တစ္ခါတုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ သဲကႏၲာရတစ္ခုကိုျဖတ္ၿပီး အတူခရီးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အေတာ္အတန္ ခရီးေပါက္လာတဲ့အခါ အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားအျငင္းအခုန္ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေသာသူငယ္ခ်င္းက အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔႐ုိက္လိုက္ပါတယ္။ အ႐ုိက္ခံလိုက္ရတဲ့သူဟာ အလြန္ကိုနာက်င္သြားခဲ့ေပမယ့္ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သဲေပၚမွာ စာတစ္ေၾကာင္းေရးလုိက္ပါတယ္။
"ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့တယ္"
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ေတြ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတာ အိုေအစစ္တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္လမ္းလံုး ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လာတာျဖစ္ေလေတာ့ ေရခ်ိဳးၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ မ်က္ႏွာကိုအ႐ုိက္ခံထားရတဲ့သူဟာ ေရကူးေနရင္းနဲ႔ ႂကြက္တက္ၿပီး ေရနစ္ပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က သူ႔ကိုအခ်ိန္မီ ကယ္တင္လုိက္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေရနစ္တဲ့သူဟာ ေက်ာက္တံုးတစ္ခုေပၚမွာ စာတစ္ေၾကာင္းထြင္းၿပီး ေရးလုိက္ပါတယ္။
"ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္အသက္ကို ကယ္တင္ခဲ့တယ္"
မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔႐ုိက္ခဲ့ၿပီး ေရနစ္တာကို ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက နားမလည္ႏုိင္စြာ ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
"ငါ...မင္းမ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔႐ိုက္တုန္းက မင္း...သဲေပၚမွာ စာေရးခဲ့တယ္၊ အခု မင္းေရနစ္ေနတာကို ကယ္တင္ခဲ့ေတာ့ ေက်ာက္တံုးေပၚမွာ စာေရးတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြ"
အဲဒီအခါ စာေတြေရးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့-
"ငါတို႔ေတြကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ထိခုိက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ငါတို႔အေနနဲ႔ အဲဒီနာက်င္မႈကို သဲေပၚမွာပဲ ေရးထိုးမွတ္တမ္းတင္သင့္တယ္၊ ဒါမွလည္း ခြင့္လႊတ္သည္းခံမႈ ေလနဲ႔အတူ အဲဒီနာက်င္မႈေတြ လြင့္စင္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ငါတို႔အတြက္ ေကာင္းတာလုပ္ေပးခဲ့တယ္၊ ေက်းဇူးျပဳခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါကို ေက်ာက္တံုးထက္မွာ ကမၺည္းထိုးၿပီး မွတ္တမ္းတင္သင့္တယ္။ ဒါမွလည္း ဘယ္လိုေလမ်ိဳးေၾကာင့္မွ မပ်က္စီး၊ မေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာျဖစ္တယ္" တဲ့။
ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္၊ အဂၤါေန႔။
ည ၈ နာရီ ၁၆ မိနစ္တြင္ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment