ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာဗီဒီယိုဇာတ္ကားမ်ား (၂၃/၂၄ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉)

(၁)
ဇာတ္ကားအမည္ - အခ်စ္ကို ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔
ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ၫႊန္း - ကိုေအာင္မင္းသိမ္း
႐ိုက္ၫႊန္း - ကိုေက်ာ္
ဒါ႐ိုက္တာ - ေက်ာ္ေဇာလင္း၏ အေတြးပံုရိပ္
သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား - ေျပတီဦး၊ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္၊ ဇင္၀ိုင္း၊ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္၊ ကိုေပါက္၊ တကၠသိုလ္ ဂြမ္းပံု၊ ေအးသီတာ၊ ယြန္းေရႊရည္

ဇာတ္လမ္းသေဘာ
သမီးအေပၚခ်စ္သည့္ အတၱစိတ္တစ္ခုျဖင့္ စည္းစနစ္ႀကီးမားလြန္းၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းေသာ ဖခင္တစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ရဲဇက္ရဲ၊ မဟုတ္မခံစိတ္ျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနထိုင္ေသာ လူငယ္တစ္ဦးတို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဆံုၾကရာမွ ဖခင္ကတစ္ဖက္ ခ်စ္သူကတစ္ဖက္ျဖစ္ရသူ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ အျဖစ္အပ်က္၊ မည္မွ်ပင္ အခက္အခဲတံတုိင္းမ်ား တားဆီးကာရံထားပါေစ အခ်စ္စစ္သာမွန္ပါက အရာအားလံုးကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း (ဇာတ္ကားနာမည္အတိုင္း) တင္ျပထားသည့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။

ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္
ပထမပိုင္းဇာတ္လမ္းအပ်ိဳးကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ရွိတ္စပီးယားရဲ႕ ႐ိုမီယိုႏွင့္ ဂ်ဴးလိယက္ကို ေျပးျမင္မိသည္။ သူတို႔ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္ၾကပံုကို မွီးထားသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္တာခ်င္းတူေနတာလားေတာ့ မသိေပ။

သမီးအေပၚ ခ်စ္သည့္စိတ္လြန္ကဲ့ၿပီး စည္းကမ္းႀကီးေသာ ဖခင္တစ္ဦးအျဖစ္ ဇင္၀ိုင္းကို ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ ဒါ႐ိုက္တာကို ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ဇင္၀ိုင္း အေနျဖင့္ သူ႔ဇာတ္႐ုပ္ကို အေကာင္းဆံုး ပံုေဖာ္သြားႏိုင္သည္။ အထူးသျဖင့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ေျပာသြားေသာ စကားမ်ားလံုးမ်ားကို အမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ရသည္။

အူ၀ဲကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ကေ၀ျဖစ္သည့္အတြက္ ေျပာစရာမရွိပါ။ သူ႔ထံုးစံအတုိင္း က်ရာဇာတ္႐ုပ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားပါသည္။ ဒီဇာတ္ကားတြင္လည္း မခ်စ္ဖူးသည့္ အခ်စ္႐ူးမေလးအျဖစ္ ပီျပင္ေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စည္းကမ္းႀကီးလွသည့္ ဖခင္ကို ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသသည့္ သမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရာတြင္မူ အနည္းငယ္လိုေနသည္ဟု ျမင္မိသည္။

ဘယ္ဇာတ္ကားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရက္ေသာက္သည့္အခန္းမွန္သမွ်သည္ ေျပတီဦးအတြက္ အပီျပင္ဆံုး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ႔ပံုစံကိုက အရက္သမားဇာတ္ေကာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္သလားမသိပါ။ အေတာ္ေလး သ႐ုပ္ပီျပင္တာကို ေတြ႔ရသည္။ မ်က္လံုးနီတာ၊ အာေလးလွ်ာေလးျဖစ္တာ၊ မ်က္ႏွာအမူအရာကအစ အရက္တကယ္ေသာက္ၿပီး ႐ိုက္ထားသလား ထင္မွတ္ရသည္။ ဒီဇာတ္ကားမွာလည္း ခပ္ဂ်စ္ကန္ကန္ ေကာင္ဆိုးေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ တာ၀န္ေက်ေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ထားပါသည္။

ဇာတ္လမ္းအပို႔၊ ဇာတ္လမ္းအလွည့္မ်ားသည္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အံ၀င္ဂြင္က်ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးအခန္းတစ္ခုကိုသာ ယခုဇာတ္သိမ္းႏွင့္မတူဘဲ အျခားပုံစံတစ္မ်ိဳးျဖင့္ သိမ္းေပးႏိုင္လွ်င္ ပိုမိုေကာင္းလိမ့္မည္ဟု ထင္မိသည္။ တစ္ကားလံုးေကာင္းလာၿပီးမွ ဇာတ္သိမ္းပို္င္းက နည္းနည္းေပါ့သြားေတာ့ စိန္လက္စြပ္ကို ဒန္ကြပ္ထားသလို ျဖစ္ေနသလားလို႔ပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မာဗီဒီယိုဇာတ္ကားေတြကိုဆိုရင္ ေမးေငါ့စရာျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုဇာတ္ကားေလးေတြ ထြက္လာတဲ့အတြက္ အံ့ၾသရသလို ေက်နပ္ရပါတယ္။

