အသည္းအသန္ျဖစ္ၿပီး က်န္းမာလာတယ္ဆိုရင္ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးတဲ့လူကို ေက်းဇူးတင္ရမွာေပါ့။ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုမေပးႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုေျပာမလဲ။ မေပ်ာက္သည့္တုိင္ေအာင္ မက်န္းမာစဥ္ကာလမွာ ဂ႐ုတစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲေပါ့။ ဂ႐ုတစိုက္ေစာင့္ေရွာက္မေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးမတင္ဘူးေပါ့။ ဂ႐ုတစိုက္ေစာင့္ေရွာက္မေပးဘူးလို႔ ထင္ရင္ေရာ ေက်းဇူးတင္မွာလား။ လူနာေဆာင္ႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ လူနာ ၄၀၊ ၅၀ ရွိတယ္ဆိုရင္ ေန႔စဥ္တစ္ႀကိမ္ၾကည့္ဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားရမယ္။ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ေတာ့ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ သင္ၾကားေရးလုပ္ငန္း၊ စာေမးပြဲစစ္တဲ့လုပ္ငန္း၊ Procedure ေခၚတဲ့ ကုသေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတဲ့ လူနာေတြဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေခါက္တန္သည္၊ သံုးေခါက္တန္သည္ ၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားရတယ္။
ပထမလက္ေထာက္ေတြရဲ႕ အဆင့္ဆင့္တင္ျပခ်က္ကို နားေထာင္ရတယ္။ လုပ္ကုိင္ရမယ့္အလုပ္ေတြကို ထပ္ဆင့္ခြဲေ၀ေပးရတယ္။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္သူကုိယ္တုိင္လာၾကည့္ပါ၊ ဘယ္၀ါကုိယ္တိုင္လာၾကည့္ပါဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳးရွိလာရင္ ကုိယ္ခြဲတဲ့ ပညာမရွိေတာ့ ခက္ေနတယ္။ စာေမးပြဲစစ္မွာက ၈ နာရီကို စစ္မယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ပါေမာကၡက ၈ နာရီေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ ယခုစစ္ေနတဲ့ OSCE ဆိုတဲ့ System ဟာ ပတ္ပတ္လည္အခ်ိန္အတိအက် စစ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မီေရာက္ဖို႔လုိေၾကာင္း၊ ရွင္းလင္းေျပာျပထားတယ္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး လူနာအသည္းအသန္ျဖစ္လို႔ စာေမးပြဲမသြားခင္ တစ္ခ်က္၀င္ၾကည့္ေပးပါဆိုရင္ အခ်ိန္လုၿပီး ၾကည့္ေပးရမယ္။ လူနာရွင္ရဲ႕ ရွည္လ်ားေထြျပားတဲ့ ေမးခြန္းကို အလံုးစံုမေျဖႏုိင္တဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ံုမွတစ္ပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး။ လံုး၀လာမၾကည့္ဘဲ ေရွာင္ရွားခဲ့ရင္ သူရဲ႕ ရွည္လ်ားတဲ့ေမးခြန္းေတြ မေျဖလို႔ မေက်နပ္မႈမ်ိဳး ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေျဖၿပီးသားေမးခြန္းကို ထပ္တလဲလဲ ေျဖရမွာမ်ိဳးနဲ႔လည္း မႀကံဳရေတာ့ဘူး။ ေမးခြန္းရွည္ရွည္ မေျဖတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ခြဲစိတ္မႈျဖစ္ေစ၊ Procedure ေခၚတဲ့ ေဆာင္ရြက္မႈျဖစ္ေစ ေကာင္းေကာင္း ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ ညေနမွာပဲ မပ်က္မကြက္ အစည္းအေ၀းတက္ပါဆိုၿပီး တျခားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ေခၚတယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေန႔ လာမၾကည့္တဲ့အတြက္ အျပစ္တင္စရာ ျဖစ္မေနဘူးလား။
