ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ “အားနာလိုက္တာ” ဆိုတဲ့စကားပါပဲ။
ဘယ္သူ႔ကိုလဲဆိုေတာ့ ဆရာထြန္းလွေအာင္ကိုပါ။ ေျပာခ်င္တာေလာႀကီးေနေတာ့ စာဖတ္ေနသူေတြက ဘာေတြမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ေရာေပါ့။ ဒီလုိပါ။ ရွင္းျပပါ့မယ္။
ဆရာထြန္းလွေအာင္က တစ္ေန႔ကမွ ရန္ကုန္ကေန ျပန္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ခါးနာေရာဂါကို သြားကုတာပါ။ ျပန္လာၿပီး ေနာက္ေန႔မွာ ဆရာနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး၀ယ္လာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စာအုပ္ႀကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔လည္း တခုတ္တရအသိေပးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ေနာက္ေန႔လာဖြၿပီး ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ေလးေတြ ငွားပါမယ္လို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္ စာမဖတ္ႏိုင္တာ၊ ဘေလာ့ဂ္မေရးႏိုင္တာ၊ အင္တာနက္မသံုးႏိုင္တာ အေတာ္ကိုၾကာေနပါၿပီ။ ဆရာ့ကို စကားႀကီး အဖတ္တင္ေအာင္ေျပာထားၿပီး မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ထပ္ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ဆီက မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ လာယူပါတဲ့။ သူ႔အခန္းမွာ ယူလာတယ္တဲ့။ ေ၀့ဖ္မဂၢဇင္းလို႔ ေျပာပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္ပါ။ အဲဒီနာမည္နဲ႔ မဂၢဇင္းရွိမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းအလုပ္႐ႈပ္ေတာ့ စာအုပ္ဆုိင္ေတြဘက္ကိုမေရာက္ျဖစ္တာ၊ စာအုပ္ဆုိင္ေတြမွာ အခ်ိန္ေပးၿပီး မေမႊႏိုင္တာ အေတာ္ကို ၾကာေနၿပီမို႔ပါ။
ဆရာက ေနာက္ဆက္တြဲဆက္ေျပာပါတယ္။ ဆရာေက်ာ္၀င္းတို႔ထုတ္တာတဲ့။ ဆရာေက်ာ္၀င္းဆိုတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းေထာင္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အႏွစ္သက္ဆံုး စာေရးဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္မို႔ပါ။ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနတဲ့ ကမၻာျပားၿပီ ရဲ႕ ဘာသာျပန္ဆိုသူျဖစ္ေနလို႔လည္း ေလးစားတာပါပါတယ္။ ဆရာက ဆက္ေျပာပါတယ္။ အေတြးအျမင္စာစဥ္လိုပဲတဲ့။ ဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္က အေတြးအျမင္ကို အေတာ္ႀကိဳက္ၿပီး လစဥ္၀ယ္ဖတ္ေနတာကို ဆရာသိေနလို႔ ဆြေပးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာေပါက္ဖတ္မယ္လို႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ လာယူပါမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတုိင္း မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ဘာေတြနဲ႔႐ႈပ္ေနခဲ့မွန္းလည္း ကုိယ့္ဘာသာမသိပါဘူး။
မေန႔က အျပင္ကျပန္လာေတာ့ အခန္းကို၀င္လိုက္တာနဲ႔ ဆရာနဲ႔တန္းေတြ႕ပါတယ္။ ေ၀့ဖ္မဂၢဇင္းလာေပးတာပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေလ အားနာလိုက္တာမေျပာပါနဲ႔။ မအားလို႔ လာမယူျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရေတာ့တာေပါ့။ တကယ္လည္း မအားလို႔ သြားမယူျဖစ္ေသးတာပါ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဆရာက နားလည္တဲ့လူမလို႔။ ဖတ္ေစခ်င္လို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လာေပးတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဆရာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတာက အသက္အားျဖင့္ေရာ၊ ရာထူးအားျဖင့္ေရာ အစစအရာရာ အလွမ္းကြာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာက စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့လူေတြကို အင္မတန္ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ အင္မတန္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ေတြ႕တဲ့လူတုိင္းကို စာဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတတ္ပါတယ္။ တိုက္တြန္း႐ံုတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ စာဖတ္နည္းနဲ႔ စာမွတ္နည္းကိုပါ တစ္ခါတည္း သင္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ အင္မတန္ရွားတဲ့ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာကဆက္ေျပာပါတယ္။ သူမဖတ္ရေသးတဲ့အတြက္ တစ္ပတ္ပဲ ဖတ္ပါတဲ့။ ၿပီးရင္ ျပန္ေပးပါတဲ့။ ပိုၿပီးေတာ့ အားနာသြားမိပါတယ္။ သူေတာင္မဖတ္ရေသးတဲ့စာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို အရင္လာၿပီး ေပးဖတ္တဲ့အတြက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိပါ။ ျပန္ေပးရင္လည္း မယူဘူးဆိုတာ သိေနတဲ့အတြက္ သူေျပာတဲ့ တစ္ပတ္အတြင္းမွာ အၿပီးဖတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
စာမဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ မဖတ္ျဖစ္ဘူးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ေျပာေနတာ။ ဖတ္လိုက္ေတာ့လည္း သံုးရက္နဲ႔ ၿပီးသြားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဟာေလးေတြဆိုရင္ လက္ေရးနဲ႔ကူးဖို႔ အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ မိတၱဴကူးလုိက္ရပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတာ့ အေတာ္ေလးထြက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ေကာင္းေနေတာ့ ကူးခ်င္စရာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီလို ကူးခ်င္စရာေတြခ်ည္းထဲကေနမွ တခ်ိဳ႕ကို ေ၀မွ်ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခုႀကိဳေျပာခ်င္တာက မိတ္ေဆြတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အႀကိဳက္ခ်င္းတူခ်င္မွတူမယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ႏွစ္သက္တဲ့၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ မိတ္ေဆြတို႔အတြက္က ဘ၀င္မက်စရာျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေဆာရီးပါလို႔........။
-------------------------------------------------------------
WAVES Magazine
6/08. November 2008
မ်က္ႏွာဖံုးခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ ၅၄၀၉၈၀၁၀၀၈
ထုတ္ေ၀သူ - ဦးေက်ာ္၀င္း
ပံုႏွိပ္သူ - ဦး၀င္းေက်ာ္ထြန္း
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ - ေက်ာ္၀င္း၊ ေရႊေက်ာ္၊ ေမာင္ေဇယ်ာ၊ ေနမ်ိဳးသူရ
အုပ္ေရ - ၁၀၀၀
တန္ဖိုး - ၁၃၀၀ က်ပ္
--------------------------------------------------------------
အင္ဖေလးရွင္းဋီကာအက်ဥ္း
ေမာင္စူးစမ္း
............................................
................ အခ်ိဳ႕က inflation ကို ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈဟု ဘာသာျပန္သည္။
ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈဆိုေတာ့ ျမန္မာ့နား၌ အသိလြယ္သြားသလို ျဖစ္သြားဟန္ရွိေသာ္လည္း အဓိပၸါယ္က က်ဥ္းေနသည္။ လြဲေနသည္ဟု ယူဆမိသည္။............................
အင္ဖေလးရွင္းသည္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ သက္သက္ကို ရည္ၫႊန္းသည္မဟုတ္။ အရပ္ရပ္ေစ်းႏႈန္းမ်ား တက္ျခင္းကိုလည္း ရည္ၫႊန္းသည္။
စာေရးသူက အင္ဖေလးရွင္းကို ေစ်းႏႈန္းအရပ္ရပ္တက္ျခင္းဟု သံုးႏံႈးေရးသားသည္။ ေစ်းႏႈန္းမ်ားတက္ျခင္းကို အင္ဖေလးရွင္းဟုလည္း ေခၚသည္။ ပူေဖာင္းမ်ား (bubble) ဟုလည္း ေခၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အင္ဖေလးရွင္း တုိက္ဖ်က္ေရးတြင္ မည္သည့္ပူေဖာင္းကို ဦးစားေပးေဖာက္မလဲဟု စဥ္းစားရသည္။...................................
.......................................................
ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံတို႔တြင္ အင္ဖေလးရွင္းကိုတိုက္ဖ်က္ရန္ အဓိကလက္နက္အျဖစ္ အတိုးႏႈန္းကို အားကိုးသည္။
........................
မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာႏိုင္ငံတို႔တြင္ ဘ႑ာေရးစနစ္ကို မဖြံ႕ၿဖိဳးေသာဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ထဲ အျပည့္အစံု မခ်ိတ္မိၾကေသးသည့္အတြက္ တစ္နည္းေျပာလွ်င္ ဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးသည့္အတြက္ အတိုးႏႈန္းသည္ အင္ဖေလးရွင္းကို တိုက္ဖ်က္ရန္ အဓိကလက္နက္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။
------------------------------------------------------------------------
အစိမ္းေရာင္ကမၻာျပား
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈသည္ အေရးႀကီးေသာ ျပႆနာျဖစ္လာသည္။ တစ္ရွိန္ထိုးတက္လာေသာ ေရနံေစ်းႏႈန္းသည္ ကမၻာ့အစီအစဥ္ကို ဖ်က္ဆီးလ်က္ရွိသည္။ ထိုလမ္းေၾကာင္းသည္ လူအမ်ား၏ မိတ္ေဆြမဟုတ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။
.......................................................................