ေသခ်ာေပါက္ကို ငွားၾကည့္သင့္တဲ့ဇာတ္ကားပါ။ အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ ဟာသ အစံုပါတဲ့ ခ်ဥ္ငံစပ္အသုပ္စံုတစ္ပြဲပါ။

သူတို႔ေျပာသလိုေျပာရရင္ေတာ့ "အခ်စ္ကို ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔" တဲ့။

(၂)
ဇာတ္ကားအမည္ - အေမွာင္ေငြ႔ရနံ႔ (Scent of the dark)
Written and directed by Rezaw (ရီေဇာ္)
Art Director – Ye Naing Moe
သ႐ုပ္ေဆာင္ - ရဲတိုက္၊ အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္၊ မင္းဇင္၊ နႏၵာေအာင္၊ ဟိန္းထက္ေဇာ္၊ မိုးသစ္ၿငိမ္း

ဇာတ္လမ္းသေဘာ
စိတၱဇဆန္ဆန္ (သို႔မဟုတ္) အကြက္က်က် စီစဥ္တတ္ေသာ အေမွာင္ကိုဖန္တီးတတ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ စိတ္အလိုလိုက္ အေမွာင္ႀကိဳက္ အမ်ိဳးသားမ်ားအေၾကာင္း ပံုေဖာ္တင္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။

ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္
Satori မွ တင္ဆက္ေသာ ဇာတ္ကားမ်ားထံုးစံအတိုင္း ဇာတ္လမ္းက ခပ္ဆန္းဆန္း၊ ႐ိုက္ခ်က္က ခပ္လန္လန္၊ ရဲတိုက္ကမင္းသား၊ အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးေပးထားတယ္။

ဇာတ္လမ္းသေဘာကို ေရးသာေရးလုိက္ရေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္အထိ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနဆဲ ရွိေသးသည္။ ဘယ္လိုဇာတ္လမ္းလဲဟု အျခားတစ္ေယာက္က ေမးလာလွ်င္ ေျဖရခက္သည့္ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရးထားေသာ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းသည္ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သလို ေရးထားျခင္းသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မူလဇာတ္ကားကေပးသည့္ message ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ပါလိမ့္မည္။

ဇာတ္ကားကိုထုိင္ၾကည့္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ အလုပ္ရသြားၾကသည္။ ကိုယ္ထင္ရာ တစ္မ်ိဳးစီႏွင့္ျဖစ္သည္။ ဇာတ္ကားက ဘာကိုဆိုလိုသလဲဆိုတာကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ျငင္းခုန္ၾကသည္။ ဒါကိုက ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္လားမသိ။

သူမ်ားႏွင့္မတူေသာ စကားလံုးမ်ား၊ သူမ်ားႏွင့္မတူေသာ ႐ိုက္ခ်က္မ်ား၊ သူမ်ားႏွင့္မတူေသာ ဇာတ္ကြက္မ်ားျဖင့္ အၿမဲလုပ္တတ္သည့္ Satori ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳမိပါသည္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ဒီဇာတ္ကားကို ငွားလာရျခင္းရဲ႕ မူလရည္ရြယ္ခ်က္က ရဲတိုက္ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ရြာ၊ သူ၊ အမွ်င္ စသည့္ဇာတ္ကားမ်ားထဲမွ ရဲတိုက္ကဲ့သို႔ ဇာတ္ေကာင္ကို ဒီဇာတ္ကားမွာ မျမင္ခဲ့ရ။ ဒီဇာတ္ကားက အိႁႏၵာေက်ာ္ဇင္ အသားေပးဇာတ္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ဇာတ္ေကာင္ထက္ ဇာတ္လမ္းကို ပိုၿပီး အဓိကထားသြားသည္ဟု ျမင္မိသည္။ ရဲတိုက္က ဘာမွထူူးထူူးျခားျခား လုပ္မျပလိုက္ရပါ။ သာမန္သ႐ုပ္ေဆာင္သြား႐ံုသာ ျဖစ္ပါသည္။

အပ်င္းေျပၾကည့္ခ်င္သူေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းမယ့္ဇာတ္ကား မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ပထမပိုင္းတစ္ခုလံုးဆိုရင္ စကားေျပာခန္းေတာင္ သိပ္မပါဘဲ ဇာတ္ကြက္ေတြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို ပံုေဖာ္ေနခဲ့တာပါ။ ေနာက္ခံတီးလံုးသက္သက္ျဖင့္ ဇာတ္ကိုဆြဲေခၚသြားေသာ အခန္းေတြက အေတာ္မ်ားသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခန္းမ်ားက ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္စပ္ရာ၌ အေထာက္အကူျဖစ္ပါသည္။

အင္း… ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိပါ။ ဒီဇာတ္ကားကိုၾကည့္ၿပီး နားလည္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ထံုအေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဒါ႐ိုက္တာေပးခ်င္သည့္ message ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရလုိက္သည့္အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ မေက်မနပ္ျဖစ္မိသည္။ အခုေတာ့ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ အေတြးမွ်င္ေတြကို လုိက္ဖမ္းေနရသည္။

လူ႔စ႐ုိက္ကို ပံုေဖာ္ခ်င္တာမ်ားလားလို႔ ေတြးေနမိသည္။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ၿပီးရင္လည္း ခင္ဗ်ားအျမင္ေလးကို ေျပာျပစမ္းပါဦးေနာ္။

အမွတ္တရ
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။
ည ၉ နာရီ ၄၃ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။