ပညာေရးအဖြဲ႔အစည္းအေ၀းအလယ္မွာ လူနာအေရးႀကီးလို႔ ဖုန္း၀င္လာမယ္။ လူနာရွင္က လာၾကည့္ေစခ်င္ပါသတဲ့။ ဖုန္းနဲ႔ ၫႊန္ၾကားမႈကို လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား။ စာေမးပြဲစစ္တဲ့အလယ္မွာ ဖုန္း၀င္လာၿပီး လူနာအေရးႀကီးတဲ့အတြက္ လူနာရွင္က လာၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ကုိယ္က ဖုန္းၫႊန္းၾကားမႈပဲ ေပးႏုိင္တယ္။ ကုသမႈက မကယ္တင္ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေရာ အျပစ္တင္စရာ မေကာင္းေပဘူးလား။ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ လာေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကားေခါင္မိုးေပၚက မီးနီေလးတင္ၿပီး "တီ…တီ…တီ" နဲ႔ သြားလို႔မရဘူး။ မီးပြိဳင့္မွာ တစ္ေနတယ္။ စိတ္ေလာ႐ံုသာ ေလာလို႔ရတယ္။ ကားပါကင္မွာ တစ္ေနတယ္။ ဓာတ္ေလွကားမွာ တစ္ေနတယ္။ အခ်ိန္မီေရာက္လာေပမယ့္ ကုထံုးက အခ်ိန္မမီဘူးဆိုရင္ေရာ အျပစ္တင္မလား၊ ေက်းဇူးတင္မလား။ အေရးႀကီးကိစၥရွိတဲ့အတြက္ အားလံုး Stand By ေခၚတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေပၚလာရင္ လာၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ လာၾကည့္လို႔မရဘူး။ ဖုန္းၫႊန္ၾကားခ်က္ပဲ ေပးလို႔ရတယ္။
မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းေလးေတြက ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတယ္။ ဘယ္နားမွာပဲေနေန လူကိုရေအာင္၊ သိေအာင္ လုိက္ႏိုင္တယ္။ ဆက္ရင္းျပတ္တယ္။။ ေကာင္းေကာင္းမၾကားရဘူး။ ျပန္ဆက္ ျပန္ေျပာ၊ ျပန္ဆက္ ျပန္ေျပာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားလို႔ အခ်ိန္မမီရင္ေရာ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ လြဲသြားႏုိင္၊ လြတ္သြားႏိုင္တဲ့အတြက္ Second Opnion ေခၚတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ကိုယူရင္ ပုဂၢလိကေဆးကုသေဆးခန္းမွာ ေငြေၾကးကုန္က်မ်ားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ တုိင္ပင္ၿပီးရင္ သူေပးတဲ့ေဆး ကုိယ္ကလြယ္လြယ္နဲ႔ ျဖဳတ္မရနဲ႔ ေဆးဖိုးေတြတက္ေနရင္ ဘယလိုလဲ။ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ သြားခါနီးလာခါနီးမွာ "ဆရာရယ္… ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ပါဦး" လို႔ ေျပာခဲ့လို႔ ကုိယ့္ကိုအားကိုးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို မျငင္းပယ္ခ်င္လို႔ အႏၱရာယ္လည္း မရွိေလာက္ဘူးထင္လို႔ ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ေပးခဲ့ၿပီး အႏၱရာယ္က်ေရာက္လာရင္ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ မရွိ,ရွိတာေလးနဲ႔ မျဖစ္,ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့အခါ ေကာင္းတာေလးေတြရွိခဲ့လို႔ ေက်းဇူးတင္မဆံုးရွိတာလို၊ အလြဲအေခ်ာ္ျဖစ္သြားရင္ ၿငိဳျငင္ခံရတာမ်ိဳးလည္း ရွိမွာပဲ။
အျပစ္တင္မခံရေအာင္လို႔ Investigation (စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈ)ေတြ မ်ားႏုိင္သမွ် မ်ားမ်ားလုပ္မယ္။ လူနာေရာ ဆရာပါ လံုၿခံဳမယ္။ စရိတ္စကတက္လာရင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတဲ့ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ မေသအခ်ာျဖစ္ေနတာတစ္ခုကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ဆံုးျဖတ္ၿပီး ကုသေပးလုိက္လို႔ ေအာင္ျမင္ရင္ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ မေရရာတဲ့အေျဖကို အမွီျပဳတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အျပစ္တင္မွာလား။ ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္တစ္ခါျပန္စမ္းခုိင္းရင္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္မွာလား၊ အျပစ္တင္မွာလား။ တကယ္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာေတြ၊ အျပစ္တင္စရာေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနပါေသးတယ္။
ပါေမာကၡဦးသံစစ္ (အသည္းအထူးကု)
No comments:
Post a Comment