ေလာကနီတိက်မ္းမွ ပ႑ိတ က႑

(၁)
ပ်င္းေသာသူ အတတ္ပညာမရႏုိင္။
အတတ္ပညာမရွိေသာသူ ဥစၥာမရႏိုင္။
ဥစၥာမရွိေသာသူ မိတ္ေဆြမရႏိုင္။
မိတ္ေဆြမရွိေသာသူ ခ်မ္းသာမရႏိုင္။
ခ်မ္းသာမရွိေသာသူ ေကာင္းမႈမျပဳႏိုင္။
ေကာင္းမႈမရွိေသာသူ နိဗၺာန္မရႏိုင္။

(၂)
အတတ္ပညာႏွင့္တူေသာ ဥစၥာမရွိ။
အတတ္ပညာကို သူခိုး မခိုးႏိုင္။
အတတ္ပညာသည္ ဤေလာက၌ မိတ္ေဆြေကာင္းမည္၏။
အတတ္ပညာသည္ တမလြန္၌ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏။

(၃)
အၾကားအျမင္ပညာကို နည္းသည္ဟူ၍ မေအာက္ေမ့ရာ၊ စိတ္၌ သိုမွီးသိမ္းဆည္းထားရာ၏။
ျခေကာင္မ်ားစု၍ ႀကီးထြားလာေသာ ေတာင္ပို႔ႏွင့္ အိုးစရည္း၌ က်ဖန္မ်ား၍ျပည့္လာေသာ ေရေပါက္ကဲ့သို႔ မွတ္အပ္၏။

(၄)
ႏႈတ္မႈပညာကိုျဖစ္ေစ၊ လက္မႈပညာကုိျဖစ္ေစ ေသးငယ္၏ဟု မထင္မွတ္ရာ။
ကုန္စင္ေအာင္တတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ္ မိမိတတ္ေျမာက္ထားေသာ အတတ္ပညာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးက အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ႏိုင္၏။

(၅)
အတတ္ပညာကို ျဖည္းျဖည္းသင္ရာ၏။
ဥစၥာကို ျဖည္းျဖည္း ရွာရာ၏။
ေတာင္ကို ျဖည္းျဖည္းသာ တက္ရာ၏။
အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကို ျဖည္းျဖည္းသာ စဥ္းစားရာ၏။
အမ်က္ေဒါသကို ျဖည္းျဖည္းသာ ထြက္ေစရာ၏။