ကိုေဇာ္ႏိုင္ဦးေရ…
ဒီေဆာင္းပါးကိုေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ မေရးျဖစ္ဘူး။ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ျပင္လိုက္တယ္။ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ေရးခ်င္ေနတာ (၃၊ ၄)လေလာက္ ရွိပါၿပီ။ MNL ၿပိဳင္ပြဲႀကီး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ တာထြက္လာၿပီး အရွိန္အဟုန္ေတြ ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္တဲ့ပြဲေတြ၊ Dinner ေတြတက္၊ စားလိုက္၊ ေသာက္လိုက္၊ ေရးစရာရွိတာေတြေမ့လိုက္၊ သံေယာဇဥ္အစြဲေတြဖံုးလို႔ ေဘာပင္ကိုေဘးမွာခ်ထားလိုက္၊ အဘဦးခင္ေမာင္ေထြးခမ်ာလည္း အသက္ႀကီးမွ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းရေတာ့ အျမင္ကမေတာ္၊ တျခားအားကစားဂ်ာနယ္လစ္ေတြကလည္း အသင္းေတြရဲ႔ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံေတြျဖစ္ၾက၊ Media Officer ေတြ ျဖစ္ၾက၊ ကြင္းထဲမွာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျမင္ရ၊ အသင္းေတြက ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာေတြကို ၀ယ္ေနတာေတြလည္းျမင္ရ၊ တစ္မိုးလံုးေဖ်ာက္ဆိပ္ျဖစ္လာတဲ့ ဆုေၾကးေတြ၊ လစာေတြအမ်ားႀကီးရလာတဲ့ အာဖရိကန္ေဘာလံုးသမားေတြနဲ႔ ျမန္မာမေလးေတြကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ရဲ႔ ဟိုေနရာေတြ႔၊ ဒီေနရာေတြ႔၊ ဘယ္အရာမဆို အေကာင္းေတြခ်ည္း မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အခု SEA Games နီးလာမွ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္မက္ေတြက လန္႔ႏိုးလာတယ္။
ကိုေဇာ္ႏိုင္ဦးေရ…
MNL ၿပိဳင္ပြဲစကာစက အသင္းတစ္သင္းကို က်ပ္သိန္း(၂၀၀၀-၃၀၀၀)ေလာက္ သံုးမယ္ဆိုတုန္းကေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေငြကို ဘယ္လိုရွာလို႔ရမလဲလို႔ စိုးရိမ္မိေသးတယ္။ အခု အသင္းတိုင္း သိန္း(၅၀၀၀)ကေန သိန္း(၁၅၀၀၀၀)ေလာက္အထိ သံုးစြဲမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းစုိးရိမ္လာတယ္။ က်ပ္ေငြဘီလီယံရာေပါင္းမ်ားစြာ (တနည္းအားျဖင့္) ေဒၚလာသန္းရာေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာတယ္ဆိုရင္ ခံသာေပမယ့္ သာမန္လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြအဖို႔ ေနာက္(၃)ႏွစ္ဆိုရင္ လက္ပန္းက်သြားမလား။ Blessing မရတဲ့အခါ အဖ်ား႐ွဴးသြားတဲ့ အျခားလုပ္ငန္း၊ စီမံကိန္းႀကီးေတြလို ပြဲၿပီးမီးေသျဖစ္သြားမလား။ (အခ်ိန္အခါေတြကလည္း အၿမဲေျပာင္းေနတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ MFF ဥကၠ႒ကလည္း သူတစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ပဲ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ သူလည္းဘယ္သြားမလဲမသိ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေဘာလံုးအတြက္ စိုးရိမ္စရာပါပဲ။ ဒီလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြ၊ အရင္က ပရီးမီးယားလိဂ္ေလာက္ပဲေရးတဲ့ အားကစားသတင္းမီဒီယာေတြ ဖုတ္ဖတ္ခါထသြားရင္ ျမန္မာေဘာလံုးကို တစိုက္မတ္မတ္အားေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပရိသတ္နဲ႔ ေငြမ်ားမ်ားရၿပီး မရရင္ မကစားေတာ့မယ့္ ကစားသမားေတြပဲ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မလား…။ ေဘာလံုးသမားေတြကို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သလို လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး (၉)ဦးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေဘာလံုးပရိသတ္ေတြ (၅)ႏွစ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိတာ အမွန္ပါပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ သက္တမ္းတိုးတာေပါ့။
ကိုေဇာ္ႏုိင္ဦးေရ…
ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲၾကည့္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ႏွစ္ဖက္ကစားသမား (၂၂)ေယာက္ရယ္၊ ဒိုင္(၃)ေယာက္ရယ္ကိုပဲ အဓိကၾကည့္႐ႈ ေ၀ဖန္ၾကေပမယ့္ ဒီ(၂၅)ေယာက္ေနာက္ကရွိေနတဲ့သူေတြ၊ ပရိသတ္ရဲ႔အေနအထား၊ ေနာက္ၿပီး ေနာက္ခံ၀န္းက်င္အေျခအေနေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကပါတယ္။ MNL ၿပိဳင္ပြဲႀကီး တစ္စတစ္စ အရွိန္ရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ေတြရဲ႔ ေဒသစြဲေတြ ျပင္းထန္လာသလို၊ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး(၈)ဦး (အခု ၉ ဦး) ရဲ႔ ၿပိဳင္ဆုိင္လိုစိတ္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာကလည္း ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ ေဘာလံုးသမားေကာင္းေတြ၀ယ္၊ နည္းျပေကာင္းေတြငွား၊ ကုိယ့္ပရိသတ္ေတြ ကြင္းထဲ၀င္လာေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔စည္း႐ံုး၊ အားကစားဂ်ာနယ္ေတြ၀ယ္၊ သတင္းျပန္ၾကားေရးကို စနစ္တက်ျပင္ဆင္၊ ဒါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အရာမဆို တန္ေဆး၊ လြန္ေဘးဆိုတာ သတိျပဳၾကဖို႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေငြေၾကးသံုးစြဲၾကတဲ့အတြက္ ျမန္မာေဘာလံုးေလာကကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲတင္လုိက္သလို ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႔ လူအမ်ားစုရဲ႔ အေျခအေနနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္တဲ့ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈမ်ိဳး ျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ၾကာျမင့္႐ံုပဲရွိၿပီး ေရဟာျမင့္မလာဘူးဆိုရင္ ေရနည္းတဲ့ကန္မွာ ဒီၾကာပင္ဟာ မရွင္သန္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ တျခား Infrastructure ေတြ၊ တစ္ဦးခ်င္း၀င္ေငြေတြ ျမင့္မေနဘဲ MNL တစ္ခုတည္းကို ေငြပံုေအာၿပီး ျမႇင့္လို႔မရပါဘူး။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႔ ယံုၾကည္အားေပးမႈကို ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္ၿပီး ေစတနာပါတဲ့ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈေတြ၊ ျမန္မာေဘာလံုးကို အမွန္တကယ္ျမတ္ႏိုးၿပီး ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္လိုတဲ့ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းေတြ ျပသရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အသင္းေအာင္ျမင္ဖို႔ထက္ လူထုပရိသတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ႏုိ္င္ငံအတြက္ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ ဒီေငြေတြသံုးစြဲခဲ့တာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ျပသဖို႔လိုပါတယ္။
ကိုေဇာ္ႏုိင္ဦးေရ…
ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ လူ(၂၅)ေယာက္ကပဲ အဓိကဆံုးျဖတ္တာမမွန္ပါဘူး။ ဒီ(၂၅)ေယာက္ ေနာက္မွာရွိတဲ့သူေတြ အထူးသျဖင့္ ပရိသတ္၊ ျပည္သူလူထုရွိေနတယ္ဆိုတာ လံုး၀မေမ့ၾကပါနဲ႔။ ျမန္မာေဘာလံုးဆိုတာ အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တယ္။ အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့အရာမွာ အေရးအႀကီးဆံုးက လူထု ပဲ။
(PS: SEA Games မွာ ျမန္မာေဘာလံုးအသင္းေတြ `ေရႊ`ရေအာင္ အားလံုးညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ အားေပးၾကပါစို႔)
Thursday, November 19, 2009
ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ ကြင္းထဲက(၂၅)ေယာက္နဲ႔ပဲဆုိင္တာမဟုတ္ဘူး - မန္းေဘာလံုး
(First Eleven Sports Journal အတြဲ ၁၀၊ အမွတ္ ၂၄ မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
Posted by Ko Nyan Posted Time 7:13 AM
Labels Myanmar, စာအုပ္မွတ္စုမ်ား, ျမန္မာ-Myanmar
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment