စြန္႔လႊတ္၀ံ့သူ

ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ဦး၏ ဥယ်ာဥ္ေထာင့္တြင္ ၀ါး႐ံုတစ္႐ံု ရွိသည္။ ၀ါးတို႔သည္ ႏွစ္ႏွင့္အမွ် ႀကီးထြားသန္မာ ျမင့္မားလာၾကပါသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးသည္ ၀ါး႐ံုထဲရွိ အႀကီးမားဆံုးေသာ ၀ါးနားတြင္ရပ္လ်က္ "ကဲ... ကိုေရႊ၀ါး... ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို လိုခ်င္ပါတယ္" ဟု ေျပာပါသည္။

"ဆရာ လိုခ်င္ရင္ ယူပါ၊ ႀကိဳက္သလိုသံုးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္အသင့္ပါ" ဟု ၀ါးက ျပန္ေျပာပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ဥယ်ာဥ္မွဴး၏ ေလသံမွာ ပိုမိုေလးနက္သည့္အသြင္ ေဆာင္လာပါသည္။ "ငါ မင္းကို သံုးႏုိင္ဖို႔ မင္းကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္ရမွာ" ဟု ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာပါသည္။

"ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲပစ္မယ္၊ ဟုတ္လား။ ဘာေၾကာင့္လဲခင္ဗ်ာ။ ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က အေကာင္းဆံုး၀ါးပါဗ်ာ။ ႏွစ္ျခမ္းခြဲတာေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ႏွစ္ျခမ္းခြဲတာကလြဲရင္ ဆရာႀကိဳက္သလို သံုးပါ" ဟု ၀ါးက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာပါသည္။

"ေအးကြာ... ခက္တာပဲ။ မင္းကို ထက္ျခမ္းမခြဲရင္ ငါ မင္းကို မသံုးႏုိင္ဘူး" ဟု ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာပါသည္။ ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးႏွင့္ ၀ါးပင္ၾကား ဘာစကားမွ ဆက္မဆိုဘဲ ၿငိမ္သက္ေနပါသည္။ ေလသည္ပင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးႏွင့္ ၀ါးပင္တို႔ အျပန္အလွန္ ေျပာစကားၾကားၿပီး အသက္မ႐ွဴႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အလြန္အားနာတတ္ေသာ ၀ါးသည္ ဦးၫြတ္ၿပီး ေလသံသဲ့သဲ့ျဖင့္ "ဆရာရယ္၊ ဆရာ့အတြက္ အသံုးတည့္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲမွ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ခြဲပါဆရာ" ဟု ေျပာပါသည္။

"ေအးကြာ၊ မင္းကို ထက္ျခမ္းခြဲပစ္ရမယ္ဆိုတာက ငါလုပ္ခ်င္တာရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပဲ ရွိေသးတာ၊ တကယ္ေတာ့ မင္းရဲ႕အကိုင္းေတြ အရြက္ေတြအားလံုးကိုလည္း ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရမွာ" ဟု ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာျပန္ပါသည္။

"အလို... ဘုရားေရ၊ အဲဒါကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါဆရာရယ္၊ အခက္ အရြက္ေတြကိုသာ ျဖတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အလွအားလံုး ပ်က္ကုန္မွာေပါ့၊ အဲဒါကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါဆရာ" ဟု ၀ါးက ေတာင္းပန္ပါသည္။

"ငါ အဲဒီလို မျဖတ္မေတာက္ရဘူးဆိုရင္ ငါမင္းကို မသံုးႏုိင္ဘူး" ဟု ဥယ်ာဥ္မွဴးက ေျပာပါသည္။

ေနေရာင္သည္ ၀ါး၏မ်က္ႏွာကို ထိုးေနပါၿပီ။ လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္သည္ ထို၀ါးနားတြင္ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ရစ္၀ဲပ်ံသန္းေနသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ၀ါးသည္ လက္ေလွ်ာ့လ်က္ "ဆရာ့အတြက္ အဲဒီလိုလုပ္မွ အသံုးတည့္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျဖတ္လုိက္ပါေတာ့" ဟု ခြင့္ျပဳလုိက္ပါေတာ့သည္။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္၀ါးရယ္၊ ငါက မင္းကို ဒီထက္ နာနာက်င္က်င္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ရွိေသးတယ္"

"မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုခြဲ၊ အတြင္းသားကို လွန္ရဦးမွာ၊ ဒါမွ မင္းကို သံုးႏုိင္မွာ" ဟု ဥယ်ာဥ္မွဴးက ဆက္လက္ေျပာရာ ၀ါးသည္ ေျခသုတ္ပုဆိုး ေႁမြစြယ္က်ိဳးသို႔၊ ဦးေခါင္းကို ေျမသို႔ထိလုၫြတ္လ်က္ "ဆရာ လိုသလိုသာ စိတ္ႀကိဳက္သံုးပါေတာ့ဆရာ" ဟု အားလံုးကို လုိက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ခြင့္ျပဳလုိက္ပါေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဥယ်ာဥ္မွဴးသည္ ၀ါးပင္ကို ခုတ္လွဲသည္။ အကိုင္းအခက္ အရြက္မ်ားကို ဖယ္ရွားသည္။ ထက္ျခမ္းခြဲၿပီး အဆစ္ပိတ္မ်ားကို ဖယ္ထုတ္သည္။ ၀ါးျခမ္းခ်င္းဆက္လ်က္ စမ္းေရကို သြယ္ယူရာတြင္ ၀ါးကို သံုးလိုက္သည္။ စမ္းေရေအးသည္ ၀ါး၏ႏွလံုးသားကိုျဖတ္လ်က္ လယ္ထဲသို႔စီး၀င္ၿပီး လူသားအက်ိဳးျပဳပါေတာ့သည္။

၀ါးကို ခုတ္လွဲ၊ ထက္ျခမ္းခြဲလ်က္ အလယ္ဆစ္မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး ေရသြယ္လုိက္ေသာအခါ လူသားတို႔အတြက္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ျဖစ္ေစပါေတာ့သည္။

Willi Hoffsuemmer

[ေဒါက္တာသိန္းလြင္ ၏ စိတ္က်န္းမာေရး အေတြးစာစုမ်ားမွ]