ဒီအပတ္ထုတ္ The Voice Weekly ဂ်ာနယ္ အတြဲ(၅) အမွတ္(၃၈) Letter to the Editor က႑တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ေပးစာတစ္ေစာင္ကို အျခားသူမ်ားလည္း ျပန္လည္ဖတ္႐ႈေစခ်င္သည့္အတြက္ ပို႔စ္အျဖစ္ တင္ေပးလုိက္ပါသည္။ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားသည္မ်ားအားလံုးသည္ အဆိုပါဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္အတုိင္း ၏ သည္ မေရြး ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အယ္ဒီတာခင္ဗ်ား
မၾကာမီ အသစ္ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည့္ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမႈတြင္ေရာ ေနာင္ ႏိုင္ငံေရးခရီးတစ္ေလွ်ာက္တြင္ပါ မီဒီယာ၊ ျပည္သူ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီဟူေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ အေရးအႀကီးဆံုး အခန္းက႑မ်ားမွ ပါ၀င္ေနၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အဆိုပါ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသံုးရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လက္ရွိအေျခအေနအေပၚ စာေရးသူအျမင္ကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။
မီဒီယာ
ယေန႔မီဒီယာက႑ (အထူးသျဖင့္ ပံုႏွိပ္မီဒီယာ) မ်ားသည္ မၾကာမီျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည့္ ႏိုင္ငံေရးသစ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သိသင့္သိထိုက္သည္မ်ားကို အစြဲကင္းကင္းႏွင့္ တတ္အားသမွ် ေရးသားတင္ျပလ်က္ ရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ မီဒီယာသမားမ်ားအေနျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သမွ် အျမင့္ဆံုးစြမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ထိုေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ အျခားလူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွစ္ရပ္အတြင္း မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္သည္ကို ေျပာဆိုရန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း မီဒီယာမ်ားဘက္မွေတာ့ မိမိတို႔၏ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္ဟု အေသအခ်ာေျပာႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအတုိင္းပင္ မရြဲ႔မေစာင္း၊ ကုိယ့္လမ္းေၾကာင္းကို စိတ္ေကာင္းႏွင့္ယွဥ္ ေရွး႐ႈႏွင္ရန္ေတာ့ သတိခ်ပ္ၾကရလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
ျပည္သူ
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပစဥ္က ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ ဆႏၵမဲေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ ၉၈ ဒသမ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္း အထက္ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ယခု ထိုအေရအတြက္ထက္ ပိုမိုလာဖြယ္ရွိပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ စာေရးသူအေနျဖင့္ ထိုအေရအတြက္ကို ကုိယ္စားျပဳ၍ မည္သည့္အေထာက္အထား၊ မည္သည့္စစ္တမ္းမွမရွိဘဲ မွတ္ခ်က္ျပဳ ေျပာဆိုရန္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမိသမွ် လူမႈပတ္၀န္းက်င္အေပၚ တည္မွီသံုးသပ္၍ ေျပာရပါမူ အမ်ားစုသည္ ေန႔စဥ္ျပဳေနက် လူမႈဘ၀မ်ားထဲတြင္သာ အမႈမဲ့စီးေမ်ာလ်က္ရွိေနၾကသည္။ ထိုနိစၥဓူ၀ဘ၀မ်ားထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရး ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု မပါေသးသည္ကေတာ့ အေသအခ်ာေျပာႏိုင္မည္ထင္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ သဘာ၀က်ပါသည္။ သူတို႔ကုိယ္သူတို႔ ငါတို႔သည္ ႏိုင္ငံေရးသတၱ၀ါမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ ႏိုင္ငံေရးသည္ ငါတို႔ႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္သည္ ဟူေသာ အသိကုိ ကာလၾကာျမင့္စြာ သူတို႔အသိအိမ္ထဲမွ ထုတ္ပယ္ထားခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ျပင္ ႏုိင္ငံေရးဆုိသည္မွာ မစားေကာင္းေသာအသီး၊ မတို႔ထိေကာင္းေသာအရာဟူ၍လည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ယူထားခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
သို႔ျဖစ္၍ ျပည္သူမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာေရခ်ိန္ကို ျမွင့္တင္ရန္မွာ ဦးဆံုး ထိုအျမင္ ထိုအစြဲမ်ားကို ေျပာင္းလဲပစ္ၾကရေပလိမ့္မည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဘာလံုးစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္သာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကပါလိမ့္ဦးမည္။ သတင္းမ်ားႏွင့္သာ နစ္ေျမာသာယာေနၾကပါလိမ့္ဦးမည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္ၾကာျမင့္လွမည္မထင္ပါ။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
- ႏိုင္ငံေရးတြင္ သူတို႔အမွန္တကယ္ ပါ၀င္လာရၿပီပဲဟု သိျမင္လာေသာအခါ...
