိယ့္ဘာသာလုိက္ၿပီး တြက္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ အမွတ္စဥ္(၁)နဲ႔(၂)မွာ လူေတြမ်ားေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ သူတို႔ကိုသူတို႔ ကံေကာင္းၾကသူေတြဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူေနၾကမွာပါပဲ။ အဲဒီအထဲမွာ တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ဘ၀င္မက်တာက သူေဌးသား၊ သူေဌးသမီးကို ရၿပီးခ်မ္းသာႀကီးပြားေနတဲ့လူေတြကို ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ထည့္ရမလဲဆိုတဲ့ အေတြးပါ။ ကံေကာင္းလို႔ သူေဌးသား၊ သူေဌးသမီး၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ သူေဌးကိုယ္တိုင္နဲ႔ ရတာလား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးအတြက္ မိမိကိုယ္ကို အရင္းအႏွီးလုပ္ၿပီး ဉာဏ္ကူခဲ့ၾကတာလား ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ဉာဏ္မမီတာလား၊ ႐ိုး႐ိုးေလးကို ဆန္းေနတာလား မစဥ္းစားတတ္ပါ။ ရွိပါေစေတာ့။
ဒါျဖင့္ရင္ ဒုတိယအမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ့ ဉာဏ္ေၾကာင့္ႀကီးပြားခ်မ္းသာတဲ့လူေတြကေရာ ဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္သေလာက္ေတာ့ ကိုယ္စြမ္းကုိယ္စနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာသူေတြသာလွ်င္ သမုိင္းတြင္က်န္ရစ္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကံေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလာၿပီး ကိုယ္တုိင္လည္း ဉာဏ္စြမ္းဉာဏ္စနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ႀကီးပြားတိုးတက္ေနသူေတြကိုလည္း ထည့္သြင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးသက္သက္နဲ႔ေျပာရရင္ ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာ ႀကီးပြားတိုးတက္တာျဖစ္ေစ၊ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တာျဖစ္ေစ၊ သူ႔တို႔ကို တန္ဖိုးျဖတ္ႏိုင္တာက သူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးျပဳသလဲဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိတာပါပဲ။ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈဟာ ျမင္းကို ခ်ိဳတပ္ေပးသလို ျဖစ္ေနသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းနားဆိုတဲ့အတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးျပဳေနသလားဆိုတာကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔ကို အဆင့္အတန္းခြဲရမယ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထင္ျမင္မိေၾကာင္းပါ။
ဒါျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ဘယ္လိုအမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါခ်င္သလဲလို႔ ေမးလာရင္ေတာ့ အေျဖရ အေတာ္ခက္ခဲ့ကိစၥပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စအရ ႀကီးပြားတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိေနေသာ္လည္း ထီေပါက္ခ်င္စိတ္တို႔၊ ေနရာေကာင္း၊ ရာထူးေကာင္းကို လိုခ်င္တဲ့ စိတ္တုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိေနတာမို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္နဲ႔ ေမ်ာက္သစ္ကိုင္းလြတ္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္မိတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးလည္း ႀကီးပြားတိုးတက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ျဖစ္ခ်င္ပါေသးတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္

..::: WITHOUT KNOWING WHAT I AM AND WHY I AM HERE, LIFE IS IMPOSSIBLE.:::..
(LEO TOLSTOY)