ကြန္ပ်ဴတာအသံုးျပဳသူမ်ားလာျခင္း၊ ကားတ၀ီ၀ီစီးေသာလူတန္းစား တိုးပြားလာျခင္း၏ အဓိပၸါယ္သည္ အရင္းအျမစ္ အထူးသျဖင့္ စြမ္းအင္ရွာေတာ္ပံုၿပိဳင္ပြဲကို ပို၍ အရွိန္ျမင့္ေစသည္။ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို ျဖစ္ေစေသာ ဓာတ္ေငြ႕ထုတ္လႊင့္မႈ ပိုတိုးေစသည္။ ဒုကၡေပၚဒုကၡဆင့္ေစမည့္ အေၾကာင္းတစ္ခုမွာ ထိုျဖစ္စဥ္မ်ား စုေပါင္းမိပါက သစ္ေတာႏွင့္ တိရစၧာန္မ်ား မ်ိဳးတံုးေပ်ာက္ကြယ္မႈကို ဆိုး၀ါးသြားေစၿပီး ေရနံအာဏာရွင္စနစ္ (petro-dictatorship) ကို အားေပးသလိုျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ဖ႐ိုင္းမင္းက တင္ျပထားသည္။ ................
-----------------------------------------------------------
ေျမကမၻာကို ေလးစားပါ
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အေရးပါလွသည့္ အခ်က္ေတြ ရွိပါေသးသည္။ ဤသည္မွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ တာ၀န္သိစိတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း တာ၀န္သိရမည္။ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအေပၚ တာ၀န္သိရမည္။ ဘုရားသခင္ေပးထားေသာ ေျမကမၻာကို ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းရန္ တာ၀န္သိရမည္။ ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ယူ၍ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ဖန္တီးရရွိခဲ့ေသာ ဤကမၻာ၏ သဘာ၀သယံဇာတႏွင့္ သဘာ၀အလွအပမ်ားကို ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဖ်က္ဆီးပစ္မည္။ တ္ကတက္ေျပာင္ေအာင္ သံုးစြဲပစ္မည္ဆိုလွ်င္ တာ၀န္မဲ့ရာ ေရာက္ေပလိမ့္မည္ဆိုသည့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ တာ၀န္သိစိတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ...............................
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ တာ၀န္သိစိတ္ျဖင့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ လက္ေတြ႔ေစာင့္ေရွာက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ကမၻာႀကီးဆီမွ ၄င္း၏ သဘာ၀လက္ေဆာင္မ်ားကို ဆက္လက္ရရွိေနမည္သာမက ကၽြႏ္ုပ္တို႔အခ်င္းခ်င္းလည္း ပိုမိုရင္းႏွီးခ်စ္ခင္လာၾကပါလိမ့္မည္။
------------------------------------------------------------------------
ရခဲမွ ရတနာ သိခဲမွ ပညာ
ေဒါက္တာ ေနဇင္လတ္
.................. ဓာတုေပါင္းစပ္မႈအခ်ိဳးတစ္ခုရလွ်င္ ေက်ာက္ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္ေတာ့ေက်ာက္ျဖစ္၏။ ရတနာေက်ာက္ေတာ့ကားမဟုတ္၊ ရတနာတန္းမ၀င္၊ ရတနာေက်ာက္တို႔ကား အေတြ႕ရနည္း၏။ လူတုိင္းလည္း မရႏိုင္၊ ေျမတိုင္းကလည္း မေပး။
ရခဲလွစြာ ရတနာဟု ေခၚသည္။
............................
“စာသင္ၾကားျခင္း”သည္ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အတုိင္းအတာတစ္ခုအတြင္း၌သာ ရွိသင့္သည္။ ပညာသင္ၾကားျခင္းကား ဘ၀ဆံုးထိျဖစ္၏။ ““စာ””မွ ““ပညာ”” ျဖစ္သည္ဆိုေသာ္လည္း ပညာအျဖစ္ ေျပာင္းတတ္ရန္လိုသည္။ ပညာအျဖစ္မေျပာင္းတတ္သမွ်ကာလပတ္လံုး စာသင္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းႏိုင္မည္ မဟုတ္၊ စာသင္ျခင္းကိုပင္ ပညာသင္ျခင္းဟု အမွတ္မွားၾကသူေတြမနည္း။......................
.......................................
လီကြမ္ယူေက်ာင္းတက္စဥ္က အဓိကယူခဲ့ေသာ ဘာသာရပ္မွာလည္း စီးပြားေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈမဟုတ္၊ သို႔ေသာ္လည္း Know Who ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ကို “လီ”က ေကာင္းစြာသိခဲ့ အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ ခုိင္းတတ္ရန္လိုသည္။...........................
.......................................
စာသင္တိုင္း ပညာ မျဖစ္ပါ။
စာတတ္တိုင္းလည္း ပညာရွိ မဟုတ္ပါ။
ေလာကတြင္...
ပညာမတတ္ေသာ ပညာရွိ
ပညာမရွိသာ ပညာတတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါသည္။
.........................................................................................
ပညာတြင္ ႏြံနစ္႐ိုးထံုးစံ မရွိပါ။
စာတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ႏြံနစ္တတ္ပါသည္။
တတ္ေသာစာတုိင္းကို အသိသို႔ေျပာင္းႏိုင္လွ်င္ ပညာျဖစ္လာပါသည္။
......................................
အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား ယေန႔တြင္က်ယ္စြာ သံုးေနေသာ Knowledge ဟူေသာ ပညာသည္ ဗုဒၶေဟာခဲ့ေသာ ပညာအဆင့္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ အေျခခံအဆင့္သာ ျဖစ္သည္။ “သုတအေျခခံပညာ”ဟု အၾကမ္းအားျဖင့္ ဖြင့္ဆိုႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤသုတအေျခခံဟူေသာ ပညာကိုပင္ အေနာက္ဘက္ပညာရွင္မ်ားက -
Knowledge = Education + Experience
ဟု ေက်ာင္းပညာႏွင့္ အေတြ႕အႀကံဳတို႔ ေပါင္းစပ္သည့္အရာဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾကပါသည္။
...............................................................................
တြင္းထြက္သည္ ေက်ာက္ျဖစ္သည္ေတာ့ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ရတနာတန္း၀င္ႏိုင္ရန္ကား အရည္အေသြးလိုသည္။ အျပစ္အနာအဆာကင္းရန္လိုသည္။ ေက်ာက္တိုင္းကို ဆိုင္ရာအမည္တပ္၍ ေက်ာက္စိမ္း၊ စိန္ဟူ၍ ေခၚဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ရတနာဟု ေျပာရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ရတနာအဆင့္သည္ ရခဲ၏။
ရခဲမွလည္း ရတနာ မည္သည္။
စာကိုလည္း သင္ယူခြင့္ရွိသူမ်ား ရရွိတတ္ကၽြမ္းႏိုင္ေသာ္လည္း ပညာျဖစ္သည္မျဖစ္သည္မွာ အေရးႀကီး၏။ အသိမဲ့စာတတ္ျခင္းထက္ အသိျဖင့္ စာတတ္ျခင္းက တစ္ဆင့္ျမင့္သည္။ အသိစိမ့္၀င္ေသာ အမွားအမွန္ ေကာင္းစြာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျဖတ္ႏုိင္ေသာ အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပိုးႏိုင္ေသာ အဆင့္ေရာက္မွ ပညာသည္ ျပည့္စံုေသာ အဆင့္သို႔ ေရာက္ပါသည္။
ဖတ္ႏိုင္၊ တတ္ႏိုင္သည္က “စာ”ျဖစ္ပါသည္။
ပညာမွာကား သိႏိုင္ခဲသည္။
ထို သိႏိုင္ခဲေသာအရာကား ပညာျဖစ္၏။
-------------------------------------------------------------------
ျမန္မာ့႐ိုးရာ လိမၼာေရးမႈ
ဦး၀န္
............ မဂၤလသုတ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အရပ္သားမ်ားအတြက္ တစ္သက္ပန္လံုး လုိက္နာသင့္တဲ့ ဆံုးမၾသ၀ါဒေတြ အမ်ားႀကီးပါတာေပါ့။ ဒါေတြကိုေတာ့ လူတကာသိၾကပါတယ္။ ဘယ္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ကိုးကြယ္၊ ဘယ္၀ါဒကိုလိုက္လိုက္ မႀကိဳက္ႏိုင္စရာမရွိတဲ့ ၾသ၀ါဒေတြပါ၊ ကမၻာ့တရား႐ိုးႀကီးေတြပါ။ အဲဒီ မဂၤလာတရား ၃၈ပါးကိုသာ လုိက္နာက်င့္ႀကံႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဒီဘ၀အတြက္ေရာ၊ သံသရာအတြက္ပါ ဖူလံုႏိုင္ပါတယ္။ ...........................
.......................
ငါ၏စိတ္တြင္။ ထင္၏မလြဲ
လိပ္ခဲတည္းလည္း၊ ဟုတ္အည္းဧကန္
အားမသန္ႏွင့္
မွန္သည္တေစ၊ မရွိေခ်တဲ့။
.......................
