ဒီေခတ္မွာ လူငယ္ေတြ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကို အေရာက္အေပါက္ မ်ားတယ္။ မ်က္စိပြင့္၊ နားပြင့္ ျဖစ္ေစႏုိင္လို႔ ေကာင္းတယ္။ အားေပးရမယ္။ ဒီ အခြင့္အေရးမ်ိဳးရတဲ့ လူငယ္မ်ား အင္မတန္ ကုသိုလ္ေကာင္းၾကတယ္ဆိုတာကို မေမ့သင့္ၾကဘူး။
အသက္ကို ဖက္နဲ႔ထုပ္သြားရ
ဒိလုိ သြားလာႏုိင္တဲ့လူဟာ တကယ္ေတာ့ လက္တစ္ဆုပ္စာေလးေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ လူဦးေရ အမ်ားစုႀကီးဟာ ဒီလို အခြင့္အေရးမ်ိဳး မရၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆို အေျခအေနအရ ပတ္စ္ပို႔ေလးကုိင္ၿပီး ေၾကာ့ေၾကာ့ကေလး မသြားႏုိင္ရွာၾကဘူး။ အသက္ကုိ ဖက္နဲ႔ထုပ္ၿပီး ေတာင္ေတြေက်ာ္၊ ေတာေတြျဖတ္ သြားၾကရတယ္။ နယ္စပ္ကုိ ေနာက္ေဖးေပါက္က ခိုး၀င္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး အထဲေရာက္သြားေပမယ့္လည္း စိတ္ခ်လက္ခ် မေနႏုိင္ဘူး။ အလုပ္ရွင္မ်က္ႏွာ ၾကည့္ရ၊ ပုလိပ္ေၾကာက္ရနဲ႔ အၿမဲတမ္း ရင္တမမ ေနၾကရတာ။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲေရာက္ၿပီး ဒုကၡခံရတာေတြလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္ရွင္က လုပ္ခမေပးခ်င္လို႔ လူမုိက္ငွားၿပီး အသတ္ခုိင္းတာေတာင္ ခံၾကရရွာတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ က်န္ရစ္တဲ့ မိသားစုမ်ားကေတာ့ စာမလာ၊ သတင္းမၾကားနဲ႔ တစ္ေမွ်ာ္တည္း ေမွ်ာ္ေနၾကရတယ္။ လံုး၀ အဆက္အသြယ္ျပတ္ၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္း မသိတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနသလဲဆိုတာ မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘူး။
ပတ္ပုန္းပဲ သြားမေနနဲ႔
အင္မတန္႔ အင္မတန္ကို ဘ၀ေပးကုသိုလ္ ေကာင္းၾကသူမ်ားသာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ၾက၊ အလည္ထြက္ၾက လုပ္ႏုိင္ၾကတာ။ ဒီလို အခြင့္ထူး ခံစားရရွိၾကတာကို ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်တတ္ၾကေစခ်င္တယ္။ ပတ္ပုန္းနဲ႔ အေျခာက္ကပြဲေတြသြား၊ ႏုိက္ကလပ္ေတြသြားခ်ည္း လုပ္မေနဘဲ နာမည္ႀကီး ခ်ဴလာလြန္ကြန္၊ တပၼာဆတ္၊ မဟီေဒါ၊ ေအအုိင္တီ၊ ေအဘက္ စတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ သြားေရာက္ေလ့လာ သင့္ၾကတယ္။ ေမာ္ဒယ္တို႔၊ ဘာတို႔ဆိုတာက ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းသာ ႐ုပ္ကေလး ျပစားလို႔ရတာ။ ကုိယ့္ဘ၀တစ္သက္တာအတြက္ ပညာျပည့္စံုေနမွ စိတ္ခ်ရတယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ရွာလို႔ရတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို ပညာရွာတဲ့ေနရာမွာ သံုးၾကေစခ်င္တယ္။
အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္
ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနယ္ပယ္က ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တကၠသိုလ္က ပထမဘြဲ႔တစ္ခုခုေတာ့ ရထားၾကတယ္။ ဘန္ေကာက္တို႔၊ စင္ကာပူတို႔ကို အိမ္ဦးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ ကူးလူးသြားလာေနၾကတာေတြလည္း ေတြ႔ျမင္ၾကားသိေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မင္းသားေလးက NTU မွာ မဟာဘြဲ႔တက္ေနတယ္၊ ဘယ္မင္းသမီးေလးက NUS မွာ ဘြဲ႔လြန္တက္ေနတယ္။ ဘယ္အဆိုေတာ္မေလးက ခ်ဴလာမွာ၊ ဘယ္အဆိုေတာ္ ေကာင္းေလးက တပၼာဆတ္မွာ တက္ေနၾကတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားမိဘူး။
အက်ိဳးရွိေအာင္ မလုပ္တတ္
ၾကားမိ၊ ဖတ္မိတာေတြကေတာ့ ဖူးခက္သြားလည္ၾကတာ၊ စင္ကာပူသြား အိတ္၀ယ္တာ၊ ဘန္ေကာက္သြား ဖိနပ္၀ယ္တာ စတဲ့ သတင္းမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ။ တုိင္းျပည္အတြက္တို႔၊ ဘာတို႔ဆိုတာထား၊ သူတို႔အတြက္ေတာင္ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးမခ်တတ္ဘူးဆိုတာ ေတြ႔ရတယ္။ အခုဆို မ်က္စိပြင့္ နားပြင့္ၾကေအာင္ဆိုၿပီး တ႐ုတ္၊ ကိုရီးယား၊ အိႏၵိယနဲ႔ အေနာက္တုိင္းက ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ၊ တီဗီဇာတ္လမ္းတြဲေတြ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ျပသေပးေနတယ္။ ဒါေတြၾကည့္ၿပီး အတုယူၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကလည္း အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတာေတြေတာ့ အတုမယူၾကဘဲ မေကာင္းတာေတြပဲ အတုယူေနၾကတာပဲ ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။
