တစ္ႏွစ္ကူးခဲ့ျပန္ၿပီ။ ႐ိုးရာျပကၡဒိန္အလိုအရ ကူးခဲ့ရေပမယ့္ ႏွစ္သစ္ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုတဲ့ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ရဲ႕ အမွတ္အသား သေကၤတျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္မိုး မရြာခဲ့လို႔ ပိေတာက္ေတြ မပြင့္ႏိုင္ၾကဘူး။ ပိေတာက္မဲ့ သႀကၤန္ဆိုတဲ့ ထူးျခားခ်က္ကလြဲၿပီး တစ္ျခားထူးျခားေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ မေတြ႕ရဘူး။
ၾကားၿမဲေတြ ၾကားရ
မနက္မုိးလင္းလို႔ မ်က္စိႏွစ္လံုး ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ မဂၤလာမရွိတဲ့ အသံေတြကို ၾကားၿမဲၾကားရတယ္။ အီရတ္နဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ဗံုးဒဏ္၊ စက္ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ အရပ္သူ အရပ္သားေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြ ေသေက်ၾကရတဲ့ သတင္း၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ငလ်င္ႀကီးလႈပ္လို႔ အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးၿပီး လူေတြေသၾကရတဲ့သတင္း၊ အိႏၵိယမွာ မုန္တိုင္း၀င္ေမႊလို႔ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့သတင္း၊ အိုက္စလန္ႏိုင္ငံ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ဥေရာပေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္အားလံုုး ရပ္ခိုင္းထားရလို႔ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသာင္တင္ေနၾကရတဲ့သတင္း စတဲ့စတဲ့ အမဂၤလာ သတင္းေတြခ်ည္းပါပဲ။
အနီးဆံုးေနရာက အနိ႒ာ႐ံု
ဒီၾကားထဲ ကိုယ္နဲ႔အနီးကပ္ဆံုးေနရာမွာ အနိ႒ာ႐ံု ျမင္ကြင္းႀကီးတစ္ခုက ျဗဳန္းကနဲထၿပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ရေသးတယ္။ သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔ ကန္ေတာ္ႀကီး ေရကစားမ႑ပ္တစ္ခုေရွ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈႀကီးပါ။ လူရွစ္ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး (၁၇၀) ဦး ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသြားခဲ့ၾကတယ္လို႔ သတင္းစာမွာ ဖတ္ရတယ္။ အၾကတ္ေန႔ ေန႔ခင္းသံုးနာရီခြဲေလာက္မွာ ပူလြန္းလို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖ်ာခင္းၿပီး လွဲရင္းနဲ႔ ေဟာဟဲလိုက္ေနစဥ္မွာ မႏၲေလးက ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ ဗံုးကြဲတာ သိၿပီးပလားတဲ့။ မသိေသးဘူးဆိုေတာ့ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရာမွာ တင္ေနတယ္၊ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ စာတန္းထိုးျပတဲ့ သတင္းမွာက လူေပါင္း ၂၄ ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး ၇၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီး စိတ္ထဲမွာ ေနာက္က်ိသြားတယ္။
ကမ္းကုန္ေအာင္ယုတ္မာ
ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ေအးျမျခင္း သေကၤတျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္ပြဲေတာ္လို အခါသမယမ်ဳိးမွာ အစဥ္အလာအတုိင္း ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနၾကတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ေတြၾကားထဲမွာမွ ဗံုးခြဲရတယ္လို႔။ ဒါဟာ ကမ္းကုန္ေအာင္ ယုတ္မာတဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးနဲ႔မွ တရားတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကပဲလုပ္လုပ္ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္တဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈႀကီးပဲ ျဖစ္တယ္။ လုပ္သူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လူေတြ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား ျဖစ္ကုန္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဘိန္းစားသတၱိ
သူတို႔ရည္ရြယ္သလို ျဖစ္မလာပါဘူး။ ေနာက္ရက္ သႀကၤန္အတက္ေန႔မွာ ေရပက္ကစားၿမဲ ကစားေနၾကတာပါပဲ။ ဗံုးခြဲသူေတြကို လူေတြက စက္ဆုပ္ရြံရွာ မုန္းတီးစိတ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္မ်ဳိးကို ဘယ္သူကမွ ေတာ္လိုက္တာလို႔ ခ်ီးက်ဴးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ီးက်ဴးရမယ့္ ကိစၥမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးဖိုးျပတ္ေနတဲ့ ေဆးသမားတစ္ေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပးခိုင္းရင္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးပဲ။ ဘာသတၱိမွ မလိုပါဘူး။ ဘိန္းစားသတၱိေလာက္ရွိရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားခံဘယ္သူဘယ္၀ါ မသိေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ရန္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာရဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီလုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္နဲ႔ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားစရာ အေၾကာင္းသာ ရွိလို႔ျဖစ္တယ္။
ေတာင့္တတဲ့ ခ်ိဳးကူသံ
ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္သူတစ္ရပ္လံုး လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အသံက ခ်ဳိးကူသံျဖစ္တယ္။ ဗံုးသံ၊ ေသနတ္သံ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ဗံုးသံ၊ ေသနတ္သံေတြ ၾကားေနရတာ စိတ္ပ်က္လွပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္လွပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေကၤတ သႀကၤန္ပြဲေတာ္အခါသမယမွာ အရပ္သူအရပ္သားေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္လိုက္တာဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵစစ္ ဆႏၵမွန္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ဳိးဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူကို ေစာ္ကားသူ၊ ျပည္သူကို သတ္ျဖတ္သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သက္ဆိုးမရွည္ပါဘူး။ တစ္ေန႔မွာ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာခံရမွာ မလြဲမေသြပါပဲ။
ျပည္သူကို တန္ဖိုးထားလို႔
ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလတုန္းက ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားမ်ား ရန္သူကိုတိုက္တဲ့အခါမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ရြာေတြထဲကေနၿပီး တိုက္ခိုက္ေလ့ မရွိပါဘူး။ အရပ္သူ၊ အရပ္သားမ်ား ထိခိုက္မွာစိုးတဲ့အတြက္နဲ႔ ရန္သူဂ်ပန္တပ္က ရြာကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းပစ္မွာ စိုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ တိုက္စရာရွိရင္ ရြာနဲ႔ေ၀းတဲ့ေနရာက ေစာင့္ၿပီးတိုက္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို အဲဒီလို တန္ဖိုးထားတဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုကလည္း ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾက၊ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူနဲ႔ တစ္သားတည္းရွိလို႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္ ေအာင္ပြဲခံၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရယူႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ေတြနဲ႔
အခုေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အသက္ကို ဖက္ရြက္တစ္ရြက္ေလာက္မွ တန္ဖိုးမထားၾကေတာ့ပါလား။ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ အၾကမ္းဖက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို စိတ္ပ်က္တာပါ။ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္သစ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ေတြ၊ အားမာန္သစ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုလ်က္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အေမွာင္မိုက္ဆံုးဆိုတဲ့ သန္းေခါင္အခ်ိန္ ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေန႔သစ္တစ္ခု စတင္ဖို႔ အတြက္ အေမွာင္တိုက္ႀကီးထဲကေနၿပီး ေရာင္နီကေလး စတင္ေပၚထြက္လာၿမဲ ျဖစ္လို႔ပါ။
ျပႆနာရွိမွ နည္းလမ္းရွာ
ဒီဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေရႊျပည္ေတာ္သို႔ သြားရာလမ္းခရီးမွာ အဖ်က္အဆီးေတြရွိတယ္၊ ဒီမိုကေရစီကို မလိုလားတဲ့သူေတြ ရွိတယ္ဆိုတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ သိျမင္လိုက္ၾကရၿပီ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး သတိႀကီးစြာ ထားေနၾကေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ လူ႔သဘာ၀က ဘာမွမျဖစ္ရင္ ဘာမွဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနေလ့ရွိတယ္။ ျပႆနာတစ္ခု၊ အခက္အခဲတစ္ခု ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔လိုက္ရမွ ျပႆနာေျဖရွင္းဖို႔ ေတြးေတာႀကံဆ တတ္ၾကတယ္။ သာမန္အသိဉာဏ္ (common sense) ေလာက္ ရွိသူဆိုရင္ေတာင္ ေရွ႕မွာ တားဆီးေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ေခါင္းနဲ႔၀င္ေဆာင့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
နည္းလမ္းဆိုတာ ရွာရင္ေတြ႕ပါတယ္။ မေတြ႔ဘဲ ေနကိုမေနပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက ဦးတည္ခ်က္ပန္းတိုင္ တိက်ခိုင္မာ ျပတ္သားဖို႔နဲ႔ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ဆိုတဲ့ သႏၷိ႒ာန္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲရွိဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ဘယ္လိုအတားအဆီး၊ အေႏွာင့္အယွက္မ်ဳိးကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး။အဖ်က္အင္အား ႀကီးမားေလေလ သူ႕ကိုတန္ျပန္တဲ့ စြမ္းအားေတြလည္း ႀကီးမားလာေလေလ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ နိယာမပဲ။ မေၾကာက္နဲ႔၊ စိတ္မပ်က္နဲ႔၊ သႏၷိ႒ာန္စြဲၿမဲခိုင္မာရင္ မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲ၊ အတားအဆီးဆိုတာ မရွိဘူး။ ေျခႏွစ္ဖက္စလံုး မရွိတဲ့သူေတာင္ ဧ၀ရတ္ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္တက္ႏိုင္ေသးတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
အတြဲ (၅) အမွတ္ (၂၉)
စာမ်က္ႏွာ - ၂၂
No comments:
Post a Comment