အဲဒီေတာ့ ဆိုလိုတာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀ေလာက္ကို ေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေရွးုဖုန္းေရွးကံရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားကေလး တစ္ေယာက္ဟာ ဆယ္တန္းပညာ၊ တကၠသိုလ္ပညာေတြ သင္ခြင့္မရနဲ႔ဦးေတာ့ ေလာကမွာ အဆင္ေျပေျပ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးလုပ္ႏိုင္႐ံု အဆံုးအမေလာက္ကိုေတာ့ ရႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
(လူထုပညာေရးေကာင္စီမွက်င္းပသည့္ လူထုပညာေရးမွဴးမ်ား၏ စုေပါင္းပညာဖလွယ္ပြဲတြင္ ဦး၀န္(မင္းသု၀ဏ္) ေဟာေျပာခ်က္။ ေသြးေသာက္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ။)
-------------------------------------------------------------------------
ဒါေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တာေလးေတြထဲက တခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရန္ ေဆာင္းပါးေတြကို အပုဒ္လုိက္ျပန္ေရးၿပီး တင္ေပးခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ ရသေလာက္ေလးေတြကို တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားမႈခ်င္းတူတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ ေက်နပ္မႈတစ္စံုတစ္ရာရလိမ့္မယ္၊ ဦးေႏွာက္ကို လာဆြလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိပါေၾကာင္း။
ဘယ္သူ႔ကိုလဲဆိုေတာ့ ဆရာထြန္းလွေအာင္ကိုပါ။ ေျပာခ်င္တာေလာႀကီးေနေတာ့ စာဖတ္ေနသူေတြက ဘာေတြမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ေရာေပါ့။ ဒီလုိပါ။ ရွင္းျပပါ့မယ္။
ဆရာထြန္းလွေအာင္က တစ္ေန႔ကမွ ရန္ကုန္ကေန ျပန္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ခါးနာေရာဂါကို သြားကုတာပါ။ ျပန္လာၿပီး ေနာက္ေန႔မွာ ဆရာနဲ႔ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး၀ယ္လာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စာအုပ္ႀကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔လည္း တခုတ္တရအသိေပးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ေနာက္ေန႔လာဖြၿပီး ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ေလးေတြ ငွားပါမယ္လို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္အလုပ္နဲ႔ကုိယ္ စာမဖတ္ႏိုင္တာ၊ ဘေလာ့ဂ္မေရးႏိုင္တာ၊ အင္တာနက္မသံုးႏိုင္တာ အေတာ္ကိုၾကာေနပါၿပီ။ ဆရာ့ကို စကားႀကီး အဖတ္တင္ေအာင္ေျပာထားၿပီး မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ထပ္ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ဆီက မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ လာယူပါတဲ့။ သူ႔အခန္းမွာ ယူလာတယ္တဲ့။ ေ၀့ဖ္မဂၢဇင္းလို႔ ေျပာပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္ပါ။ အဲဒီနာမည္နဲ႔ မဂၢဇင္းရွိမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းအလုပ္႐ႈပ္ေတာ့ စာအုပ္ဆုိင္ေတြဘက္ကိုမေရာက္ျဖစ္တာ၊ စာအုပ္ဆုိင္ေတြမွာ အခ်ိန္ေပးၿပီး မေမႊႏိုင္တာ အေတာ္ကို ၾကာေနၿပီမို႔ပါ။
ဆရာက ေနာက္ဆက္တြဲဆက္ေျပာပါတယ္။ ဆရာေက်ာ္၀င္းတို႔ထုတ္တာတဲ့။ ဆရာေက်ာ္၀င္းဆိုတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းေထာင္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အႏွစ္သက္ဆံုး စာေရးဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္မို႔ပါ။ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနတဲ့ ကမၻာျပားၿပီ ရဲ႕ ဘာသာျပန္ဆိုသူျဖစ္ေနလို႔လည္း ေလးစားတာပါပါတယ္။ ဆရာက ဆက္ေျပာပါတယ္။ အေတြးအျမင္စာစဥ္လိုပဲတဲ့။ ဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္က အေတြးအျမင္ကို အေတာ္ႀကိဳက္ၿပီး လစဥ္၀ယ္ဖတ္ေနတာကို ဆရာသိေနလို႔ ဆြေပးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာေပါက္ဖတ္မယ္လို႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ လာယူပါမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတုိင္း မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ဘာေတြနဲ႔႐ႈပ္ေနခဲ့မွန္းလည္း ကုိယ့္ဘာသာမသိပါဘူး။
မေန႔က အျပင္ကျပန္လာေတာ့ အခန္းကို၀င္လိုက္တာနဲ႔ ဆရာနဲ႔တန္းေတြ႕ပါတယ္။ ေ၀့ဖ္မဂၢဇင္းလာေပးတာပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေလ အားနာလိုက္တာမေျပာပါနဲ႔။ မအားလို႔ လာမယူျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရေတာ့တာေပါ့။ တကယ္လည္း မအားလို႔ သြားမယူျဖစ္ေသးတာပါ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဆရာက နားလည္တဲ့လူမလို႔။ ဖတ္ေစခ်င္လို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လာေပးတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဆရာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတာက အသက္အားျဖင့္ေရာ၊ ရာထူးအားျဖင့္ေရာ အစစအရာရာ အလွမ္းကြာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာက စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့လူေတြကို