ပိုင္စိုးကိုကုိ၏ စာသင္ခန္းဟာသမ်ား

ဘယ္မွမသြားတဲ့မ်က္ႏွာ

ေက်ာင္းေျပာင္းလာတဲ့ေဂ်ာ္နီ႔ကို သူအသစ္ႀကံဳရတဲ့ဆရာက ေျပာတယ္။

``မင္းမ်က္ႏွာကို ငါ အရင္က တစ္ေနရာရာမွာ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသလိုလိုပဲ´´

``မျဖစ္ႏိုင္ဘူးနဲ႔တူတယ္ ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ နားရြက္ ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ အၿမဲရွိေနတာပဲ´´

-

ကတ္သီးကတ္သပ္

ဆရာ၀န္က အန္ဒီေလးကို စမ္းသပ္အၿပီးမွာ ေျပာတယ္။

ဆရာ၀န္ - မင္းက ဘာမွျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အပ်င္းလြန္တာေလးသက္သက္ပါ။

အန္ဒီ - အဲဒါကို ေဆးပညာသံုးေ၀ါဟာရနဲ႔ ဘယ္လိုေခၚသလဲဆိုတာ ေျပာလိုက္ပါ ဆရာ။ ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာမကို ျပန္ေျပာၿပီး ခြင့္တိုင္ႏိုင္မွာမို႔လို႔ပါ။

-

သူ႕မေနာ

မၾကာခင္ထြက္မယ့္ ေလ့လာေရးခရီးမွာ အႏၱရာယ္ကင္းေစဖို႔အတြက္ အတန္း ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆရာေတြ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။

``ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား မေတာ္တဆ ေလွေပၚက ျပဳတ္က်သြားရင္ ဘာလုပ္မလဲ´´

ဆရာႀကီးက ေမးလုိက္တယ္။ ဖရက္ဒီက မဆိုင္းမတြဘဲ…

``ေအာ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေလွကို ရပ္ခုိင္းပါမယ္´´

ဆရာႀကီး ေက်နပ္သြားတယ္။

``ဟုတ္ၿပီ၊ တကယ္လို႔ ဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ျပဳတ္က်ရင္ေရာ´´

``ဟို… ဘယ္တစ္ေယာက္လဲဟင္´´

-

အေလးသာတဲ့ဘက္

ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ဟာ ေနသာတဲ့ ေန႔ခင္းတစ္ခုမွာ ေက်ာင္းကေန အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။

``ငါတို႔ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ´´

တစ္ေယာက္က ေမးလိုက္တယ္။

``ေခါင္းပန္းလွန္ၾကည့္ၾကတာေပါ့´´တဲ့။

က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က အႀကံျပဳတယ္။

``ေခါင္းက်ရင္… ငါတို႔ ေဘာလံုးသြားကန္မယ္။ ပန္းက်ရင္ေတာ့… ေရသြားကူးၾကမယ္´´

``ဒီအႀကံေကာင္းတယ္။ တကယ္လို႔ ပိုက္ဆံက ပစ္လိုက္တဲ့အခါ တည့္တည့္သြား ေထာင္ေနရင္ေတာ့ ငါတို႔ အိမ္ျပန္ၿပီး စာေမးပြဲအတြက္ စာက်က္ၾကတာေပါ့´´

-

အေၾကာင္းသိၿပီးသား

ဓာတုေဗဒဆရာမက အက္ဆစ္ရဲ႕ ဂုဏ္သတၱိေတြကို ရွင္းျပေနတယ္။

သူဟာ အက္ဆစ္ထည့္ထားတဲ့ခြက္ကို ယူလိုက္ၿပီး သူ႕လက္က လက္စြပ္ကိုပါ ခၽြတ္လိုက္တယ္။

``အခု ဆရာမ လက္စြပ္ကို အက္ဆစ္ထဲ ထည့္လိုက္မယ္။ လက္စြပ္ဟာ အက္ဆစ္ထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္သြားမွာလား´´

``မေပ်ာ္၀င္ႏုိင္ပါဘူး ဆရာမ´´တဲ့။

ဘာတီက သြက္သြက္လက္လက္ေျဖတယ္။

``ဟုတ္တယ္… မင္းဘယ္လို သိသလဲကြယ့္ ဘာတီ´´

``ေပ်ာ္၀င္ႏုိင္မွျဖင့္ လက္စြပ္ကို အက္ဆစ္ခြက္ထဲ ဆရာမ ဘယ္ထည့္လိမ့္မလဲ´´

-

သူသိတာက

ဆရာမ - အိန္ဂ်လာ.. ဆရာမကို တစ္ကေန တစ္ဆယ္အထိ ေရတြက္ျပပါ။

အိန္ဂ်လာ - ဟုတ္ကဲ့.. ဆရာမ၊ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္၊ ခုနစ္၊ ရွစ္၊ ကိုး၊ တစ္ဆယ္။

ဆရာမ - ေတာ္လိုက္တာ၊ တစ္ဆယ္ၿပီးရင္ေရာ ဘာဆက္လာေသးလဲ။

အိန္ဂ်လာ - ဂ်က္၊ ကြင္း၊ ကင္း။

-

တူသလိုလိုပဲ

ဒါရန္႔႐ုပ္ရည္က ၾကည့္ရ နည္းနည္းဆိုးပါတယ္။ သူဟာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အသစ္ျဖစ္တဲ့ ရွရြန္ကို သူ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ခရီးထြက္တုန္းက ဓာတ္ပံုေတြ ျပေနတယ္။ သူ႕ျပတဲ့ပံုက ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ ျမင္းစီးရင္း ႐ိုက္ထားတဲ့ပံုပါ။

ရွရြန္ - ဒါ… မင္းပံုလား။

ဒါရန္ - ဟုတ္တယ္ေလ။

ရွရြန္ - ဟင္… မင္းေက်ာေပၚက ဘယ္သူလဲ။

-

ေျပာမိတာ မွားပါတယ္

တစ္ေန႔မွာ မူလတန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူက လာေရာက္ စစ္ေဆးတယ္။ သူက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေမးလုိက္တယ္။

``ေရာမ အင္ပါယာႀကီး ၿပိဳပ်က္သြားေစတဲ့ အဓိက လက္သည္ဟာ ဘယ္သူလဲ´´

ေက်ာင္းသားက ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔…

``ကၽြန္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး´´တဲ့။

တာ၀န္ရွိသူက အတန္းပိုင္ဆရာကို ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဆရာကလည္း

``ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီကေလး မလုပ္ေလာက္ပါဘူး။ သူဟာ လူ႐ိုးေလးပါ´´

တာ၀န္ရွိသူ ေတာ္ေတာ္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို သြားတိုင္ေတာ့…

``အဲဒီ ဆရာေရာ၊ ေက်ာင္းသားပါ အင္မတန္ ႐ိုးၾကပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတာ မွန္ပါလိမ့္မယ္´´

တာ၀န္ရွိသူက အတတ္ပညာေရးဆုိင္ရာ ဘုတ္အဖြဲ႕ကို ဒီအေၾကာင္း တင္ျပပါေလေရာ။ ခဏေနေတာ့ ဘုတ္အဖြဲ႕က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်လာတယ္။

``ပ်က္ၿပီးသား ေရာမအင္ပါယာႀကီးလည္း ပ်က္ပါေစေတာ့။ ဟိုေက်ာင္းသားေလး လုပ္တာဆိုရင္လည္း ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ဒီကိစၥ ဒီမွာတင္ ရပ္ပါေတာ့´´

-

သူျမန္ပံုက

ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေလး သံုးေယာက္ဟာ သူတို႔ အေဖေတြရဲ႕ အေျပးျမန္ပံုကို အျပန္အလွန္ ေျပာရင္း ႂကြားေနၾကတယ္။

ပထမေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေဖက ျမားပစ္သမား ျဖစ္ပါတယ္။

ပထမေက်ာင္းသား - ငါ့အေဖက အေျပးသိပ္ျမန္တာကြ၊ သူ႕ေလးနဲ႔ ပစ္မွတ္ကို ပစ္လုိက္ၿပီး ပစ္မွတ္ဆီ ျမား မေရာက္ခင္ သူက အရင္ေရာက္ေအာင္ ေျပးသြားႏိုင္တယ္ကြ။

ဒုတိယေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေဖဟာ ရထားေမာင္းတဲ့သူပါ။

ဒုတိယေက်ာင္းသား - ဒါေလာက္မ်ားကြာ၊ ငါ့အေဖဆို ရထားေမာင္းေနရင္း ရထားေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး ဆင္းေျပးတာ ရထား ေရာက္မလာခင္ နာရီ၀က္ေလာက္အလိုကတည္းက ဘူတာ ႀကိဳေရာက္ေနတာကြ။

တတိယေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေဖက်ေတာ့ ႐ံုး၀န္ထမ္းပါ။ သူကလည္း အားက်မခံပါပဲ။

တတိယေက်ာင္းသား - မင္းတို႔ မဟုတ္တာေတြ ေျပာၿပီး လာမႂကြားနဲ႔ကြာ။ ငါ့ အေဖကမွ တကယ္ျမန္တာ၊ ငါ့အေဖရဲ႕ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္က ညေန ၅ နာရီ ေပမယ့္ ေန႔တိုင္း ၄ နာရီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆို အိမ္ျပန္ေရာက္ေနေရာကြ။

-

မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္

ဆရာတစ္ေယာက္ဟာ တပည့္ေတြကို လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းအေၾကာင္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေနတယ္။

ဆရာ - ကမၻာေပၚမွာ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္း အမ်ားဆံုးပဲကြ။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းဟာ ဘယ္ေလာက္ျမန္သလဲဆိုရင္ တ႐ုတ္ျပည္က လူေတြကိုသာ ေလးေယာက္စီ တန္းစီၿပီး ေတာင္တစ္ေတာင္ကို ေက်ာ္ခုိင္းရင္ အဲဒီ လူတန္းႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးမွာကို မဟုတ္ဘူး။

ပို႔ခ်ခ်က္အဆံုးမွာ အတန္းရဲ႕ေရွ႕ဆံုးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဆမ္ဟာ ဆရာေျပာသြားတာကို နားမလည္သလို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာလည္း သူ႕စကားကို ထပ္ရွင္းရတာေပါ့။

ဆရာ - ဒီလုိေလကြာ၊ သူတို႔ရဲ႕ လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္းဟာ သူတို႔ ေတာင္ေပၚတက္သြား ႏိုင္တာထက္ေတာင္ ျမန္ေနေသးတယ္ကြ။ လူတစ္တန္း ေတာင္ေပၚ တက္သြားခ်ိန္ ေလာက္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ လူတစ္တန္းက ထပ္ျဖစ္(ထပ္ေမြးဖြား)ေနၿပီ။

ဒီအထိလည္း ဆမ္က ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ဆက္ၾကည့္ေနတုန္းပါပဲ။ စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ ဆရာက ဆမ့္ကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး လွမ္းေမးလုိက္တယ္။

ဆရာ - မင္းက ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ဆမ္။ ဆရာေျပာတာကို နားမလည္ဘူးလား။

ဆမ္ - ဟို… သူတို႔ ေတာင္ေပၚ ျဖတ္သြားေနၾကခ်ိန္မွာ လူဦးေရတိုးပြားဖို႔ကိစၥေတြ အတြက္ အခ်ိန္မွ ရပါ့မလားဟင္။

ပစၥည္းေလးပါး

(သာသနာေရးကိစၥ၌ သံုးစြဲႏိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ိဳးေလးပါး)

၁။ ဆြမ္းပစၥည္း -ဆြမ္း၊ ခဲဖြယ္၊ ေဘာဇဥ္၊ ခ်ိဳခ်ဥ္၊ ႏို႔ စေသာ ၀တၳဳမ်ား။

၂။ သကၤန္းပစၥည္း - ၀တ္႐ံုသံုးေဆာင္ေကာင္းေသာ သကၤန္း (၉) ထည္။

၃။ ေက်ာင္းပစၥည္း - ကပၸိယကုဋိေခၚ ေက်ာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး။

၄။ ေဆးပစၥည္း - က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ေဆးအေဖ်ာ္အမ်ိဳးမ်ိဳး။

လူႏွင့္ သူ၏စက္႐ုပ္

လူႏွင့္ သူ၏ စက္႐ုပ္

တာရာမင္းေ၀

-

``A.Z´´

``ခင္ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္ ရွိပါတယ္´´

``O.S မႏိုးေသးဘူးလား´´

``ႏုိးေတာ့ ႏိုးၿပီ ခင္ဗ်´´

``ဘာျဖစ္လို႔ မလာေသးတာလဲ´´

``သူက အရင္လို မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်၊ အရမ္း လူဆန္ေနတယ္´´

``ဘယ္လို အရိပ္အျခည္ ေတြ႕ရလို႔လဲ´´

``ႏိႈးေနတာကို ခ်က္ခ်င္းမထဘူး ဆရာ၊ လူေတြလိုပဲ သမ္းသမ္းေ၀ေ၀ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပ်င္းေၾကာဆန္႔တယ္၊ ၿပီးမွ မ်က္လံုးကို ဇိမ္ယူၿပီး ဖြင့္တယ္…´´

ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးလိုက္မိသည္။

``အဲဒါ ေကာင္းတာေပါ့…´´

``မေကာင္းေသးဘူးဆရာရဲ႕…´´

``ဘာမေကာင္းတာလဲ´´

``သူမ်က္ႏွာသစ္ရမယ့္ေရကေကာ ေဟာင္းေနလားလို႔ စစ္ေဆးေသးတယ္´´

- ကၽြန္ေတာ္ ရယ္မိ၏။ A.Z သည္ ကၽြန္ေတာ့္စက္႐ုပ္ျဖစ္ၿပီး O.S သည္လည္း ကၽြန္ေတာ္ တီထြင္ဖန္တီးထားေသာ စက္႐ုပ္ျဖစ္သည္။ ထူးျခားသည္က A.Z အပါအ၀င္ အျခား စက္႐ုပ္မ်ားသည္ အခုိင္းအေစသေဘာ တီထြင္ထားသည့္ စက္႐ုပ္မ်ားျဖစ္ၿပီး O.S ကေတာ့ လူႏွင့္ထပ္တူျဖစ္ရန္ ဖန္တီးထားေသာ စက္႐ုပ္ျဖစ္သည္။

- တစ္စထက္တစ္စ လူဆန္လြန္းေနၿပီျဖစ္ေသာ O.S အတြက္ ၀မ္းသာအားရ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာမိျခင္း ျဖစ္သည္။

``ဒီေကာင္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၿပီးၿပီလား´´

``ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ လုပ္ေနတယ္ဆရာ…´´

``ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ´´

``သူ႕အတြက္ လက္ဖက္ရည္ကို ကုလားမျခင္းဆြဲႏို႕ဆီနဲ႔ ေဖ်ာ္လို႔တဲ့…´´

``အဲဒီ ႏို႕ဆီက သူနဲ႔ မတည့္လို႔လား´´

``မဟုတ္ဘူးဆရာ…နာမည္ၾကားရတာနဲ႔တင္ မခ်ိမဆန္႔ ႏိုင္လြန္းလို႔တဲ့…´´

``ငါ နားမလည္ဘူး…´´

``ေၾသာ္… ကုလားကိုလည္း မ ထားရေသးတယ္၊ ျခင္းကိုလည္း ဆြဲ ထားရေသးတယ္ မသက္မသာႀကီးတဲ့…´´

- အစပိုင္းမွာ ရယ္ေမာ႐ံုသက္သက္သာ ရွိေနေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယခုေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ရယ္မိပါေတာ့သည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ စက္႐ုပ္ကို လူဆန္ေအာင္ ဖန္တီးေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လက္ေတြ႔က်ေသာ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ရပ္ပင္။

``ကဲေလ…အဲဒါေတြ ထားလိုက္ အဲဒီေကာင္ကို ငါ့ဆီလႊတ္လိုက္´´

``ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…´´

``ဟုတ္ကဲ့…´´

- မၾကာခင္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ထံသို႔ O.S ေရာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဆီး၍ ဆူလိုက္သည္။

``မင္း ဘာေၾကာင့္ အခုမွ ေရာက္လာရတာလဲ´´

- သူက လူသား၀တ္႐ံု အျပည့္အစံုႏွင့္ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းကို ထစ္ေငါ့စြာ ျပန္ေျဖ၏။

``ဟို…ဟို… ေကာင္းကင္က အသီး ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျပဳတ္ေနလို႔ပါ…´´

``ဘာရယ္…´´

- သူဘာကို ဆိုလိုမွန္း အေတာ္ေဆြးေႏြးၿပီးမွ သိလိုက္သည္။ သူ႕အကၤ် ီမွာ ၾကယ္သီး အခ်ိဳ႕ ျပဳတ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ရယ္ရင္းႏွင့္ သက္ျပင္းေမာကို ခ်ရ၏။

``အခု… မင္း ဘာလုပ္ခ်င္လဲ´´

``ေရခဲေတြက ခုန္တဲ့ရာသီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ခရီးထြက္ခ်င္တယ္…´´

``အာ…ဘာ… ဘယ္လို´´

``ဟို… ေရခဲေတြေပ်ာ္ၿပီး ကခုန္ၾကတဲ့ ရာသီ…´´

``ဟိုး…ဟိုး…ေတာ္ၿပီ…ငါသိၿပီ…´´

- သူက ေရခဲေတြ အရည္ေပ်ာ္သည့္ ေႏြရာသီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။

``ဟိုေလ…အေျခခိုင္တဲ့ၿမိဳ႕ကို သြားခ်င္လို႔…´´

``ဘယ္ၿမိဳ႕လဲ…´´

``သံုးခြၿမိဳ႕…´´

``ဘာသြားလုပ္မွာလဲ…´´

``မီးရထားလိုလူနဲ႔ ေ၀းခ်င္လို႔ေပါ့…´´

``မီးရထားလိုလူ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ´´

``ဆရာေပါ့.. အၿမဲတမ္း ေခါင္းမီးခိုးထြက္ေအာင္ စဥ္းစားေနတဲ့လူ…´´

``ေအးပါကြာ....ေအးပါ… ဒါ့ထက္ မင္း အခု ဘာစားမလဲ´´

``ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္ပဲ ၀ါးရတဲ့ မုန္႔ကို စားခ်င္တယ္´´

