လူေတာ္လူေကာင္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေရး

ႏိုင္ငံေရးဟူသည္ တုိင္းသူျပည္သားတုိင္းႏွင့္ သက္ဆုိင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတုိင္း ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားသင့္သည္ဟူေသာ တိုက္တြန္း ေျပာဆိုခ်က္သည္ မည္သည့္အခ်ိန္အခါတြင္မွ မမွားယြင္းေသာ အဆို ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေက်ာင္းဆရာ စာသင္ေနတာ ႏိုင္ငံေရးပဲ၊ ဆရာ၀န္ ေဆးကုေနတာ ႏုိင္ငံေရးပဲ၊ အင္ဂ်င္နီယာ လမ္းေဖာက္ေနတာ ႏိုင္ငံေရးပဲ ဟူေသာ အဆိုမ်ားသည္လည္း မည္သို႔မွ် မမွားယြင္းေပ။ သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔သည္ မိမိ၏ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာတို႔ျဖင့္ မိမိ၏ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အလုပ္ကို လုပ္ရင္း ႏုိင္ငံကို အက်ိဳးျပဳေနျခင္းျဖစ္၍ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးကို ရြက္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။

အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ေသာ တိုင္းသူျပည္သားတုိင္း တာ၀န္ရွိသည့္ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးအျပင္ အခ်ိန္ျပည့္ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္သူမ်ားလည္း တိုင္းျပည္တိုင္းတြင္ လိုအပ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အခ်ိန္ျပည့္ႏုိင္ငံေရးဟု သံုးႏႈန္းရာ၌ ပါတီႏိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္း အက်ံဳး၀င္သည္။ ယံုၾကည္ခ်က္တူ၊ ရည္မွန္းခ်က္တူသူမ်ား စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္ျခင္းကုိ ပါတီဟု ေခၚဆိုသည္ျဖစ္ရာ ပါတီတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ယံုၾကည္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ လုပ္နည္းကုိင္နည္းမ်ား မတူႏုိင္ေခ်။ ပါတီတိုင္းကလည္း မိမိတို႔၏ ၀ါဒႏွင့္ လမ္းစဥ္သာလွ်င္ မွန္ကန္သည္၊ မိမိတို႔ ဦးေဆာင္လုပ္ကုိင္ခြင့္ရလွ်င္ တုိင္းျပည္ကို လက္ရွိထက္ပုိ၍ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အျခားပါတီမ်ားထက္ မိမိတို႔က သာလြန္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္းကို ေပၚလြင္ထင္ရွားေအာင္ ျပသရန္ တာ၀န္ရွိလာသည္။

ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ မိမိတို႔ပါတီ၏ မူ၀ါဒႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ျပည္သူလူထုထံ ေလးေလးစားစား တင္ျပၾကရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံမဲကို လိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားအရ အာဏာသည္ ျပည္သူလူထုထံမွ ဆင္းသက္သည္ျဖစ္ရာ ျပည္သူလူထုက မိမိတို႔အား ကိုယ္စားျပဳအာဏာ အပ္ႏွင္းရန္ ပါတီမ်ားသည္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ႀကိဳးစားၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာပါက ျပည္သူလူထုသည္ မည္သည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္၍ မဲေပးမည္နည္း။ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒ၊ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ၊ ဒီမိုကရက္တစ္ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒ၊ အရင္းရွင္၀ါဒ စသည္ျဖင့္ ကြဲကြဲျပားျပား ရည္တည္ခ်က္ ေဖာ္ျပ၍ ပါတီမ်ား ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကခ်ိန္တြင္ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူတို႔သည္ ၀ါဒေရးရာကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီးမွ မဲေပးခဲ့ၾကသည္။ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒအေၾကာင္း ေသခ်ာဂန မသိနားမလည္ေသာ္လည္း ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒသည္ ဆင္းရဲသားမ်ား ေကာင္းစားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေသာ၀ါဒ ျဖစ္သည္၊ ေငြရင္းေငြႏွီး မ်ားျပားစြာရွိသူ လူနည္းစုက ေငြအရင္းမရွိသူမ်ား၏ လုပ္အားကို ေစ်းႏွိမ္၀ယ္ယူ၍ ေခါင္းပံုျဖတ္ ေသြးစုတ္ေသာ အရင္းရွင္စနစ္ကို ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒီတို႔က ၿဖိဳဖ်က္လိမ့္မည္၊ ထိုအခါ မိမိလုပ္သေလာက္ ခံစားခြင့္ရွိသည့္ လူ႔ေဘာင္သစ္ ေပၚေပါက္လာမည္ စသည္ျဖင့္ အေျခခံေလာက္ကိုမူ သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္မည္ဟုဆိုကာ ျပည္သူမ်ားထံမွ ေထာက္ခံမဲ ေတာင္းသူမ်ားမွာ လူသားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာန မကင္းသည့္ လူသားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုလူသားမ်ားသည္ လူသားပီပီ မွားခဲ့ၾကေပသည္။ သို႔ျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္သည္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေခ်။ ပါတီစံု လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သည္ သမုိင္းလိုအပ္ခ်က္အရ ေပၚေပါက္လာသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မၾကာေသးမီက ေပၚေပါက္လာေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားက မိမိတို႔၏ မူ၀ါဒႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ၾကရာ၌ ယခု ဇူလိုင္ ၂၀၁၀ ကာလအထိ ေတြ႔ရသမွ်တြင္ လက္၀ဲ၀ါဒ ဟု ေခၚဆိုၾကေသာ ဆိုရွယ္လစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို လက္ခံက်င့္သံုးသြားမည္ဟု ေၾကညာသည့္အဖြဲ႔ တစ္ဖြဲ႔မွ် မပါရွိေခ်။ ယေန႔ အခ်ိန္အခါတြင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအမ်ားစုသည္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္လ်က္ရွိသည္။ ထိုအခါ မူ၀ါဒလမ္းစဥ္အားျဖင့္ တစ္ပါတီႏွင့္ တစ္ပါတီ ထူးထူးျခားျခား ကြဲျပားသည္ဟု ဆိုစရာ မရွိေတာ့ေခ်။ စီးပြားေရးမူ၀ါဒတြင္လည္း ေစ်းကြက္စီးပြားေရးႏွင့္ စီးပြားေရးတြင္ အစိုးရပါ၀င္ပတ္သက္မႈ အနည္းဆံုးျဖစ္ေစေရး (Minimalism) ၀ါဒကိုသာ အားလံုးက ေရွ႕တန္းတင္ၾကသည္။ သို႔ျဖင့္ သိသာကြဲျပား ျခားနားေသာ မူ၀ါဒႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ မေတြ႔ရသည့္အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲဆႏၵေပးမည့္ ျပည္သူမ်ားသည္ ပါတီတစ္ရပ္လံုးကို ၿခံဳငံုၾကည့္႐ႈကာ မည္သို႔ေသာ လူအမ်ိဳးအစားမ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းထားသနည္း ဆိုသည္ကို အကဲျဖတ္ၾကဖုိ႔သာ ရွိသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ တစ္ပါတီႏွင့္ တစ္ပါတီ မူမကြဲျပားဘူးဆိုလွ်င္ လူေကာင္းႏွင့္ လူညံ့ ခြဲျခားစစ္ေဆးဖို႔သာ ရွိေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

ပါတီဟူသည္ "သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သီတင္းေလြ႔ေလြ႔ ေပါင္းဖက္ေတြ႔" ဟူေသာ စကားအလာအတိုင္း ေသြးတူ ေမြးတူ လူအမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။

မဲဆႏၵရွင္မ်ားသည္ ေရြးခ်ယ္ရန္ ခက္ခဲသည့္ အေနအထားမ်ိဳးႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ၾကရဖြယ္ ရွိသည္။ လူေတာ္လူေကာင္း အမ်ားစုပါ၀င္ေသာ ပါတီကို ေရြးခ်ယ္လိုသည့္တိုင္ေအာင္ ထိုပါတီသည္ ႏိုင္ငံလံုးအႏွံ႔ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အတုိင္းအတာ မရွိပါက ရည္မွန္းခ်က္ ေပါက္ေျမာက္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိေခ်။ မည္သို႔ရွိေစ၊ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ လူေတာ္ လူေကာင္းမာ်းကိုသာ ေရြးခ်ယ္မည္ဟူေသာ ျပဌာန္းခ်က္ကိုကား ခ်မွတ္ထားၾကဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္လုိက္ရေပသည္။

[အေတြးအျမင္၊ အမွတ္ (၂၂၁)၊ ၂၀၁၀ ၾသဂုတ္လ၊ ေခါင္းႀကီး၊ စာမ်က္ႏွာ-၅၊ ၆]