အင္မတန္ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ အင္မတန္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ေတြ႕တဲ့လူတုိင္းကို စာဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတတ္ပါတယ္။ တိုက္တြန္း႐ံုတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ စာဖတ္နည္းနဲ႔ စာမွတ္နည္းကိုပါ တစ္ခါတည္း သင္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ အင္မတန္ရွားတဲ့ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာကဆက္ေျပာပါတယ္။ သူမဖတ္ရေသးတဲ့အတြက္ တစ္ပတ္ပဲ ဖတ္ပါတဲ့။ ၿပီးရင္ ျပန္ေပးပါတဲ့။ ပိုၿပီးေတာ့ အားနာသြားမိပါတယ္။ သူေတာင္မဖတ္ရေသးတဲ့စာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို အရင္လာၿပီး ေပးဖတ္တဲ့အတြက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိပါ။ ျပန္ေပးရင္လည္း မယူဘူးဆိုတာ သိေနတဲ့အတြက္ သူေျပာတဲ့ တစ္ပတ္အတြင္းမွာ အၿပီးဖတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
စာမဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ မဖတ္ျဖစ္ဘူးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ေျပာေနတာ။ ဖတ္လိုက္ေတာ့လည္း သံုးရက္နဲ႔ ၿပီးသြားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဟာေလးေတြဆိုရင္ လက္ေရးနဲ႔ကူးဖို႔ အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ မိတၱဴကူးလုိက္ရပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတာ့ အေတာ္ေလးထြက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ေကာင္းေနေတာ့ ကူးခ်င္စရာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီလို ကူးခ်င္စရာေတြခ်ည္းထဲကေနမွ တခ်ိဳ႕ကို ေ၀မွ်ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခုႀကိဳေျပာခ်င္တာက မိတ္ေဆြတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အႀကိဳက္ခ်င္းတူခ်င္မွတူမယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ႏွစ္သက္တဲ့၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ မိတ္ေဆြတို႔အတြက္က ဘ၀င္မက်စရာျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေဆာရီးပါလို႔........။
-------------------------------------------------------------
WAVES Magazine
6/08. November 2008
မ်က္ႏွာဖံုးခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ ၅၄၀၉၈၀၁၀၀၈
ထုတ္ေ၀သူ - ဦးေက်ာ္၀င္း
ပံုႏွိပ္သူ - ဦး၀င္းေက်ာ္ထြန္း
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ - ေက်ာ္၀င္း၊ ေရႊေက်ာ္၊ ေမာင္ေဇယ်ာ၊ ေနမ်ိဳးသူရ
အုပ္ေရ - ၁၀၀၀
တန္ဖိုး - ၁၃၀၀ က်ပ္
--------------------------------------------------------------
အင္ဖေလးရွင္းဋီကာအက်ဥ္း
ေမာင္စူးစမ္း
............................................
................ အခ်ိဳ႕က inflation ကို ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈဟု ဘာသာျပန္သည္။
ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈဆိုေတာ့ ျမန္မာ့နား၌ အသိလြယ္သြားသလို ျဖစ္သြားဟန္ရွိေသာ္လည္း အဓိပၸါယ္က က်ဥ္းေနသည္။ လြဲေနသည္ဟု ယူဆမိသည္။............................
အင္ဖေလးရွင္းသည္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ သက္သက္ကို ရည္ၫႊန္းသည္မဟုတ္။ အရပ္ရပ္ေစ်းႏႈန္းမ်ား တက္ျခင္းကိုလည္း ရည္ၫႊန္းသည္။
စာေရးသူက အင္ဖေလးရွင္းကို ေစ်းႏႈန္းအရပ္ရပ္တက္ျခင္းဟု သံုးႏံႈးေရးသားသည္။ ေစ်းႏႈန္းမ်ားတက္ျခင္းကို အင္ဖေလးရွင္းဟုလည္း ေခၚသည္။ ပူေဖာင္းမ်ား (bubble) ဟုလည္း ေခၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အင္ဖေလးရွင္း တုိက္ဖ်က္ေရးတြင္ မည္သည့္ပူေဖာင္းကို ဦးစားေပးေဖာက္မလဲဟု စဥ္းစားရသည္။...................................
.......................................................
ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံတို႔တြင္ အင္ဖေလးရွင္းကိုတိုက္ဖ်က္ရန္ အဓိကလက္နက္အျဖစ္ အတိုးႏႈန္းကို အားကိုးသည္။
........................
မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာႏိုင္ငံတို႔တြင္ ဘ႑ာေရးစနစ္ကို မဖြံ႕ၿဖိဳးေသာဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ထဲ အျပည့္အစံု မခ်ိတ္မိၾကေသးသည့္အတြက္ တစ္နည္းေျပာလွ်င္ ဘ႑ာေရးေစ်းကြက္ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးသည့္အတြက္ အတိုးႏႈန္းသည္ အင္ဖေလးရွင္းကို တိုက္ဖ်က္ရန္ အဓိကလက္နက္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။
------------------------------------------------------------------------
အစိမ္းေရာင္ကမၻာျပား
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈသည္ အေရးႀကီးေသာ ျပႆနာျဖစ္လာသည္။ တစ္ရွိန္ထိုးတက္လာေသာ ေရနံေစ်းႏႈန္းသည္ ကမၻာ့အစီအစဥ္ကို ဖ်က္ဆီးလ်က္ရွိသည္။ ထိုလမ္းေၾကာင္းသည္ လူအမ်ား၏ မိတ္ေဆြမဟုတ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။
.......................................................................
