(၁)
ကုိယ့္ထက္ျမင့္တဲ့လူကို ေမာ့ၾကည့္ရတာ ဘာဆန္းလို႔လဲဗ်ာ။ ၀န္မေလးပါဘူး။
အဲ... ဒါေပမယ့္၊ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ.....
နိမ့္တဲ့လူေတြကိုပဲ ခဏခဏ (အၿမဲတမ္း) ေမာ့ၾကည့္ေနရတာကေတာ့ သိပ္မနိပ္လွဘူး။ ဒူးေခါင္းေတြ နာတယ္ဗ်။
(၂)
အမိႈက္မပစ္ရဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ၊ စာရြက္ေတြကိုေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာ ေတြ႔ရတယ္။
အဲ... ဒါေပမယ့္...
အမိႈက္ပံုးကိုေတာ့ ဘယ္လိုက္ရွာရမွန္း မသိဘူး။
(၃)
ဆင္ျဖဴမ်က္ႏွာ ဆင္မည္းမၾကည့္၀ံ့တဲ့။
အဲ... ဒါေပမယ့္လည္း.....
ဆင္မည္းမ်က္ႏွာကို မၾကည့္၀ံ့တဲ့ ဆင္ျဖဴေတြလည္း ရွိတယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ ျပန္ေတာင္မေတြးခ်င္ဘူး။
(၄)
လူညီရင္ ဤကို ကၽြဲလို႔ ဖတ္ၾကသတဲ့။
သူတို႔၀ိုင္းဖတ္ေနၾကတဲ့ စာလံုးႀကီးကိုက "ကၽြဲ" ဆိုတာကို မသိတဲ့လူေတြ မ်ားလိုက္တာဗ်ာ။
(၅)
ပဒုိင္းသီးဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႔ ၿပံဳးတတ္ၾကတယ္။
အဲ... ဒါေပမယ့္၊ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ.....
ကုိယ္တုိင္ေရာ လူ႔ပဒိုင္းသီး ျဖစ္ေနသလားဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူကမွ မေတြးခ်င္ၾကဘူး။
(၆)
စြပ္စြဲသမွ်ကို ျပန္ရွင္းျပေတာ့
မွန္တာေျပာရင္ မခံႏုိင္ဘူးျဖစ္ၾကတာေပါ့တဲ့။
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနျပန္ေတာ့လည္း
ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းမို႔ ၀န္ခံျခင္းမည္သတဲ့။
(ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီး ေသသင့္ပါတယ္လို႔ပဲ ေအာ္သင့္ေနၿပီထင္ပ)
(၇)
လက္ခုပ္တီးတယ္ဆိုတာ အားေပးျခင္းရဲ႕ သေကၤတပါလို႔ ကိုင္ဇာကေတာ့ ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ ဆိုတာပဲ။
အဲ... ဒါေပမယ့္၊ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ.....
အားေပးျခင္းမဟုတ္တဲ့ လက္ခုပ္သံေတြ ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သူလည္းသိေနမလားလို႔ ေတြးေနမိတယ္။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ မတ္လ ၂၀ ရက္၊ စေနေန႔။
ည ၈ နာရီ ၄၀ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment