(၁)
ထမင္းမငတ္ဖူးရင္ ထမင္းတစ္နပ္ရဲ႕တန္ဖိုးကို မသိႏိုင္ဘူး။
အလုပ္လက္မဲ့ မျဖစ္ဖူးရင္ အလုပ္တစ္ခုရဲ႕တန္ဖိုးကို မသိႏုိင္ဘူး။
ၾကားမိ၊ ဖတ္မိတာေလးပါ။ ဆင္းရဲတာကိုမွ ဘ၀လို႔ ထင္ေနတဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာေျပာရမလဲ?
(၂)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ကေလးေတြကို သြန္သင္ဆံုးမ ျပဳျပင္ပံုသြင္းေပးေနတာဟာ လိမၼာယဥ္ေက်းၿပီး ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္လာေစခ်င္တာလား?
ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားမယ့္ စက္႐ုပ္ေတြ ျဖစ္လာေစခ်င္တာလား?
(၃)
မေကာင္းတဲ့အလုပ္ကို မေကာင္းမွန္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သိၾကတယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း မလုပ္ဖို႔အတြက္ တားျမစ္တတ္ၾက၊ ဆံုးမတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုအလုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကုိယ္တုိင္ လုပ္ဖို႔ႀကံဳလာတဲ့အခါ သူမ်ားက တားျမစ္တာကို နာခံတတ္ၾကပါသလား?
(၄)
"ကုတ္အက်ႌအသစ္ မ၀ယ္နဲ႔၊ စာအုပ္အသစ္ ၀ယ္ပါ" လို႔ ကမၻာေက်ာ္ သမၼတႀကီးတစ္ဦးက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတာေလးကို ေ၀မွ်ေျပာဆိုခဲ့ဖူးတယ္။
နားေထာင္ေနတဲ့လူေတြက ဘာျပန္ေျပာၾကသလဲဆိုေတာ့ "အဲဒီစာအုပ္ကို ငါတို႔မဖတ္ဖူးဘူး" တဲ့။
(၅)
ကမ္းစပ္မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ေခြးေပါက္ေလးကို ငါးေလးတစ္ေကာင္က လွမ္းေျပာတယ္။
"မင္း အဲဒီကုန္းေပၚမွာ မပ်င္းဘူးလားကြ၊ ငါတို႔ေရထဲမွာဆို တအားေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ၊ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကူးခတ္သြားလို႔ရတယ္၊ ေအာက္မွာလည္း အရမ္းလွတဲ့ ႐ႈခင္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ" တဲ့။
ေခြးေလးကလည္း ျပန္ေျပာပါသတဲ့။
"ငါက ေရနစ္ေနတဲ့မင္းကို ဘယ္လိုကယ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနတာ" တဲ့။
(၆)
ဘ၀မွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ခဲ့သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိပါသတဲ့။ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။
(က) သစ္ပင္တစ္ပင္စိုက္ပါ။
(ခ) စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးပါ။
(ဂ) ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးပါ တဲ့။
ဘယ္သူေျပာခဲ့သလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လိုက္တာ။ ေတြးၾကည့္ေလ၊ ေတြးၾကည့္ေလ အဲဒီစကားရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ပိုပိုၿပီး သိလာေလမို႔ပါ။ ေတြးမိတိုင္း စိတ္ကူးထဲကေန ကန္ေတာ့ေနမိတယ္။
(၇)
လြတ္လပ္မႈဆိုတာကို ဘယ္လိုနားလည္သလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကာခဏ ေမးတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္။ အဲဒီ "လြတ္လပ္မႈ" ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခြင့္ရေနတာဟာ လြတ္လပ္မႈ မဟုတ္လို႔မ်ားလားလို႔ေလ။
ကုိဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၇ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။
ညေန ၄ နာရီ ၄၈ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment