ပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဆူညံသံ - ေမာင္စူးစမ္း

ဒြိစံုဆန္႔က်င္ဘက္
ေရွး႐ိုးအစဥ္အလာအရ ဒြိစံုဆန္႔က်င္ဘက္တရားမ်ား ရွိၾကသည္။ အမွန္ႏွင့္အမွား၊ အေကာင္းႏွင့္အဆိုး၊ ကုသိုလ္ႏွင့္ အကုသိုလ္၊ တရားျခင္းႏွင့္မတရားျခင္း၊ အလွႏွင့္အက်ည္းတန္၊ နိဗၺာန္ႏွင့္ငရဲ စသည္ျဖင့္ ေလာကပရမတ္တို႔ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ထား၍၊ လူတို႔သည္ ဘာသာစကားတြင္ သံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။ ယခုတိုင္လည္း သံုးစြဲေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ဒြိစံုဆန္႔က်င္ဘက္ (binary oppositive) တို႔သည္ မယိုမယြင္းေသာ ပရမတ္တရားမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။

ပညာ၏ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ မသိနားမလည္မႈ (ignorance) ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးက်မ္းတို႔အဆိုအရ ပညာ၏ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ ေမာဟျဖစ္သည္။ တကၠႏိုလိုဂ်ီေတြ အရမ္းထြန္းကားလာသည္ႏွင့္အတူ ပညာမ်ိဳးစံုလည္း ထြန္းေပါက္လာသည္။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠႏိုလိုဂ်ီႏွင့္ အင္တာနက္တို႔ ေခတ္မီထြန္းကားလာသျဖင့္ ပညာကို ဒစ္ဂ်စ္ကိန္းျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္လာၾကသည္။ ပညာ၏သဘာ၀ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ဒစ္ဂ်စ္နည္းျဖင့္ မွတ္တမ္းမတင္ေသာပညာကို ပညာလို႔ပင္ မေခၚေတာ့ေပ။

ဖ႐ိုဖရဲလုပ္
ဒစ္ဂ်စ္နည္းျဖင့္  မွတ္တမ္းမရွိေသာပညာကို ပညာဟုမေခၚလွ်င္ အစားထိုးေခၚရမည္။ ယခု ပညာရွင္တို႔က ဒစ္ဂ်စ္နည္းျဖင့္ မွတ္တမ္းမတင္ေသာပညာကို အသံဗလံဆူညံသံ (noise)ဟု သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ထို႔ျပင္ ဒြိစံုဆန္႔က်င္ကိန္းကုိလည္း အေရႊ႕အေျပာင္းလုပ္လိုက္သည္။ မူလက ပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ မသိနားမလည္မႈျဖစ္ရာ၊ ယခု ပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ အသံဗလံဆူညံသံ (noise) ျဖစ္သြားသည္။ အင္တာနက္သည္ အေျခခံက်ေသာ အေျပာင္းအလဲတို႔ကို ျဖစ္ေပၚေစသည္ဟု အဆိုရွိသည္။ သာဓကအားျဖင့္ ဒြိစံုဆန္႔က်င္ဘက္တို႔ကို အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစျခင္း ျဖစ္သည္။

ဒြိစံုဆန္႔က်င္ဘက္တို႔သည္ ပရမတၱဆန္ေလရာ ေဖာက္ျပန္သည္ဟူ၍ မရွိႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္ တကၠႏိုလိုဂ်ီအသစ္ႏွင့္ ပညာအသစ္တို႔ တစ္ဟုတ္ထိုး တိုးတက္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ပရမတၱဆန္ေသာ ဒြိစံု ဆန္႔က်င္ဘက္တို႔ပင္လွ်င္ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္လာသည္။ ၀င္႐ိုးစြန္းႏွစ္ခုကို ပုိၿပီးေ၀းေအာင္ျပဳၿပီး၊ ၾကားအလားအလာတို႔ကို ျဖည့္စြက္ေပးလာသည္။ အမွန္ႏွင့္အမွားလို ကိစၥတြင္ ၾကားတရားေတြ ေပၚလာသည္။ အမွန္တစ္၀က္၊ အမွားတစ္၀က္ (သို႔မဟုတ္) မွန္လည္းမွန္သည္၊ မွားလည္းမွားသည္ဆိုေသာ သ႐ုပ္သကန္ေတြ ေပၚလာသည္။ ယခု ပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ မသိနားမလည္မႈ (သုိ႔မဟုတ္) ေမာဟ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ အသံဗလံျဖစ္လာသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဒစ္ဂ်စ္အျပင္အပမွ အရာတို႔ကို အသံဗလံအျဖစ္ မွတ္ယူသည္။

