တစ္ေန႔က ျပင္ဦးလြင္ ပန္းပြဲေတာ္ႏွင့္ ဂီတပြဲေတာ္ကို ေရာက္ပါသည္။ ပန္းပြဲေတာ္ကို သြားသည္ထက္ ဂီတပြဲေတာ္ကို သြားသည္ဟုဆိုလွ်င္ ပိုမွန္ပါမည္။ ပထမႏွစ္ရက္ကတည္းက ၾကည့္ခ်င္ေနေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ
မအားသည့္အတြက္ ၾကည့္ခြင့္မရခဲ့ပါသည္။ ဂီတပြဲေတာ္ ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ေတာ့ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္သြားမည္ဟုဆိုကာ သြားခဲ့သျဖင့္ ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ သူငယ္ခ်င္း ယဥ္ထြန္းရယ္၊ ေဇာ္လိႈင္ထြန္းရယ္ သံုးေယာက္သြားၾကပါသည္။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ တက္လာၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားျဖင့္ စည္းကားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပထမဆံုး National Landmark ကိုသြားပါသည္။
ထိုေနရာတြင္ ၿမိဳ႕မတီး၀ိုင္းျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖရန္ ျပင္ဆင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္တာ ေစာေနေသးသည့္အတြက္ အစီအစဥ္မ်ား မစေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂီတပြဲေတာ္က်င္းပရာ ကန္ေတာ္ႀကီးသို႔ ခ်ီတက္ၾကပါသည္။ ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ကားမ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္ေနေသာေၾကာင့္ အေတာ္ကို သတိထားၿပီး
ဆုိင္ကယ္စီးရပါသည္။ ၀င္ေပါက္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္အပ္ရပါသည္။ တစ္စီးလွ်င္ ၁၀၀၀ိ/- ေပးရပါသည္။ ပံုမွန္ ဆုိင္ကယ္အပ္ခတစ္စီးလွ်င္ ၂၀၀ိ/- သာေပးရပါသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး...........။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္မေတြးေတာ့ပါ။ ေပးလိုက္ပါသည္။ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲသို႔ ၀င္ခြင့္လက္မွတ္၀ယ္ရပါသည္။ ဥယ်ာဥ္တြင္းသို႔ ၀င္ေၾကးသက္သက္ဟု ဆိုပါသည္။ ဂီတပြဲေတာ္ စေတ့ခ်္႐ိႈးၾကည့္ဖို႔က လက္မွတ္သတ္သတ္၀ယ္ရမည္ဟု ဆုိပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့ပါေပါ့။ ၀င္ေၾကးက တစ္ဦးလွ်င္ ၁၀၀၀ိ/- ေပးရပါသည္။ ေပးလိုက္ပါသည္။ လမ္းက်ေတာ့ ဂီတပြဲေတာ္လက္မွတ္ေရာင္းေသာ ေနရာေလးတစ္ခု ေတြ႕ရပါသည္။ လက္မွတ္တစ္ေစာင္လွ်င္ ၃၀၀၀ိ/- ေပး၍ ၀ယ္ရပါသည္။ ယေန႔ ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ Hip Hop ေဖ်ာ္ေျဖပြဲျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ရတာေပါ့ေလ။ ဂီတပြဲေတာ္ က်င္းျပျပဳလုပ္သည့္ေနရာက ကန္ေတာ္ႀကီးအတြင္းရွိ ေမွ်ာ္စင္ေအာက္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ျပင္ဦးလြင္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ျမင္ႏိုင္ေသာ ေမွ်ာ္စင္ေအာက္တြင္ စင္ထိုး၍ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ Main စပြန္ဆာအျဖစ္ ဒဂံုဘီယာမွ ပံ့ပိုးေပးထားသည္ဟု သိရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ေတာ့ အနည္းငယ္ေစာေနသျဖင့္ ပြဲမစေသးပါ။ ပရိသတ္လည္း အေတာ္နည္းေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲေပါ့။ ေမးျမန္းၾကည့္ရာ ပရိသတ္က အဓိက စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ကို လာၾကည့္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။ စိုင္းစိုင္းက ေနာက္ဆံုးမွ ေဖ်ာ္ေျဖမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပရိသတ္မ်ားက ေအးေအးေဆးေဆးမွ လာၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ေၾသာ္ ဂလိုကိုးဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်ရပါသည္။ တကယ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြင္းတစ္ခုလံုးအျပည့္ ပရိသတ္မ်ား၀င္လာသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ေန႔လည္ ၁ နာရီတြင္ ပြဲစမည္ဟု လက္မွတ္တြင္ေရးထားေသာ္လည္း ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေနာက္က်ၿပီးမွ ပြဲကိုစတင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က ဟစ္ေဟာ့ပ္ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းသူမို႔ ဘယ္သူေတြ တက္ဆိုေနၾကမွန္း ေသခ်ာမသိပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသည္ကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ အက်င့္စ႐ိုက္ျဖစ္ပါသည္။ စင္ေပၚသို႔ ေရသန္႔ဗူးမ်ား၊ တုတ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ခဲလံုးမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အေတာ္ကို အၾကည့္ရဆိုးပါသည္။ ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္က ရန္ပြဲမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရတြက္ခဲ့တာ မမွားလွ်င္ အနည္းဆံုး ရန္ပြဲ ခုနစ္ပြဲေလာက္ ၾကည့္ခဲ့ရပါသည္။ မည္ကာမတၱရန္ပြဲမ်ားမဟုတ္ပါ။ ႏွာေခါင္းက်ိဳး၊ ေခါင္းကြဲ၊ ဒူးၿပဲ၊ နားထင္ေပါက္ႏွင့္ တကယ့္ကို ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ျဖစ္ၾကေသာ ရန္ပြဲမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္လံုၿခံဳေရးမွ လာေရာက္ဖ်န္ေျဖျခင္း၊ ဖ်န္ေျဖေပးျခင္း၊ ဖမ္းဆီးအေရးယူျခင္း ျပဳလုပ္သည္ကို မေတြ႔ရပါ။ အေတာ္ေလးအံ့ၾသမိပါသည္။ ျဖစ္ေနက်ပဲေလဟု သေဘာထားၾကေလသလား မေတြးတတ္ပါ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ေဘးမွ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အားေပးေနေသာ ပရိသတ္ကိုေတာ့ ထိခိုက္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ျဖစ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဟိုေျပးရဒီေျပးရ၊ သူတို႔ပစ္ေပါက္ေသာ တုတ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ခဲမ်ားကိုလည္း ေရွာင္ရတိမ္းရႏွင့္ အေတာ္ကို အေနအစားပ်က္ရပါသည္။ ထားပါေတာ့။ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကို ျပန္ဆက္ပါမည္။ ဘယ္သူေတြမွန္းမသိ တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ တက္လာၾက၊ ဆိုၾက၊ ဆင္းသြားၾကျဖစ္ပါသည္။ ထိုအထဲတြင္ ျပင္ဦးလြင္သားႏွစ္ေယာက္အဖြဲ႕ဆိုၿပီး တက္ဆိုေသာ ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အေတာ္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးသြားပါသည္။ စင္ေပၚသို႔ တက္လာကတည္းက သူမ်ားေတြလို မဂၤလာပါ ဘာညာမေျပာဘဲ အဂၤလိပ္လို ဆဲဆိုၿပီး တက္လာပါသည္။ သူတို႔ကို ဘယ္သူေတြမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိသည္က လက္ထဲတြင္ မိုက္က႐ိုဖုန္းရသြားသည္ႏွင့္ သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္ခြင့္ရၿပီဆိုသည့္ပံုစံႏွင့္ သီခ်င္ဆိုသြားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဘာေတြဆိုမွန္းလည္းမသိပါ။ တစ္ခါမွလည္း မၾကားဖူးပါ။ ေဘးက လူငယ္ေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း သူတို႔လည္း ထိုအဖြဲ႕ကို မသိေၾကာင္း။ ထိုသီခ်င္းကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးေၾကာင္း သိရပါသည္။ အေတာ္ေလးကို ႐ိုင္းစိုင္းသည့္အဖြဲ႕ျဖစ္ပါသည္။ စင္ေပၚမွ ဆင္းကာနီးတြင္ တစ္ခါထပ္ဆဲသြားပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စင္ေပၚသို႔တက္၍ ေျပးထိုးခ်င္စိတ္ကို အေတာ္ကိုထိန္းရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ အဆိုေတာ္မ်ား တက္လာေတာ့ လူက နည္းနည္းေတာ့လန္းသြားပါသည္။ သီခ်င္းေလးေတြ လိုက္ဆိုလို႔ရသည္။ စည္းခ်က္၀ါးခ်က္ႏွင့္အညီ လိုက္လႈပ္လို႔ရသည္ကိုး။ ငယ္ငယ္က သီခ်င္း (၄)ပုဒ္ဆိုသြားသည္။ ဂ်င္းနီက (၄)ပုဒ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေဂ်ေဂ်းက သီခ်င္း (၄)ပုဒ္ကို ဒီေဂ်ပြတ္ၿပီး ပရိသတ္ကို ကခုိင္းသည္။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနၾကသည္။ ရဲေလးတက္လာေတာ့ ပရိသတ္ နည္းနည္းလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္။ ရဲေလးပရိသတ္အေတာ္မ်ားေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ရဲေလးဆိုသမွ်ကို ေအာက္ကေန လိုက္ဆိုၾကသည္။ ရဲေလးၿပီးေတာ့ ေဂ်ာက္ဂ်က္ဆိုတာ တက္လာသည္။ စတက္လာကတည္းက အၿငိမ္တက္မလာ။ ခုန္ေပါက္ၿပီး ထြက္လာတာ ေတြ႕ရသည္။ ပရိသတ္ကလည္း အေတာ္ေလးအားေပးသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ေဂ်ာက္ဂ်က္ဆိုသည့္အဆိုေတာ္ ရွိမွန္းပင္မသိ။ သူ႔သီခ်င္းေတြ ၾကားဖူးဖို႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ သို႔ေသာ္ ပရိသတ္က သူဆိုသမွ် လိုက္ဆိုၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ဟုတ္လွခ်ည္လားေပါ့။ သူ႔သီခ်င္းမ်ားတြင္ စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမ်ား ပါေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ လူငယ္ေတြက ထိုစကားလံုးေတြကိုပဲ ခံုမင္ေနသလားဟု ရင္ေလးစြာေတြးရင္း ဘုရားတမိသည္။ ပရိသတ္က ေယာက္်ားေလးေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္။ မိန္းကေလးပရိသတ္ေတြလည္းအမ်ားႀကီး။ သူဆိုသည့္ စကားလံုးေတြက ေသခ်ာေပါက္ ေမာင္ႏွင့္ႏွမ၊ သားႏွင့္အမိ နားေထာင္လို႔ရေသာ စကားလံုးမ်ားမဟုတ္ေခ်။ ေခတ္ကိုပဲ ပံုခ်ရေတာ့မည္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကိုက ေခတ္မမီေတာ့တာ ျဖစ္မည္။ ေနာက္ဆံုးေဖ်ာ္ေျဖသူက စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္။ ပရိသတ္အားလံုး ၀႐ုန္းသုန္းကား အားေပးၾကသည္။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က သစၥာေတာ္ (၇) ျဖင့္ စတင္ဖြင့္လွစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေၾကျငာရန္မလိုျဖင့္ ပရိသတ္ကို လီဗာျမွင့္သည္။ သူ႔သီခ်င္းေတြအားလံုးနီးပါးက