တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ

 တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ စာအုပ္အမည္ႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်

လွ်ပ္တစ္ျပက္သတင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၅၁) မွာ ပါ၀င္တဲ့ စာေရးဆရာ မ်ိဳးကိုမ်ိဳး နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းကို အရင္ဆံုး ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ကိုမ်ိဳး အရင္တုန္းကေရးခဲ့တဲ့ ၀တၳဳေတြထဲမွာ တကၠသိုလ္ေနာက္ခံ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ေရးဖြဲ႔ခဲ့ေပမယ့္ ၀တၳဳေခါင္းစဥ္ကို တကၠသိုလ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နာမည္မေပးခဲ့ဘဲ အခုေနာက္ဆံုးထြက္လာတဲ့ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ၀တၳဳက်မွ နာမည္ေပးလာတာ ထူးျခားေနတယ္ေနာ္။

ဟုတ္ပါတယ္၊ ကိုယ္တကၠသိုလ္ေနာက္ခံ၀တၳဳကို ပုဒ္ေရ သံုးဆယ္၀န္းက်င္နဲ႔ လံုးခ်င္း၀တၳဳ သံုးေလးအုပ္မက ေရးခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဘယ္တစ္အုပ္ကိုမွ တကၠသိုလ္ေခါင္းစဥ္ မေပးခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္ေခါင္းစဥ္ တပ္ရတယ္ဆိုတာ တာ၀န္ႀကီးပါတယ္။ တကၠသိုလ္နဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြရဲ႔ အစဥ္အလာ ဓေလ့စ႐ုိက္နဲ႔ တကၠသိုလ္ကို အလြမ္းဓာတ္ရေအာင္ ဘယ္ေလာက္ရသေျမာက္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္မလဲဆိုတာ အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အခု၀တၳဳကိုေတာ့ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုၿပီး တကၠသိုလ္ေခါင္းစဥ္ကို ရဲရဲတပ္ခဲ့တာကေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ တာ၀န္ယူႏိုင္မႈေတြ အလြမ္းဓာတ္ေတြကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးဖြဲ႔ဖန္တီးႏုိင္မႈေတြနဲ႔ တကၠသိုလ္ရသကို အပီအျပင္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ယံုၾကည္မိလို႔ပါ။

ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ Fancy လိုင္းကို အားသန္တဲ့ စာေရးဆရာပီပီ၊ ဒီစာအုပ္ကလည္း လိုင္းကြဲထြက္သြားတာမ်ိဳး မရွိျပန္ဘူး။

မွန္ပါတယ္။ ဒီ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳကလည္း ေရွ႔က ကုိယ္ေရးသမွ် ၀တၳဳေတြလိုပဲ အခ်စ္ဖန္စီလိုင္းေလးပါပဲ။ ၿပံဳးစရာ၊ ရယ္စရာပေလာ့ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံရရင္ ဒီ၀တၳဳထဲက ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာစရာပေလာ့ေတြနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တမင္ဖန္တီးထားတာမဟုတ္ဘဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ကုိယ္နဲ႔ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး ေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္တဲ့လူေတြထဲမွာ ကိုမ်ိဳးက ထိပ္ဆံုးက ပါ၀င္ေနသလိုပဲေနာ္။ ေရးရတာ ႐ိုးအီမသြားဘူးလား။

ေျပာရရင္ တကၠသိုလ္ေနာက္ခံ၀တၳဳေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ဖတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခုထိလည္း ေရးလို႔ဖတ္လို႔ မ၀ေသးသလို ေနာင္လည္း ဆက္ၿပီးေရးျဖစ္ဖတ္ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ရဲ႔ ပံုရိပ္ကို ေရးဖြဲ႔ရတာဟာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးၿပီး သြက္လက္တက္ႂကြမႈ ခံစားခ်က္ကို ရရွိေစႏိုင္လို႔ပါ။ ဒီ့ထက္ရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ ကုိယ္က ကိုယ္တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကိုခ်စ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အေၾကာင္းဆိုရင္ ေျပာရတာ၊ ေရးရတာ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ုိးအီႏုိင္လို႔ပဲ။

အားမနာတမ္းေျပာရရင္ ဒီ၀တၳဳေခါင္းစဥ္က ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ေရးသားခဲ့ၿပီး၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြရခဲ့တဲ့ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ၀တၳဳနာမည္အတုိင္း ျဖစ္ေနတယ္ေလ။