စားဖိုမွဴးကို ေခၚကာ ဒီေကာင့္ကို ေရမုန္႔ေကၽြးရသည္။

``မင္း လူေတြၾကားထဲေရာက္ရင္ စိုးရိမ္စရာ ဘာရွိမလဲ´´

``ကၽြန္ေတာ့္ကို ႐ူးသြပ္သြားေစမယ့္ တနဂၤေႏြနံမ်ိဳးနဲ႔ မႀကံဳခ်င္ဘူး´´

သူ႕စကားကို ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္စဥ္းစားယူရ၏။ ၿပီးမွ ႐ူးသြပ္ေစေသာ ဦးေခါင္းကို အေလးထားကာ…

``ဘာလဲ မင္းဦးေခါင္းကို အုန္းသီးမွန္မွာ စိုးလို႔လား´´

``မဟုတ္ပါဘူး´´

``ဥသွ်စ္သီးလား´´

``မဟုတ္ပါဘူး´´

``ဒါျဖင့္ ေျပာကြာ ဘာလဲ´´

```ဟိုေလ… ကၽြန္ေတာ္ ဥမၼာဒႏၱီနဲ႕ မေတြ႕ခ်င္ဘူး…´´

``ေသဟ…´´

ထို႔ေနာက္မွာမွ…

``ေအး…ေအး… မေတြ႕ေစရပါဘူးကြာ၊ မင္းကို ငါ လူၾကားထဲ စိတ္ခ်လက္ခ် လႊတ္လိုက္ေတာ့မွာပါ။ လူေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေန၊ ႏို႕မို႕ဆို မင္းမွာရွိတဲ့ အေစ့ႏွစ္ေစ့ ကြဲသြားမယ္´´

``ဟာဗ်ာ.. ဆရာကလဲ´´

``မင္း မ်က္ႏွာက ဘယ္လို ျဖစ္သြားရတာလဲ၊ ငါက မင္းရဲ႕ ေနာက္ေစ့နဲ႔ ေမးေစ့ ကြဲသြား မွာကို ေျပာေနတာ၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သတိထားၿပီး ေနထိုင္သြားလာ…´´

``ဟုတ္ကဲ့…´´

``က်ဆံုးတဲ့အခါတုိင္း မင္းကိုယ္မင္း ျပန္အသက္သြင္းတဲ့ အတတ္ပညာ မင္းကို ေပးထားၿပီပဲ၊ ေအး… ငါကိုေတာ့ မေမွ်ာ္နဲ႔ေတာ့…´´

``ဗ်ာ… ဘာျဖစ္လို႔လဲ..´´

``မင္း လူၾကားထဲ ၀င္ခ်င္တယ္… လူေတာတိုးခ်င္တယ္ မဟုတ္လား…´´

``ဟုတ္ကဲ့…´´

``ေအး.. မင္းလူေတာတုိုးႏိုင္ဖို႔ မင္းကို လူၾကားထဲ ခ်ေပးၿပီးရင္ ငါ က ဧကစာရီ က်င့္ေတာ့မယ္…´´

``အင္း… ဆရာ ဘာေျပာတယ္…´´

``မင္း လူေတြၾကားေရာက္ၿပီး လူေတာတိုးေစၿပီးရင္ ငါကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ဧကစာရီထြက္ၿပီး တရားက်င့္ေတာ့မယ္ကြာ၊ လူေတြကို ငါ ၿငီးေငြ႕ေနတာ ၾကာၿပီ…´´

``ဗ်ာ…´´

-

( အလံမထူခဲ့ေသာ လက္မ်ား စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္ )

စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၀င္နည္း

(၁) ျပႆနာေတြကို ေမ့လိုက္ပါ။

- သေဘာက စိုးရိမ္ပူပန္ဖြယ္ ကိစၥအားလံုးကို ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ပါ။ ျပႆနာေတြ အားလံုးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကာၾကာေမ့ထားႏိုင္သေလာက္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ပစ္ထားလိုက္ပါ။ ဒီလိုျပႆနာအေၾကာင္းကို မစဥ္းစား၊ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ၾကာၾကာထားႏိုင္ေလ၊ သင့္ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ တည္ၿငိမ္ ၿငိမ္းခ်မ္းလာၿပီး သင့္ခႏၶာကုိယ္ဟါ အဲဒီျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ တုိက္မလား၊ ေျပးမလားဆိုတဲ့ (Fight and Flight) စနစ္ကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ပိုရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔မွသာ ျပႆနာေလ်ာ့နည္းသြား ေအာင္ စီစဥ္ရင္ဆိုင္ႏိုင္ၿပီး စိတ္ဖိစီးမႈႏွင့္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြကို ေလ်ာ့က်သြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ။

- ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ ဆိုသလို စိတ္ကို ေပါ့ပါးသြက္လက္ ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါ။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္ပါ။ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာပါ။ ေန႔လယ္ ေန႔ခင္း အလုပ္အားလပ္ခ်ိန္၌ ေစ်း၀ယ္ထြက္ပါ။ အလုပ္အားလပ္ရက္ေတြမွာ အလည္ အပတ္ ခရီးတို သြားပါ။ အဲဒီလို မိမိရဲ႕ စိတ္ကို မိမိေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားၿပီးေနာက္ ျပႆနာအရြယ္အစား ဘယ္ေလာက္အထိ ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းသြားခဲ့တယ္ဆိုတာကို သတိျပဳမိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ကာယလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ပါ။

- စိတ္ဖိစီးမႈေတြကေန လြတ္ခ်င္ရင္ ကာယေလ့က်င့္ခန္း မည့္သည့္ ပံုစံမ်ိဳးကိုမဆို လုပ္ပါ။ ကာယေလ့က်င့္ခန္းမွန္သမွ်ဟာ စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္ကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးပါက စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားၿပီး ျပႆနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ေျဖရွင္းၿပီးသားျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

(၄) တစ္စံုတစ္ဦးထံမွ အႀကံဉာဏ္၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ ရယူပါ။

- စိတ္ဖိစီးမႈ ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး သိပ္ကြာျခားေလ့မရွိဘဲ သီးသီးသန္႔သန္႔ျဖစ္မႈ သိပ္မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိလိုပဲ ျပႆနာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးသူမ်ားထဲမွာ အႀကံဉာဏ္ရယူျခင္းဟာ အလြန္တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။ ျပႆနာ ကို ေ၀မွ်ခံစား အေျဖရွာျခင္းဟာ ျပႆနာတစ္၀က္ေလာက္ကို ေျဖရွင္းၿပီးသား ျဖစ္ေနပါ လိမ့္မယ္။

(၅) မိမိရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို အေကာင္းဆံုးအသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာႀကံပါ။

- စိတ္ဖိစီးမႈးဒဏ္ေတြဟာ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိရဲ႕အခ်ိန္ကို ေကာင္းစြာစီမံအသံုးမခ်ႏိုင္မႈ ကေန ျဖစ္လာရတာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကို လြဲမွားစြာ အသံုးခ်မိတာေၾကာင့္ အလုပ္ေတြ မၿပီးစီး၊ ႐ံုးအလုပ္ အိမ္ပါ စတဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို ဦးစားေပးအစီအစဥ္နဲ႔ စီမံခ်က္ခ်ပါ။ အေရးႀကီးတာကိုအရင္ လုပ္ျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ႕အခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးအသံုးခ်ပါ။ ရက္သတၱတစ္ပတ္အတြင္း မိမိ လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြကို စာရြက္ေပၚေရးခ်ပါ။ အစီအစဥ္က်နစြာလုပ္ပါ။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ အတြင္း ၿပီးမၿပီးကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ပါ။ ဘယ္ေနရာေတြမွာ အခ်ိန္ကို လြဲမွားစြာ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနခဲ့သလဲဆိုတာ အေျဖရွာထုတ္ပါ။

(၆) ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ ဆႏၵေတြကို တရားလြန္မျဖစ္ပါေစႏွင့္။

- မိမိလုပ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္၊ မိမိမွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းကို မိမိဘာသာ ေသခ်ာနားလည္ သေဘာေပါက္ သိထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါမွ မိမိရဲ႕ လုပ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ ဆႏၵေတြျဖစ္လာရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိ ျဖစ္ခ်င္ တာေတြ၊ ဆႏၵေတြကို မိမိရဲ႕ လုပ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ေဘာင္အတြင္းမွာသာ ရွိေနေစဖို႔ ရည္ရြယ္ပါ။ သို႔မဟုတ္ပါက မိမိလည္း မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္၊ လိုခ်င္စိတ္ဆႏၵကလည္းလြန္ကဲ၊ သဟဇာတ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၇) ေရွ႕ဆက္ဇြတ္မတိုးဘဲ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ပါ။

