မင္းနာမည္ရင္း ကုိယ္မသိ၊ ကုိယ္နာမည္ရင္း မင္းမသိ
မင္းအသက္လည္း ကုိယ္မသိ၊ ကုိယ့္အသက္လည္း မင္းမသိ
မင္း႐ုပ္ရည္လည္း ကုိယ္မသိ၊ ကုိယ့္႐ုပ္ရည္လည္း မင္းမသိ
မင္းေနရပ္လည္း ကုိယ္မသိ၊ ကုိယ့္ေနရပ္လည္း မင္းမသိ
ဖန္သားျပင္ထက္မွာေတာ့ ႏွလံုးသားခ်င္းေန႔စဥ္ေတြ႔ထိ
မင္းအားငယ္ေနတုိင္း၊ ကုိယ္အားေပးေနမိ
မင္းေသာကေရာက္တုိင္း၊ ကိုယ္မွ်ေ၀ခံစားမိ
မင္းေလွ်ာက္မယ့္လမ္း၊ မႈန္၀ါးရင္လည္း
လမ္းျပမီးအိမ္ေလး ကုိယ့္ကုိၾကည့္
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ဦးသား သံေယာဇဥ္ၿငိတြယ္မိ။
မနီးၾကေပမယ့္ မေ၀းေၾကး၊ မေတြ႔ၾကေပမယ့္ မေဆြးေၾကး
ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္လိုက္တုိင္း
ကြန္ပ်ဴတာခလုတ္ကေလးေတြ ကုိင္လုိက္တုိင္း
ကုိယ့္ႏွလံုးသားကို မင္းကထိ၊ မင္းႏွလံုးသားကို ကုိယ္ကသိ။
ဒီအခ်စ္မွာ နယ္နိမိတ္မရွိ၊ အကြာအေ၀းမရွိ
အမုန္းတရားမရွိ၊ စိုးထိတ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈမရွိ
သိမ္ငယ္မႈဆိုတာမရွိ၊ ေၾကကြဲစရာလည္းမရွိ
မင္းရဲ႕ဆိုင္ဘာခ်စ္သူ ကုိယ္သာထာ၀ရ ျဖစ္ရပါလို၏။
*****
ဘယ္ထဲက ကူးထားမိသလဲဆိုတာ မသိပါဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ အေဟာင္းေတြျပန္လိုက္ရွာရင္း ေတြ႔လို႔ တင္ေပးလုိက္တာပါ။ အမ်ားစု သေဘာက်မယ္လို႔လည္း ထင္မိလို႔ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာ့ေသြးရာဟုဂ႐ု(ပ္)ကို ပို႔ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ မဖတ္ဖူးသူေတြ ဖတ္ရေအာင္ပါ။
Sunday, February 14, 2010
CYBER LOVE - ေမာင္ေအာင္ႏိုင္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
လာလည္သြားပါတယ္။
ReplyDeleteလာေရာက္ဖတ္႐ႈတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်။
ReplyDelete