စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တဲ့လူက ပထမဆံုး လုပ္ဖို႔သင့္တာကေတာ့ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးစံုရဲ႕စာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စာကိုပဲ ဖတ္လို႔ရွိရင္ သူ႔အာေဘာ္က ကိုယ့္ကို လႊမ္းသြားလိမ့္မယ္။ လႊမ္းသြားတဲ့အခါက် ကိုယ္ကတစ္မ်ိဳးပဲ ျပန္ထုတ္ႏုိင္တာေပါ့။ သူ႔အာေဘာ္လႊမ္းသြားတာ မွန္ရင္ေတာ္တာေပါ့။ မွားရင္ကိုယ့္မွာ ထိခိုက္မယ္။ မွန္တယ္၊မွားတယ္ဆိုတာ ဘာနဲ႔တြက္တာလဲဆိုေတာ့ ခုနကေျပာတဲ့ လူ႔ေလာကရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ၊ အခုမွန္တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ နက္ျဖန္ခါ မွားေနရင္ မွားေနမွာ။ ကိုယ္က ေခတ္နဲ႔အညီ လုိ္က္ေနမယ္ဆုိလို႔ရွိရင္ စာကေတာ့ အၿမဲဖတ္ေနရမွာပဲ။ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စာကိုဖတ္ရမယ္။ စာကို ေသခ်ာဖတ္တဲ့အခါမွာ ဆရာမ သတိေပးခ်င္တာက ေက်ာင္းစာပဲဖတ္ဖတ္၊ အျပင္စာပဲဖတ္ဖတ္ ဖတ္ၿပီးရင္စဥ္းစားပါ။ ခု မ်ားေသာအားျဖင့္ သိပ္စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေတြ႔ရတယ္။ ဆရာမတပည့္ေတြပါပဲ။ ခုဆို အရာရွိႀကီးေတြေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္သူတုိ႔နဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ တစ္ခုခု နည္းနည္းလြဲေနသလို ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာလို႔စံလြဲတာလဲဆိုရင္ မေတြးတာ၊ ေတြးဖို႔မသင္ေပးလိုက္တာ။ အမွန္က ဆရာေတြက စာသင္ကတည္းက ဆရာ ဒီလို ဒီလို ယူဆတယ္။ မင္းတို႔ ဘယ္လုိယူဆသလဲ။ မင္းတုိ႔ယူဆတာကို ျပန္ေျပာစမ္း။ အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ ခုဒီမွာလိုေပါ့။ ေမးမယ္၊ ေျပာမယ္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိမယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ျငင္းဆိုမွာေပါ့။ သူ႔မွာေျပာႏိုင္ ေျဖႏိုင္ ျငင္းဆိုႏိုင္ရမွာ။ အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ ဆိုရင္ လူေတြကေတြးလာမယ္၊ ေတြးေတာဆင္ျခင္မႈ မ်ားလာလို႔ရွိရင္ တရားေသ စာဖတ္ရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့ စာေတြကို အမ်ားႀကီးဖတ္ေနတာနဲ႔ စာေတြကိုႏႈတ္တိုက္က်က္ၿပီးေတာ့ အမွန္ပဲလို႔တစ္ခါတည္း ယူထားလိုက္တာနဲ႔ အမ်ားႀကီး ကြာျခားသြားၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေတြးေတာျခင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္အေျဖရေစတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ အေျဖဆိုတာ ဒီေန႔မွန္တာ နက္ျဖန္ခါ မွန္ခ်င္မွမွန္မယ္။ ကိုယ္ကလည္း အၿမဲတမ္း Active ျဖစ္ေနရမယ္။ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ အသစ္ျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေလ့လာေနရမယ္။ သိပ္ပင္ပန္းမွာေပါ့ဆိုရင္ မပင္ပန္းပါဘူး။ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုရင္ မပင္ပန္းပါဘူး။ တစ္ခါတေလဆိုလို႔ရွိရင္ စာအုပ္ႀကီး ဖတ္ေနစရာမလိုဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဆရာမတစ္ခု ေျပာျပပါ့မယ္။
ဆရာမက အင္မတန္ခြက်တဲ့ အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ဖူးတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးႏုရဲ႕ အႀကံေပးအရာရွိပါ။ အဲဒီေတာ့ သူကအင္မတန္ခြက်တယ္။ သူ႔ကိုဦးေလးအုန္းလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ခြက်လည္းဆို တစ္သက္လံုး သက္သတ္လြတ္ စားသြားတယ္။ သူေသဆံုးတဲ့အခါက်ေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ကို မ်ားတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လႊဲမသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ေနာက္ပိုင္း တရားတေဘာင္ျဖစ္ၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဦးေလးအုန္းလို ဂြက်တဲ့လူနဲ႔ သြားၿပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ေပါင္းမိတာလဲဆိုေတာ့ သူက စာသိပ္ဖတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူေျပာတဲ့စကားေတြ ၾကားရတာက ကိုယ္ အသိပညာ တိုးတာပါ့။ သူေျပာေလ့ေျပာထ ရွိတယ္။ ကိုေအာင္ဆန္း ဆိုတဲ့လူက ေလးစားထိုက္တဲ့လူပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ငါတို႔ည ဘယ္ႏွစ္နာရီမွာ ဌာနရဲ႕ ဘယ္နားမွာစုၿပီး ေဆြးေႏြးၾကမယ္လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ရွိရင္ သူ႔ကိုသြားမႏိႈးရဘူး။ က်န္တဲ့လူေတြကိုသာ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လုိက္ႏိႈးတာ။ ဘာကိုျပတာလဲဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လံု႔လဥႆဟေပါ့။ အၿမဲတမ္းသူသည္ ေနာက္မက်ဘူး။ အၿမဲတမ္းသူကပဲ ဦးေဆာင္သြားတယ္။ ဒါကို ဦးေလးအုန္းဆီက ၾကားဖူးတာေပါ့။ အဲဒီလုိေနရင္းနဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ဆရာမရဲ႕ နာရီ ပ်က္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာမနာရီက ေနာက္က်ေနတယ္။ သူနဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာ ခ်ိန္းထားလဲဆိုရင္ လွည္းတန္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ခ်ိန္းထားတာ။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီနားမွာခ်ိန္းထားတာ။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟာ.. ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနၿပီဆုိေတာ့ အေျပးအလႊားႀကီး သြားတာ။
သြားၿပီးေတာ့ သူ႔နားေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ "ဦးေလးအုန္းရယ္၊ ကၽြန္မကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ ေနာက္က်သြားတယ္" ဆိုေတာ့ သူက ဘယ္လိုေျပာလဲဆိုေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး တူမရယ္တဲ့။ ဦးေလးအုန္း စာဖတ္ေနတာပဲတဲ့။ အခ်ိန္လည္း အလဟႆ မျဖစ္ဘူးတဲ့။ ပ်င္းလည္း မပ်င္းဘူးတဲ့။ အဲဒီလို ေျပာတဲ့အခါမွာ သူ႔လက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တာေပါ့။ သူ႔လက္မွာ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲဒီလို ဘာမွမရွိတာကိုလည္း သူသိတယ္။ လွမ္းၾကည့္တာကိုလည္း သူသိတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူဘယ္လို ေျပာလဲဆိုေတာ့ စာဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ စာအုပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ဟန္တူပါရဲ႕တဲ့။ ဦးေလးအုန္းဖတ္ေနတာေတြက ဒီမွာေလ ဆိုၿပီးေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က ေစ်းသြားေစ်းျပန္ေတြ အမ်ားႀကီးက ဦးေလးအုန္းဖတ္ေနတဲ့ စာေတြပဲတဲ့။
ေျပာခ်င္တာက ေလာကမွာ ဖတ္စရာ အေကာင္းဆံုး စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ရွိတယ္။ တစ္အုပ္က Other ကို ဖတ္ရမယ္။ ကုိယ္မွတစ္ပါး အျခားေသာသူေတြေပါ့။ သူတို႔ဘယ္လိုေနလဲ၊ ဘယ္လို လႈပ္ရွားလဲ၊ ဘယ္လိုေျပာဆိုလဲ၊ ဘာေတြ၀ယ္ၿပီး ျပန္လာတာလဲ၊ အျပင္ဘက္က လူေတြကို ဖတ္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက Self မိမိကုိယ္ကုိယ္ ဖတ္ရမယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာရင္း သူထပ္ထပ္ၿပီး ေျပာလုိက္တာရွိတယ္။ အဲဒီလိုေျပာပါတယ္။ ဟုတ္တာေပါ့။ အမွန္က သူမ်ားလုိက္ၾကည့္ေနဖို႔ မလိုဘူးေလ။ တရားရွာ ကိုယ္မွာေတြ႔ဆိုၿပီးေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိ ျပန္ၿပီးဖတ္တာေပါ့။ ပရိသတ္ကို လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက ေလာကမွာ အေရးအႀကီးဆံုး စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ ရွိပါတယ္။ တစ္ခုက Other သူမ်ားကိုဖတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက Self မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖတ္ပါဆိုတာကို လက္ေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ ေပးခ်င္ပါတယ္။
အတြဲ (၂) အမွတ္ (၇၂)
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္
ေရးသူဖတ္သူ ေတြ႔ဆံုပြဲ (၄)
စာမ်က္ႏွာ - ၂၀
အတြဲ (၂) အမွတ္ (၇၃)
၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၉ ရက္
ေရးသူဖတ္သူ ေတြ႔ဆံုပြဲ (၄)
စာမ်က္ႏွာ - ၂၂
No comments:
Post a Comment