ဒြိစံုဖ႐ိုဖရဲ
ယခုေခတ္ကို ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္ဟု ေခၚသည္။ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္၌ ဘာႏွင့္မွ် မ်ိဳးမစပ္ဘဲ သူ႔ပင္ရင္းမ်ိဳးသန္႔မ်ိဳး စစ္စစ္ဟူ၍ မရွိၿပီ။ အထူးသျဖင့္ အမွတ္အသားကိစၥတြင္ မ်ိဳးစပ္ေသြးစပ္တို႔ခ်ည္း ျဖစ္ကုန္သည္။ ဟိုင္ဘရစ္ေခၚ မ်ိဳးစပ္မႈသည္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္၏ ထူးျခားေသာ လကၡဏာတစ္ပါးပင္ ျဖစ္သည္။ လူႏွင့္စက္ မ်ိဳးစပ္၊ မ်ိဳးစပ္ယဥ္ေက်းမႈ၊ မ်ိဳးစပ္အႏုပညာ ပံုသ႑ာန္စသည္ျဖင့္ ထြန္းကားသည္။ အေရာအစပ္ (သို႔မဟုတ္) မ်ိဳးစပ္မႈသည္ အႏွစ္သာရမရွိ၍ မေသခ်ာမေရရာမႈ မ်ားသည္။

ပို႔စ္ေမာ္ဒန္က အႏွစ္သာရ၀ါဒကို ဖယ္ရွားသည္။ အႏွစ္သာရ၀ါဒ ဆိုသည္မွာ အရာတိုင္း၌ ေမြးရာပါဇာတိလကၡဏာ ရွိသည္။ အေျခခံက်ေသာ သဘာ၀ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းကို ၫႊန္းသည္။ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္က သဘာ၀ထက္ ယဥ္ေက်းမႈအေပၚ ပိုကဲ ၾကည့္သည္။ အတြင္းအနက္ပိုင္းထက္ အေပၚယံကို ပိုအေလးကဲ ၾကည့္သည္။ တူျခင္းထက္ ျခားနားျခင္းကို ပိုအေလးကဲ ၾကည့္သည္။ ထိုအျမင္ျဖင့္ၾကည့္၍ မ်ိဳးစပ္ျခင္း၌ အႏွစ္သာရမရွိ။ ေသခ်ာေရရာမႈ မရွိဟု ေကာက္ယူသည္။

ဒြိစံုဆန္႔က်င္ဘက္ျဖင့္ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ျပျခင္းသည္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္၏ နည္းတစ္ပါးျဖစ္ေသာ္လည္း ဤနည္း၏ မေသခ်ာမေရရာမႈကို သတိေပးသည္။ ယခုပင္ၾကည့္၊ တကၠႏိုလိုဂ်ီပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ မသိနားမလည္မႈ (သို႔မဟုတ္) ေမာဟဟု ဆန္႔က်င္ဘက္တြဲထားခဲ့ရာမွ အင္တာနက္ႏွင့္ ဒစ္ဂ်စ္တကၠႏိုလိုဂ်ီတို႔ေၾကာင့္ အတြဲပ်က္သြားသည္။ ပညာ၏ ဆန္႔က်င္ဘက္သည္ အသံဗလံဆူညံသံ (noise) ျဖစ္လာသည္။

( ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ The Waves မဂၢဇင္း 8/09 မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္ )