စိတ္အားျဖည့္ ဓမၼပဒ

ဓမၼပဒဂါထာ (၁၉)
ဗဟုမၸိ ေစ သံဟိတ ဘာသမာေနာ၊
န တကၠေရာ ေဟာတိ နေရာ ပမေတၱာ။
ေဂါေပါ၀ ဂါေ၀ါ ဂဏယံ ပေရသံ၊
န ဘာဂ၀ါ သာမညႆ ေဟာတိ။

သိၿပီးမက်င့္ရင္ ႏြားေက်ာင္းသား
အက်ိဳးစီးပြားေကာင္းေတြ ျဖစ္ထြန္းေစႏုိင္တဲ့ ပိဋကတ္သံုးေဖာ္ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကို အမ်ားႀကီး သင္ယူပို႔ခ် ေဟာေျပာေနေပမယ့္ အဲဒီတရားေတာ္ေတြအတိုင္း လုိက္နာျပဳက်င့္မႈမရွိဘဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနမယ္ဆိုရင္ မဂ္ဖိုလ္ေ၀စုရတဲ့သူ၊ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္နဲ႔ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္တဲ့သူ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာနဲ႔ ဥပမာတူသလဲဆိုရင္ ႏြားပိုင္ရွင္ သူတစ္ပါးတို႔ရဲ႕ ႏြားေတြကို ေရတြက္ထိန္းေက်ာင္းရတဲ့ အခစား ႏြားေက်ာင္းသားဟာ ႏြားထြက္ပစၥည္း အရသာငါးမ်ိဳး (ႏို႔ရည္၊ ႏို႔ဓမ္း၊ ေထာပတ္၊ ရက္တက္၊ ဆီဦး) ရဲ႕ ေ၀စုရတဲ့သူ၊ ႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းေတြ သံုးေဆာင္ခံစားခြင့္ရတဲ့သူ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္သလိုပါပဲ။

ဓမၼပဒဂါထာ (၂၀)
မပၸမၸိ ေစ သံဟိတ ဘာသမာေနာ၊
ဓမၼႆ ေဟာတိ အႏုဓမၼစာရီ။
ရာဂဥၥ ေဒါသဥၵ ပဟာယ ေမာဟံ၊
သမၼပၸဇာေနာ သု၀ိမုတၱစိေတၱာ။
အႏုပါဒိယာေနာ ဣဓ ၀ါ ဟုရံ ၀ါ၊
သ ဘာဂ၀ါ သာမညႆ ေဟာတိ။

သိၿပီးက်င့္မွ ႏြားပိုင္ရွင္
အက်ိဳးစီးပြားေကာင္းေတြ ျဖစ္ထြန္းေစႏိုင္တဲ့ ပိဋကတ္သံုးေဖာ္ ဘုရားတရားေတာ္ေတြကို အနည္းငယ္မွ်သာ သင္ယူပို႔ခ် ေဟာျပေနေပမယ့္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ အက်င့္ေကာင္းအက်င့္ျမတ္ေတြကို (ကိုယ္သင္ယူလို႔ သိထားတဲ့ တရားေတာ္ေတြအတုိင္း) က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မယ္ဆိုရင္ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြကိုလည္း ပယ္စြန္႔ႏိုင္၊ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းပိုင္ပုိင္သိ၊ စိတ္ကလည္း ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြကေန ရွင္းရွင္းႀကီးလြတ္ၿပီး ပစၥဳပၸန္႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အေပၚမွာေရာ၊ တမလြန္ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာအေပၚမွာေရာ၊ အတြင္းအဇၥၽတၱ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာအေပၚမွာေရာ၊ အျပင္ဗဟိဒၶ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာအေပၚမွာပါ တဏွာဒိ႒ိနဲ႔ မစြဲလမ္းေတာ့တဲ့ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ႏြားပိုင္ရွင္ဟာ ႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းေတြရဲ႕ အရသာေ၀စုကို ရသလို နည္းနည္းသိၿပီး မ်ားမ်ားက်င့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာလည္း မဂ္ဖိုလ္ေ၀စုရတဲ့သူ၊ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္နဲ႔ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။