ၿပံဳးေစ၊ ရယ္ေစ ဟာသအေထြေထြ

အားႀကီးမုန္းတယ္
ဂ်ဴးလူငယ္သည္ တကၠသိုလ္သို႔ ၀င္ခြင့္ရၿပီးေနာက္ အိမ္သို႔ ျပန္လာသည္။ အေဖျဖစ္သူကို ေျပာသည္။
"အေဖ… ဒီေန႔ တကၠသိုလ္မွာ ပံုစံစာရြက္ေတြကို ျဖည့္ခုိင္းတယ္။ "လူမ်ိဳး" ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုရွားလို႔ ျဖည့္လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂ်ဴးေတြကို ဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ အေဖသိသားပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဖစိတ္မဆိုးပါဘူးေနာ္"
"စိတ္မဆိုးပါဘူး သားရယ္။ ေအး… ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသြားရင္ေတာ့ တျခားဂ်ဴးေတြလို ကုိယ္ပိုင္ကားနဲ႔ မသြားရဘူး။ ႐ုရွားေတြလို ဓာတ္ရထားနဲ႔ သြားရမယ့္ကြဲ႔"
"ေကာင္းပါၿပီ…. အေဖ"
အေဖနဲ႔ စကားေျပာၿပီးေနာက္ အေမရွိရာဘက္ ေရာက္လာကာ ေျပာသည္။
"ဒီေန႔ တကၠသိုလ္မွာ… ပံုစံစာရြက္ကို ျဖည့္ခုိင္းတယ္။ "လူမ်ိဳး" ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္…. ႐ုရွားလို႔ ျဖည့္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဂ်ဴးေတြကို ဘယ္လို သေဘာထားၾကတယ္ဆိုတာ အေမသိသားပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးပါဘူးေနာ္"
"သားကို အေမ ဘာျဖစ္လို႔ စိတ္ဆိုးရမွာလဲ။ စိတ္မဆိုးပါဘူးကြယ္။ ေအး… ဒါေပမယ့္ မိသားစု ၀ိုင္းထားၿပီး စားေသာက္ၾကတဲ့အခါမွာ သားဟာ… ႐ုရွားေတြလို အာလူးနဲ႔ သခြါးခ်ဥ္ပဲ စားရမယ္။ ေမေမတို႔ ဂ်ဴးေတြလို… ၀က္ေပါင္ေျခာက္၊ ၾကက္ေၾကာ္ စသည္တို႔ကို မစားရေတာ့ဘူးေနာ္"
"ေကာင္းပါၿပီ… ေမေမ"
မိသားစု ညေနစာထုိင္စားၾကသည္။ အေဖႏွင့္အေမျဖစ္သူတို႔ အသားတံုးႀကီးေတြကို ၿမိန္ေရရွက္ေရ ကုိက္သည္။ ေစ်းႀကီးငါးကို အားပါးတရ စားသည္။ သားျဖစ္သူမူ အာလူးႏွင့္ သခြားခ်ဥ္ကိုပဲ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး က်ိတ္ရသည္။
စားၿပီးသည္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ထုိင္ေနရာက ထသည္။ ထို႔ေနာက္ မိဘမ်ားကို အံႀကိတ္ၿပီး… ေျပာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ႐ုရွားျဖစ္တာ… တစ္ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီတစ္ရက္ထဲနဲ႔ပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ဂ်ဴးေတြကို က်ဳပ္… မုန္းသြားၿပီဗ်။ သိလား… အားႀကီးမုန္းသြားၿပီ"

ျမန္ျမန္ခုန္ပါ
မိမိကုိယ္မိမိ သတ္ေသရန္ ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည့္ လူတစ္ေယာက္ မိုးပ်ံတုိက္၏ ေခါင္းမိုးေပၚမွ ခုန္ခ်ရန္ ျပင္ေနသည္။
ေအာက္မွ လူအုပ္သည္ အေပၚသို႔ စိုးရိမ္စြာ ေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္က ေဘးကလူကို ေျပာသည္။
"ဘုရား… ဘုရား၊ ေနာက္ငါးမိနစ္အတြင္းသာ သူမခုန္ခ်ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ ႐ံုးေနာက္က်မွာ ေသခ်ာၿပီ"

ၾကားတာေတာ့ ၾကားရပါရဲ႕
ရထားေမွာက္ရာတြင္ နားရြက္ႏွစ္ဖက္လံုး ျပတ္သြားေသာ လူနာတစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္ထံေရာက္လာၿပီး ေျပာသည္။
"ေဒါက္တာ… ကၽြန္ေတာ့္ကို နားရြက္အသစ္ တပ္ေပးပါလား ခင္ဗ်ာ"
"ေယာက္်ားနားရြက္မရွိဘူး…. မိန္းမနားရြက္ပဲ ရွိတယ္"
ဘာနားရြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နားရြက္ရွိဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ေလ ဟုေတြးၿပီး ေယာက္်ားႀကီး သေဘာတူလုိက္သည္။
ရက္အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါ ျပန္ေရာက္လာၿပီး နားရြက္ကို ျပန္ျဖတ္ေပးပါရန္ ေတာင္းဆုိသည္။ ဆရာ၀န္က ေမးသည္။
"ဘာလဲ… ဘာမွ မၾကားရလို႔လား"
"အားလံုး ၾကားရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ နားမလည္ဘူး"

ေျပာပဲေျပာရက္တယ္
ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ အရက္မူးေနသူတစ္ေယာက္ တက္လာသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေပါင္ေပၚတြင္ထုိင္ေနေသာ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္ခန္႔ရွိ ကေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဒီေလာက္႐ုပ္ဆိုးတဲ့ကေလးမ်ိဳး မေတြ႔ဖူးပါလားဟု ေျပာခ်လုိက္သည္။ မိမိ၏သားေလးကို မဆီမဆုိင္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္က ယခုကဲ့သို႔ ေစာ္ကားသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး ရွက္ၿပီး ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုသည္။ က်န္ခရီးသည္မ်ားကလည္း ေဒါသထြက္ၿပီး အရက္သမားကို ကားေပၚက ေမာင္းခ်သည္။ ထို႔ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးကို ၀ိုင္းၿပီး ႏွစ္သိမ့္ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီး အငိုမတိတ္။ ဒ႐ုိင္ဘာလည္း မေနႏုိင္ေတာ့။ တစ္ေနရာတြင္ ကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကေလးအေမကို ေဖ်ာင္းဖ်သည္။
"တိတ္ပါဗ်ာ၊ ကိုင္း… ကၽြန္ေတာ္ ေရတစ္ခြက္ ယူလာခဲ့မယ္"
လမ္းေဘးအေအးဆုိင္မွ ေရတစ္ခြက္ယူလာၿပီး ကေလးအေမကို ေပးေသာက္သည္။ ႐ိႈက္သံရပ္သြားသည္ကို ၾကည့္ၿပီး ဆက္ေျပာသည္။
"အဲဒီလုိမွေပါ့။ ကိုင္း… အခု ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေမ်ာက္ကေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ငွက္ေပ်ာသီး သြားယူလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"

စာနာစိတ္
စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ံုတြင္ျဖစ္သည္။
လူနာသံုးေယာက္ ခုတင္တစ္ခုတည္းတြင္ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း အိပ္ေနၾကသည္။ ၎တို႔ထဲက တစ္ေယာက္သည္ မလွည့္သာ မလႈပ္သာသျဖင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္။ ၾကာေသာ္ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ေခါင္းအံုးကိုဆြဲကာ ၾကမ္းေပၚဆင္းအိပ္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လူနာတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးပြင့္လာၿပီး မိမိေဘးတြင္ ေနရာလြတ္သြားသည္ကို ေတြ႔သည္။ သို႔ႏွင့္ ၾကမ္းေပၚက လူနာကို လွမ္းေျပာသည္။
"ေဟ့… ေနရာေခ်ာင္သြားၿပီ၊ လာ… တက္အိပ္လွည့္"

(ေမာင္ေကာင္းထုိက္ ၏ လက္ေရြးစင္ဟာသပေဒသာ အမွတ္ ၁၉ မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)