ပုဒ္မ ၁၈ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြပါ

လူေျပာသူေျပာ မ်ားေနတဲ့ ပုဒ္မ ၁၈ ကို ပယ္ဖ်က္ဖို႔အတြက္ လႊတ္ေတာ္မွာ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းေတြ ဖတ္ရပါတယ္။ အင္း... ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ေကာင္းပါတယ္လား... ႀကိဳဆိုပါတယ္လား။ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာရင္လည္း မင္းက လူတတ္ႀကီးလားတို႔၊ ဘာတို႔ ၀ိုင္းကစ္ၾကဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက ဘယ္ေလာက္မ်ား ဥပေဒပါး မ၀သလဲဆိုရင္ သူမ်ားေျပာလို႔သာ အဲဒီ ပုဒ္မ ၁၈ ဆိုတာ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္၊ မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ၀ိုင္းေအာ္ၾကတာ။ တကယ္တမ္း အဲဒီ ပုဒ္မ ၁၈ ဟာ ဘယ္ဥပေဒက ပုဒ္မကို ေျပာတာလဲလို႔ အဲဒီလူေတြကို ေမးၾကည့္လုိက္။ ထားပါဗ်ာ... အဲဒါေတြ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ေျပာလိုရင္းက ပုဒ္မ ၁၈ ကို ပယ္ဖ်က္ေပးလိုက္႐ံုနဲ႔ ႀကိဳက္သလို ဆႏၵျပလို႔ရတယ္၊ ႀကိဳက္သလို စုေ၀းလို႔ရတယ္လို႔ အယူမလြဲၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။

သာမန္ေျပာ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာစုေ၀းခြင့္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ဆုိင္ရာ ဥပေဒမွာ ျပစ္မႈ၊ ျပစ္ဒဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၃ ခု ရွိတယ္။

(၁) စုေ၀းတာ၊ စီတန္းလွည့္လည္တာကို ေႏွာင့္ယွက္ဟန္႔တားတဲ့ လူေတြအေပၚ အေရးယူမယ့္ ျပ႒ာန္းခ်က္၊

(၂) ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ စုေ၀းရင္၊ စီတန္းလွည့္လည္ရင္ အေရးယူမယ့္ ျပ႒ာန္းခ်က္ နဲ႔

(၃) စုေ၀းျခင္း၊ စီတန္းလွည့္လည္ျခင္း ျပဳလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သတ္မွတ္စည္းကမ္းေတြကို ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္ရင္ အဲဒီလူေတြကို အေရးယူမယ့္ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ ျဖစ္တယ္။

အခု လႊတ္ေတာ္မွာ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာက နံပါတ္ (၂) အခ်က္ျဖစ္တဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ စုေ၀း၊ စီတန္းလွည့္လည္ရင္ (တဲ့ေျပာရရင္ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ ဆႏၵျပရင္၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရင္ေပါ့) အေရးယူမယ့္ အခ်က္ကို ေျပာတာပါ။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ျပ႒ာန္းခ်က္နဲ႔ ကြဲလြဲေနတဲ့အတြက္လို႔ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ နားေထာင္ရတယ္။ ဘာမွ်မေျပာလိုပါဘူး။

ပုဒ္မ ၁၈ ကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ရင္ အဲဒီဥပေဒဟာ ေသာက္တလြဲဥပေဒ ျဖစ္သြားၿပီ။ ပုဒ္မ ၁၈ နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ေရးထားတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြက အဲဒီဥပေဒမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ပုဒ္မ ၁၈ ေလးတစ္ခု ပယ္ဖ်က္ၿပီး သူ႔ေနာက္က ပုဒ္မေတြကို အစဥ္ ျပန္ေျပာင္း႐ံုနဲ႔ကေတာ့ အဲဒီဥပေဒဟာ ဟာသဥပေဒ ျဖစ္လာမွာပါပဲ။ ျမင္သာတဲ့ ဥပမာ တစ္ခုေပးရရင္ ပုဒ္မ ၁၈ မွ မလိုေတာ့ရင္ ပုဒ္မ ၁၀ နဲ႔ ၁၁ က ဘာကိစၥ အသံုး၀င္ေတာ့မွာလဲ။ ခြင့္ျပဳခ်က္ ယူစရာမလိုဘဲ ဆႏၵျပတယ္ဆိုမွေတာ့ သတ္မွတ္ေနရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ သတ္မွတ္လမ္းေၾကာင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ သူရဦးေအာင္ကိုလည္း ၂၀၁၅ နီးလာေလ ေသြးပ်က္လာေလ ျဖစ္ေနသလား မေျပာတတ္ဘူး။ ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနမွန္း မသိဘူး။

ပုဒ္မ ၁၈ မလိုေတာ့ဘူးဆိုရင္ လုပ္ရမွာက အဲဒီဥပေဒကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းၿပီး အသစ္ျပန္ေရးဆြဲတာပဲ။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္လိုသူေတြ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုေနရာေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္၊ အမ်ားျပည္သူကို အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္ အဲဒါေတြ ေရးေပါ့။ ၿပီးမွ အဲဒါေတြ မလိုက္နာရင္ ရင္ဆုိင္ရမယ့္ ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္ေတြကို ျပ႒ာန္းေပါ့။ ဒါက ထြန္က်ဴးတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ေရခင္းျပတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ စာခ်တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္သမွ် ဉာဏ္မီသမွ်နဲ႔ ေျပာၾကည့္တာ၊ အႀကံျပဳၾကည့္တာ။

အဲဒီိလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အကုိက္ညီဆံုး ဥပေဒတစ္ခုကေတာ့

မိမိဆႏၵရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို၊ မည္သည့္ပံုစံျဖင့္ျဖစ္ေစ ခြင့္ေတာင္းခံစရာ မလိုအပ္ဘဲ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပႏုိင္၊ လွည့္လည္ေအာ္ဟစ္ႏုိင္သည္။ လံုၿခံဳေရး တာ၀န္ရွိသူမ်ားကလည္း ဖမ္းခ်င္လွ်င္ ဖမ္းမည္၊ မဖမ္းခ်င္လွ်င္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမည္။

အဓိကျပႆနာက ဆႏၵျပတဲ့လူေတြက ခြင့္ျပဳမိန္႔ မေတာင္းခ်င္ဘူး။ ျငင္းပယ္တာေတြ၊ ကန္႔သတ္တာေတြကို မလိုခ်င္ဘူး။ သူတို႔ ဆႏၵျပခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ျပခ်င္တဲ့ေနရာမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျပခ်င္တယ္။ လႊတ္ေတာ္က ဒါကို ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တယ္။ အင္း... ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ျပည္သူေတြက ဒင္းတို႔ေတြၾကားမွာ ဘယ္လိုစိတ္ညစ္ရဦးမလဲ မသိပါဘူး။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ဟိုလူ႔နာမည္ေအာ္ၿပီး ေအာ္ဆဲလိုက္၊ ဒီလူ႔နာမည္ေအာ္ၿပီး ေအာ္ဆဲလိုက္ လာလုပ္လို႔ကေတာ့ အဲဒီေကာင္ေတြကို ထြက္႐ိုက္မယ္။ ၿပီးရင္ ပုဒ္မ ၁၇ ကို ပယ္ဖ်က္ေပးပါဆုိၿပီး တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပစ္မယ္။ သမၼတႀကီးဆီကို စာေရးပစ္မယ္။ ဘာမွတ္ေနလဲ။

အမွတ္တရ

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္၊ တနလၤာေန႔။

နံနက္ ၁ နာရီတြင္ ၿပီး၏။