- ႏိုင္ငံေရးသည္ ယခင္ကာလမ်ားကကဲ့သို႔ မစားေကာင္းေသာအသီး၊ မတို႔ထိေကာင္းေသာအရာမဟုတ္ဟု ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ လက္ခံလာၾကေသာအခါ...
- သူတို႔အဆံုးအျဖတ္၏ အေကာင္း၊ အဆိုး၊ အက်ိဳးရလဒ္မ်ားကို သိရွိခံယူလာရေသာအခါ...
ယခင္က စိတ္၀င္စားဖြယ္မေကာင္းဟုဆိုကာ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ေသာ စာမ်က္ႏွာမ်ား၊ ေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးမ်ားကို စိတ္လိုလက္ရ ျပန္လည္ဖတ္႐ႈလာၾကပါလိမ့္မည္။ စာမဖတ္ႏိုင္လွ်င္ေသာ္မွ အနည္းဆံုး ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ား ေဆြးေႏြးေနသည့္ စကား၀ိုင္းမ်ားဆီသို႔ စိတ္၀င္တစား ခ်ဥ္းကပ္လာၾကေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ အဲသည္ေတာ့မွပင္ Capacity Building အစပ်ိဳးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား
ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးသည္ႏွင့္ တစ္ခုထက္ပိုေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မလြဲမေသြပါ၀င္လာမည္ျဖစ္သည္။ ယခုလက္ရွိအေျခအေနတြင္ တရား၀င္ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ရွိေနသကဲ့သို႔ မၾကာမီႏိုင္ငံေရးပါတီသစ္မ်ားကလည္း ေပၚထြက္လာဖြယ္ရွိပါသည္။ ထိုထိုေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ထဲတြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ ပါ၀င္ၾကပါလိမ့္မည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ျခင္း၊ မ၀င္ျခင္း မေသခ်ာေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားလည္း ရွိႏိုင္ပါသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအေနျဖင့္ ယခုအခ်ိန္သည္
- ျပည္သူမ်ားက အတည္ျပဳျပဌာန္းထားၿပီးျဖစ္ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအေပၚ ေတြေ၀ေနရမည့္၊ အျငင္းပြား ေနၾကရမည့္ အခ်ိန္မဟုတ္
- ျပည္သူမ်ားထက္ပို၍ အေလးဂ႐ုျပဳရမည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ပါသည္။
အထက္ပါကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ စာေရးသူ၏ အေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုကို သာဓကျပဳတင္ျပလိုပါသည္။ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦးသည္ လက္ရွိတရား၀င္ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုတြင္ အလုပ္သမားထုအတြင္း စည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္း၌ ၿမိဳ႔နယ္အဆင့္ တာ၀န္အရွိဆံုးသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ဘြဲ႔ရပညာတတ္ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေန႔သူ႔အား ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကည့္မိပါသည္။ အမွန္ေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ၿမိဳ႔နယ္မ်ားကို အေျခခံသည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားရွိေပရာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ပါတီတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ထိုအေျခခံဥပေဒအရ မည္သို႔ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားသည္ကို သိလုိ၍ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိတ္ေဆြသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေကာင္းေကာင္းေလ့လာထားပံုမရေၾကာင္း ေတြ႔ရွိလိုက္ရသည္။
ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုသည္ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိႏိုင္ငံေရးပါတီတြင္ ပါ၀င္ေနၾကသူမ်ားသည္လည္း ပါတီႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားၾကသည္ျဖစ္၍ ပါ၀င္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ပါ၀င္လာၾကၿပီဆိုပါလွ်င္ (အထူးသျဖင့္ ပါတီတာ၀န္ႀကီးႀကီးယူထားၾကသူမ်ား) ျပည္သူမ်ားထက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအသိအျမင္ ႂကြယ္၀ေနရန္ အားထုတ္ေနသင့္သည္ ထင္ပါသည္။ အနည္းဆံုး ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုေတာ့ ေက်ညက္ေအာင္ အေလ့အလာရွိသင့္သည္ ထင္ပါသည္။
အလ်ဥ္းသင့္၍ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ခန္႔က သုေတသီတစ္ဦး ေရးသားခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္တြင္ အေျခခံဥပေဒကို ေလ့လာေသာ အေလ့အထဟူ၍ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားတြင္ မရွိခဲ့ၾကေခ်။ အၾကင္သူတစ္ဦးသည္ အေျခခံဥပေဒစကားေလး တစ္ခြန္း၊ ႏွစ္ခြန္းေျပာမိလွ်င္ပင္ အေရၿခံဳႏိုင္ငံေရးေခတ္တြင္ အျမင္ကတ္ခံရမည္မွာ တကယ္ေသခ်ာခဲ့သည္။