ဟုတ္တယ္။ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႔ လံုးခ်င္း၀တၳဳထြက္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ဆိုသလိုပဲ ဆရာဦးျမတ္ခုိင္ အပါအ၀င္ စာေပစာနယ္ဇင္းက ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔ကပါ သတိေပးစကား ဆိုလာၾကတယ္။ မင္းရဲ႔ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ နာမည္က ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ေပါက္ခဲ့တဲ့ ၀တၳဳနာမည္နဲ႔ သြားတူေနတယ္ဆိုၿပီး ေျပာၾကတာေပါ့။

တကၠသိုလ္ေနာက္ခံဇာတ္လမ္းခ်င္းတူေပမယ့္ ဇာတ္ေက်ာ႐ိုး မတူတာရယ္၊ တျခားနာမည္တစ္ခုကို သီးသန္႔ေမြးထုတ္ၿပီးေပးရင္ ရရဲ႔သားနဲ႔ မေပးျဖစ္ခဲ့တာကိုလည္း ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ေျပာပါဦး။

ေျပာရရင္ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလိုပဲ တကၠသိုလ္ေနာက္ခံ၀တၳဳ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ေပမယ့္ နာမည္ေပးတဲ့အခါ တကၠသိုလ္ဆိုတာ မပါဘဲ ကဗ်ာဆန္ဆန္ လွလွပပ ဆန္းသစ္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ အခုဒီစာအုပ္မွာေတာ့ အဲဒီလို မေပးခ်င္ဘူး။ ကိုယ္တိုင္က တကၠသိုလ္ရဲ႔ရသ ပီပီျပင္ျပင္ခံစားရတယ္လို႔ တကယ္ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ၀တၳဳနာမည္ေပးတဲ့အခါ တကၠသိုလ္ကို ထည့္ကို ထည့္ခ်င္ေနတာ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိမွ စဥ္းစားလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတာနဲ႔ စာအုပ္က ေရးလို႔ၿပီးသြားတာ ေလးငါးေျခာက္လၾကာၿပီ။ နာမည္မေပးရေသးဘူး ျဖစ္ေနတာ။ တစ္ရက္ေတာ့ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ"လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ကိုရီးယားကားေလး ၀ယ္ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ အဲဒီ နာမည္ေလးက ႐ိုးရွင္းလွပၿပီး တသသျဖစ္ေနေစတဲ့ အလြမ္းဓာတ္ကို ေပးစြမ္းႏိုင္တာကို ခံစားမိတာနဲ႔ ကုိယ္လည္း ေရးၿပီးသိမ္းထားတဲ့စာအုပ္ကို ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ခ်ေရးလိုက္မိတာက "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ပါပဲ။

ကိုရီးယားနာမည္တူက ေနာက္မွ ေပၚလာတာေလ။ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းဆိုတာက ၀ါရင့္သမၻာရင့္ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာတစ္ဦးပါ။ ဒီလို ေျဖလိုက္တာက ၀တၳဳေခါင္းစဥ္ကို လမ္းေၾကာင္းလႊဲလုိက္သလို ျဖစ္မသြားဘူးလား။

ခုလို ေျပာရတာက ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႔ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ သြားတူေနတယ္လို႔ ေျပာၾကလို႔ ထမင္းေရပူလွ်ာလႊဲေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႔ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳကိုရာ၊ "ဟိုတုန္းက တကၠသိုလ္" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳအပါအ၀င္ ဆရာေရးခဲ့သမွ် ၀တၳဳအားလံုးကို ႀကိဳက္ခဲ့၊ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုလို နာမည္ခ်င္းသြားတူတာကလည္း မေထမဲ့ျမင္သေဘာနဲ႔ တမင္လုပ္လိုက္တာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္ေတာ္ စာေရးဆရာေတြအေပၚမွာ ေလးစားသမႈ ရွိၿပီးသားပါ။ အခ်ိန္ျပ "တစ္ခါတုန္းက" ဆိုတာေရာ၊ ေနရာျပ "တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတာေရာက ဘံုပိုင္ေ၀ါဟာရေတြဆိုတာ အားလံုးသိနားလည္ၿပီး ေနမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး အခုဒီ၀တၳဳကို ဒီနာမည္ ေပးလုိက္မွလည္း လုိက္ဖက္ၿပီး အလွဓာတ္လည္း ပုိရသြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ခုလို နာမည္တူေပးလိုက္မိသလို ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းဘက္ကလည္း နားလည္ေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ကာလအပိုင္းအျခားအရ "ဟိုတုန္းက တကၠသိုလ္…" နဲ႔ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္…." ဆိုတဲ့ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႔ ၀တၳဳေတြဟာ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ပံုရိပ္ေတြကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္သလို ကိုယ္ေရးတဲ့ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳကလည္း ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ပံုရိပ္ကို ထိေတြ႔ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုမ်ိဳး ေနာက္ထပ္အသစ္ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆို။

"တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ၿပီးရင္ ဆက္ထြက္မယ့္ ၀တၳဳေတြကေတာ့ "ဆယ္မ်က္ႏွာပံုျပင္"၊ "အခ်စ္၏ အျခားေသာအမည္နာမေတာ္"၊ "နတ္၀ွက္ထားတဲ့ အိပ္မက္"၊ "မမေမာင္မင္းမူ"၊ "အခ်စ္နဲ႔၀ိညဥ္"၊ "အခ်စ္နန္းေတာ္သြား ေတာလား" နဲ႔ "ရင္ခုန္သံေစာင့္ နတ္ဖုရားမ၏ အလိုေတာ္အတုိင္း" ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳသစ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူ လက္ထဲကို စာခ်ဳပ္အရ အုပ္ရမယ့္ လက္က်န္(၈)အုပ္စလံုး အပ္ၿပီးသြားၿပီဆိုပါေတာ့။ ထုတ္ေ၀သူဘက္က တစ္လတစ္အုပ္ႏႈန္းနဲ႔ ဆက္တိုက္ ထုတ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ "အခ်စ္နဲ႔ ၀ိညဥ္" ရယ္၊ "အခ်စ္၏ အျခားေသာ နာမေတာ္" ရယ္ ႏွစ္အုပ္ကေတာ့ ျမင့္ျမတ္၊ ေနတိုးတို႔နဲ႔ ဗီဒီယို ႐ိုက္ၿပီးသြားၿပီ။
ေၾသာ္.. အခု "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳကိုလည္း မ်က္ျခယ္႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္ေရးက ၀ယ္သြားပါၿပီ။
-----------------
----------------------
------------------------------
ဒီေအာက္ကဟာေတြကေတာ့ လွ်ပ္တစ္ျပက္ဂ်ာနယ္ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္ (၅၂)မွာ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႔ တံု႔ျပန္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ "နားလည္ေပးခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္" ဆိုတဲ့ ေပးစာျဖစ္ပါတယ္။

မ်ိဳးကိုမ်ိဳးသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ
တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာဆိုတဲ့ ၀တၳဳကို (၅-၂-၈၁)ေန႔က ေရးသားၿပီးခဲ့ၿပီး (၁၉၈၁)ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွာ ပထမအႀကိမ္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလံုးခ်င္း၀တၳဳကို (၁၉၈၈)ခုႏွစ္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္၊ (၁၉၉၅)ခုႏွစ္မွာ တတိယအႀကိမ္၊ (၂၀၀၅)ပတ္၀န္းက်င္မွာ စတုတၳအႀကိမ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆိုသလိုလဲ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ဗီဒီယို႐ုပ္ရွင္အေနနဲ႔လည္း အကယ္ဒမီဆုမ်ားရွင္ ဒါ႐ုိက္တာ ေမာင္တင္ဦးက ထုတ္လုပ္သူ စင္ေရာ္ေမာင္ေမာင္အတြက္ ႐ုိက္ကူးထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကက္္ဆက္ေခြဇာတ္လမ္းလည္း အကယ္ဒမီသုေမာင္တို႔ ပါ၀င္ၿပီး ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ပါတယ္။

