ပင္ထည္းပင္ေညာင္ ျမစ္တစ္ေထာင္ႏွင့္
မ်ားေျမာင္ခက္လက္ စိမ္းစိုလ်က္တည့္။
ေက်းငွက္သာရကာ ငွက္မ်ားစြာတို႔
ေရာက္လာရိပ္ခို သစ္ခ်ိဳကိုစား
ခြန္အားၿဖိဳးေျပ့(ျပည့္) လြန္ေပ်ာ္ေမြ႔၏။
ေနညိဳခ်ိန္တြင္….
ကိုယ္စီပ်ံသန္း သိုက္နန္းသို႔ခြာ
ဓမၼတာျဖစ္ပ်က္ သိပါလ်က္ႏွင့္
ကုိင္းခက္လႈပ္ရမ္း က်န္သတည္း။
(ဒႆမတန္းတုန္းက ထူးေအာင္သင္ေဘာ္ဒါမွာ ၀ိဇၨာတြဲသင္တဲ့ ဆရာဦးၾကင္ေရႊ ေရးေပးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ)
No comments:
Post a Comment