ပြဲၾကည့္သူ ႐ႈေထာင့္က်ဥ္းက်ယ္ႏွင့္ ပေလယာ - ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (ရန္ကုန္)

ယေန႔ မီဒီယာမ်ားတြင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ႔႐ႈေထာင့္၊ ကုိယ့္႐ႈေထာင့္ဆုိသလို ေရးၾကေျပာၾကသည္။ ႐ႈၾကျမင္ၾကသည္။ ႐ႈေထာင့္႐ႈကြက္စံုသည္။ ဤသို႔ ႐ႈေထာင့္စံုရာတြင္ အခ်ိဳ႕ေထာင့္ေတြက က်ဥ္းေျမာင္းေသးငယ္၍ အခ်ိဳ႕ကမူ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းရွိသည္။ ႐ႈေထာင့္က်ယ္လွ်င္ ျမင္ကြင္းတို႔က ၿခံဳမိငံုမိရွိသည္။ ပံုသားေကာင္းသည္။ ပိုင္းပုိင္းျပတ္ျပတ္ေတြမဟုတ္။ အဆက္အစပ္ေကာင္းသည္။ ေက်ာ္၍စီး၍ ဟိုးေ၀းေ၀းထိ ျမင္ႏိုင္သည္။ ႐ႈေထာင့္က်ဥ္းလွ်င္မူကား ျမင္ကြင္းကို ၿခံဳမိငံုမိမရွိ။ ပံုသားညံ့သည္။ ပိုင္းပိုင္းျပတ္ျပတ္ေတြႏွင့္ အဆက္အစပ္မေကာင္း။ ေဘာင္အကန္႔တို႔က ပိတ္ကာေနသည္။ ေက်ာ္၍စီး၍ မျမင္ႏိုင္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္႐ႈေထာင့္ကို ခ်ဲ႕ၿပီးျမင္ရန္လိုသည္။ ကြက္ကြက္ကေလးၾကည့္ၿပီး ကုိယ္လိုရာဆြဲ၍မရ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး႐ႈကြက္တို႔က ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြးရွိသည္။ စုတ္ခ်က္ေတြက ႏုႏုညက္ညက္ေတြမဟုတ္။ ေသာ့ေသာ့ၾကမ္းၾကမ္းရွိသည္။ အေရာင္ေတြကလည္း ေဒြးေရာယွက္တင္ ေတာက္ေတာက္ရဲရဲေတြ ျဖစ္သည္။ လွ်ိဳေျမာင္ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြပါသည္။ ေတာႀကီးမ်က္မည္းေတြပါသည္။ ေတာင္တန္း၊ ေျမျပန္႔၊ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေတြပါသည္။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြပါသည္။ စည္း႐ိုးေတြ၊ အကန္႔ေတြ၊ ေဘာင္ေတြ၊ နယ္နိမိတ္ေတြပါသည္။ အနိမ့္အျမင့္ ကြန္တိုလိုင္းေတြပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကား၊ သမုိင္းေနာက္ခံစသျဖင့္ ေျမပံုအၫႊန္းေတြစံုသည္။ သို႔ျဖစ္၍…. ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ႐ႈျမင္လွ်င္ အျမင္မွ်ဖို႔လိုသည္။

႐ႈသူအေနျဖင့္ ႐ႈရပ္မွ်ၿပီး ႐ႈဖို႔လိုသည္။ ႐ႈရပ္ကို တစ္ေနရာတည္း ေက်ာက္ခ်ထား၍မရ။ တစ္ဖက္ျမင္၊ တစ္လမ္းသြားႏွင့္မရ။ ဗဟုသေဘာေဆာင္ရမည္။ ေရွ႕ၾကည့္ေရာ၊ ေနာက္ၾကည့္ေရာ၊ ၀ဲယာေရာ စံုေအာင္႐ႈရသည္။ အိမ္ထဲကအျမင္ေရာ၊ အိမ္ျပင္႐ႈရပ္ကပါ ၾကည့္ဖို႔လိုမည္။ ေတာင္ေပၚ႐ႈရပ္အျမင္ေရာ၊ ေတာင္ေအာက္႐ႈရပ္အျမင္ပါလိုသည္။

ထိုသို႔ေသာ အျမင္မ်ားထဲတြင္ ေစတနာေတြပါဖို႔လိုမည္။ အျပဳသေဘာေတြပါဖို႔လိုမည္။ အရွိတရားေတြပါဖို႔လိုမည္။

ေစတနာကင္းေသာ၊ အျပဳသေဘာမေဆာင္ေသာ၊ အရွိတရားမပါေသာ အျမင္သည္ အလုပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္ေပ။ ေဒါသ၊ အာဃာတ အဖ်က္သေဘာေတြႏွင့္ (အရွိတရားမဟုတ္ေသာ) ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ အတုတရားေတြက တုိင္းျပည္ကို မ်ားစြာဒုကၡေပးခဲ့ဖူးၿပီ။ သတိျပဳၾကရန္လိုသည္။

အေျခအေနအရ လုိက္ပါတည္ေဆာက္ရျခင္းသည္ ယံုၾကည္ခ်က္အတုသာ ျဖစ္မည္။ ေရစိမ္ခံမည္မဟုတ္။ ေစတနာ၊ အျပဳသေဘာ၊ အရွိတရားတို႔ျဖင့္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေရစိမ္ခံျဖစ္လာေအာင္ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ကို ဇကာ(ဆန္ခါ)စိပ္စိပ္ျဖင့္ ဦးစြာစစ္ခ်သန္႔စင္ပစ္ဖို႔ လိုမည္။ ဦးစြာပထမ မိမိကုိယ္မိမိ ယံုၾကည္ခ်က္တည္ေဆာက္ၾကဖို႔လိုသည္။ မိမိကုိယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈမရွိလွ်င္ မိမိကုိယ္တိုင္ ေရွ႕ဆက္ဘာလုပ္ရမည္ကို သိႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။

ႏုိင္ငံေရးနာတာရွည္ျဖစ္မႈမွ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ေရးသည္ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ျဖစ္သင့္သည္။ သို႔မွသာ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးအတြက္ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးအခြင့္အလမ္းမ်ားကို ကၽြဲကူးေရပါ ဆိုသလို ဖန္တီးေပးလာႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္ျမင္၊ တစ္လမ္းသြား ဆိုလွ်င္ေတာ့ အေထြေထြအက်ပ္အတည္း၀ဲၾသဃႀကီး ထဲတြင္ ျပည္သူအမ်ားစု ၾကာေလနစ္ေလ၊ ၾကာေလျမဳပ္ေလကလြဲ၍ အျခားရွိမည္မဟုတ္ေပ။

ဤေနရာတြင္ ေစတနာသည္ အလြန္အေရးႀကီး၏။ ေစတနာေကာင္းလား၊ ေစတနာဆိုးလား ခြဲျခားၾကည့္ဖို႔လိုမည္။ ေစတနာကို ကံဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားျပသဆိုဆံုးမခဲ့သည္။ ဘုရားက သိ႐ံုေဟာခဲ့တာမဟုတ္။ ကုိယ္တုိင္လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံဖို႔ကိုပါ ေဟာခဲ့သည္။ ထိုသို႔လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံၾကပါမွလည္း မိမိကုိယ္တိုင္ေရာ၊ မိမိတို႔တစ္ေတြႏွင့္ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔ထားေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းပါ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေပမည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကံ ဟူေသာ အလုပ္ ေကာင္းေစရန္ ေစတနာေကာင္း ေတြထားတတ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံၾကဖို႔လိုမည္။ တစ္ဦး၏ေစတနာကို တစ္ဦးက ေမတၱာျဖင့္ တံု႔ျပန္ရန္ ခဲယဥ္၊ ေႏွာင့္ေႏွး၊ တံု႔ဆုိင္း၊ ၾကန္႔ၾကာ ေနဖို႔မသင့္ေပ။ ေစတနာ ကို ေမတၱာျဖင့္ မတံု႔ျပန္ႏိုင္ၾကျခင္းသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေရး ေဖာ္ေဆာင္ရာ၌ ရလဒ္ေကာင္းေတြရရွိဖို႔ရာ ခက္ခဲလွေပမည္။

ေစတနာ မပါၾကလွ်င္၊ ေစတနာ ကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကလွ်င္ ကံ တည္းဟူေသာ အလုပ္ ဘယ္ေသာအခါမွ ပီပီျပင္ျပင္ လွလွပပ ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ေပ။ အလုပ္ မလွမပ ျဖစ္လာလွ်င္ ဘ၀ေတြလည္း ေအးခ်မ္းသာယာဖို႔ မျမင္။ ဘ၀ေတြ ပူေလာင္က်ပ္တည္းလာလွ်င္ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းႀကီးသည္လည္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္၊ ခ်မ္းခ်မ္းေျမ့ေျမ့ ျဖစ္လာႏုိင္စရာမျမင္ေပ။ အေၾကာင္းတရား၊ အက်ိဳးတရားတို႔သည္ လက္ေတြ႔က်သည္။ စိတ္ကူးေလး တယဥ္ယဥ္ျဖင့္ ေျပာေန၍မရ။ လူၿပိန္းႀကိဳက္စကားေတြျဖင့္ ညာၿဖီးေန၍မရ။ ရလည္းခဏသာ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိေရာ၊ သူတစ္ပါးေရာ၊ အမ်ားျပည္သူေရာ၊ အဆင္ေျပၾကေစေရး၊ ေခ်ာင္လည္ၾကေစေရး၊ ေစတနာတင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္ေပးသြားၾကဖို႔ လိုေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစတနာကင္းေသာ၊ အျပဳသေဘာမေဆာင္ေသာ၊ ႐ႈေထာင့္က်ဥ္းေသာ အျမင္မ်ားျဖင့္ ကုိယ္လုိရာဆြဲ၍ သံုးသပ္ေ၀ဖန္ျခင္းမ်ား မျပဳသင့္ေပ။