ကြန္ပ်ဴတာအသံုးျပဳသူမ်ားလာျခင္း၊ ကားတ၀ီ၀ီစီးေသာလူတန္းစား တိုးပြားလာျခင္း၏ အဓိပၸါယ္သည္ အရင္းအျမစ္ အထူးသျဖင့္ စြမ္းအင္ရွာေတာ္ပံုၿပိဳင္ပြဲကို ပို၍ အရွိန္ျမင့္ေစသည္။ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို ျဖစ္ေစေသာ ဓာတ္ေငြ႕ထုတ္လႊင့္မႈ ပိုတိုးေစသည္။ ဒုကၡေပၚဒုကၡဆင့္ေစမည့္ အေၾကာင္းတစ္ခုမွာ ထိုျဖစ္စဥ္မ်ား စုေပါင္းမိပါက သစ္ေတာႏွင့္ တိရစၧာန္မ်ား မ်ိဳးတံုးေပ်ာက္ကြယ္မႈကို ဆိုး၀ါးသြားေစၿပီး ေရနံအာဏာရွင္စနစ္ (petro-dictatorship) ကို အားေပးသလိုျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ဖ႐ိုင္းမင္းက တင္ျပထားသည္။ ................
-----------------------------------------------------------
ေျမကမၻာကို ေလးစားပါ
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးတြင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အေရးပါလွသည့္ အခ်က္ေတြ ရွိပါေသးသည္။ ဤသည္မွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ တာ၀န္သိစိတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း တာ၀န္သိရမည္။ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအေပၚ တာ၀န္သိရမည္။ ဘုရားသခင္ေပးထားေသာ ေျမကမၻာကို ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းရန္ တာ၀န္သိရမည္။ ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ယူ၍ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ဖန္တီးရရွိခဲ့ေသာ ဤကမၻာ၏ သဘာ၀သယံဇာတႏွင့္ သဘာ၀အလွအပမ်ားကို ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဖ်က္ဆီးပစ္မည္။ တ္ကတက္ေျပာင္ေအာင္ သံုးစြဲပစ္မည္ဆိုလွ်င္ တာ၀န္မဲ့ရာ ေရာက္ေပလိမ့္မည္ဆိုသည့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ တာ၀န္သိစိတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ...............................
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ တာ၀န္သိစိတ္ျဖင့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ လက္ေတြ႔ေစာင့္ေရွာက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ကမၻာႀကီးဆီမွ ၄င္း၏ သဘာ၀လက္ေဆာင္မ်ားကို ဆက္လက္ရရွိေနမည္သာမက ကၽြႏ္ုပ္တို႔အခ်င္းခ်င္းလည္း ပိုမိုရင္းႏွီးခ်စ္ခင္လာၾကပါလိမ့္မည္။
------------------------------------------------------------------------
ရခဲမွ ရတနာ သိခဲမွ ပညာ
ေဒါက္တာ ေနဇင္လတ္
.................. ဓာတုေပါင္းစပ္မႈအခ်ိဳးတစ္ခုရလွ်င္ ေက်ာက္ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္ေတာ့ေက်ာက္ျဖစ္၏။ ရတနာေက်ာက္ေတာ့ကားမဟုတ္၊ ရတနာတန္းမ၀င္၊ ရတနာေက်ာက္တို႔ကား အေတြ႕ရနည္း၏။ လူတုိင္းလည္း မရႏိုင္၊ ေျမတိုင္းကလည္း မေပး။
ရခဲလွစြာ ရတနာဟု ေခၚသည္။
............................
“စာသင္ၾကားျခင္း”သည္ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အတုိင္းအတာတစ္ခုအတြင္း၌သာ ရွိသင့္သည္။ ပညာသင္ၾကားျခင္းကား ဘ၀ဆံုးထိျဖစ္၏။ ““စာ””မွ ““ပညာ”” ျဖစ္သည္ဆိုေသာ္လည္း ပညာအျဖစ္ ေျပာင္းတတ္ရန္လိုသည္။ ပညာအျဖစ္မေျပာင္းတတ္သမွ်ကာလပတ္လံုး စာသင္ျခင္းမွ လြတ္ကင္းႏိုင္မည္ မဟုတ္၊ စာသင္ျခင္းကိုပင္ ပညာသင္ျခင္းဟု အမွတ္မွားၾကသူေတြမနည္း။......................
.......................................
လီကြမ္ယူေက်ာင္းတက္စဥ္က အဓိကယူခဲ့ေသာ ဘာသာရပ္မွာလည္း စီးပြားေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈမဟုတ္၊ သို႔ေသာ္လည္း Know Who ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ကို “လီ”က ေကာင္းစြာသိခဲ့ အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ ခုိင္းတတ္ရန္လိုသည္။...........................
.......................................
စာသင္တိုင္း ပညာ မျဖစ္ပါ။
စာတတ္တိုင္းလည္း ပညာရွိ မဟုတ္ပါ။
ေလာကတြင္...
ပညာမတတ္ေသာ ပညာရွိ
ပညာမရွိသာ ပညာတတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါသည္။
.........................................................................................
ပညာတြင္ ႏြံနစ္႐ိုးထံုးစံ မရွိပါ။
စာတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ႏြံနစ္တတ္ပါသည္။
တတ္ေသာစာတုိင္းကို အသိသို႔ေျပာင္းႏိုင္လွ်င္ ပညာျဖစ္လာပါသည္။
......................................
အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား ယေန႔တြင္က်ယ္စြာ သံုးေနေသာ Knowledge ဟူေသာ ပညာသည္ ဗုဒၶေဟာခဲ့ေသာ ပညာအဆင့္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ အေျခခံအဆင့္သာ ျဖစ္သည္။ “သုတအေျခခံပညာ”ဟု အၾကမ္းအားျဖင့္ ဖြင့္ဆိုႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤသုတအေျခခံဟူေသာ ပညာကိုပင္ အေနာက္ဘက္ပညာရွင္မ်ားက -
Knowledge = Education + Experience
ဟု ေက်ာင္းပညာႏွင့္ အေတြ႕အႀကံဳတို႔ ေပါင္းစပ္သည့္အရာဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾကပါသည္။
...............................................................................
တြင္းထြက္သည္ ေက်ာက္ျဖစ္သည္ေတာ့ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ရတနာတန္း၀င္ႏိုင္ရန္ကား အရည္အေသြးလိုသည္။ အျပစ္အနာအဆာကင္းရန္လိုသည္။ ေက်ာက္တိုင္းကို ဆိုင္ရာအမည္တပ္၍ ေက်ာက္စိမ္း၊ စိန္ဟူ၍ ေခၚဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ရတနာဟု ေျပာရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ရတနာအဆင့္သည္ ရခဲ၏။
ရခဲမွလည္း ရတနာ မည္သည္။
စာကိုလည္း သင္ယူခြင့္ရွိသူမ်ား ရရွိတတ္ကၽြမ္းႏိုင္ေသာ္လည္း ပညာျဖစ္သည္မျဖစ္သည္မွာ အေရးႀကီး၏။ အသိမဲ့စာတတ္ျခင္းထက္ အသိျဖင့္ စာတတ္ျခင္းက တစ္ဆင့္ျမင့္သည္။ အသိစိမ့္၀င္ေသာ အမွားအမွန္ ေကာင္းစြာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျဖတ္ႏုိင္ေသာ အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပိုးႏိုင္ေသာ အဆင့္ေရာက္မွ ပညာသည္ ျပည့္စံုေသာ အဆင့္သို႔ ေရာက္ပါသည္။
ဖတ္ႏိုင္၊ တတ္ႏိုင္သည္က “စာ”ျဖစ္ပါသည္။
ပညာမွာကား သိႏိုင္ခဲသည္။
ထို သိႏိုင္ခဲေသာအရာကား ပညာျဖစ္၏။
-------------------------------------------------------------------
ျမန္မာ့႐ိုးရာ လိမၼာေရးမႈ
ဦး၀န္
............ မဂၤလသုတ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အရပ္သားမ်ားအတြက္ တစ္သက္ပန္လံုး လုိက္နာသင့္တဲ့ ဆံုးမၾသ၀ါဒေတြ အမ်ားႀကီးပါတာေပါ့။ ဒါေတြကိုေတာ့ လူတကာသိၾကပါတယ္။ ဘယ္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ကိုးကြယ္၊ ဘယ္၀ါဒကိုလိုက္လိုက္ မႀကိဳက္ႏိုင္စရာမရွိတဲ့ ၾသ၀ါဒေတြပါ၊ ကမၻာ့တရား႐ိုးႀကီးေတြပါ။ အဲဒီ မဂၤလာတရား ၃၈ပါးကိုသာ လုိက္နာက်င့္ႀကံႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဒီဘ၀အတြက္ေရာ၊ သံသရာအတြက္ပါ ဖူလံုႏိုင္ပါတယ္။ ...........................
.......................
ငါ၏စိတ္တြင္။ ထင္၏မလြဲ
လိပ္ခဲတည္းလည္း၊ ဟုတ္အည္းဧကန္
အားမသန္ႏွင့္
မွန္သည္တေစ၊ မရွိေခ်တဲ့။
.......................
အဲဒီေတာ့ ဆိုလိုတာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀ေလာက္ကို ေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေရွးုဖုန္းေရွးကံရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားကေလး တစ္ေယာက္ဟာ ဆယ္တန္းပညာ၊ တကၠသိုလ္ပညာေတြ သင္ခြင့္မရနဲ႔ဦးေတာ့ ေလာကမွာ အဆင္ေျပေျပ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးလုပ္ႏိုင္႐ံု အဆံုးအမေလာက္ကိုေတာ့ ရႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
(လူထုပညာေရးေကာင္စီမွက်င္းပသည့္ လူထုပညာေရးမွဴးမ်ား၏ စုေပါင္းပညာဖလွယ္ပြဲတြင္ ဦး၀န္(မင္းသု၀ဏ္) ေဟာေျပာခ်က္။ ေသြးေသာက္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ။)
-------------------------------------------------------------------------
ဒါေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တာေလးေတြထဲက တခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရန္ ေဆာင္းပါးေတြကို အပုဒ္လုိက္ျပန္ေရးၿပီး တင္ေပးခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ ရသေလာက္ေလးေတြကို တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားမႈခ်င္းတူတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ ေက်နပ္မႈတစ္စံုတစ္ရာရလိမ့္မယ္၊ ဦးေႏွာက္ကို လာဆြလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိပါေၾကာင္း။
No comments:
Post a Comment