စိတ္အလုပ္က မလြယ္ပါ

လယ္သမားတစ္ဦးသည္ သစ္ခုတ္ျဖတ္ရန္ လူတစ္ဦးကို ငွားရမ္းပါသည္။ နံနက္ပိုင္း အလယ္ေလာက္အေရာက္တြင္ ထင္းခုတ္သမား၏ အေျခအေနကို သြားၾကည့္ပါသည္။ ထင္းေတြအားလံုး ခုတ္ျဖတ္ၿပီးျဖစ္ေနသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႔ရပါသည္။

ေနာက္ေန႔တြင္ တင္းကုပ္ထဲရွိ ထင္းေတြကို ခုတ္ျဖတ္ခုိင္းျပန္ပါသည္။ ထင္းကို ခုတ္ျဖတ္ၿပီး တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ သယ္သူေသာအလုပ္ပါ ပါသျဖင့္ ထင္းခုတ္သမားအတြက္ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ရွိမည္ဟု လယ္သမားက ယူဆထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ မြန္းတည့္အခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါ လုပ္ငန္းအားလံုး ၿပီးေနသည္ကို ေတြ႔ရျပန္ပါသည္။

တတိယေန႔တြင္ ပင္ပန္းသက္သာေသာ အလုပ္ကို ေျပာင္းေပးမည္ဟု လယ္သမားက စဥ္းစားထားပါသည္။ ေတာင္းထဲက အာလူးေတြကို အႀကီးအေသး ခြဲျခားစုပံုခုိင္းပါသည္။ အေကာင္းတစ္ပံု၊ သိပ္မေကာင္းတာက တစ္ပံု၊ ပုပ္ေနတာေတြက တစ္ပံု ပံုခုိင္းပါသည္။

ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီၾကာေသာအခါ လုပ္ငန္းၿပီးစီးမႈ အေျခအေနကို လယ္သမားက သြားၾကည့္ပါသည္။ ငွားထားေသာ လူမွာ မတုန္မလႈပ္ ေအးစက္ေနၿပီး အလုပ္လည္း ဘာမွ်မၿပီးသည္ကို လယ္သမားေတြ႔ပါသည္။ ေအးစက္ၿပီး ၿငိမ္သက္ေနေသာ အလုပ္သမား၏ မ်က္ႏွာကို ေရႏွင့္ပက္လုိက္ေသာအခါမွ သက္၀င္လႈပ္ရွားလာပါသည္။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟု ေမးေသာအခါ
"ေကာင္းတာ၊ မေကာင္းတာ၊ ပုပ္တာေတြကို သံသယစိတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် ခြဲျခားေနရတာ သိပ္ခက္ပါတယ္။ တစ္လံုးခ်င္းၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ေနရတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေသခ်င္ေစာ္ နံေတာ့တာပါပဲ" ဟု ငွားထားသူက ရွင္းျပပါသည္။

Reader's Digest

[ေဒါက္တာသိန္းလြင္ ၏ စိတ္က်န္းမာေရးအေတြးစာစုမ်ား မွ]