ဆင္းရဲျခင္းမွာ ေကာင္းကြက္ရွိတယ္ - လူထုစိန္၀င္း

ဒီေန႔ေခတ္ဟာ နည္းပညာေတြ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား တိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ျဖစ္လို႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြအေနနဲ႔ ေငးေမာၾကည့္ေန႐ံုမွလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ လက္မိႈင္ခ်ေနၾကရေတာ့တယ္။ စက္မႈဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့ႏုိင္ငံေတြက ဖြံ႔ၿဖိဳးသထက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္သြားၾကၿပီး မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးတဲ့ ဆင္းရဲႏုိင္ငံေတြက ဆင္းရဲတြင္း ပိုနက္သထက္ နက္ေနၾကတယ္။

ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ ေကာင္းကြက္
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ေခတ္အထိ ဒီအေျခအေနက လြန္ေျမာက္ႏိုင္ဖြယ္ မျမင္ခဲ့ၾကရဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုဆယ္စုႏွစ္အတြင္းမွာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ျခင္းမွာလည္း ေကာင္းကြက္ေတြ ရွိေနပါလားဆိုတာ သိျမင္လာခဲ့ၾကရတယ္။ သိသာထင္ရွားတဲ့ ပထမဆံုးေကာင္းကြက္ကေတာ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြမွာ စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုႀကီးေတြက လႊင့္ထုတ္တဲ့ အဆိပ္ဓာတ္ေငြ႔ နည္းပါးျခင္းနဲ႔ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအုိင္ေတြ အဆိပ္သင့္မႈ မရွိျခင္းျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ မီးခိုးေတြ၊ ျမဴေတြ အံု႔မိႈင္းေနၿပီး ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ကားမီးထိုး ေမာင္းရတာမ်ိဳးနဲ႔ လမ္းေထာင့္ေတြမွာ ေအာက္စီဂ်င္ဘူးေတြ ထားေပးထားၿပီး ႐ွဴေနၾကရတာမ်ိဳး မရွိျခင္းျဖစ္တယ္။

ေတာင္းခံရသူအျဖစ္က ေပးကမ္းသူျဖစ္
တစ္ေန႔က သတင္းစာေတြမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ အလွဴခံဘ၀ကေန အလွဴရွင္ဘ၀ ကူးေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုတဲ့သတင္း ဖတ္လုိက္ရတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ အငတ္ေဘးျပႆနာေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ လူေတြေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး ေသခဲ့ၾကရတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြကို လက္ျဖန္႔ၿပီး ေတာင္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒီဆယ္စုႏွစ္အတြင္းမွာ အိႏၵိယစီးပြားေရးဟာ အံ့မခန္းတိုးတက္လာၿပီး စားနပ္ရိကၡာဖူလံု႐ံုမက တျခားႏုိင္ငံမ်ားကိုေတာင္ ကူညီေထာက္ပံ့ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္ေရးေတာင္ ၿမိဳ႕တုိင္း၊ နယ္တိုင္း အႏွံ႔မထားႏုိင္တဲံ အေျခအေနက အခုဆိုရင္ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ေဖာဖာသီသီႀကီး ကိုင္တြယ္သံုးစြဲေနႏုိင္ၾကၿပီ ျဖစ္တယ္။ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ ေက်းရြာေတြအေရာက္ တယ္လီဖုန္းလုိင္း ဆက္သြယ္ရတာ နည္းတဲ့ကုန္က်စရိတ္ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ႀကိဳးေတြဆက္သြယ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ရြာတိုင္း လက္ကိုင္ဖုန္းနဲ႔ ဟန္က်ေနၾကၿပီ။

ႀကိဳးဖုန္းထက္ လက္ကုိင္ဖုန္းက ပိုမ်ား
အိႏၵိယနဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတို႔မွာ ႀကိဳးတယ္လီဖုန္းအေရအတြက္ထက္ လက္ကုိင္ဖုန္းသံုးစြဲသူ အေရအတြက္က အမ်ားႀကီးပိုေနၿပီလို႔ သိရတယ္။ ဒါ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်မႈရဲ႕ ေကာင္းကြက္တစ္ခုပဲ။ ႀကိဳးဖုန္းဆက္သြယ္ရတဲ့ စရိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးသက္သာသြားတာေပါ့။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ ကမၻာမွာ ေရာင္စံု႐ုပ္ျမင္သံၾကားစနစ္ ပထမဆံုးသံုးတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့ အေမရိကန္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားစနစ္ဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြအနက္ အညံ့ဆံုးျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ႏုိင္ၾကတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသံုးႏိုင္တာ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေနာက္က်တယ္။ ဒါေပမယ့္ သံုးႏုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရာင္စံုစနစ္ကို တို္က္႐ုိက္သံုးစြဲႏုိင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာထက္ေစာၿပီး ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သံုးႏုိင္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ေရွးဦးေပၚ အျဖဴအမည္းစနစ္ကိုသာ သံုးေနၾကရဆဲျဖစ္တယ္။

လိုရာသံုးလက္ကိုင္ဖုန္း
ဒီေန႔ ကမၻာတစ္ခုလံုးက အိႏၵိယနဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းကို အံ့ၾသတႀကီးနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနၾကရတယ္။ ဒါလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ျခင္းရဲ႕ ေကာင္းကြက္တစ္ခုလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာကို အေစာဆံုးသံုးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းစာေလာက္ႀကီးတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာႀကီးေတြ သံုးခဲ့ၾကရတယ္။ ေနာက္က်ၿပီးမွ သံုးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြက်ေတာ့ ခပ္ေသးေသး စားပြဲတင္ (Desktop)ကို သံုးႏုိင္ၾကတယ္။ သူ႔ထက္ေတာင္ ေနာက္က်ၿပီးမွ သံုးႏုိင္တဲ့ႏုိင္ငံေတြက သြားလာရာ သယ္သြားလို႔ရတဲ့ Laptop ေတြ သံုးႏုိင္ၾကတယ္ေလ။ ေဟာ.. အခု ကေလးေတြလက္ထက္က်ေတာ့ လက္ကုိင္ဖုန္းတစ္လံုးပဲ လုိေတာ့တယ္။ လက္ကုိင္ဖုန္းက ကြန္ပ်ဴတာလည္း ျဖစ္တယ္။ ကင္မရာလည္းျဖစ္တယ္။ ဗီဒီယိုလည္း ႐ုိက္ႏုိင္တယ္။

ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားတုိးတက္ေရး
အစၥေရး၊ အိႏၵိယနဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတို႔ဟာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံအျဖစ္ကေနၿပီး တျခားစက္မႈလုပ္ငန္း အဆင့္ေတြကို မကူးၾကေတာ့ဘဲ တစ္ခါတည္း ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား (Leapfrogged) လုပ္ၿပီး (hightech) အဆင့္ျမင့္နည္းပညာ လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ Microchip နဲ႔ Software လုပ္ငန္းေတြကို ကူးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေန႔ Software လုပ္ငန္းမွာ အိႏၵိယဟာ ကမၻာမွာအႀကီးမားဆံုး ႏုိင္ငံႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ ေနာက္မွေပၚထြက္လာတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ သဘာ၀၀န္းက်င္ထိခိုက္မႈ ကင္းေ၀းေရးကို ဦးစားေပးတဲ့ green technology စက္႐ံုႀကီးေတြအျဖစ္ ေပၚထြန္းလာၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းမွာလည္း ေကာင္းကြက္ေတြရွိတယ္လို႔ ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

[လူထုစိန္၀င္း ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ အေျခအေနဆိုတာ မရွိဘူး စာအုပ္မွ]