ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမယ္

ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းအတြက္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ႐ုိင္းစိုင္းတဲ့သေဘာ မဟုတ္ရပါဘူး။ အစကေတာ့ လူႀကီးမင္းတို႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမယ္လို႔ ေရးမလို႔ စဥ္းစားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလကားေနရင္း သူမ်ားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ေၾကာ္ျငာေပးသလို ျဖစ္ေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုဉာဏ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဖုန္းေတြထဲမွာ မေမာတမ္းေျဖေနရတဲ့ ေအာ္ပေရတာေလးလို ျဖစ္ေနမလား စတဲ့စတဲ့ အေတြးမ်ားေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကိုပဲ သံုးလုိက္ရပါတယ္။ ရင္းႏွီးတဲ့သေဘာနဲ႔ သံုးလုိက္ရပါေၾကာင္း ဘယ္သူေမးေမး မေမးေမး ဦးစြာရွင္းျပလုိက္ရေၾကာင္းပါ။ :P

ဒုတိယအေနနဲ႔ (ရွင္းျပတာေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာေနာ္) ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေခါင္းစဥ္နာမည္က သီခ်င္းစာသားတစ္ခုကို ပါးစပ္ထဲမွာ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာလို႔ပါ။ " " အခ်စ္ကို ဘယ္လိုေျပာရမယ္ " " ဆိုတဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးပါ။ အဲဒီအဆိုေတာ္ႀကီးကေတာ့ သူ႔အခ်စ္ကို ဘယ္လိုေျပာလုိက္သလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ကေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ေၾကာင္းပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ သိသလိုပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း "ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမယ္" ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

နည္းနည္းသိတဲ့လူေတြကေရာ၊ မ်ားမ်ားသိတဲ့လူေတြကေရာ၊ နည္းနည္းခင္တဲ့လူေတြကေရာ၊ မ်ားမ်ားခင္တဲ့လူေတြကေရာ၊ တစ္ခါတေလမွ ေတြ႔တတ္တဲ့လူေတြကေရာ၊ အၿမဲတမ္းေတြ႔ေနတဲ့ လူေတြကေရာ၊ စိမ္းတဲ့လူေတြကေရာ၊ က်က္တဲ့လူေတြကေရာ စကားေျပာဆုိရင္း အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါ ေမးတတ္ၾကတာကေတာ့ " " ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္ကို ဖြင့္လို႔မရေတာ့ဘူး " " ဆိုတာပါပဲ။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ ဖုန္းနဲ႔ေျပာတဲ့လူေတြေရာ၊ လူခ်င္းေျပာတဲ့လူေတြေရာကို ျပန္ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ " " ငါလည္း ဖြင့္လို႔မရဘူး။ ဘာျဖစ္တာလဲေတာ့ ငါလည္းမသိဘူး " " ဆိုတာပါပဲ။ အင္မတန္ ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ :P

စစ္ေတြမွာ အင္တာနက္သံုးရတာ အဆင္မေျပဘူးလားလို႔ ေမးတဲ့လူေတြကို ဘယ္လိုျပန္ေျဖရမလဲ စဥ္းစားလို႔မရပါ။ ေျပတယ္ေျပာရေအာင္လည္း လုပ္ခ်င္တာေလးေတြကို စိတ္တုိင္းက် လုပ္လို႔မရ၊ မေျပဘူးဆိုရေအာင္လည္း အီးေမးလ္ေလးေတြဖတ္ႏိုင္၊ သတင္းေလးေတြရွာႏုိင္၊ ဂ်ီေတာ့ခ္ေလးလည္းသံုးႏုိင္ဆိုေတာ့ ေယဘုယ်အေျဖျဖစ္တဲ့ " " အင္း... မဆိုးပါဘူး၊ ဒီလိုပါပဲ " " လို႔ ေျဖရတာခ်ည္းပါပဲ။ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔တူတာဆိုလို႔ ဘာမွကို ဖြင့္လို႔မရဘူး။ ေက်ာ္ရခြရေအာင္လည္း ကိုယ္က အဲဒီေလာက္ ကၽြမ္းက်င္တာမဟုတ္ေတာ့ ကုိယ္သိတဲ့ (သူမ်ားေတြကို ေမးထားတဲ့) စာမ်က္ႏွာေလး ၂-၃ ခုေလာက္ မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ဘူး။ ဂူဂဲလ္ရွိတာပဲ... ဘာလိုေသးလဲကြာလို႔ အျပစ္တင္မေစာၾကပါနဲ႔။ ဂူဂဲလ္က ရွာေတြ႔သမွ်ေတြက ဖြင့္မရတာ မ်ားတယ္ခင္ဗ်။ သိတယ္မလား... ဟဲဟဲဟဲ။ သေဘာေပါက္ၾကမွာပါခင္ဗ်ာ။