အေျခခံဥပေဒကို မ႐ိုေသခဲ့ၾကျခင္း တစ္နည္းျဖင့္ဆိုလွ်င္ အေျခခံဥပေဒကို မေလ့လာျခင္းတို႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အျပစ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္ ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ထိုစကားသည္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္အခါက ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကို ရည္ၫႊန္းေျပာဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည့္ ႏိုင္ငံေရးေခတ္သစ္သည္ ထိုစဥ္ကကဲ့သို႔ အေရၿခံဳႏိုင္ငံေရးေခတ္မ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အေရၿခံဳႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းမ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္တြင္ ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မထင္ပါ။
ထို႔ျပင္ အခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္ပင္ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္ျဖစ္၍ အျမင္ကတ္ခံရမည္ကို စိုးရိမ္တြန္႔ဆုတ္ေနစရာလည္း မရွိပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ႐ိုေသေလးစားၾကရန္၊ ေလ့လာၾကရန္သာ လုိအပ္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုတြင္
- အျပဳသေဘာေဆာင္၍ တိက်ေသာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ရွိရမည္၊
- ကုိယ္စားျပဳ လူတန္းစားရွိရမည္
- ျပတ္သားသည့္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားခံယူခ်က္ ရွိရမည္ဟူ၍ စာေရးသူ ဖတ္ခဲ့၊ မွတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားကို အေျခခံ၍ စာေရးသူမိတ္ေဆြကို ေမးၾကည့္မိျပန္သည္။ သူတို႔ မည္သည့္လူတန္းစားကို ကုိယ္စားျပဳသည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္မွလြဲ၍ အျခားအခ်က္မ်ားကို မေျပာႏိုင္ပါ။ စာေရးသူကေတာ့ မိမိသိထား၊ မွတ္သားထားသည္မ်ားမွာ မ်ားစြာ ေခတ္ေနာက္က်က်န္ခဲ့ၿပီဟု မွတ္ယူလိုက္ပါသည္။ တရား၀င္စည္း႐ံုးခြင့္ ရရွိလာသည့္အခ်ိန္တြင္ သူတို႔ကုိယ္စား ျပဳသည္ ဆိုေသာ ျပည္သူမ်ားကို ဘာေျပာမည္လဲဆိုသည္ကိုမူ ဆက္၍ မေမးလိုက္ေတာ့ပါ။
အထက္ပါ ေျပာဆိုေရးသားခ်က္မ်ားသည္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦးတည္းကိုသာ သာဓကျပဳတင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အျခားတစ္ပါးေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္မ်ားကို ဤနည္းႏွင္ႏွင္ရွိသည္ဟု ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၏ ဟိုမွာဘက္တြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈတြင္ ပါ၀င္လာၾကေတာ့မည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ျပည္သူမ်ားသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးစနစ္အတြင္း အဓိကေနရာမွ မျဖစ္မေနပါ၀င္လာၾကရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ျပည္သူမ်ားသည္ ရွိေစခ်င္သည့္ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာမ်ား မရွိေသးဟု ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား မတုိင္မီကႏွင့္ မတူေတာ့သည္ကေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ပညာသိ (စာေပသိ)ႏွင့္ မဟုတ္သည့္တုိင္ အေတြ႔အႀကံဳအသိမ်ားႏွင့္ ယွဥ္၍ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ စဥ္းစားသံုးသပ္မႈေတာ့ ျပဳႏိုင္ေနၿပီဟု ေျပာႏိုင္မည္ထင္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္သူမ်ားထက္ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာေရခ်ိန္ ျမင့္မားေအာင္ ပို၍ပို၍ ႀကိဳးစားျမွင့္တင္ေနၾကသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား....။
အခ်ဳပ္ဆိုရပါမူ စာေရးသူသည္ သာမန္ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀င္စားသူတစ္ဦးသာျဖစ္၍ စာေရးသူ၏ အျမင္မ်ားတြင္ ခၽြတ္ေခ်ာ္မွားယြင္းမ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။ သို႔အတြက္ ဆရာသစၥာနီေျပာသကဲ့သို႔ ဆင္ေခ်းတံုးေလာက္ျမင္ဖူးသူက ဆင္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးသည္ ဟု ေျပာလိုကလည္း ေျပာႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည့္ ႏိုင္ငံေရးခရီးသစ္တြင္ အစေကာင္းေစလိုေသာ ေစတနာ၊ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အခက္အခဲနည္းနည္းႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ျဖင့္...။ ။
ခင္ေမာင္ေဆြ (ျပည္ၿမိဳ႔) ၈-၇-၂၀၀၉
No comments:
Post a Comment