"အေရအတြက္မွ အရည္အခ်င္းသို႔"
ဒီစကားကို လူတိုင္း ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ အရည္အေသြး ေကာင္း၊ မေကာင္း သိပ္အေလးမထားဘဲနဲ႔၊ ပထမအဆင့္ အေရအတြက္မ်ားမ်ား ရဖို႔သာလုပ္၊ ေနာက္က်မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရည္အေသြးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္သြားရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေျပာဆိုေနၾကတာျဖစ္တယ္။
လြယ္လြယ္ေျပာေနၾက
အဲဒီလို ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာတဲ့စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကည့္သူ အင္မတန္နည္းပါတယ္။ ဒီစကားကို ျပင္ၿပီးေျပာသူဆိုတာေတာ့ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဒီစကားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကည့္သင့္တယ္။ အေရအတြက္ေတြ မ်ားလာတဲ့အခါမ်ာ သူ႔အလိုလို အရည္အခ်င္းဘက္ကို ကူးေျပာင္းသြားသလားဆိုတာ ေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။
ဂ်ပန္နမူနာ
ဒီစကားကို ေထာက္ခံတဲ့အခ်က္အေနနဲ႔ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးစ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕စီးပြားေရး ျပန္လည္ထူေထာင္ပံုကို ေထာက္ျပႏုိင္ပါတယ္။ စစ္ၿပီးစ ျပာပံုထဲက ကုန္းထဖို႔ ႀကိဳးစားရတဲ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ စက္ယႏၲရားနဲ႔ နည္းပညာေကာင္းေကာင္းေတြ၊ လိုအပ္တဲ့ အရည္အေသြးျမင့္ ကုန္ပစၥည္းေတြ ထုတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ ရွိစုမဲ့စု လက္က်န္စက္ကိရိယာေတြနဲ႔ ရရာကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားကိုသံုးၿပီး ျဖစ္ၿပီးေရာသေဘာနဲ႔ ေပါေပါေလာေလာပစၥည္းေတြသာ ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ၾကာၾကာမခံတဲ့ဂ်ပန္လုပ္
ႏိုင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ လုိအပ္တဲ့ေငြေၾကး ျမန္ျမန္နဲ႔မ်ားမ်ားရဖို႔ အဓိကျဖစ္ေလေတာ့ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရာင္းခ်ႏိုင္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ပစၥည္းေတြ မ်ားမ်ားထုတ္ႏုိင္ေအာင္သာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္၀န္းက်င္ ကာလမ်ားက ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဂ်ပန္ပစၥည္းဆိုရင္ ဘာပစၥည္းမွကို မသံုးခ်င္ၾကပါဘူး။ ဂ်ပန္ပစၥည္းေတြက ေစ်းေပါေပမဲ့ ၾကာၾကာမခံဘူး၊ ပ်က္လြယ္တယ္ဆိုၿပီး ပစ္ပယ္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဂၤလန္လုပ္၊ ဂ်ာမနီလုပ္ပစၥည္းေတြကိုသာ သံုးခဲ့ၾကတဲ့အက်င့္က ျဖစ္ေနတာကိုး။
ကြာလတီကူးေျပာင္း
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက်ေတာ့ ဂ်ပန္ဟာ အေပါစားပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္ရာကေနၿပီး နည္းပညာျမင့္ အေကာင္းစားပစၥည္းေတြကို ေျပာင္းလဲထုတ္လုပ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာ - နာရီဆိုပါေတာ့။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ကာလမ်ားဆီက ဆြစ္ဇာလန္လုပ္ အေကာင္းစားနာရီေတြဟာ က်ပ္ ၁၀၀ ကေန က်ပ္ ၃၀၀ ေလာက္ ရွိေနခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္လုပ္နာရီေတြက ၂၅ က်ပ္ ၃၀ ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက်ေတာ့ ဂ်ပန္နာရီေတြက ဆြစ္ဇာလန္လုပ္ နာရီေတြရဲ႕ ေစ်းကြက္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အုပ္စီးသြားႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရးဘက္မွာလည္း အလားတူပါပဲ။ ဒီေန႔ ဂ်ပန္က အရည္အေသြးျမင့္ ထိပ္သီးႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္ေနပါၿပီ။
ကြာလတီေခတ္
ဒါက ၁၉၅၀-၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားက အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ယွဥ္ၿပိဳင္ဘက္ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါဘူး။ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္နဲ႔ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား အတြင္းက်ေတာ့ မူလက လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စက္မႈႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာၾကၿပီး ကုန္ပစၥည္းမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်လာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရည္အေသြးျမင့္ ပစၥည္းေကာင္ျဖစ္ဖို႔ အဓိကထားလာၾကရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ကာလမ်ားကို "ကြာလတီေခတ္" အရည္အေသြးေခတ္လို႔ ေခၚခ်င္ပါတယ္။
