စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼပဒ

ဓမၼပဒဂါထာ (၂၁)
အပၸမာေဒါ အမတပဒံ၊ ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒံ။
အပၸမတၱာ န မီယႏၲိ၊ ေယ ပမတၱာ ယထာ မတာ။
ေမ့သူေသသူ အတူတူ
မေမ့ျခင္းဟာ မေသျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းပါ။
ေမ့ျခင္းကေတာ့ ေသျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေပါ့။
မေမ့တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေသၾကရေတာ့ပါဘူး၊
ေမ့တဲ့သူေတြကေတာ့ ေနာင္လည္း ေသၾကရမွာျဖစ္သလို အခုေလာေလာဆယ္ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာလည္း ေသေနသူေတြနဲ႔ ဘာမွ မထူးၾကပါဘူး။
(တစ္နည္း)
ကုသုိလ္မေမ့ျခင္းဟာ မေသရာနိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္သလို၊
ကုသိုလ္ေမ့ျခင္းဟာ အေသသံသရာလည္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကုသိုလ္မေမ့ရင္ အေသသံသရာက လံုး၀လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္။
ကုသိုလ္ေမ့ေနရင္ေတာ့ အေသသံသရာက လံုး၀မလြတ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ အခုေလာေလာဆယ္လည္း ေသေနတာနဲ႔ ဘာမွမထူးပါဘူး။

ဓမၼပဒဂါထာ (၂၂)
ဧ၀ံ ၀ိေသသေတာ ဉတြာ၊ အပၸမာဒမွိ ပ႑ိတာ။
အပၸမာေဒ ပေမာဒႏၲိ၊ အရိယာနံ ေဂါစေရ ရတာ။
မေမ့ရတာ ေပ်ာ္စရာ
မေမ့ျခင္းမွာ ရပ္တည္ၿပီး မေမ့ျခင္းကို တိုးပြါးေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကတဲ့ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ "မေမ့ရင္ ဆင္းရဲလြတ္မယ္၊ ေမ့ရင္ ဆင္းရဲမလြတ္ဘူး" ဆိုတဲ့ မေမ့ျခင္းနဲ႔ ေမ့ျခင္းရဲ႕ ျခားနားခ်က္ကုိ အထူူးသိၾကတဲ့အတြက္ မေမ့ျခင္း (အပၸမာဒသတိ)နဲ႔ ေနရတာကို ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ၾကပါတယ္။ အရိယာပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ က်က္စားရာ သတိပ႒ာန္တရား၊ ေလာကုတၱရာတရားေတြမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ၾကပါတယ္။

ဓမၼပဒဂါထာ (၂၃)
ေတ စ်ာယိေနာ သာတတိကာ၊ နိစၥံ ဒဠပရကၠမာ။
ဖုသႏၲိ ဓီရာ နိဗၺာနံ၊ ေယာဂေကၡမံ အႏုတၱရံ။
မေမ့မေပ်ာက္ နိဗၺာန္ေရာက္
မေမ့ျခင္း (အပၸမာဒသတိ)မွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပုိက္ၾကတဲ့ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈတတ္တဲ့ သမာဓိလည္းရွိ၊ အဆက္မျပတ္ႀကိဳးစားတဲ့ ကုိယ္၀ီရိယ၊ စိတ္၀ီရိယလည္းရွိ၊ ပန္းတုိင္မေရာက္မခ်င္း ေနာက္မဆုတ္တဲ့ ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ အားထုတ္မႈမ်ိဳးလည္း ရွိတဲ့အတြက္ ေယာဂေလးပါးတို႔ရဲ႕ကုန္ရာ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ အျမတ္ဆံုးတရားကို ထိေတြ႔ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

[အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼပဒ မွ]