ပန္းမပ်ိဳးခ်င္ဘူး
ပန္းပ်ိဳးသူ အဆင္မသင့္ေလေတာ့
ရင္နင့္ခဲ့ရဖူးသည္။
ပန္မယ္ပန္မယ္ သေဘာရယ္နဲ႔
ႀကံရြယ္ႀကံရြယ္ မေျပာခဲ့ပါဘူး
ခ်စ္ေသာ မာလာငံုတို႔
ေရႊ၀တ္မႈန္ဆြတ္ထံုေလွာက္လွ်င္ျဖင့္
၀မ္းေျမာက္မိသည္။
ပန္းတို႔ေတာမွာတဲ့
ေပ်ာ္ေမာကာ ေနပါခ်င္လည္း
ၿခံဥယ်ာဥ္ ပိုင္ရွင္မဟုတ္ေလေတာ့
ကၽြႏ္ုပ္ခြဲခြာ သည္းညႇာႏြမ္းရၿပီေပါ့
ပန္းကိုေတာ့ ေမႊးခ်င္သည္
မေမႊးသာၿပီမို႔ တျမည့္ျမည့္ကၽြမ္း။
ေ၀းကမၻာဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕လွမ္း။
"သူ႔ၿခံတြင္းေပမို႔
လဲ့၀င္းကို မခ်ဴသာဘူးရယ္"လို႔
လွစ္က်ဴး မဆိုခ်င္ဘူး
ဟိုအလ်င္ အစဦးလိုပဲ
မလိုခ်င္ အရမခူးရက္ပါဘူး
ျမဖူး ခုိင္ညႇာေရႊတို႔
ႀကိဳင္ပါေစ ကမၻာဆံုးတုိင္ပဲ
လိႈင္ပါေစ ကမၻာဆံုးတုိင္ပဲ
အၿပံဳးမ်က္မွာ မလွတလွႏြမ္းေပမဲ့
မမုန္းရက္ပါ တသသမွန္းရတယ္
ေၾသာ္… လြမ္းရတဲ့ ပန္း။
စစ္ျပန္မဂၢဇင္း (၁၉၈၉၊ ဇြန္)
No comments:
Post a Comment