ဤသို႔ျဖင့္ တရားမွ်တၿပီး ဖြံ႔ဖြံ႔ၿဖိဳးၿဖိဳး၊ တိုးတိုးတက္တက္ျဖင့္ သိကၡာသမာဓိျပည့္၀သည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သို႔ အေရာက္သြားၾကရာတြင္ ေရွ႔ၾကည့္သာမက၊ ေနာက္ၾကည့္မွန္ေရာ ေဘး၀ဲယာကိုပါ သတိထားၾကည့္႐ႈေမာင္းႏွင္ပါမွ ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းစြာျဖင့္ လိုရာခရီးေရာက္ေပမည္။ ေရွ႕ကိုသာေလာၿပီး ေနာက္ၾကည့္ကို သတိမထားပါက အေက်ာ္အနင္း အ၀င္အထြက္ အရပ္အျပဳတို႔ျဖင့္ ပြတ္တိုက္မိျခင္းမ်ား၊ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္ျခင္းမ်ား ရွိလာႏိုင္ေပသည္။

ေလာကသဘာ၀အရ အငိုလြယ္ေသာ္လည္း အ႐ိႈက္ခက္တတ္ေပသည္။ ေဘးကေ၀ဖန္ေရး၊ ေလကန္ေရးျပဳဖို႔ကလြယ္သည္။ ကြင္းထဲလက္ေတြ႔ ``ကန္``ေနရသူေတြအတြက္က မလြယ္။ ထင္တုိင္းမေပါက္။ အပိတ္အဆို႔ေပါသည္။ အတားအဆီးမ်ားသည္။ ``စည္း``အကန္႔ေတြရွိသည္။ ေမာပန္းေနသည္။ ေခၽြးတို႔ရႊဲနစ္ေနသည္။ သြင္းခ်င္တိုင္းသြင္း၍မရ။ ဂိုးခ်င္တုိင္းဂိုး၍မရ။ အားမလိုအားမရသံေတြ၊ ေအာ္ဟစ္ေ၀ဖန္သံေတြက ပြဲၾကည့္စင္ထက္မွာ ဆူညံေနသည္။ ေအာ္သူတို႔က ေအာ္ေနၾကသည္။ ကန္သူတို႔က ကန္ေနၾကသည္။ ဂိုးကျဖင့္မရေသး။ ပြဲခ်ိန္လည္း ျပည့္ေတာ့မည္။

ေနပူထဲ တကူးတက ေစာင့္ၾကည့္အားေပးၾကေသာ သူေတြအေနျဖင့္လည္း အသင္းစြဲ၊ ဂိုဏ္းစြဲ၊ ဂဏစြဲစိတ္ဓာတ္ မျပင္းထန္ၾကဖို႔ လိုပါမည္။ အားမလိုအားမရ ျဖစ္မႈမ်ား၊ ေဒါသအာဃာတမ်ား၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့၊ မင္းမဲ့စ႐ုိက္မ်ား ပြဲဆူေဆာင္ေသြးထိုး၊ ရန္စ၊ လံႈ႔ေဆာ္ျခင္းမ်ား ေရွာင္ရွားၿပီး တရားသျဖင့္သာ မွ်မွ်တတ အားေပးၾကဖို႔ လုိပါမည္။

ကြင္းထဲလက္ေတြ႔ ကန္ေနၾကသူေတြ အေနျဖင့္လည္း အေလ့အက်င့္ျပည့္၀မႈ၊ သက္လံုေကာင္းမႈ၊ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္၊ အသန္႔ရွင္းဆံုး အားကစားသမားစိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္သာ ယွဥ္ၿပိဳင္သြားၾကဖို႔လုိမည္။ ေျခထိုးျခင္းမ်ား၊ ေသးသိမ္ေသာစိတ္ထားမ်ားျဖင့္ ညစ္ပတ္စုတ္ပဲ့ျခင္းမ်ား၊ ေဘာလံုးမကန္၊ လူကိုကန္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ``ျမန္မာ``ဆိုေသာ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းလ်က္ တရားသျဖင့္သာလွ်င္ ယွဥ္ၿပိဳင္သင့္ေပသည္။

(The Voice Weekly ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၆၊ အမွတ္ ၁ မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)