- စိတ္ဖိစီးမႈကို တုိက္ဖ်က္ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေနာက္ထပ္ အေကာင္းဆံုး အစားထိုးနည္းလမ္း ကေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈျဖစ္ေစတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကေန စြန္႔ခြာလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ သဟဇာတမျဖစ္ေတာ့ရင္ အလုပ္ထြက္၊ အလုပ္ေျပာင္း ဖို႔ လုပ္ပါေတာ့။ လက္ရွိေနထိုင္တဲ့ အိမ္အခန္းကို လံုး၀ သေဘာမက်ေတာ့ရင္ အိမ္အသစ္ အခန္းအသစ္ကို ေျပာင္းေနထိုင္ေပေတာ့။ ဒါဟာ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း တစ္ခုပါပဲ။

-

(၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္ေန႔ထုတ္ Health Digest ဂ်ာနယ္

အတြဲ (၄) အမွတ္ (၄၂) မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္)

ငါတို႔မ်က္ရည္သည္ (ဇူလိုင္၁၉)

ငါတို႔ မ်က္ရည္သည္

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

- ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအ၀င္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး (၉) ဦးတို႔သည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အတြင္း၀န္႐ံုး၌ လွ်ိဳ႕၀ွက္အစည္းအေ၀း က်င္းပေနစဥ္ ျမန္မာ့သစၥာေဖာက္ ေလာက္ထြက္ ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါတို႔၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။

- ထိုကိစၥအတြက္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး အံ့ၾသတုန္လႈပ္ခဲ့ရၿပီး မ်ားစြာ ယူႀကံဳးမရ ၀မ္းနည္း ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကိစၥကို ``ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီး´´ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး အမႈဖြင့္ခဲ့ၾက သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးေသာ ႀကီးမားလွသည့္ လုပ္ႀကံမႈႀကီး ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ လူသတ္သမားမ်ားမွာ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ ႏိုင္ငံပုန္ကန္သူမ်ားအျဖစ္ တစ္မဟုတ္ခ်င္း နာမည္ ႀကီးသြားခဲ့ရသည္။ အေမရိကန္ သမၼတႀကီး ေအဘရာ ဟယ္လင္ကြန္း အား လုပ္ႀကံခဲ့ သည့္ အမႈႏွင့္ပင္ ေျပာဆိုခိုင္းႏိႈင္းခဲ့ၾကသည္။

- အမႈစစ္ေသာ တရားသူႀကီးတို႔သည္ ``အမႈမွန္ မေပၚမခ်င္း မသၿဂၤဳ ိဟ္ႏိုင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔၏ ၀ိဥာဥ္မ်ားက တရားခံအမွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ေပးၾကပါ´´ဟု အဓိဌာန္၍ အေလာင္းမ်ားကို ေဆးထိုး၍ထားၿပီး အမႈကို ၿပီးဆံုးေအာင္ စစ္ခဲ့ၾကသည္။

- ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ေန႔ နံနက္ ၀၆၃၀ နာရီတြင္ စ်ာပနအခမ္းအနားကို စတင္ က်င္းပသည္။ ထိုစဥ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ လူ ၆၀၀၀၀ ခန္႔ ေနထိုင္ရာတြင္ စ်ာပနအခမ္း အနားသို႔ လူ ၄၀၀၀၀ ေက်ာ္ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ လူအုပ္ႀကီးမွာ မ်ားျပားလြန္း လွၿပီး အခ်ိဳ႕မွာ အေလာင္းမ်ား ဘယ္မွာ ရွိမွန္းပင္ မသိခဲ့ၾကေခ်။ လုိက္ပို႔သူ ျပည္သူ အေပါင္းတို႔၏ ငိုေကၽြးသံမွာ ဘ၀ဂ္ညံခဲ့ေလသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မူးေမ့၍ လဲက်သြားသျဖင့္ ၾကက္ေျခနီႏွင့္ သူနာျပဳမ်ား၊ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားမွ ေဆး႐ံုမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ရရာ ေဆး႐ံု မ်ား၌ လူလွ်ံခဲ့ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ညေန ၁၆၃၅ နာရီတြင္ အာဇာနည္ကုန္း၌ ဂူသြင္းခဲ့ ၾကသည္။

- ထိုသို႔ ဂူမသြင္းမီ ဗိုလ္မွဴး ေအာင္ က က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားအတြက္ ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ ``အဓိဌာန္စာတမ္း´´ ကို ဖတ္ၾကားေပးသည္-

(၁) အုိ - က်ဆံုးေလၿပီးေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔…. ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔သည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးလမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္ေရးဆြဲေနစဥ္အတြင္း မသမာသူ လူယုတ္မာတို႔၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ရသည့္တိုင္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးႀကီးကို ရရွိေအာင္ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ေစရန္ ငါတို႔အား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ ေသြးေရာင္ျခည္သည္ ငါတို႔၏ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္အျဖစ္ ထြန္းေတာက္ခဲ့ေခ်ၿပီ။

(၂) အုိ - ဗမာ့သားေကာင္းရတနာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔…. ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ ကိုယ္ခႏၶာ အတြင္းမွ သက္ဆင္းခဲ့ရေသာ ေသြးေရာင္ျခည္တို႔ျဖင့္ ထြန္းေတာက္ေနသည့္ လြတ္လပ္ေရး မီး႐ွဴးပန္းပမာ ၫႊန္ျပရာသို႔ တစ္ေသြမတိမ္း ငါတို႔ လုိက္နာက်င့္ေဆာင္ခဲ့ ျခင္းအားျဖင့္ ယခုအခါတြင္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးႀကီးသည္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ထည္ထည္၀ါ၀ါ အေကာင္အထည္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီ။

(၃) အို - ဗမာ့အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔…. ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ တိုင္းျပည္ အတြက္ ေသြးႏွင့္ဆက္၍ အသက္ကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ေသာ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္မ်ားအား ငါတို႔သည္ မရပ္မနား အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ထပ္ျပန္တလဲလဲ အၿမဲတေစ ခ်ီးက်ဴးၾကပါ ကုန္၏။ ေလးစားၾကပါကုန္၏။ အစဥ္ထာ၀ရ သတိရၿပီး တမ္းတပူေဆြး မိၾကပါကုန္၏။

(၄) အို - ဗမာ့သူရဲေကာင္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔…. ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ ေသြးျဖင့္ ေရးမွတ္ခဲ့ေသာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးႀကီးကို တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ထားရန္ႏွင့္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး၏ ရန္သူမွန္သမွ် တြန္းလွန္ေခ်မႈန္းၾကပါမည္ဟု ယေန႔ ဤကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ လာေရာက္စုေ၀းေနၾကေသာ လူထုႀကီးက ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အဓိဌာန္ျပဳၾကပါကုန္၏။

(၅) အို - ဘ၀တစ္ပါးေျပာင္းသြားၾကေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔…. ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ အတြက္ ရည္မွန္းတမ္းတၿပီး လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အဖို႔မွန္သမွ်ကို အမွ် ေပးေ၀ၾကပါကုန္၏။ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားၿပီး လားရာသုဂတိမွေန၍ သာဓုအႏုေမာ ဓနာ ျပဳၾကပါကုန္ေလာ့…။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ ၀ိဥာဥ္အေပါင္းသည္ ငါတို႔၏ ဤအဓိဌာန္ခ်က္ကို မပ်က္မကြက္ ေဖာက္ဖ်က္ေသြဖည္မႈ မရွိေစရန္ အလင္းေရာင္ ေပးႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း - ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။

- ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက အေလးအျမတ္ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကရေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ားအား လုပ္ႀကံသြားသည္မွာ ၾကက္ကေလး၊ ငွက္ကေလး သတ္သလို လြယ္ကူ လြန္းလွသည္။ ပို၍ ခံျပင္းမိသည္မွာ ကိုယ့္ျမန္မာထဲက ဂဠဳန္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ လုပ္၀ံ့မႈ၊ လုပ္ရက္မႈ၊ လုပ္ရဲမႈပင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား အေၾကာင္း စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္တိုင္း ထိုေနရာသို႔ေရာက္လွ်င္ စာအုပ္ကို အလိုလို ပိတ္မိသည္။ တက္ေခါက္မိသည္။ အံႀကိတ္မိသည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္မိသည္။ ခံျပင္း ေဒါသႏွင့္အတူ မ်က္ရည္စတို႔ ေ၀့၀ဲလာတတ္သည္။ ``ကိုယ့္ျမန္မာ ႏိုင္ငံ အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း လုပ္ရက္ေလျခင္းကြာ´´ ဆိုၿပီး ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္မိသည္။

- မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ယခုအခ်ိန္ထိရွိခဲ့ရင္´´ဆိုသည့္ အေတြးသည္ ကၽြႏ္ုပ္ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးထဲ၊ ဦးေႏွာက္ထဲ၌ ေတြးမိေနဆဲပင္။ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကပင္ လူငယ္အခြင့္အေရးမ်ားကို လက္လႊတ္၍ အေျခအေနအရ လူႀကီးဆန္ခဲ့ရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ တကၠသိုလ္ ပညာအစား ႏိုင္ငံေရးအလုပ္မ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့ရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ကိုယ့္ေျမႏွင့္ တစ္နယ္ရပ္ျခားတုိင္းတစ္ပါးတြင္ ရဲေဘာ္ရဲဖက္မ်ားႏွင့္အတူ ေနပူ၊ မိုးရြာ မေရွာင္၊ အစားဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲ၊ ပါး႐ိုက္ခံ၊ အဆဲခံ၍ စစ္ပညာသင္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ မိမိမွာ အ၀တ္အစာ ဘယ္ႏွစံုရွိမွန္းပင္ မသိခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ အိမ္တြင္ မိသားစုႏွင့္ ေနရခ်ိန္ထက္ ႐ံုး၌သာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္မ်ားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးရင္ မိသားစုႏွင့္အတူေနရင္း စာေရးဆရာလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အခုအခ်ိန္မွာ ရွိေနေစခ်င္ပါေသးသည္။

- လြတ္လပ္ေရးအရသာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခံစားေစခ်င္ပါေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ခြန္းမ်ားကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္ပါေသးသည္။ မိသားစုႏွင့္အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေပ်ာ္ေစခ်င္ပါေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးေသာ စာမ်ားကိုလည္း တခုတ္မက္မက္ ဖတ္ခ်င္ ပါေသးသည္။ ေၾသာ္… ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္.. ျမန္မာျပည္သူေတြ လြတ္လပ္ေအာင္ အခ်ိန္ေတြ ေပး၊ ဘ၀ေတြစေတးၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျမင္မသြားခဲ့ရဘူး။ လြတ္လပ္ေရးအရသာကို မခံစားသြားခဲ့ရဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကြယ္လြန္ခါနီးအခ်ိန္အထိ ``ငါ့ႏိုင္ငံအတြက္ေတာ့ ငါ ဘာမွ လုပ္မေပးႏိုင္ေတာ့ပါလား၊ ငါတို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးခရီးလမ္းက ဘယ္လိုပါလိမ့္၊ ဘယ္သူေတြဆက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ၾကမွာပါ လိမ့္´´ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနာက္ဆံတင္းခဲ့မွာပါပဲ။ လြတ္လပ္ခဲ့ပါၿပီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္။

- မိုးဖြဲေလးေတြက တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနသည္။ ေၾသာ္ ဒီေန႔ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ဘယ္ႏွစ္ ဘယ္အခ်ိန္ခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မပ်က္မကြက္ မိုးဖြဲေလးေတြ ရြာတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံ လံုးက သတိတရ လြမ္းဆြတ္ေနတဲ့ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးမွာ ရြာတဲ့မိုးေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္စား မ်က္ရည္မိုးေတြပါ။

- ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေတာင္ ရွိခဲ့ၿပီေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီေန႔ ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ မေန႔တစ္ေန႔ကလို ခံစားေနရဆဲပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အေၾကာင္းေတြကို ၀မ္းနည္းစြာ ေျပာေနၾကတုန္းပါပဲ။ ျပည္သူေတြအေပၚမွာ အလြန္ခ်စ္ခဲ့တဲ့၊ ေစတနာထားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေမ့မရတာဟာ သဘာ၀ က်ပါတယ္။

- အာဇာနည္ဗိမာန္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိ တယ္ မသိပါဘူး။ ေဘးက ဇနီးျဖစ္သူက ``မိုးေတြစိုၿပီး ဖ်ားေနဦးမယ္၊ ျပန္ၾကရေအာင္ ေလ´´ ဆိုေတာ့မွ အသိျပန္၀င္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေပါက္ ေလးကို ဇနီးျဖစ္သူ မျမင္ေအာင္ သုတ္ရင္း ဂူဗိမာန္ကို အေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲ ကေတာ့ ``ကၽြန္ေတာ္ျပဳခဲ့သမွ် ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအစုစုကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ က်ဆံုး ေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္´´ ဟု အမွ်ေပးေ၀ လိုက္ပါတယ္။

- မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြက လူကို တေပါက္ေပါက္နဲ႔။ တိုင္၀က္လႊင့္ထူထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အလံကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာမွာေတာ့ မိုးေရေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ေရာလို႔ေပါ့ဗ်ာ။

- ဇူလိုင္ ၁၉ မို႔ မ်က္ရည္မိုးတို႔ ၿဖိဳင္ေနေခ်ၿပီ…။

- ဘယ္ေမ့ႏိုင္မွာလဲ ၁၉ ဇူလိုင္ ရယ္…။

-

(ဤစာမူကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔ကာလတုန္းက ေရးခဲ့ျခင္းပါ။ အႏွစ္ ၆၀ ဆိုေသာ ေနရာမွ လြဲ၍ က်န္အေရးအသားမ်ားအားလံုးကို ယခင္အတိုင္းသာ အမွတ္တရ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။)

-

(အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္ - ဤစာေလးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ အေတြးမ်ိဳးေစ့ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ ေျမၾသဇာ ေပးခဲ့ေသာ အစ္ကိုႀကီး ေသြးသစ္ေ၀ (ဧရာ၀တီ)အား မေမ့ မေလ်ာ့ အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း)

ေႂကြခဲ့ေလေသာပန္းကိုးပြင့္ (ဇူလိုင္၁၉)

ေႂကြခဲ့ေလေသာ ပန္းကိုးပြင့္

ကိုဉာဏ္ (ပန္းေလာင္ေျမ)

ၾကာခဲ့ေလၿပီ၊ ေျခာက္ဆယ္ဆီ၌

ျမန္ျပည္သမိုင္း၊ တစ္ေခတ္႐ိုင္းခဲ့