လူတုိင္းရၾကေတာ့ လုိက္ဆိုၾက ကၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာႀကီးပဲျဖစ္သည္။ တစ္ခုရွိသည္က သူႏွင့္အတူဆိုသည့္ တစ္ေယာက္က ယခင္ဆိုသည့္ Litေကာင္းျမတ္လို အဆိုမညက္ေညာျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အသံႀကီးက စူးၿပီးထြက္ထြက္လာေတာ့ သီခ်င္းကို ခံစားရတာ အေတာ္ကို ရသပ်က္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ ေနာက္ထြက္မည့္ အဲဗားေဂၚလီစီးရီးထဲက တိမ္ေတြေပၚမွာ သီခ်င္းကို ဆိုျပသည္။ သီခ်င္းအသစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ပရိသတ္က ၿငိမ္သြားသည္။ ဒါကို စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က လူၾကမ္းေလး သီခ်င္းျဖင့္ ျပန္ဆြဲတင္သြားသည္။ `ျပင္ဦးလြင္ႏွင့္ SAI ´ ဆိုၿပီး ပရိသတ္ကို ေအာ္ခိုင္းသြားသည္။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က ``ကဲအားလံုး ေထာ္လာဂ်ီေပၚ တက္ၾကမယ္´´ ဟု ေျပာလုိက္ေတာ့ ကြင္းတစ္ခုလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့။ တစ္ကြင္းလံုး အားလံုးကကုန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္နားတြင္ ေရသန္႔ဗူးခြံလိုက္ေကာက္ေနေသာ ကေလးေတြအားလံုး အိတ္ေတြကိုပစ္ၿပီး ေျပးထြက္လာၾကသည္။ ဟိုက္ရွားပါ။ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ကို မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ အံ့ၾသသြားသည္။ ကေလးေတြက သီခ်င္းကို အပီအျပင္လုိက္ဆိုၿပီး ကေနၾကသည္မွာ ေကြးေနသည္။ တစ္ခ်ိန္က ဗဒင္၏ ေနရာစီးရီးေအာင္ျမင္မႈကို ျပန္ေတြးမိသည္။ ယခုဟာက ထို႔ထက္ ပိုသည္ထင္သည္။ စိုင္းစိုင္း၏ ေတာေဂၚလီသည္ ကေလးေရာလူႀကီးပါမက်န္ လုိက္ဆိုႏိုင္ေသာ Icon သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနၿပီလားဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ စိုင္းစိုင္းက သီခ်င္းေတြဆက္ဆိုေနသည္။ အားလံုးၿပီးမွထြက္လွ်င္ ဘယ္လိုမွ ဒီလူအုပ္ႏွင့္တိုးလို႔မရႏိုင္မွန္း သိသျဖင့္ ၾကည့္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ျပန္ထြက္လာခဲ့ရသည္။ လမ္းမွၾကားေနရသည္။ စိုင္းစိုင္းက ပရိသတ္ႏွင့္ မိုက္တယ္၊ မိုက္တယ္တို႔ ေအာ္ေနသံမ်ား။ ပန္းပြဲေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားသည္မ်ားမွာ အင္မတန္လွပပါေပသည္။ ဂီတပြဲေတာ္အတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမ်ားကလည္း အဆင့္မီပါေပသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ပြဲလမ္းသဘင္တြင္ ျပဳမူတတ္ေသာ အျပဳအမူမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားကမူ အဆင့္မီရန္ မ်ားစြာလိုအပ္ေနပါေသးသည္။ ပိုက္ဆံရလွ်င္ၿပီးေရာသေဘာျဖင့္ ပြဲစီစဥ္႐ံုသက္သက္မလုပ္ဘဲ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္အားလံုး စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ၾကည့္႐ႈခံစားႏိုင္ရန္အတြက္ လံုၿခံဳေရးအစီအမံမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာျပဳလုပ္၍ ထိန္းသိမ္းေပးလွ်င္ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား ပေပ်ာက္၍ ပိုမိုအဆင့္အတန္းျမင့္မားေသာ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ား၊ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါေၾကာင္း။
