ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္မ်ား၏ အခန္းက႑ဆိုသည္မွာ ကုန္လုပ္စြမ္းအားစုမ်ားကို ထိုက္သင့္ေသာေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴ ရယူသံုးစြဲႏိုင္ေစရန္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပါ၀င္ကူညီျခင္းကို ဆိုလိုေပသည္။ ထိုသို႔ ကူညီျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္မ်ားဘက္မွ ရရွိႏိုင္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမွာ Surplus Extraction ဟု ေျပာရမည့္ အခြန္အေကာက္ပံုစံျဖင့္ အျမတ္အစြန္းထုတ္ယူခြင့္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးပံုသဏၭာန္သည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွစ၍ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးေနေသာ္လည္း အဓိကကုန္လုပ္စြမ္းအားစု အမ်ားစုကို အစိုးရက ေထာက္ပံ့ေနခဲ့သည္ကို ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ယခုအခါ အဆိုပါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ပုဂၢလိကလုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားေပးျခင္း၊ ပုဂၢလိကမ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္းေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနခဲ့ရာ ကုန္လုပ္စြမ္းအားစုမ်ား ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴ စရိတ္စကမႀကီးဘဲ ရယူသံုးစြဲခြင့္ကို ျပ႒ာန္းသူအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရပ္တည္ရန္ ျပင္ဆင္သည့္သေဘာ ျဖစ္ေပသည္။ ဤေနရာတြင္ စရိတ္စကမႀကီးဘဲဆိုေသာ စကားလံုးမွာ အေရးႀကီးပါသည္။ ကုန္လုပ္စြမ္းအားစုမ်ားကို ရယူသံုးစြဲခြင့္ ေစ်းႀကီးသည္ဆိုေသာအခ်က္ကို ေအာက္ပါဥပမာတြင္ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။
နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ ဒီဇယ္ဆီ ေမွာင္ခိုေရာင္းခ်သူတစ္ဦးသည္ ထိုလုပ္ငန္း တရား၀င္လုပ္ကုိင္ခြင့္ရွိၿပီဟု ေကာလာဟလသဖြယ္ သိရွိရေသာေၾကာင့္ "ပန္႔ဆုိင္" ေထာင္၍ တရား၀င္ တခမ္းတနားေရာင္းခ်ရန္ အႀကံရသည္။ ေလာင္စာဆီေရာင္းခ်ေသာ ဆိုင္သစ္ဖြင့္ခြင့္ရွိ၊ မရွိ မည္သို႔ ေလွ်ာက္ထားရသည္ စသည္မ်ားကို မသိရေသာေၾကာင့္ တလည္လည္ျဖစ္ေနသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာ၊ စားပြဲေပါင္းမ်ားစြာ၊ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ကုန္က်စရိတ္မ်ားစြာ ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ထုိသို႔ဖြင့္လွစ္ရန္ အသင့္ျဖစ္သြားသည္။
အထက္ေဖာ္ျပထားေသာ ဥပမာတြင္ပါရွိသည့္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒတြင္ Transaction Cost ဟု ေခၚပါသည္။ ထိုစရိတ္စကမ်ားအားလံုးသည္ လက္လီ၀ယ္ယူသူမ်ားထံတြင္ သြားေပါင္းျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက ထိုပန္႔ဆိုင္ပုိင္ရွင္၏ အျမတ္အစြန္း ျမတ္စြန္းခြင့္တြင္ မလိုအပ္ဘဲ ဖဲ့ေပးလုိက္ရသည့္ အပိုင္းျဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္မ်ားသည္ ကုန္လုပ္စြမ္းအားစုမ်ားကို မေထာက္ပံ့ေတာ့ဘူးဟုဆိုလွ်င္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေရာက္သြားၿပီျဖစ္ရာ အဓိကတာ၀န္ႏွစ္ရပ္သာ က်န္ပါေတာ့သည္။
၁။ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ႏွင့္ အျမတ္အစြန္းရယူခြင့္၊ ထုတ္ယူခြင့္မက္လံုး (Property Rights)
၂။ မလိုအပ္ေသာ စရိတ္စကမ်ားေလွ်ာ့ခ်ေပးျခင္း (Transaction Cost) (စရိတ္စကမ်ားစြာ ကုန္က်ၿပီးမွ လုပ္ကုိင္ရန္ အဆင္ေျပျခင္းသည္ မဆန္းျပားေခ်၊ စရိတ္စကမကုန္ဘဲ လုပ္ကိုင္ရန္ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပးႏုိင္ျခင္းသည္သာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊ ႏုိင္ငံေရးစနစ္၏ Efficiency ျဖစ္သည္။)
အဆိုပါ ကုန္လုပ္စြမ္းအားစုမ်ား ရယူသံုးစြဲခြင့္စီစဥ္ေပးသူ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ရယူသံုးစြဲသူေစ်းကြက္တို႔၏ ဆက္ဆံေရးသည္ "ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး" ျဖစ္ၿပီး သက္ဆုိင္ရာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးစနစ္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အစိုးရက မည္မွ်လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳ၍ မည္သို႔ အျမတ္အစြန္းထုတ္ယူသည္ ဆိုေသာအခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ သို႔မဟုတ္ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦဆိုသည္မွာ ထိုသို႔ေသာ စီးပြားေရးပံုသဏၭာန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္လုပ္ကုိင္ေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈစနစ္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး ပံုသဏၭာန္ေၾကာင့္ အေပၚထပ္ အေဆာက္အဦပံုစံ ဤသို႔ ျဖစ္သည္ဆိုေသာ သေဘာျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခုအခါ ပုဂၢလိကပိုင္ျပဳျခင္း လုပ္ငန္းခြင္ အရွိန္အဟုန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး ပံုသဏၭာန္ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးတြင္ ေစ်းကြက္အင္အားစုမ်ား အားႀကီးလာသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ေစ်းကြက္အင္အားစုမ်ား အားႀကီးလာေသာအခါ State ႏွင့္ ေစ်းကြက္တို႔၏ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးပံုသဏၭာန္ ဆက္လက္ေျပာင္းလဲသြားဦးမည္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယေန႔ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေနသည္ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးေရာ အေပၚထပ္ အေဆာက္အဦပါ တစ္ၿပိဳင္နက္ေျပာင္းေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုတစ္ႀကိမ္ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦ ေျပာင္းျခင္းသည္ အသစ္ျဖစ္ေပၚလာေနေသာ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးႏွင့္ တိုက္႐ုိက္မပတ္သက္ေပ။ အသစ္ျဖစ္ေပၚလာေနေသာ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးမ်ား၏ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို အသစ္ထပ္မံျမင္ေတြ႔ရလိမ့္မည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ေပသည္။
အတြဲ (၆) အမွတ္ (၁၇)
March 1-7, 2010
စာမ်က္ႏွာ-၁၄
No comments:
Post a Comment