ထိုလိႈင္းဂယက္၊ ျပင္း႐ိုက္ခ်က္ေၾကာင့္

အသက္ဇီ၀ိန္၊ ခ်ဳပ္ကာၿငိမ္ရွင့္

ဂုဏ္သိန္ အာဇာနည္ကိုးဦး။

-

တစ္အိမ္တစ္စု၊ တစ္ရြာတစ္ၿမိဳ႕

ထိုမွတစ္ခန္း၊ ျပည္လံုး၀န္း၌

ၿငိမ္းခ်မ္းမရ၊ ပူမီးႂကြၿပီ

ျဖစ္ရေလျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္မင္းတို႔

အခင္းလက္သာ၊ လြတ္လပ္ပါမည္

မၾကာမီဟု၊ ျမန္ျပည္အလွ

ၾကည့္မရေတာ့၊

လြတ္ေရးရသာ၊ ေ၀းရရွာေပါ့။

-

သူတို႔ႀကိဳးပမ္း၊ သက္စြန္႔ထမ္း၍

လွမ္းခဲ့ျမန္မာ၊ လြတ္လပ္ပါၿပီ

ျမန္မာ့အလံ၊ မိုးထက္ပ်ံၿပီ

လြတ္လပ္ေရးေတး၊ ျပည္လံုးေႂကြးေၾကာ္

ေပ်ာ္မဆံုးၿပီ၊ လြတ္လပ္ၿပီ။

-

ေခါင္းေဆာင္ပီပီ၊ အာဇာနည္တို႔

သင္တို႔ေသသြား၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားလည္း

တို႔မ်ားမေမ့၊ သည္ယေန႔၀ယ္

မေန႔ကပင္၊ ႀကံဳရသြင္သို႔

စြဲထင္အသည္း၊ ႏွလံုးထဲ၌

ေအာက္ေမ့သတိရပါသည္။

-

အေသေစာ၍။ ႏွေျမာပါသည္

ေခြးကလူသတ္၊ ရင္ဘတ္နာသည္

သို႔ေပေသာ္ျငား

သင္တို႔နာမည္၊ ဆီမီးသည္ကား

ၿငီးၿငီးအရိွန္၊ တထိန္ထိန္ျဖင့္

အစဥ္ေတာက္ေနဦးမည္သာ။ ။

-

( ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ႏွစ္ (၆၀) ျပည့္ အာဇာနည္ေန႔ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ပါသည္)

အာဇာနည္(၉)ဦးကို ဘယ္သူသတ္

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈ တရားခံ (၁၀) ဦး

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား လုပ္ႀကံခဲ့ေသာ တရားခံ (၁၀)ဦးမွာ-

၁။ ဂဠဳန္ ဦးေစာ

၂။ သက္ႏွင္း

၃။ ေမာင္စိန္

၄။ မႈံႀကီး

၅။ ေမာင္နီ

၆။ သုခ

၇။ ဘၫြန္႔

၈။ ခင္ေမာင္ရင္

၉။ ရန္ႀကီးေအာင္

၁၀။ ေမာင္စိုး

အာဇာနည္(၉)ဦးဆိုသည္မွာ

အာဇာနည္ (၉) ဦး

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ ျမန္မာသစၥာေဖာက္ တို႔၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ အတြင္း၀န္မ်ား႐ံုးတြင္ က်ဆံုးသြားခဲ့ရေသာ ျမန္မာ့အာဇာနည္ ၉ ဦး မွာ-

၁။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

၂။ ဦးဘ၀င္း

၃။ မန္းဘခိုင္

၄။ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္း

၅။ ဦးရာဇတ္

၆။ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ

၇။ သခင္ျမ

၈။ ဦးအုန္းေမာင္

၉။ ရဲေဘာ္ကိုေထြး

အကိုးအကားမဲ့ေျပာၾကည့္ျခင္း

အကိုးအကားမဲ့ ေျပာၾကည့္ျခင္း

ၿငိမ္းေအးလူ

-

မ်က္ကန္းမယားပါ သနပ္ခါးမလိုဘူး

ပန္းပုဆရာသားပါ အစားအစာမလိုဘူး

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ခုိတစ္ေကာင္ပါ အိမ္မလိုဘူး

မလိုတာေတြကို ဖြင့္ေျပာဖူးတဲ့ ေသာက္ေရအုိးႀကီးသိတယ္

လိုတာေတြကို သိမ္းထားခဲ့ဖူးတဲ့ ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္သိတယ္။

-

တိမ္ကေရးတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲမွာ

ဘ၀ရဲ႕ ေနနည္းထိုင္နည္း ရွိတယ္

လေရာင္က ငွားတဲ့ အလင္းထဲမွာ မ်ိဳသိပ္မႈေတြရွိတယ္

သစ္ရြက္ေတြက လက္ယပ္ေခၚတဲ့ ေလထဲမွာ အၿမိဳက္တရားရွိတယ္

ပ်က္ေနတဲ့ အသံခ်ဲ႕စက္ တစ္လံုးထဲမွာေတာ့

အမွန္အမွား မရွိဘူး

မေနာဓာတ္ေလးတိုတုိ လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ကို

အသက္ရွည္ခ်င္ေသးလို႔ မ်ိဳထားရတာၾကာၿပီ

အလိုဆႏၵေတြထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ သမၼာက်မ္း မရွိဘူး။

-

( ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ရယ္စရာ ရသစံုမဂၢဇင္း အမွတ္-၁၂ မွ)

နာမည္တစ္လံုးတည္းနဲ႔ၿမိဳ႕မ်ား

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နာမည္ တစ္လံုးတည္းသာ ရွိေသာၿမိဳ႕မ်ား

၁။ ေရး

၂။ ၿမိတ္

၃။ အမ္း

၄။ ဂြ

၅။ ေခ်ာက္

၆။ ၿမိဳင္

၇။ ျဖဴး

၈။ ေ၀ါ

၉။ ျပည္

၁၀။ ေဆာ

၁၁။ ေပါက္

၁၂။ ေမ

၁၃။ လိႈင္

၁၄။ ေျမာင္

၁၅။ ေပါင္

သင့္အလုပ္အတြက္ အုတ္ျမစ္(၅)ခ်ပ္

သင္ႀကိဳးစားမယ့္ အလုပ္အတြက္ အုတ္ျမစ္ (၅) ခ်ပ္

-

(၁) လူတစ္ေယာက္က အလုပ္တစ္ခုကို ႀကိဳးစားမယ္လို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ အဲဒါ ထံုးစံ ရွိရဲ႕လား။ ျဖစ္ဖူးတဲ့လူေရာ ရွိရဲ႕လားလို႔ ပထမ စဥ္းစားရမယ္။

Term of Reference

(၂) ထံုးစံလည္းရွိတယ္၊ ျဖစ္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္အထိ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ဆံုးျဖတ္ထားရမယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ႀကိဳးစားတာဟာ ျဖစ္ေနၿပီလား၊ ေရာက္ေန ၿပီလား၊ မေရာက္ေသးဘူးလား ဆိုတာ ဘယ္သိႏိုင္မွာလဲ။

Object of Aim

(၃) အဲဒီလို ဆံုးျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရွ႕က ေအာင္ျမင္သြားခဲ့တဲ့လူေတြ ဘယ္လိုလုပ္သြား ၾကတယ္ဆိုတာေတြကို ရတတ္သမွ် စာေတြ႕၊ လက္ေတြ႕၊ တစ္ဆင့္စကားကစၿပီး စုေဆာင္းမွတ္သားရမယ္။

Collecting the Reference

(၄) အဲဒီလို စုေဆာင္းၿပီးတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္မွာေရာ အဲဒီလို လုပ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ ရွိရဲ႕လား လို႔ သံုးသပ္ရမယ္။

Efficiency

(၅) ကိုယ့္မွာ စြမ္းရည္ရွိတယ္ဆုိရင္ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ေတာ့…။ ဘယ္သူက ဟန္႔တား၊ ဟန္႔တား ေရွ႕ကုိသာ တိုးၿပီး ႀကိဳးစားသြားေပေတာ့။

Straight Forward

-

( မင္းသိခၤ ၏ ပ်ားသားေခ်ာင္းက ေရေမ်ာကမ္းတင္ေအာင္ဗဒင္ စာအုပ္ မွ)

ဗုဒၶ၀င္ မွတ္တမ္း

သကၠရာဇ္ၿဖိဳျခင္း

ဘုရားရွင္၏ဘုိးေတာ္ (မာယာေဒ၀ီ၏ ခမည္းေတာ္) ေဒ၀ဒဟျပည့္ရွင္ ဘုရင္ အဥၥနမင္းႀကီးသည္ ေရာက္ဆဲသကၠရာဇ္ (၈၆၄၉) ကို ထိုႏွစ္ တေပါင္းလကြယ္ စေနေန႔ အထိ ၿဖိဳ၍ တန္ခူးလဆန္းတစ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ကို အစျပဳ၍ သကၠရာဇ္ တစ္ခု ထားခဲ့၏။ ထိုသကၠရာဇ္ကို မဟာသကၠရာဇ္ဟု ေခၚၾကေလသည္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၆၇) ၀ါဆိုလျပည့္ ၾကာသပေတးေန႔ မိုးေသာက္ယံကာလ

ကပိလ၀တ္ျပည္ရွင္ သုေဒၶါဒနမင္း၏ မိဖုရား မယ္ေတာ္ မာယာေဒ၀ီ၌ ဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ မယ္ေတာ္ မာယာေဒ၀ီ ၏ အသက္ကား ၅၅ ႏွစ္ ၆ လ ၂၀ ရက္ ရွိေတာ္မူ၏။

မဟာသကၠရာဇ္ (၆၈) ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ နံနက္ တစ္ခ်က္တီးခ်ိန္

ကပိလ၀တ္ျပည္ႏွင့္ ေဒ၀ဒဟျပည္အၾကား၊ လုမၼိနီအင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္၌ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။ ထိုအခ်ိန္ အေလာင္းေတာ္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဖြားျမင္သူမ်ားမွာ -

၁။ ယေသာ္ဓရာမင္းသမီး

၂။ အာနႏၵာမင္းသား

၃။ ဆႏၵအမတ္

၄။ ကာဠဳဒါယီအမတ္

၅။ က႑ကျမင္း တို႔ျဖစ္သည္။

ေမြးလွ်င္ေမြးခ်င္း ေျမာက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ ခုနစ္လွမ္း ႂကြလွမ္းကာ၊ ယခုဘ၀ကား ငါ့အဖို႔ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေခ်သည္ဟု ရဲရဲေတာက္စကား ႀကံဳး၀ါးေတာ္မူသည္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၆၈) ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၅) ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔

ဖြားျမင္ၿပီး ငါးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ေခါင္းေဆးမဂၤလာႏွင့္အတူ အမည္ေပးျခင္းျပဳ၏။ ေလာက၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည့္ ေယာက္်ားျမတ္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ သိဒၶတၳ မင္းသားဟု မွည့္ၾကကုန္သည္။ ေကာဏၰာည ပုဏၰားက ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္မည့္သူဟု တထစ္ခ် ေဟာခဲ့သည္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၆၈) ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၇) ရက္ ေသာၾကာေန႔

ဖြားျမင္ၿပီး ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ ကြယ္လြန္ေတာ္ မူသည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ သက္ေတာ္ကား ၅၆ ႏွစ္ ၄ လ ၂၇ ရက္ ရွိ၏။ တုသိတာ နတ္ျပည္၌ သႏၱဳႆိတ အမည္ျဖင့္ နတ္သားျဖစ္ေလသည္။

(ဆရာသစၥာနီ ေရးသားပူေဇာ္ေသာ ဗုဒၶ၀င္မွတ္တမ္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္)

ရတနာသံုးပါး

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ

သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ပိုင္းျခားထင္ထင္ ကိုယ္တုိင္ျမင္၍ ျမင္ေစေဟာၾကား ျမတ္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ပါ၏ ဘုရား။

ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ

မဂ္ေလးတန္၊ ဖိုလ္ေလးတန္၊ နိဗၺာန္ ပရိယတ္၊ ဆယ္ျဖာေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ပါ၏ ဘုရား။

သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ

သမၼဳတိ သံဃာ၊ အရိယာ သံဃာ၊ ႏွစ္ျဖာေသာ သံဃာေတာ္တို႔ကို ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ပါ၏ ဘုရား။

အသက္မ႐ွဴတဲ့ပုဂၢိဳလ္ (၇) ဦး

၁။ အမိ၀မ္းမွာ ပဋိသေႏၶေနသူ

၂။ ေရနစ္ေနသူ

၃။ ေမ့ေမ်ာေနသူ

၄။ ေသသူ

၅။ စတုတၳစ်ာန္ ၀င္စားေနသူ

၆။ ႐ူပဘ၀ အ႐ူပဘ၀ ေရာက္ေနသူ

၇။ နိေရာဓ သမာပတ္ ၀င္စားေနသူ

(အရွင္ ဆႏၵာဓိက ၏ တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္စိတ္တည္းထား မွ)

တစ္ခြက္တစ္ဖလား

တစ္ခြက္တစ္ဖလား

ပန္းလိႈင္စိုး (က်ံဳေပ်ာ္)

ညေနေစာင္းရင္

ေလကရြက္ေဖာင္းေအာင္တိုက္တယ္

ေရာဂါတစ္ခုလို

အရက္ဆုိင္ဘက္ လွည့္လွည့္ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကို

ရာသီကလည္း အလိုလိုက္လြန္းတယ္

ဒီစည္းစိမ္က

ဆက္ရက္မင္း စည္းစိမ္

မိသားစုဘ၀နဲ႔ ၀ယ္မွရတယ္

ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း အေပါင္ေပးရတယ္

ပင္စင္စားတစ္ေယာက္လို

လူ႔ဘ၀ႀကီးက အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့သလိုလိုအေတြးနဲ႔

ျမင္ေနက်႐ႈခင္းေတြကို စိတ္ကုန္တယ္

အရက္ဆိုင္ဟာ ငါ့ညေနကို အဆိပ္ခတ္ခဲ့ၿပီ

မမူးခင္ေတာ့

ေကာ္ဖီဆိုင္က ေကာ္ဖီထက္ခ်ိဳတဲ့

ဆိုင္ရွင္ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းက

ႏွင္းဆီပြင့္ေတြပဲေတြ႔တယ္ ဆူးမျမင္ဘူး

သူစီးတဲ့ ဆုိင္ကယ္ထက္ အသံပိုက်ယ္တဲ့

ဆိုင္ကယ္စီးသူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာ

ပုလင္းပဲေတြ႕တယ္ လြတ္ေနတာ မျမင္ဘူး

လူ႐ႈပ္ရင္ ညိဳ႕လာတဲ့မိုးက

ရပ္ကြက္ထဲမွာ လာရြာခ်တာ

သီခ်င္းပဲၾကားတယ္ ကီးမမွန္တာ မသိဘူး

မူးလည္းလာေရာ

ဆူးစူး၍ပင္

ဆူးႏွင့္ထြင္မည္

အသင္ဘာေျပာခ်င္သနည္း ဆိုတဲ့

ကဗ်ာရြတ္ဖို႔

ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ

ကြမ္းစားထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုထက္

ပိုပိုရဲလာၾကျပန္တာ ခက္တယ္….။

(ပလန္းနက္ ဖိုရမ္မွ ဖတ္႐ႈကူးယူထားဖူးေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္)

အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စကားအဆိုအမိန္႔မ်ား

အခ်စ္သည္ သူ႕အလိုအေလ်ာက္ေပး၏။ ၀ယ္ယူ၍ မရေပ။

Love gives itself; it is not bought.

ဘ၀သည္ ပန္းတုိင္ျဖစ္၍ အခ်စ္သည္ ၀တ္ရည္ ျဖစ္ေပသည္။

Life is a flower of which love is the honey.

အခ်စ္သည္ ကမၻာႀကီးကို တည္ေဆာက္ထားသည္။

Love made the world.

ေယာက္်ားတစ္ဦး၏ အခ်စ္ဟူသည္ သူ႕ဘ၀၏ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္၏။ မိန္းမ၏ အခ်စ္မွာ သူ႕ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္ ျဖစ္သည္။

Man’s love is of man’s life a thing apart, its woman’s whole existance.

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ဓားတစ္ေခ်ာင္း မရွိဘဲႏွင့္ သူ၏ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္၏။

Love rules his kingdom without a sword.

ရွာေဖြ၍ရေသာ အခ်စ္သည္ ေကာင္း၏။ သို႔ေသာ္ မရွာေဖြဘဲရေသာ အခ်စ္က သာ၍ ေကာင္းပါသည္။

Love sought is good, but given unsought is better.

တစ္ခါမွ မခ်စ္ရသည္ထက္ ခ်စ္၍အခ်စ္ကို ဆံုး႐ႈံးရျခင္းက ပို၍ ေကာင္းေပသည္။

It is better to have loved and lost than not to love at all.

အခ်စ္သည္ အျပစ္မ်ားကို မျမင္ပါ။

Love see no faults.

အခ်စ္စစ္သည္ ကာလရွည္ၾကာစြာ ကြဲကြာေနသည့္တိုင္ေအာင္ ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့ေပ်ာက္။

True love is never forgotten though long absence.

အခ်စ္စစ္ဟူသည္ ႏွလံုးသားအခ်င္းခ်င္း၊ စိတ္အခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ္တြင္းစိတ္တြင္း ရစ္ေႏွာင္ႏိုင္ေသာ အသိခက္ ၾကင္နာမႈ ျဖစ္ေပ၏။

True love is the secret sympathy which can bind heart at heart, mind to mind and in body and in soul.

ဦးငံုးမင္း

ဦးငံုးမင္း

နီကိုရဲ

- ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔က အစိုးရ႐ံုး၀န္ထမ္း လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ လြယ္လြယ္ကူကူ စာေရးဟုပင္ ေျပာရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ရပ္ကြက္စာေရး တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က တျခား႐ံုးစာေရးေတြလို မနက္ (၈)နာရီ ႐ိႈးစမိုးႏွင့္ ထမင္းခ်ိဳင့္ကေလးကိုင္ကာ ႐ံုးသို႔ေျပးရေသာ စာေရးမ်ိဳးမဟုတ္။ ည(၇) နာရီတြင္ ဖြင့္ေသာ ရပ္ကြက္ (ရ-၀-တ) ႐ံုး၊ (ယခု ရ-ယ-က ႐ံုး) သို႔သြားကာ ည႐ံုးပိတ္ခ်ိန္ (၉)နာရီ (၁၀)နာရီခန္႔မွ ျပန္ရေသာ စာေရးျဖစ္သည္။

- ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္က်သည့္ရပ္ကြက္က သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ရန္ေအာင္ ရပ္ကြက္မွာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္က်သည့္ ရန္ေအာင္ ရပ္ကြက္သည္ မင္းသား ရန္ေအာင္လို ခံ့ခံ့ေခ်ာေခ်ာႀကီး မဟုတ္။ သဃၤန္းကၽြန္းဘူတာႏွင့္ (၃၉) ကားႀကီးဂိတ္ နံေဘးနားတြင္ရွိေသာ ရပ္ကြက္ကေလးသာျဖစ္သည္။

- ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ လူမ်ားက ႐ံုးအလုပ္လုပ္သူ နည္းနည္း၊ ဘူတာႏွင့္ ကားဂိတ္တို႔၏ လူစည္ကားမႈကို အေၾကာင္းျပဳကာ ေရာင္း၀ယ္ၾကသူတို႔သာမ်ားသည္။ ထိုဘူတာ နံေဘးရွိ ေစ်းႏွင့္သဃၤန္းကၽြန္းေစ်းႀကီး ဆက္ေနသျဖင့္ ေစ်းသည္အမ်ားစုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ရပ္ကြက္ကေလးထဲမွာ ရွိသည္။

- လက္လုပ္လက္စား ေရာင္း၀ယ္စားၾကသည့္လူမ်ား ေနထိုင္သည့္ရပ္ကြက္ ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ညဘက္ ရပ္ကြက္႐ံုးခန္းတြင္ တက္လာၾကသည့္ ျပႆနာေတြကလည္း မၾကားဘူးသည့္ျပႆနာ မယံုႏိုင္စရာ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္သည္။