မအားသည့္အတြက္ ၾကည့္ခြင့္မရခဲ့ပါသည္။ ဂီတပြဲေတာ္ ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ေတာ့ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္သြားမည္ဟုဆိုကာ သြားခဲ့သျဖင့္ ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ သူငယ္ခ်င္း ယဥ္ထြန္းရယ္၊ ေဇာ္လိႈင္ထြန္းရယ္ သံုးေယာက္သြားၾကပါသည္။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ တက္လာၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားျဖင့္ စည္းကားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပထမဆံုး National Landmark ကိုသြားပါသည္။
ထိုေနရာတြင္ ၿမိဳ႕မတီး၀ိုင္းျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖရန္ ျပင္ဆင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္တာ ေစာေနေသးသည့္အတြက္ အစီအစဥ္မ်ား မစေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂီတပြဲေတာ္က်င္းပရာ ကန္ေတာ္ႀကီးသို႔ ခ်ီတက္ၾကပါသည္။ ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ကားမ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္ေနေသာေၾကာင့္ အေတာ္ကို သတိထားၿပီး
ဆုိင္ကယ္စီးရပါသည္။ ၀င္ေပါက္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္အပ္ရပါသည္။ တစ္စီးလွ်င္ ၁၀၀၀ိ/- ေပးရပါသည္။ ပံုမွန္ ဆုိင္ကယ္အပ္ခတစ္စီးလွ်င္ ၂၀၀ိ/- သာေပးရပါသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး...........။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္မေတြးေတာ့ပါ။ ေပးလိုက္ပါသည္။ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲသို႔ ၀င္ခြင့္လက္မွတ္၀ယ္ရပါသည္။ ဥယ်ာဥ္တြင္းသို႔ ၀င္ေၾကးသက္သက္ဟု ဆိုပါသည္။ ဂီတပြဲေတာ္ စေတ့ခ်္႐ိႈးၾကည့္ဖို႔က လက္မွတ္သတ္သတ္၀ယ္ရမည္ဟု ဆုိပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့ပါေပါ့။ ၀င္ေၾကးက တစ္ဦးလွ်င္ ၁၀၀၀ိ/- ေပးရပါသည္။ ေပးလိုက္ပါသည္။ လမ္းက်ေတာ့ ဂီတပြဲေတာ္လက္မွတ္ေရာင္းေသာ ေနရာေလးတစ္ခု ေတြ႕ရပါသည္။ လက္မွတ္တစ္ေစာင္လွ်င္ ၃၀၀၀ိ/- ေပး၍ ၀ယ္ရပါသည္။ ယေန႔ ေနာက္ဆံုးေန႔အျဖစ္ Hip Hop ေဖ်ာ္ေျဖပြဲျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ရတာေပါ့ေလ။ ဂီတပြဲေတာ္ က်င္းျပျပဳလုပ္သည့္ေနရာက ကန္ေတာ္ႀကီးအတြင္းရွိ ေမွ်ာ္စင္ေအာက္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ျပင္ဦးလြင္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ျမင္ႏိုင္ေသာ ေမွ်ာ္စင္ေအာက္တြင္ စင္ထိုး၍ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ Main စပြန္ဆာအျဖစ္ ဒဂံုဘီယာမွ ပံ့ပိုးေပးထားသည္ဟု သိရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ေတာ့ အနည္းငယ္ေစာေနသျဖင့္ ပြဲမစေသးပါ။ ပရိသတ္လည္း အေတာ္နည္းေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲေပါ့။ ေမးျမန္းၾကည့္ရာ ပရိသတ္က အဓိက စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ကို လာၾကည့္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။ စိုင္းစိုင္းက ေနာက္ဆံုးမွ ေဖ်ာ္ေျဖမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပရိသတ္မ်ားက ေအးေအးေဆးေဆးမွ လာၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ေၾသာ္ ဂလိုကိုးဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်ရပါသည္။ တကယ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြင္းတစ္ခုလံုးအျပည့္ ပရိသတ္မ်ား၀င္လာသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ေန႔လည္ ၁ နာရီတြင္ ပြဲစမည္ဟု လက္မွတ္တြင္ေရးထားေသာ္လည္း ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေနာက္က်ၿပီးမွ ပြဲကိုစတင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က ဟစ္ေဟာ့ပ္ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းသူမို႔ ဘယ္သူေတြ တက္ဆိုေနၾကမွန္း ေသခ်ာမသိပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသည္ကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ အက်င့္စ႐ိုက္ျဖစ္ပါသည္။ စင္ေပၚသို႔ ေရသန္႔ဗူးမ်ား၊ တုတ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ခဲလံုးမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အေတာ္ကို အၾကည့္ရဆိုးပါသည္။ ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္က ရန္ပြဲမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရတြက္ခဲ့တာ မမွားလွ်င္ အနည္းဆံုး ရန္ပြဲ ခုနစ္ပြဲေလာက္ ၾကည့္ခဲ့ရပါသည္။ မည္ကာမတၱရန္ပြဲမ်ားမဟုတ္ပါ။ ႏွာေခါင္းက်ိဳး၊ ေခါင္းကြဲ၊ ဒူးၿပဲ၊ နားထင္ေပါက္ႏွင့္ တကယ့္ကို ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ျဖစ္ၾကေသာ ရန္ပြဲမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္လံုၿခံဳေရးမွ လာေရာက္ဖ်န္ေျဖျခင္း၊ ဖ်န္ေျဖေပးျခင္း၊ ဖမ္းဆီးအေရးယူျခင္း ျပဳလုပ္သည္ကို မေတြ႔ရပါ။ အေတာ္ေလးအံ့ၾသမိပါသည္။ ျဖစ္ေနက်ပဲေလဟု သေဘာထားၾကေလသလား မေတြးတတ္ပါ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ေဘးမွ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အားေပးေနေသာ ပရိသတ္ကိုေတာ့ ထိခိုက္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ျဖစ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဟိုေျပးရဒီေျပးရ၊ သူတို႔ပစ္ေပါက္ေသာ တုတ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ခဲမ်ားကိုလည္း ေရွာင္ရတိမ္းရႏွင့္ အေတာ္ကို အေနအစားပ်က္ရပါသည္။ ထားပါေတာ့။ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကို ျပန္ဆက္ပါမည္။ ဘယ္သူေတြမွန္းမသိ တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ တက္လာၾက၊ ဆိုၾက၊ ဆင္းသြားၾကျဖစ္ပါသည္။ ထိုအထဲတြင္ ျပင္ဦးလြင္သားႏွစ္ေယာက္အဖြဲ႕ဆိုၿပီး တက္ဆိုေသာ ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အေတာ္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးသြားပါသည္။ စင္ေပၚသို႔ တက္လာကတည္းက သူမ်ားေတြလို မဂၤလာပါ ဘာညာမေျပာဘဲ အဂၤလိပ္လို ဆဲဆိုၿပီး တက္လာပါသည္။ သူတို႔ကို ဘယ္သူေတြမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိသည္က လက္ထဲတြင္ မိုက္က႐ိုဖုန္းရသြားသည္ႏွင့္ သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္ခြင့္ရၿပီဆိုသည့္ပံုစံႏွင့္ သီခ်င္ဆိုသြားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဘာေတြဆိုမွန္းလည္းမသိပါ။ တစ္ခါမွလည္း မၾကားဖူးပါ။ ေဘးက လူငယ္ေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း သူတို႔လည္း ထိုအဖြဲ႕ကို မသိေၾကာင္း။ ထိုသီခ်င္းကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးေၾကာင္း သိရပါသည္။ အေတာ္ေလးကို ႐ိုင္းစိုင္းသည့္အဖြဲ႕ျဖစ္ပါသည္။ စင္ေပၚမွ ဆင္းကာနီးတြင္ တစ္ခါထပ္ဆဲသြားပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စင္ေပၚသို႔တက္၍ ေျပးထိုးခ်င္စိတ္ကို အေတာ္ကိုထိန္းရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ အဆိုေတာ္မ်ား တက္လာေတာ့ လူက နည္းနည္းေတာ့လန္းသြားပါသည္။ သီခ်င္းေလးေတြ လိုက္ဆိုလို႔ရသည္။ စည္းခ်က္၀ါးခ်က္ႏွင့္အညီ လိုက္လႈပ္လို႔ရသည္ကိုး။ ငယ္ငယ္က သီခ်င္း (၄)ပုဒ္ဆိုသြားသည္။ ဂ်င္းနီက (၄)ပုဒ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေဂ်ေဂ်းက သီခ်င္း (၄)ပုဒ္ကို ဒီေဂ်ပြတ္ၿပီး ပရိသတ္ကို ကခုိင္းသည္။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနၾကသည္။ ရဲေလးတက္လာေတာ့ ပရိသတ္ နည္းနည္းလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္။ ရဲေလးပရိသတ္အေတာ္မ်ားေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ရဲေလးဆိုသမွ်ကို ေအာက္ကေန လိုက္ဆိုၾကသည္။ ရဲေလးၿပီးေတာ့ ေဂ်ာက္ဂ်က္ဆိုတာ တက္လာသည္။ စတက္လာကတည္းက အၿငိမ္တက္မလာ။ ခုန္ေပါက္ၿပီး ထြက္လာတာ ေတြ႕ရသည္။ ပရိသတ္ကလည္း အေတာ္ေလးအားေပးသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ေဂ်ာက္ဂ်က္ဆိုသည့္အဆိုေတာ္ ရွိမွန္းပင္မသိ။ သူ႔သီခ်င္းေတြ ၾကားဖူးဖို႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ သို႔ေသာ္ ပရိသတ္က သူဆိုသမွ် လိုက္ဆိုၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ဟုတ္လွခ်ည္လားေပါ့။ သူ႔သီခ်င္းမ်ားတြင္ စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမ်ား ပါေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ လူငယ္ေတြက ထိုစကားလံုးေတြကိုပဲ ခံုမင္ေနသလားဟု ရင္ေလးစြာေတြးရင္း ဘုရားတမိသည္။ ပရိသတ္က ေယာက္်ားေလးေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္။ မိန္းကေလးပရိသတ္ေတြလည္းအမ်ားႀကီး။ သူဆိုသည့္ စကားလံုးေတြက ေသခ်ာေပါက္ ေမာင္ႏွင့္ႏွမ၊ သားႏွင့္အမိ နားေထာင္လို႔ရေသာ စကားလံုးမ်ားမဟုတ္ေခ်။ ေခတ္ကိုပဲ ပံုခ်ရေတာ့မည္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကိုက ေခတ္မမီေတာ့တာ ျဖစ္မည္။ ေနာက္ဆံုးေဖ်ာ္ေျဖသူက စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္။ ပရိသတ္အားလံုး ၀႐ုန္းသုန္းကား အားေပးၾကသည္။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က သစၥာေတာ္ (၇) ျဖင့္ စတင္ဖြင့္လွစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေၾကျငာရန္မလိုျဖင့္ ပရိသတ္ကို လီဗာျမွင့္သည္။ သူ႔သီခ်င္းေတြအားလံုးနီးပါးက လူတုိင္းရၾကေတာ့ လုိက္ဆိုၾက ကၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာႀကီးပဲျဖစ္သည္။ တစ္ခုရွိသည္က သူႏွင့္အတူဆိုသည့္ တစ္ေယာက္က ယခင္ဆိုသည့္ Litေကာင္းျမတ္လို အဆိုမညက္ေညာျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အသံႀကီးက စူးၿပီးထြက္ထြက္လာေတာ့ သီခ်င္းကို ခံစားရတာ အေတာ္ကို ရသပ်က္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ ေနာက္ထြက္မည့္ အဲဗားေဂၚလီစီးရီးထဲက တိမ္ေတြေပၚမွာ သီခ်င္းကို ဆိုျပသည္။ သီခ်င္းအသစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ပရိသတ္က ၿငိမ္သြားသည္။ ဒါကို စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က လူၾကမ္းေလး သီခ်င္းျဖင့္ ျပန္ဆြဲတင္သြားသည္။ `ျပင္ဦးလြင္ႏွင့္ SAI ´ ဆိုၿပီး ပရိသတ္ကို ေအာ္ခိုင္းသြားသည္။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္က ``ကဲအားလံုး ေထာ္လာဂ်ီေပၚ တက္ၾကမယ္´´ ဟု ေျပာလုိက္ေတာ့ ကြင္းတစ္ခုလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့။ တစ္ကြင္းလံုး အားလံုးကကုန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္နားတြင္ ေရသန္႔ဗူးခြံလိုက္ေကာက္ေနေသာ ကေလးေတြအားလံုး အိတ္ေတြကိုပစ္ၿပီး ေျပးထြက္လာၾကသည္။ ဟိုက္ရွားပါ။ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ကို မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ အံ့ၾသသြားသည္။ ကေလးေတြက သီခ်င္းကို အပီအျပင္လုိက္ဆိုၿပီး ကေနၾကသည္မွာ ေကြးေနသည္။ တစ္ခ်ိန္က ဗဒင္၏ ေနရာစီးရီးေအာင္ျမင္မႈကို ျပန္ေတြးမိသည္။ ယခုဟာက ထို႔ထက္ ပိုသည္ထင္သည္။ စိုင္းစိုင္း၏ ေတာေဂၚလီသည္ ကေလးေရာလူႀကီးပါမက်န္ လုိက္ဆိုႏိုင္ေသာ Icon သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနၿပီလားဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ စိုင္းစိုင္းက သီခ်င္းေတြဆက္ဆိုေနသည္။ အားလံုးၿပီးမွထြက္လွ်င္ ဘယ္လိုမွ ဒီလူအုပ္ႏွင့္တိုးလို႔မရႏိုင္မွန္း သိသျဖင့္ ၾကည့္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ျပန္ထြက္လာခဲ့ရသည္။ လမ္းမွၾကားေနရသည္။ စိုင္းစိုင္းက ပရိသတ္ႏွင့္ မိုက္တယ္၊ မိုက္တယ္တို႔ ေအာ္ေနသံမ်ား။ ပန္းပြဲေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားသည္မ်ားမွာ အင္မတန္လွပပါေပသည္။ ဂီတပြဲေတာ္အတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမ်ားကလည္း အဆင့္မီပါေပသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ပြဲလမ္းသဘင္တြင္ ျပဳမူတတ္ေသာ အျပဳအမူမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားကမူ အဆင့္မီရန္ မ်ားစြာလိုအပ္ေနပါေသးသည္။ ပိုက္ဆံရလွ်င္ၿပီးေရာသေဘာျဖင့္ ပြဲစီစဥ္႐ံုသက္သက္မလုပ္ဘဲ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္အားလံုး စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ၾကည့္႐ႈခံစားႏိုင္ရန္အတြက္ လံုၿခံဳေရးအစီအမံမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာျပဳလုပ္၍ ထိန္းသိမ္းေပးလွ်င္ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား ပေပ်ာက္၍ ပိုမိုအဆင့္အတန္းျမင့္မားေသာ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ား၊ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါေၾကာင္း။
အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
No comments:
Post a Comment