လြမ္း၀ါကၽြတ္ဦး - ျမင္းမူေမာင္ႏိုင္မိုး

ပန္းၾကာႏြယ္ ႏွင္း အဆြတ္မွာတဲ့
သီတင္းျဖင့္ ကၽြတ္ေလၿပီ…..။

ယခင္တံုးဆီက
ရႊင္ၿပံဳးစြာ သည္ရာသီ၌
အညာဆီ ျပန္လည္ေရာက္ေနက်
၀မ္းေျမာက္စြာ ႀကိဳဆိုတဲ့
အေဖ့ကို ကန္ေတာ့ရဦးမယ္လို႔
အေမ့ကို ကန္ေတာ့ရဦးမယ္လို႔
စိတ္ကူးမွာ ပီတိဖူး
ၾကည္ႏူးခဲ့သည္။

သည္ယေန႔မွာျဖင့္
ၾကည္ေမြ႔စရာ သမီးသားရယ္နဲ႔
ဇနီးမယား စံုလင္ေပမယ့္
ကန္ေတာ့စရာ အေဖ မရွိေတာ့ပါကလား
ကန္ေတာ့စရာ အေမ မရွိေတာ့ပါကလား
ေနမထိ ထိုင္မသာႏွင့္
ဟာတာတာ ရင္မွာလြမ္းပါဘိ
သာသာယာ  တမာတန္းေတြနဲ႔
အညာလမ္းကိုျဖင့္ မွန္းဆရည္
လြမ္းစရာ့ ပန္းခ်ီ ရင္မွာဖူး။

အေဖ့ ဂုဏ္ရည္
အေမ့ ဂုဏ္ရည္
လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ခ်င္စမ္းေပမယ့္
ကန္ေတာ့ပန္း ဘယ္လိုပန္လို႔
ဆုေႁခြသံ ဘယ္လိုၾကားေတာ့မွာလဲ့
ၾကားခြင့္ရယ္ ဘယ္မသာသမို႔
ခြင့္သာသူ ဆုမလြဲၾကေစနဲ႔
ဘ၀မွာ အေဖအေမထက္
ဘယ္ဂုဏ္ေတြ ဘယ္လိုျမင့္မွာလဲ
ရင္နင့္စရာ ေႏွာင္း ေနာင္ မတေစဖို႔
မိဘေတြ ဘယ္မွာေနလို႔
ဘယ္ေရေျမ ဘယ္ေလာက္ျခားေပမယ့္
အေရာက္သြားကာ ကန္ေတာ့ၾကစမ္းပါကြယ့္
(ေၾသာ္…..)
လြမ္း၀ါကၽြတ္ဦး။

( ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ မဂၢဇင္း အမွတ္-၁၁၄ မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္ )