အေရအတြက္ေနာက္ မလိုက္ေတာ့
အဲဒီအရည္အေသြး (ကြာလတီ) ေခတ္ႀကီးထဲမွာ အေရအတြက္ကေန အရည္အခ်င္းကို ကူးေျပာင္းတဲ့လမ္းေၾကာင္း ဘယ္သူမွ မလိုက္ၾကေတာ့ပါဘူး။ စလုပ္ကတည္းက အရည္အေသြးျမင့္ ထုတ္လုပ္ေရးကိုသာ လုပ္ေဆာင္ၾကပါေတာ့တယ္။ အီလက္ထေရာနစ္ေခတ္၊ ကြန္ပ်ဴတာေခတ္ျဖစ္ေလေတာ့ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ဖို႔ကလည္း လြယ္ကူေနတာကိုး။ ဥပမာ - တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းေစ်းကြက္ကိုၾကည့္ပါ။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဒီေန႔လက္ရွိ လက္ကိုင္ဖုန္းသံုးတဲ့ လူဦးေရက ႀကိဳးဖုန္းသံုးတဲ့ လူဦးေရထက္ အမ်ားႀကီးပိုပါတယ္။ ၀ါယာႀကိဳးေတြ၊ ဓာတ္တုိင္ေတြရွိမွ သံုးလို႔ရတဲ့ႀကိဳးဖုန္းကို လူေတြက စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ပါဘူး။ အစံုသံုးလို႔ရတဲ့ အဆင့္ျမင့္ကြာလတီ လက္ကုိင္ဖုန္းကိုသာ လူတုိင္းသံုးခ်င္ၾကပါေတာ့တယ္။
မမွန္တဲ့အေတြးအေခၚ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ အေရအတြက္က အရည္အခ်င္းကို ကူးေျပာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ မမွန္ဘူးဆိုတာလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သေဘာေပါက္လာၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- အရည္အေသြးနိမ့္ ခပ္ညံ့ညံ့စက္ႀကီးတစ္ခု ထုတ္လုပ္ထားတယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီစက္က ထြက္လာတဲ့ပစၥည္းဟာလည္း အရည္အေသြးနိမ့္ပစၥည္းပဲ ျဖစ္ဖို႔ရွိပါတယ္။ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ကြာလတီပစၥည္း ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။
ကုန္ထုတ္သလို ပညာေရး
စစ္တမ္းေကာက္ယူမႈေတြအရ အေမရိကန္ကေလးသူငယ္မ်ားဟာ သခ်ၤာဘာသာရပ္မွာ ေတာင္ကိုရီးယား၊ တ႐ုတ္တိုင္ေပ၊ စင္ကာပူႏုိင္ငံမ်ားက ကေလးသူငယ္မ်ားရဲ႕ေနာက္မွာ အမ်ားႀကီး ျပတ္က်န္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ သိရတဲ့အတြက္ အေမရိကန္ပညာေရးဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြကိုယ္တိုင္က စက္႐ံုထဲက ကုန္ပစၥည္းေတြ လွိမ့္ၿပီးထုတ္သလို ဘြဲ႔ရေတြအေျမာက္အျမား ႏွစ္စဥ္ထုတ္ေပးႏိုင္ဖို႔သာ အဓိကထားတဲ့ တကၠသိုလ္ပညာေရးစနစ္မ်ိဳးကို ျပန္လည္စဥ္းစားၾကဖို႔ ေကာင္းၿပီလို႔ ညည္းညဴေ၀ဖန္ေနၾကပါတယ္။ အရည္အေသြးနိမ့္က်တဲ့ ဆရာေတြက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကြာလတီပညာေရးမ်ိဳး သင္ေပးႏုိင္မွာလဲလို႔လည္း ေထာက္ျပၾကပါတယ္။
ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားေမြးထုတ္ေပး
ထိပ္တန္းႏုိင္ငံႀကီးေတြက နာမည္ႀကီး ထိပ္သီးတကၠသိုလ္ႀကီးေတြဟာ ေရွးကလို ပညာတတ္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးဖို႔ဆိုတာထက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားအတြက္ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားေတြ ေမြးထုတ္ေပးဖို႔ကုိသာ အဓိကဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္လို႔လည္း ပညာေရးသမားစစ္စစ္ေတြက ေထာက္ျပပါတယ္။ တုိင္းျပည္ထြန္းကားတိုးတက္ေရးအတြက္ စတင္ႀကိဳးပမ္းေနၾကရတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ားဟာ တံလွပ္ကို ေရထင္ၿပီး ေရႊသမင္အလိုက္မွားတဲ့ပံုမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ အထူးသတိထားဖို႔လိုပါတယ္။ နည္းပညာေတြ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ တိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ အေရအတြက္ေနာက္ကို လုိက္မေနဘဲ အရည္အေသြး (ကြာလတီ)ကိုသာ ဦးစားေပးၾကဖို႔လိုေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္လုိက္ရပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ အေျခအေနဆိုတာ မရွိဘူး
စာမ်က္ႏွာ - ၁၀၇ မွ ၁၁၀
No comments:
Post a Comment