ဇာတ္သဘင္မွာဆိုလဲ ေရႊမန္းသဘင္က ေမာင္ခ်မ္းသာက စင္တင္ျပဇာတ္အေနနဲ႔ ကျပခဲ့ပါတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာလည္း ၿမိဳ႔ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္၊ ပြဲေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္မွာ ဒီ၀တၳဳေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီ၀တၳဳအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ခံစားရမႈေတြ ေဟာခဲ့ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဒီနာမည္ေလးနဲ႔ ဒီ၀တၳဳဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တြဲဖက္ၿပီး ေျမာက္ျမားျပားလွစြာေသာ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ပရိသတ္က သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အသိအမွတ္ ျပဳထားခဲ့တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က လွ်ပ္တစ္ျပက္ဂ်ာနယ္ ဖတ္လိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီနာမည္ကို တျခားစာေရးဆရာတစ္ေယာက္က ခပ္တည္တည္နဲ႔ (မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္း) ယူသံုးထားတာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ခံစားမႈႏွစ္ခု တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခုက ဒီလုိျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ကာယကံရွင္ ကၽြန္ေတာ္သိေတာင္ မသိတဲ့အခ်ိန္မွာ တာ၀န္သိသိ ေဖာ္ထုတ္ေပးတဲ့ လွ်ပ္တစ္ျပက္နဲ႔ ကိုျမတ္ခုိင္ကို ေက်းဇူးတင္တာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ၀တၳဳနာမည္ကို အခြင့္မရွိဘဲ ယူသံုးထားတဲ့ စာေရးဆရာရဲ႔ မာေၾကာေၾကာ၊ ခပ္တင္းတင္း ေျဖရွင္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာပါပဲ။ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္မႏွစ္သက္တဲ့ အခ်က္တခ်ိဳ႔ကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါရေစ…

အားမနာတမ္းေျပာရရင္ ဒီ၀တၳဳေခါင္းစဥ္က ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ေရးသားခဲ့ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈေတြရခဲ့တဲ့ တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ ၀တၳဳနာမည္အတိုင္း ျဖစ္ေနတယ္ေလ….

ဟုတ္တယ္ တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ ဆိုတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႔ လံုးခ်င္း၀တၳဳ ထြက္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းဆိုသလိုပဲ ဆရာဦးျမတ္ခိုင္ အပါအ၀င္ စာေပစာနယ္ဇင္းက ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႔ကပါ သတိေပးစကား ဆိုလာၾကတယ္။

အမွန္က အဲဒီမွာကတည္းက ကုိယ္လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ မမွန္ဘူး။ မွားေနတယ္ဆိုတာ သိဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ အမွန္ကေတာ့ သူမ်ား မေျပာခင္ကတည္းက (စာေရးဆရာစစ္စစ္မွန္မွန္သာ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္) ငါဒီလိုလုပ္တာ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဒီလုိအလုပ္မ်ိဳးဟာ သိပ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိသင့္ပါတယ္။

ထားပါ၊ သတိေပးမွ သိတယ္ဆိုရင္လဲ အဲဒီမွာ ငါေတာ့ မွားသြားၿပီထင္တယ္။ ႐ုိး႐ိုးသားသားပဲ ၀န္ခံေတာင္းပန္၊ ေနာက္အႀကိမ္မ်ား ထုတ္တဲ့အခါ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ျပင္ဆင္သြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္သင့္ပါတယ္ (႐ိုးသားမယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ)။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ဇြတ္ မုန္လာဥလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ အမွားေတြက ထပ္ဆင့္သြားပါတယ္။

တစ္ရက္ေတာ့ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာလို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ကုိရီးယားကားေလး ၀ယ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီနာမည္ေလးက ႐ိုးရွင္းလွပၿပီး…

အမွန္က ကုိရီးယားကားဆိုတာေလးဟာ ျမန္မာလိုသင့္တင့္သလို ျပန္ဆိုၿပီး ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက တစ္ျပည္လံုးကို လႊင့္ခဲ့တာ လေပါင္းမ်ားစြာပါ။

ဒီနာမည္ေလး သိပ္သေဘာက်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေကာ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္းကိုကာ သတိရသင့္ပါတယ္။ ကုိရီးယားကားေတြကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက ျမန္မာျပန္တဲ့အခါ အဲလိုပဲ ထင္ရွားတဲ့ ျမန္မာ၀တၳဳေခါင္းစဥ္ေလးေတြကို သေဘာက်ရင္က်သလို ျပန္သံုးတတ္ပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ကာယကံရွင္က ေက်နပ္မေက်နပ္ ဆိုတာကေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းသေဘာပါပဲ။ သူေတာင္ လုပ္ေသးတာပဲ၊ ငါလည္း လုပ္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ ဇြတ္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။

ျမ၀တီတို႔၊ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔က ၀တၳဳမဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ယူသံုးတာကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ျဖဴရင္ ၾကည္ျဖဴေပမယ့္ အဲဒီနာမည္အတုိင္း ၀တၳဳေခါင္းစဥ္လုပ္တာကိုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ျဖဴစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

သူမ်ားဖန္တီးထားတာကို ခင္ဗ်ားေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာ နာမည္ရွာလို႔ မရတဲ့၀တၳဳအတြက္ သိပ္သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္သြားရင္ အဲဒီကာယကံရွင္ အဲဒီနာမည္ေလးကို ဖန္တီးစီရင္ခဲ့တုန္းက ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးထားခဲ့မယ္ဆိုတာ ကုိယ္ခ်င္းစာၿပီး သိသင့္ပါတယ္။

ခင္ဗ်ားဘယ္၀တၳဳနဲ႔ နာမည္ႀကီးေနလဲဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ၀တၳဳနာမည္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က မေျပာမဆို ယူသံုးသြားမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ နားလည္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ကိုယ္ဖန္တီးခဲ့တာေတြ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။

အဲဒီထဲမွာ အေစာ္ကားဆံုးကေတာ့ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႔ "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ"ဆိုတဲ့ ၀တၳဳေရာ "ဟိုတုန္းက တကၠသိုလ္" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳအပါအ၀င္ ဆရာေရးခဲ့သမွ် ၀တၳဳအားလံုးကိုဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ၀တၳဳလံုးခ်င္းစာအုပ္ ၁၀၀ ေလာက္မွာ တစ္ခုမွ တကၠသိုလ္ေနာက္ခံနဲ႔ မလြတ္ေပမယ့္ "ဟုိတုန္းက တကၠသိုလ္"ဆိုတဲ့ အဲဒီေလာက္ အသံုးမက်ဆံုး နာမည္ေပးထားတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္မွ မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္၀တၳဳေခါင္းစဥ္က "တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ"ပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာ "မွာ" ဆိုတာေလး ပါ,ပါေသးတယ္။

အခ်ိန္ျပ "တစ္ခါတုန္းက" ဆိုတာေရာ ေနရာျပ "တကၠသိုလ္မွာ" ဆိုတာေရာက ဘံုပိုင္ေ၀ါဟာရေတြဆိုတာ အားလံုးသိနားလည္ၿပီးေနမွာပါလို႔ မရွက္မေၾကာက္ ေျပာရဲေလာက္ေအာင္ ခင္ဗ်ားညံ့ပါတယ္။

စာေပအစဥ္အလာရွိတဲ့ ခင္ဗ်ား ေလးစားတဲ့ သမာဓိရွိတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္ပါဗ်ာ။ ဒီအထိ (စာေရးဆရာ အမည္ခံထားတဲ့) လူတစ္ေယာက္ကို လုိက္ရွင္းျပေနရတာ စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ ခုလိုနာမည္တူ ေပးလုိက္မိသလို ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းဘက္ကလည္း နားလည္ေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္တဲ့။

စိတ္ပ်က္ဖို႔ ကမ္းကုန္သြားၿပီဗ်ာ။

ခုကိစၥက နာမည္တူေပးလိုက္မိသလို ျဖစ္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္လူ နာမည္တူကိုေပးၿပီး မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ေနတာ ကုိယ့္လူကို မိေနတာက ခိုးထုပ္ခုိးထည္နဲ႔ကို မိေနတာ။

ကၽြန္ေတာ္က "အခ်စ္၏ အျခားတစ္ပါးေသာ သႏၱာန္" ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ၀တၳဳေရးဖူးတယ္။ လံုးခ်င္းပဲ။ ခင္ဗ်ားက "အခ်စ္၏ အျခားေသာ အမည္နာမေတာ္"လို႔ ေရးတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္က အျဖစ္သည္းေနရင္ ကၽြန္ေတာ္အလြန္။

ခုဟာက ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။

ေၾသာ္… တစ္ခုေတာ့ မေမ့နဲ႔။ အခု တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာကို မ်က္ျခယ္ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရးက ၀ယ္သြားၿပီလို႔ ေၾကညာလုိက္ၿပီေနာ္။ အဲဒါဆို မ်က္ျခယ္ပါၾကားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရေတာ့မယ္။ မ်က္ျခယ္ေရ… ေယာင္ၿပီးေတာ့မ်ား အဲဒီနာမည္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယို မ႐ုိက္လိုက္နဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အစည္းအ႐ံုးေကာ၊ ဆင္ဆာေရာကို ကန္႔ကြက္မွာ။

နားလည္ေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္လို႔လည္း လက္လြတ္စပယ္ မေျပာၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။ နားလည္ေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္…..

အႏုပညာဆိုတာ အဲေလာက္ ေပါေပါပဲပဲ မႏိုင္ပါဘူး။

ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း