ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ (၂)

ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူး ႀကီးမွဴးေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္လုိက္ရေလသည္။ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ရဲေဘာ္မ်ား၏ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပါ ေတာ္လွန္သည္ဟု ပရိယာယ္ျပဳရေလသည္။ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးစလွ်င္ မဟာမိတ္တို႔လည္း အားသစ္တက္၍ ဖိဖိစီးစီး တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့၍ မိတၳီလာၿမိဳ႕ကို ထိုႏွစ္ မတ္လ ၃ ရက္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို မတ္လ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း သိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့ေလသည္။

ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူးက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး စလိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အရပ္ရပ္ရွိ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားအဖို႔ အခ်ိန္မတိုင္မီ ၿဖိဳခြြင္းျခင္းမခံရေလေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း အရပ္ရပ္ စီစဥ္ကာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူးအား ပရိယာယ္ျဖင့္ တပ္မွထုတ္ပယ္လုိက္ေၾကာင္း ေၾကညာလုိက္ျခင္းျဖင့္ ဂ်ပန္ကို အခ်ိန္မတိုင္မီ အယံုသြင္း လွည့္စားထားႏုိင္ေလသည္။ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဗမာ့တပ္မေတာ္သည္ အရပ္ရပ္ စစ္မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ရန္သူကို တိုက္ရန္အတြက္ တပ္ထြက္ပြဲႀကီး က်င္းပ၍ ေအာင္ေျမနင္းၾကေလသည္။ ထိုေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ရန္သူကို စည္းလံုးညီၫြတ္စြာ တိုက္ၾကရန္ အမွာစကား ေျပာၾကားလိုက္ေလသည္။ ရန္သူဆိုသည္ကို ဂ်ပန္က အဂၤလိပ္မဟာမိတ္တို႔အား ရည္ၫႊန္းဆိုလိုသည္ဟု ထင္မွတ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာ့မ်ိဳးခ်စ္ ရဲေဘာ္တို႔ကမူ ဂ်ပန္ကုိသာ ဆိုလိုေၾကာင္း ႀကိတ္၍နားလည္ထားၾကေပသည္။ တပ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ တာ၀န္က်ရာ ေဒသမ်ားသို႔ ေရာက္ေလာက္သည့္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ကား တစ္ျပည္လံုးတြင္ ဂ်ပန္တို႔အား အတိအလင္း ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ၾကေလသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္တြဲ၍ အရပ္ရပ္တြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္စည္း႐ံုးထားေသာ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္မ်ား၊ အာရွလူငယ္အစည္းအ႐ံုး၀င္မ်ား၊ ေတာင္သူလယ္သမားႀကီးမ်ားကလည္း ရရာလက္နက္ျဖင့္ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ၾကေလည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း စည္း႐ံုးစြာ ပါ၀င္၍ ဖက္ဆစ္ရန္သူကို တိုက္ထုတ္ၾကေလသည္။ တစ္ျပည္လံုးတြင္ အေရးပါေသာ ဂ်ပန္စစ္အရာရွိႀကီးမ်ား အပါအ၀င္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ႏွစ္ေသာင္းထက္မနည္း သုတ္သင္ႏုိင္ခဲ့၍ အမ်ားအျပားဒဏ္ရာရေစကာ သံု႔ပန္းမ်ားလည္း ဖမ္းမိေလသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးေပါင္းမ်ားစြာကို အဂၤလိပ္မဟာမိတ္တို႔ ေရာက္မလာမီ တိုက္ခုိက္သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေန၀င္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္း)သည္ မတ္လ ၁ ရက္ေန႔ကပင္ ဂ်ပန္တို႔ ေျမလွန္ဖ်က္ဆီးျခင္း မျပဳႏုိင္ေအာင္ ဟန္႔တားကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ဂ်ပန္တို႔မွာ မ႐ႈမလွ ႏွိမ္နင္းျခင္းခံရ၍ ထြက္ေျပးရန္ လမ္းေပါက္ကုိသာ အရအမိထိုးထြက္ကာ တရၾကမ္း ဆုတ္ခြာၾကရေလသည္။

ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔သည္ ျမန္မာ့စစ္မ်က္ႏွာတြင္သာ အေရးနိမ့္သည္မဟုတ္ဘဲ မိမိ၏ စစ္မ်က္ႏွာတြင္လည္း အေမရိကန္တို႔၏ အဖိခံေနရ၍ ၁၃၀၇ ခုႏွစ္ (၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔) တြင္ အဏုျမဴဗံုးဒဏ္ကို ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ အၿပီးအပိုင္ လက္နက္ခ်လိုက္ၾကေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႂကြင္းက်န္ေနေသာ ဂ်ပန္တို႔ကား အဆက္အသြယ္ျပတ္ကာ ဆက္လက္ ခုခံတုိက္ခုိက္ေနၾကသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားက ဆက္လက္ႏွိမ္နင္း ေနၾကရေပေသးသည္။

[လွသမိန္ ၏ ျမန္မာရာဇ၀င္အက်ဥ္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္]