ကစ္ဆင္းဂ်ားအျမင္ႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာသံုးရပ္ - ေက်ာ္၀င္း

သူ႔စကားႏွင့္ စာေရးသူအေတြး
ကမၻာသိ၊ ၀ါရင့္သံတမန္ ဟင္နရီကစ္ဆင္းဂ်ား၏ သေဘာထားအျမင္တစ္ခုႏွင့္ ဤစာစုကို စလိုသည္။ ကစ္ဆင္းဂ်ားက "အခ်ိဳ႔ေသာ ျပႆနာမ်ားမွာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေျဖရွင္း၍ ရႏိုင္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေသာ ျပႆနာမ်ားမွာ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ညႇိႏိႈင္းအေျဖရွာရသည္ျဖစ္၍ ကာလတစ္ခု အခ်ိန္ယူရသည္" ဟု ဆိုဖူးသည္။

စာေရးသူ၏အျမင္ စစ္ၿပီးေခတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးတြင္ ျပႆနာသံုးရပ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလို ရွိေနသည္ဟု ယူဆသည္။ အုိင္ဒီအိုလုိဂ်ီျပႆနာ၊ လူမ်ိဳးစုျပႆနာႏွင့္ စစ္ဘက္အရပ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးျပႆနာတို႔ ျဖစ္သည္။ ဤျပႆနာသံုးရပ္လံုးမွာ ကစ္ဆင္းဂ်ားေျပာေသာ ဒုတိယအမ်ိဳးအစား ျပႆနာမ်ားျဖစ္သည္ဟုလည္း သေဘာရသည္။

သို႔အတြက္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေျဖရွင္းဖို႔မလြယ္။ ကာလတစ္ခု အခ်ိန္ယူေျဖရွင္းရမည့္သေဘာရွိသည္။ ဤသို႔မဟုတ္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းအေျဖရလိုစိတ္ျဖင့္ ဇြတ္တိုးလွ်င္ အေလ်ာ္အစားႀကီးႏိုင္သည္။ "ေဆးအတြက္ေလး" ေသာ ေဘးထြက္ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရဖို႔ရွိသည္ဟု ျမင္သည္။

အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီျပႆနာ
အားလံုးသိၾကသည့္အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး သံုးလမွ မျပည့္တတ္ေသးခင္ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ တိုးခဲ့ရသည္။ တိုင္းျပည္သစ္ကို မည္သည့္စနစ္ျဖင့္ ထူေထာင္ၾကမည္နည္းဆိုသည္ကို အျငင္းပြားၾကသည္ျဖစ္ရာ အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီျပႆနာဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ ဤအျငင္းပြားမႈကို ဒီမိုကရက္တစ္ေဘာင္အတြင္း ညႇိႏိႈင္းအေျဖမရွာၾကဘဲ အျပဳတ္တိုက္ေရး ရယ္ဒီကယ္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္ခဲ့ၾကရာ တိုင္းျပည္ကံၾကမၼာ ေရစုန္ေမ်ာခဲ့ရသည္။

အဆုိးထဲက အေကာင္းဟု ဆိုရမည္လားမသိ။ အဆိုပါ အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီျပႆနာမွာ အထူးအေထြ မေျဖရွင္းရဘဲ သူ႔အလိုလို ပြဲၿပီးသြားသည့္သေဘာ ရွိသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာအပါအ၀င္ ကမၻာ့လူထု၏ တိမ္းၫြတ္မႈမွာ တစ္ပါတီစနစ္ႏွင့္ စီမံကိန္းစီးပြားေရး မဟုတ္ေတာ့။ ပါတီစံုစနစ္ႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ျဖစ္လာသည္။ အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီအရ အျငင္းပြားစရာမလိုေတာ့။

သို႔ႏွင့္အမွ် တပ္မေတာ္အပါအ၀င္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားၾကား ဆက္ဆံေရးမွာ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီရန္ဘက္ မဟုတ္ေတာ့။ မိတ္ဘက္ျဖစ္သြားၿပီ။ ယခင္ အခုအခံအစြဲအလမ္းမ်ားႏွင့္ အာဃာတေတြ ေဖ်ာက္ဖို႔သာ လိုေတာ့သည္။

လူမ်ိဳးစုျပႆနာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္တြင္းစစ္မွာ အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီျပႆနာသက္သက္မွ် မဟုတ္။ လူမ်ိဳးစုျပႆာနာႏွင့္လည္း ဆက္စပ္ေနသည္။ ဤျပႆနာမွာလည္း လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡအသြင္ထိ ေရာက္သြားခဲ့ရာ ေျဖရွင္းဖို႔ ပိုခက္သြားသည္။ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ "ေသြးမတိတ္ေသာအနာ" လို ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားစုႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏိုင္ခဲ့ရာ တစ္ခုလံုးျပႆနာ အၿပီးအသတ္ေျဖရွင္းေရးအထိ မေရာက္ေသာ္လည္း အစျပဳခ်က္တစ္ခုဟု ဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ လာျခင္းေကာင္းေသာ ဤအစျပဳခ်က္အတိုင္း ဆက္လက္ညႇိႏိႈင္းအေျဖရွာၾကလွ်င္ ႏွစ္ဖက္သေဘာညီအျမင္တစ္ခု အေသအခ်ာရႏိုင္စရာ ရွိသည္။

သို႔အတြက္ လူမ်ိဳးစုျပႆနာမွာ ေျပလည္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွ ေပၚထြက္လာမည့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေအးေအးေညာင္းေညာင္း ဆက္လက္ေျဖရွင္းႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

စစ္ဘက္ အရပ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးျပႆနာ
အမွန္စင္စစ္ ဤျပႆနာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတစ္ခုတည္း ကြက္ျဖစ္သည္မဟုတ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံတုိင္းလိုလို ရင္ဆိုင္ၾကရသည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ေ၀းေနေသာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခအေနမွာ ပိုဆိုးသည္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမုိင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ လက္နက္ကိုင္တပ္ကို ႏုိင္ငံေရးဇာတ္သြင္းခဲ့သည္မွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကုိယ္တိုင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ပထမဆံုး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက တပ္ထဲတြင္ ေကဒါေမြးသည္။ အားက်မခံ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားကလည္း တပ္ထဲတြင္ ေကဒါေမြးၾကျပန္သည္။ အက်ိဳးဆက္ကား ၄၉၊ ၅၈၊ ၆၂ ကိစၥမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ခုစဥ္းစားဖို႔ရွိသည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္သည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားၾကား အကြဲအၿပဲမွ စခဲ့ေသာ္လည္း ကာယကံေျမာက္ တုိက္ခဲ့ရသည္မွာ တပ္မေတာ္ျဖစ္သည္ဆိုေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ကြယ္လြန္သူ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္ စကားႏွင့္ဆိုရလွ်င္ ျပည္တြင္းစစ္ကို အေၾကာင္းခံ၍ စစ္ေဘာင္က်ယ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ဤမွ်အျမစ္တြယ္လာေသာ အေနအထားတစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေျဖရွင္းဖို႔ လြယ္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ၂၀၁၀ အလြန္၊ ပါလီမန္တြင္းမွသာ ေရရွည္ညႇိႏိႈင္းအေျဖရွာၾကရမည္ဟု စဥ္းစားမိသည္။ သို႔အတြက္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပႆနာေျဖရွင္းေရးအတြက္ လမ္းစျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ျမင္သည္။

ထင္ျမင္ခ်က္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအေနႏွင့္ အျပဳတ္တိုက္ေရး၊ အျပန္အလွန္ဖယ္ထုတ္ေရး ရယ္ဒီကယ္လမ္းေၾကာင္း ခါးသီးေသာအက်ိဳးဆက္မ်ားကို ႀကံဳခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္သင့္ေတာ့ဟု သေဘာရသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေရး အစေကာင္းဖို႔ဆိုလွ်င္ စိတ္ရွည္မႈ၊ သည္းခံမႈ၊ အခ်ိန္ေစာင့္ႏိုင္မႈတို႔ကို အရင္းတည္ဖို႔လိုမည္ ထင္ပါေၾကာင္း….။

( ရန္ကုန္တိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၅၊ အမွတ္ ၃၉ အထူးအခ်ပ္ပိုျဖစ္သည့္ Political Times မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္ )