ျမန္မာ့ေသြးကို လြမ္းတာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ ဆိုသလိုပါပဲ။ အစားေကာင္းေလးမ်ား စားရတဲ့အခါ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့လူကို သတိရတတ္ၾကသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကုိဉာဏ္ကေတာ့ စာအုပ္ေကာင္းေလးမ်ား ဖတ္ရတဲ့အခါ၊ အေတြးေလးေတြမ်ား ေတြးမိတဲ့အခါ၊ ကဗ်ာေလးေတြမ်ား ခ်ေရးမိတဲ့အခါ၊ အျမင္မေတာ္တာေတြေၾကာင့္ ကလူက်ီစယ္လုိက္ခ်င္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ျမန္မာ့ေသြးဂ႐ု(ပ္)ကို သိပ္သတိရတာပါပဲဗ်ာ။ ကုိယ့္မိတ္ေဆြေတြကို ေဖာက္သည္ခ်ရ၊ သူတို႔အျမင္ေတြကို နားေထာင္ရ၊ ဖတ္ရ၊ ျငင္းခုန္ရတာ အင္မတန္မွကို ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ မဟုတ္လားခင္ဗ်။ အခုေတာ့ဗ်ာ... သားသမီးကို ေမြးထားၿပီးေတာ့ ပစ္ထားရသလို ျဖစ္ေနတယ္ေလ။

ကဲ... အခုေတာ့ အင္တာနက္ေလးဘာေလး သံုးလို႔ရတဲ့ေနရာကို ေရာက္ရျပန္ပါၿပီ။ တစ္နာရီေလာက္ ႀကိဳးစားပမ္းစား တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္နဲ႔ ႀကိဳးစားလုိက္တဲ့အခါ ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္ကို ျပန္ျမင္ရပါၿပီ။ [co.cc]မွာေတာ့ ဘယ္လိုမွကို ဖြင့္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ [blogspot] ကိုပဲ ျပန္ေျပာင္းလုိက္ပါတယ္။ Domain Name တစ္ခုေတာ့ ၀ယ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္။ ႀကိဳးစားလုိက္ပါဦးမယ္။ အခုပို႔စ္ကိုလည္း ျပည္ပက ျမန္မာ့ေသြး မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ ဖတ္လို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းကေတာ့ ေက်ာ္တတ္ခြတတ္သူေတြဆိုရင္ ဖတ္ရမယ္ထင္ပါရဲ႕။ နားလည္ေပးၾကပါဦးဗ်ာ။ (ျမန္မာ့ေသြးဘေလာ့ဂ္ေလာက္ နားလည္ေပးၾကပါလို႔ ေျပာတဲ့ဘေလာ့ဂ္ မရွိေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ႕) :P

ကဲ... အရင္ကအေၾကာင္းေတြကို ျပန္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးလာခဲ့ရင္လည္း " " ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္လိုေျပာရမယ္ " " ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကိုပဲ ရြတ္ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။

လိႈက္လွဲစြာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ မဂၤလာပါ ျမန္မာ့ေသြးမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ ေခတ္သစ္စနစ္သစ္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕႕ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ားအားလံုး အေကာင္အထည္ေပၚႏုိင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္စကားေႁခြရင္း.........။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၈ ရက္၊ ေသာၾကာေန႔။
ညေန ၄ နာရီ ၅၅ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။