ဒီအပတ္ထုတ္ Weekly Eleven News ဂ်ာနယ္ကို အေတာ္ေလးကို သေဘာက်ေနမိတယ္။ အျခားသူေတြအတြက္ ေသခ်ာေပါက္ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆာင္းပါးေတြ၊ သတင္းေတြကို ခဏခဏျပန္ဖတ္ၿပီး စဥ္းစားခန္း၀င္၊ အေတြးကြန္႔ျမဴးေနမိတယ္။ Eleven ဂ်ာနယ္ကို ယူလာၿပီဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုး လုပ္ေနက်အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အလယ္တစ္၀က္ကိုလွန္၊ ဆရာလူထုစိန္၀င္း ဘာေရးထားသလဲ ဆိုတာကို အရင္ဆံုးဖတ္ျဖစ္တယ္။ အခ်ိဳ႕အပတ္ေတြမွာမ်ား ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးမပါခဲ့ရင္ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ အျခားေဆာင္းပါးေတြ၊ စာေတြကလည္း ဖတ္လို႔ေကာင္းေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဆားမပါတဲ့ဟင္းလို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႀကီး ျဖစ္သြားရတတ္တယ္။
ထားပါေလ၊ ဒါေတြက အေရးမႀကီးပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ဒီအပတ္ထုတ္ Eleven ဂ်ာနယ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားတာေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဆရာတင္ႏုိင္တိုးရဲ႕ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသမုိင္း ေလ့လာခ်က္ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ကိုလိုနီေခတ္ သမုိင္း၀င္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ ဆိုၿပီး ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲမွာပါတဲ့ ငရဲေခြးႀကီးလြတ္ေနသည္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးပါပဲ။
အကုန္လံုးကို ျပန္႐ိုက္ၿပီး တင္ေပးမေနေတာ့ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အဲဒီေပးစာနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တာေတြကိုပဲ နည္းနည္းတင္ျပပါရေစ။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ အိုးေ၀မဂၢဇင္းဆိုတဲ့ အမည္ရလာတဲ့အေၾကာင္းကို ဆရာတင္ႏုိင္တိုး ရွင္းျပထားတာက ဒီလိုပါ။ အိုးေ၀မဂၢဇင္းရဲ႕ မူလအမည္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢအသင္း မဂၢဇင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအမည္ကို တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္း (ေနာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) က ေျပာင္းခ်င္တယ္။ ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစားၾကၿပီး ေရာင္နီ၊ ေရာင္ျဖဴ၊ ေရာင္ျခည္သစ္ စတဲ့အမည္ေတြကို အႀကံျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ကိုသိန္းတင္ (ညိဳျမ) က အၿငိမ့္မင္းသမီး ေဒါင္းယဥ္ပ်ံ သီဆိုသည့္ အိုးေ၀သီခ်င္းကို စြဲေနတဲ့အတြက္ အိုးေ၀ လို႔ အမည္ေပးဖို႔ အႀကံျပဳခဲ့တာကို ကုိေအာင္ဆန္းကလည္း သေဘာက်လို႔ အဲဒီအမည္ အတည္ျဖစ္သြားရတာပါတဲ့။
အခုေျပာမယ့္ ငရဲေခြးႀကီးလြတ္ေနသည္ ေပးစာက ၁၉၃၆ ခု၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ထုတ္ေ၀သည့္ အိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၅၊ အမွတ္ ၁ ထဲမွာ ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမဂၢဇင္းမွာ Points From the Letter လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ေပးစာက႑ပါရွိပါတယ္။
အဲဒီေပးစာက႑မွာ The Hell Hound At Large (ငရဲေခြးႀကီးလြတ္ေနသည္) ဟူသည့္ စာတိုကေလးသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ပါ၀င္လာပါသည္။ ေရးသားသူသည္ Yamamin (ယမမင္း) ဟူေသာ အမည္၀ွက္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစာတုိထဲတြင္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ကိုင္တုတ္အျဖစ္ အ၀ီစိသို႔ က်ေရာက္လာေသာ ေခြးနက္ႀကီးတစ္ေကာင္ ငရဲျပည္မွ ထြက္ေျပးသြားသည္။ ယင္းကို သတိျပဳၾကပါ။ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမတြင္ ေသာင္းက်န္းေနသည္။ သူ႔ကိုေတြ႔လွ်င္ ငရဲျပည္ ျပန္ပို႔လုိက္ၾကပါဟူ၍ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။ ေပးစာပါ ေခြးနက္ႀကီးဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္တစ္ဦးကို ရည္ၫႊန္းထားသည္ဟု ဆိုပါသည္။
