အဘနဲ႔ အဘရြာ၊ တင္မိုး

ေျပာင္းတစ္တင္းကို
ေခါင္းရင္းအိမ္က ေပးခဲ့တယ္။
ဟင္းရြက္တစ္ဆုပ္၊ ထင္းတစ္ခုတ္ကို
က်ဳပ္ေျမးေတြက ေပးခဲ့တယ္။

လွ်ာပြတ္ေဆးနဲ႔
ေဆးခါးႀကီးစ၊ လ်က္ဆားစသည္
ေက်ာင္းကဘုန္းႀကီး ေပးခဲ့တယ္။

သမီးအငယ္၊ အိမ္ေထာင္သည္က
ေန႔လယ္ေန႔ခင္း၊ ခံတြင္းခ်ဥ္ေျပ
အပ်င္းေျပေအာင္
အေဖလည္း၀ါး၊ ဧည့္လည္းစား..တဲ့
လက္ဖက္သားကေလး ပို႔ခဲ့တယ္။

၀ါကၽြတ္ရက္က
အညႇက္ျဖဴဆုပ္၊ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္တဲ့...
ေမြးစုတ္တဘက္၊ ခ်ည္ေစာင္ကြက္တဲ့...
သက္ႀကီး၀ါႀကီး ကန္ေတာ့ၾကတယ္။

ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔
အုန္းသီးတစ္လံုး၊ ဘ မသံုးဘူး
ဘုန္းႀကီးလွဴလိုက္ရေသးရဲ႕။

အဘီဆီက
ေရွးကသီခ်င္း၊ တက္ၾကရင္းနဲ႔
နင္းၾကႏွိပ္ၾက၊ ျပဳစုၾကနဲ႔
ကာလသားေတြ၊ စည္ပါေပကြယ္
ပုေလြ မယ္ဒလင္၊ ေဒါင္ဒင္ဒင္နဲ႔
ဘင္ဂ်ိဳ၀ိုင္းက ညတိုင္းပ။

အဘအိုရဲ႕
ပံုတိုပတ္စ၊ ၾကားခ်င္ၾကသတဲ့
ညခင္းညခါ၊ ၀ိုင္းလို႔လာတဲ့
ရြာက ကေလး၊ အဘေျမးေတြ
ေအး... ေအး... ေျပာရေသးတာပ။

အဘအိမ္သား၊ ကြယ္လြန္သြားလည္း
၀မ္းခါးမပူရေပဘူး။

အဘရဲ႕သား၊ ရန္ကုန္သြားလည္း
တအားမငယ္ရေပဘူး။

သည္ေျမသည္ရြာ၊ အဘရြာေပါ့။
ရြာသူရြာသား၊ အဘသားေပါ့။
ရြာက ကေလး၊ အဘေျမးေပါ့။

သမီးနဲ႔သား၊ ေျမးငယ္မ်ားတို႔
ငါ့ရြာနားက
တစ္ဖ၀ါးေတာင္၊ ခြာႏုိင္ေပါင္ဗ်ာ
ေနာင္ဘ၀လည္း၊ ဘ မခြဲဘူး
ခုလည္းသည္မွာ ေခါင္းခ်မယ္။