အတုယူစရာေတြ
ကိုရီးယားကားေတြထဲမွာ အတုယူစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ပညာဆိုတာ ဇာတ္သဘင္တို႔၊ ျပဇာတ္တို႔မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ပညာနဲ႔ မတူတာကို ကိုရီးယားမင္းသား မင္းသမီးငယ္ေလးေတြေတာင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ပီသေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏုိင္ၾကတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဓာတ္ပံုပညာကို အေနာက္တုိင္းကားေတြလို စက္မႈအတတ္ပညာ သက္သက္မျဖစ္ေစဘဲ အႏုပညာျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးတတ္တယ္။ ကိုရီးယားကားေတြရဲ႕ ႐ုိက္ခ်က္ေတြဟာ ဓာတ္ပံုၾကည့္ရတာနဲ႔ မတူဘဲ ပန္းခ်ီးကားတစ္ခ်ပ္ ၾကည့္ရသလို ရင္ထဲမွာ ခံစားရေစတယ္။ ေနာက္ခံဂီတကလည္း ဇာတ္ဆုိင္း၀ုိင္းနဲ႔ မတူဘဲ ႐ုပ္ရွင္ေနာက္ခံဂီတ ပီသေအာင္ ဖန္တီးထည့္သြင္းတတ္တယ္။
အတုမယူသင့္တာေတြ
ကိုရီးယားကားေတြထဲမွာ သိပ္သေဘာက်တဲ့ အကြက္ကေတာ့ လမ္းမွာ ရဲက ေမာ္ေတာ္ကားေတြကို ရပ္ၿပီး ေရွာင္တခင္စစ္ေဆးတဲ့ အခါမွာ ကားရပ္လုိက္တာနဲ႔ ရဲက အေလးျပဳၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းစရာရွိတာကို ေမးျမန္းတဲ့အကြက္ပဲ။ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့လည္း ထြက္သြားတဲ့ကားကို သတိဆြဲ အေလးျပဳၿပီး က်န္ရစ္တယ္။ ၀ါဒျဖန္႔စကားလံုး တစ္လံုးမွမပါဘဲနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔သြားပံုေလးက လွလုိက္တာလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြ အတုယူမယ့္အစား ဖင္ေပၚရင္ေပၚ အ၀တ္၀တ္တာ၊ မိန္းကေလးက အရက္မူးလို႔ ေယာက္်ားေလးက ထမ္းျပန္ပို႔ရတာ၊ မိန္းမေနာက္ပိုးလုပ္တာ၊ အထူးကုေဆး႐ံုႀကီးေတြမွာ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးေတြ အခ်င္းခ်င္း လူနာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ကို္ယ့္သိကၡာအတြက္ သူတစ္ပါးကို ေခ်ာက္ခ်တာ၊ ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ထိုးတာ၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ လုပ္တာမ်ိဳးေတြကိုပဲ အတုယူေနၾကမွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။
သားသမီး စြန္႔ပစ္တဲ့စ႐ုိက္
ေနာက္ထပ္ အတုမယူသင့္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။
ကုိယ့္ရင္ေသြးကို စြန္႔ပစ္ၿပီး ကုိယ္လြတ္႐ုန္းတာမ်ိဳးေတြလည္း ကုိရီးယားေတြ သိပ္႐ိုက္ေလ့ရွိတယ္။ အင္မတန္ စက္ဆုပ္စရာ လုပ္ရပ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ခြင့္မလႊတ္သင့္၊ အားမက်သင့္တဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေတြ႔သမွ်လူကို လြယ္လြယ္နဲ႔ အေဖေခၚတဲ့ စ႐ိုက္ျဖစ္တယ္။ ပူပူေႏြးေႏြးျဖစ္စ ရည္းစားရဲ႕အေဖကိုလည္း ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အေဖေခၚပစ္လိုက္တာပဲ။ ေနာက္ရည္းစားတစ္ေယာက္ ေျပာင္းသြားလည္း အဲဒီရည္းစားရဲ႕ အေဖကို အေဖပဲ။ သူတို႔ဓေလ့စ႐ုိက္နဲ႔ သူတို႔ ရွိပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြကေတာ့ ေတြ႔တဲ့လူတုိင္းကို အေဖလို႔ လြယ္လြယ္မေခၚေစခ်င္ဘူး။
ေကာင္းတာလက္ဆင့္ကမ္း
႐ုပ္ရွင္မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ အဆိုေတာ္ စတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြဟာ လူျမင္ကြင္းမွာ အၿမဲတမ္း ျမင္ေတြ႔ေနရသူေတြ ျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေလးေတြက မင္းသား၊ မင္းသမီးနဲ႔ အဆိုေတာ္ေတြကို စြဲလမ္းၾကတယ္။ အားက်အတုယူတတ္ၾကတယ္။ ကေလးေတြကို နမူနာေကာင္းေတြ ျပသႏုိင္ဖို႔အတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြကလည္း ႏုိင္ငံတကာက ေကာင္းတာေတြကိုယူၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းေပးၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ မေကာင္းတဲ့ နမူနာေတြ မျပမိေအာင္လည္း အထူးဂ႐ုစိုက္ၾကဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း မေမ့ၾကေစခ်င္ဘူး။
No comments:
Post a Comment