အဆိုပါေပးစာတိုေလးကို ေဖာ္ျပရလွ်င္ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္-
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The Hell-Hound at Large
Escaped from Awizi, a devil in form of a black dog. Had been during his brief span on earth, Theft, Presumption, Intrigue, Pettifogging, Sadism, Churlishness, Vulgarity, etc. A pimping knave with avuncular pretensions to some cheap wiggling wenches from a well-known Hostel, he was also a hectic popularity-hunter, shamming interest in Games, Concerts, Associations etc., menacing the public places with his wanted presence though generally welcomed everywhere as small-pox. His only distinguishing marks have been the abominable V.D. ulcers on his neck and buboes due to copulation with his own wife.
Will finder please kick him back to Hell?
Yamamin
အဆိုပါစာတြင္ ငရဲေခြးအျဖစ္ အႏိႈင္းခံရသူမွာ ဘာဆာ (Bur Sar) ေခၚ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေငြထိန္း ဦးတင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ယမမင္းအမည္ခံ ညိဳျမ (ဦးသိန္းတင္) သည္ ေနာက္ပုိင္း အိုးေ၀အမည္ျဖင့္ပင္ စာေစာင္ဆက္လက္ထုတ္ေ၀ခဲ့ၿပီး တစ္ေန႔တြင္ ျမန္ေအာင္ဦးတင္ (ယခင္ တကၠသိုလ္ေငြထိန္း ဦးတင္)အား အိုးေ၀တိုက္သို႔ ပင့္ဖိတ္ကာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး မ်က္ရည္မဆည္ႏိုင္ ရွိၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။
အျခားေသာ သမုိင္းမ်ားကေတာ့ စာဖတ္သူလည္း သိၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အဆိုပါေပးစာကို ေရးသားသူ မည္သူဆုိသည္ကို ေျပာခုိင္းသည္ကို ကိုေအာင္ဆန္းက စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္အရ မေျပာသျဖင့္ ေက်ာင္းထုတ္ဖို႔ စီစဥ္တာေတြ၊ အဆိုပါျပႆနာမွတဆင့္ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တာေတြ စသည္မ်ားကို ဤေနရာတြင္ ျပန္မေရးျပေတာ့ပါ။
ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားသည္က ဆရာညိဳျမ ျဖစ္ပါသည္။ အိုးေ၀ဟူသည့္ အမည္ကို သူအႀကံေပးခဲ့သည္။ ငရဲေခြးႀကီးလြတ္ေနသည္ ဆိုေသာ ေပးစာကို သူပဲေရးခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဆိုပါေပးစာထဲတြင္ ငရဲေခြးအျဖစ္ ရည္ၫႊန္းေရးသားခဲ့သူကို ကုိယ္တုိင္ရွိခိုးကန္ေတာ့ ေတာင္းပန္ခဲ့သည္။ ဆက္ေတြးမိသည္ကေတာ့ အမ်ားႀကီးျဖစ္ပါသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုလိုနီေခတ္ သမုိင္း၀င္မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ဆိုသည့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေဆာင္းပါးအတြက္ ျပဳစုေရးသားသူ ဆရာတင္ႏိုင္တိုးကိုလည္းေကာင္း၊ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့သည့္ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္ကိုလည္းေကာင္း ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ အျခားသူမ်ားလည္း ဖတ္မိၾကပါေစဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အက်ဥ္းခ်ံဳး၍ ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔။
နံနက္ ၉ နာရီ ၄၇ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
ဓာတ္ပံု - Eleven Media Group မွ ရယူ၍ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment