သမုိင္း-ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ရာဇပလႅင္ ထိုင္ခြင့္ရသူ

ႏုိင္ငံတုိင္း၏ သမုိင္းျဖစ္စဥ္တြင္ သမုိင္းလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ေဒသအလိုက္၊ အဖြဲ႔အစည္းအလုိက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေပၚေပါက္လာၾကသည္။ ထိုေဒသ၊ အဖြဲ႔အစည္းတို႔ကို ေရွ႕ေဆာင္သူမ်ားသည္ ေနာင္အခါ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္သူမ်ားသည္ပင္ တုိင္းျပည္၏ အႀကီးအကဲမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ ထိုသူမ်ားအနက္ အခ်ိဳ႕သည္ ရာဇပလႅင္တြင္ ထိုင္ခြင့္ရသူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။

ထိုျဖစ္စဥ္ကိုၾကည့္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္တုိင္း ရာဇပလႅင္ထက္သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္ဟု မဆိုႏုိင္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။

ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ရာဇပလႅင္ကိစၥကို စဥ္းစားေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္သည္ သမုိင္းလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ထိုသူတို႔၏ "အရည္အေသြး" (သတၱိ၊ ဗ်တၱိ) ေၾကာင့္ ထင္ရွားလာရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ရာဇပလႅင္ထက္တြင္ ထုိင္ခြင့္ရသူသည္ ထိုသူတို႔၏ "ကုသုိလ္ကံေၾကာင့္" ဟု အေၾကာင္းရင္း၌ ခံေသာေၾကာင့္ အရည္အေသြးထက္ ေရွးကုသိုလ္ကံက အဓိကက်သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ဤအခ်က္ကုိ သာမန္အားျဖင့္ ေျပာလိုက္လွ်င္ ျဗဳန္းခနဲ လက္ခံႏုိင္ရန္ ခဲယဥ္းမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေစ့စပ္ေသခ်ာေသာ အေတြးျဖင့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို က်နစြာစဥ္းစားလွ်င္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။

ႏုိင္ငံတုိင္း၏ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူ၊ အႀကီးအကဲဆိုသူ၊ ရာဇပလႅင္တြင္ ထုိင္ခြင့္ရသူမ်ားသည္ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ေပၚခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထက္ သတၱိ၊ ဗ်တၱိအရာတြင္ ေခါင္းတစ္လံုး ပိုျမင့္သည္ဟု ရဲရဲႀကီး ဆိုႏုိင္သူ မရွိသေလာက္ ရွားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

သမုိင္းလိုအပ္ခ်က္အရ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သတၱိေရာ၊ ဗ်တၱိပါ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ထင္ရွားလာခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဆိုခဲ့သည့္အတုိင္း ႏုိင္ငံအႀကီးအကဲအျဖစ္ ရာဇပလႅင္ႏွင့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုင္ခြင့္မရဘဲ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာတြင္ ေမာ္ကြန္တင္ခြင့္ျဖင့္သာ ေက်နပ္ၾကရသည္။ [ထိုသူမ်ား ကုိယ္တုိင္ကလည္း ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္အရ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုထက္ပုိ၍ အခြင့္အေရး ဆိုရလွ်င္ မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။]

အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ ေရွးဦးဆံုး သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ၌ ပထမတန္း ေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း အေျခအေနႏွင့္ သူတို႔၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အရ ထိပ္ဆံုးတန္း အႀကီးအကဲမ်ား ျဖစ္လာၿပီး ပလႅင္ထက္၌ ထိုင္ခြင့္ရခဲ့ၾကသည္။

ဤေနရာတြင္ "ေမာ္ကြန္းတင္ခြင့္" သည္ အေရးပါလွ၏။ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ဘယ္လိုေရးထိုးျခင္း ခံရသနည္း ဟူေသာအခ်က္မွာ ရာဇပလႅင္ထိုင္ခြင့္ထက္ တန္ဖိုး ရွိလွသည္။ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာထက္မွ သူရဲေကာင္းသည္ ရာဇပလႅင္ထက္မွ မင္းဆိုးမင္းညစ္ထက္ တန္းဖိုးရွိလွ၏။ ထိုအခ်က္ကို လက္ခံလွ်င္ အထက္က ဆိုခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ပလႅင္ထိုင္ခြင့္ရသူသည္ တျခားစီျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံႏိုင္မည္ျဖစ္၏။

ဤကား ႏုိင္ငံသမုိင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆိုျခင္းျဖစ္၏။ လူတစ္ဦးခ်င္းအေနျဖင့္ကား မိမိဘ၀တြင္ ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ စံရျခင္းႏွင့္ လူအမ်ားအတြက္ လုိအပ္ေသာသူ ျဖစ္ရျခင္း ကြာျခားသကဲ့သို႔ ျဖစ္၏။ ဤအခ်က္ကုိ အခ်ိဳ႕က ႀကီးပြားျခင္းႏွင့္ အဖိုးတန္ျခင္းဟု ခြဲျခားသတ္မွတ္ၾကသည္။ အေတြးအေခၚႏွင့္ စာေပပညာရွင္တုိ႔က ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကို ပို၍ အေလးထားၾကသည္။

ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားလွ်င္ တုိင္းျပည္အတြက္ ေကာင္း၍ ရာဇပလႅင္ထက္ ထုိင္လိုသူမ်ားလွ်င္ တုိင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းေသာလကၡဏာ မျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ေပ။ ထိုအခ်က္သည္ တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ အေရးပါသလို တုိင္းျပည္အတြက္ အဓိကက်ေလသည္။

သမုိင္းဟူသည္ ရပ္မေနေပ။ ဆက္၍ ဆက္၍သာ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမုိင္းထဲမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားအေၾကာင္း ဖတ္႐ႈသိရွိၿပီး၍ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေပသည္။

[အေတြးအျမင္၊ အမွတ္-၂၂၃၊ ၂၀၁၀ ေအာက္တိုဘာလ၊ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္၊ စာမ်က္ႏွာ-၅၊ ၆]