- ဟုိဘက္အိမ္က အုန္းပင္ ဒီဘက္အိမ္ထဲ ကိုင္းတဲ့ျပႆနာ၊ တစ္ၿခံတည္းေနၾကရာမွ ၿခံစည္း႐ိုးကို ပိတ္ပစ္လုိက္သျဖင့္ တစ္ဖက္အိမ္မွ အိမ္သာသြားလို႔မရတဲ့ျပႆနာ၊ ကေလးခ်င္းျပႆနာျဖစ္ၿပီး တစ္ဖက္အိမ္မွ ကက္ဆက္သီခ်င္းကို ေစာင္းဖြင့္သည့္ ျပႆနာ၊ ခ်ီတီစုၾကသည့္ ျပႆနာ စသည့္ ျပႆနာမ်ား၊ ဧည့္စာရင္းတိုင္သူမ်ား ေထာက္ခံစာေတာင္းသူမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ရန္ေအာင္ရပ္ကြက္ ႐ံုးခန္းသည္ မီးတထိန္ထိန္ အၿမဲတမ္းရွိေနတတ္ပါသည္။

- ရပ္ကြက္အတြင္းမွ ျဖစ္ေပၚသည့္ ျပႆနာမ်ားကို ရပ္ကြက္တြင္းမွ လူႀကီးမ်ားက ေျပလည္ေအာင္၊ ေက်နပ္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးၾကရ၏။ တစ္ရပ္ကြက္တည္း ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိကာ တစ္ခါတစ္ရံ ေျဖရွင္းရ လြယ္ကူ ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာင္းသိေနၾကသည့္အတြက္ ေျဖရွင္းရခက္သည္ မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္စာေရးလုပ္ခါစက ရပ္ကြက္လူႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ ႀကံဳဖူးသည္။ အသက္ (၅၀)ခန္႔ ရွိၿပီး ခပ္ပိန္ပိန္၊ အၿမဲစိုးရိမ္ပူပန္ေနတတ္၏။ ရပ္ကြက္ လူႀကီးစျဖစ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္အထိ ျပႆနာ ေသးေသးေလးေတြႏွင့္သာ ႀကံဳရသည္။ (၁၀) ရက္ခန္႔ေလာက္မွာ ျပႆနာ တစ္ခု တက္သည္။ တက္သည့္ ျပႆနာကလည္း အနည္းငယ္ ထူးဆန္း၏။

- မီးေသြးထည့္ကာ တိုက္ရေသာ ေၾကးမီးပူ ျပႆနာ ျဖစ္၏။ မီးပူငွား၍ တုိက္ၿပီး ျပန္အေပးမွာ ျပႆနာတက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မီးပူငွားသူက ျပန္ေပးေသာမီးပူသည္ သူ႕မီးပူမဟုတ္၊ သူ႕မီးပူက အႀကီး ျဖစ္ၿပီး ျပန္ေပးေသာမီးပူက အေသးျဖစ္ေနသည္ဟု စြပ္စြဲသည္။ ငွားတိုက္သူကလည္း သူငွားကတည္းက ထိုမီးပူပါဟု ေျပာသျဖင့္ ႐ံုးခန္းသို႔ ေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဉာဏ္မီသေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမွန္း မသိ။ ကၽြန္ေတာ္တင္မဟုတ္။ မေဟာ္သဓာတို႔၊ ဦးေပၚဦးတို႔၊ ခိုင္ဖုန္း တရားသူႀကီးတို႔ပင္လွ်င္ ေခါင္းကိုက္ႏိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ လူႀကီးအသစ္ကို စိန္ေခၚလိုက္ေသာ ျပႆနာလည္း ျဖစ္သည္။

- ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္လူႀကီးက ႏွစ္ဖက္စလံုးကို စစ္ေမးသည္။ ႏွစ္ဖက္စလံုးကလည္း အႀကီးအေသးသာ တြင္တြင္ေျပာ၏။ ဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္လူႀကီးက ေျပာသည္။

- ``ဒီလို ရွိတယ္ကြ။ ဒီကိစၥရဲ႕အေျခခံဟာ သစၥာတရားပဲ။ သစၥာတရား ပ်က္တဲ့အခါ ဒီလိုျပႆနာမ်ိဳးေတြ တက္ေနမွာပဲ။ က်ဳပ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာ တစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္စဥ္တုန္းက ငံုးမင္းဘ၀ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္´´

- ဘုရားဆိုသျဖင့္ ျပႆနာတက္ေနၾကသူႏွစ္ေယာက္စလံုး ေတာ္ေတာ္ၿငိမ္းသြားၾက သည္။ ငံုးမင္းဇာတ္နဲ႔ ေၾကးမီးပူအေသးအႀကီး ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြား၏။

- ``ဘုရားအေလာင္းငံုးမင္းရွိတဲ့ ေတာႀကီး မီးေလာင္သြားတဲ့အခါ ငံုးမင္းက သစၥာျပဳတယ္။ သူ႕ကို မိဘႏွစ္ပါးက စြန္႔ပစ္သြားတာ မွန္ပါတယ္။ သူ႕မွာ ပ်ံႏိုင္တဲ့ အေမြး အေတာင္မစံုတာလည္း မွန္ပါတယ္ စသျဖင့္ေပါ့ကြာ ငံုးမင္းရဲ႕ သစၥာေတြေပါ့။ အဲဒီမွာ ေတာမီးက ငံုးမင္းကို မေလာင္ဘဲ ေရွာင္သြားသတဲ့´´

- ျပႆနာတက္ေနေသာ ႏွစ္ဖက္လူေတြမွာလည္း ဘာမွန္းမသိဘဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏွင့္ နားေထာင္ေနၾကရ၏။ သူ႕ငံုးမင္းဇာတ္က အစံုလည္း မဟုတ္။ သူဘာဆက္ေျပာ မည္ကိုလည္း ဘယ္သူမွ မသိၾက။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္လူႀကီးက ခဏနားၿပီး ေၾကးမီးပူကို ကိုင္ၾကည့္ ျပန္သည္။

- ``ကဲ…၊ ဒီေတာ့….ငါတို႔မွာ အဲဒီသစၥာကို နမူနာယူၾကရမယ္။ ငါေမးတဲ့ေမးခြန္းကို အဲဒီ သစၥာနဲ႔ေျဖ။ ကဲ.. မလွသိန္း နင္သူ႕ကို ငွားတာ ဒီမီးပူပဲ မဟုတ္လား´´

- ``မဟုတ္ဘူး၊ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မမီးပူက အႀကီး၊ ေၾကးႏွစ္ပိႆာနီးပါးရွိတယ္ ဒီအေသး မဟုတ္ဘူး´´

- ``ဟုတ္ၿပီ… ကဲ … ေဌးေဌး၊ ငါတို႔ သူ႕သစၥာကို ယံုရမယ္။ နင္သူ႕ဆီက ငွားတာ ဒီမီးပူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ ေျပာေတာ့´´

- ``ဘာလို႔ မဟုတ္ရမွာလဲ ကၽြန္မက သူ႕ထက္ေတာင္ ပိုသစၥာျပလို႔ ရေသးတယ္။ တစ္အိမ္သားလံုး xxxxxxxxxxxxxxxx ၿပီး ဒုကၡေရာက္ရပါေစရဲ႕။ ဟဲ့…လွသိန္း နင္ မယုတ္မာနဲ႔…အေလ်ာ္မေျပာနဲ႔ ငါ့ဆီက ခဲတစ္လံုးေတာင္ မရဘူးမွတ္…´´

- ငံုးမင္းဇာတ္လမ္းလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ သူတစ္ခြန္း ကိုယ္တစ္ခြန္းႏွင့္ စကား ထမ်ားၾကသျဖင့္ ဆူညီေနၿပီးမွ ေနာက္ အဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က ``ဒါ ႐ံုးခန္း၊ ဇရပ္ မဟုတ္ဘူး´´ ဘာညာေအာ္သျဖင့္ တိတ္သြားၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုျပႆနာ ေျပလည္သြားပါသည္။ ငံုးမင္းဇာတ္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္၊ ေနာက္အဖြဲ႕၀င္ တစ္ေယာက္ က ျပႆနာျဖစ္ေသာ လမ္းထဲမွ အေပါင္ခံေသာ မိန္းမကို ေခၚလာကာ ေမးၿပီး ထို မီးပူ အေသးသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႕ဆီမွာ မၾကာခဏ ေပါင္ဖူးေၾကာင္း ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ ျပႆနာၿပီးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

- သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးက ဘာေၾကာင့္ ငံုးမင္းဇာတ္ကို ခင္းရသလဲဟု ေမးၾကည့္မိသည္။

- ``မသိဘူးကြ၊ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေျပာၿပီး ရွင္းတာေနမွာေပါ့´´ ဟူေသာ အေျဖသာ ရ၏။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ညမ်ားတြင္ အိမ္ရွင္အိမ္ငွား ရန္ျဖစ္သည့္ကိစၥ၊ ဖရဲသီးခုိးသည့္ ျပႆနာ၊ ဘူတာေစ်းမွ ငါးအေလးခုိးသည့္ ကိစၥ မ်ားလွစြာေသာ ျပႆနာမ်ားလာသည့္ အခါတြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လူႀကီးက ``ငံုးမင္းကေလးဟာ´´ဟု အစခ်ီၿပီး ျပႆနာ မရွင္းခင္ ငံုးမင္းဇာတ္ကို ေဟာေလ့ရွိသည္။ ငံုးမင္းလိုသစၥာ ရွိရမည္။ ငံုးမင္းစကားကို တန္ဖိုးထားရမည္ စသျဖင့္ ေျပာေလ့ရွိ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမ အံ့ၾသၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူျပႆနာ ရွင္းလွ်င္ ထိုအသံကို ၾကားရဖန္ မ်ားလာသျဖင့္ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးနာမည္ ဦးငံုးမင္း ျဖစ္သြား၏။ သူ႕ငံုးမင္းဇာတ္ကိုလည္း တစ္ရပ္ကြက္လံုး အလြတ္ရကာ သိေနၾကၿပီျဖစ္၏။

- တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္က ၿမိဳ႕နယ္မွ က်င္းပေသာ ဥကၠဌဖလားဒိုင္း အတြက္ ေဘာလံုး၀င္ကန္ရမည္။ အသင္းရန္ပံုေငြအတြက္ ရပ္ကြက္အတြင္းတြင္ရွိေသာ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား အလွဴေငြေကာက္ခံသည္။ ဖိတ္စာျဖင့္ဖိတ္ကာ ႐ံုးတြင္ ေအာင္ႏိုင္ေရး အသင္းဖြဲ႕ၾကျခင္းလည္း ျဖစ္၏။

- အလွဴေငြမ်ား ေကာက္ခံၿပီး ေဘာလံုးသမားမ်ားအတြက္ အကၤ်ီ၊ ေဘာင္းဘီ၊ ဖိနပ္ ၀ယ္ရန္ တုိင္ပင္ၿပီး အစည္းအေ၀းသိမ္းရန္အတြက္ ဦးငံုးမင္း က စကားေနာက္ဆံုး ေျပာရသည္။ ဦးငုံးမင္း က မတ္တတ္ရပ္ကာ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ေဘာလံုးသမားမ်ားကို ၾကည့္၍ ခဏစဥ္းစားသည္။

- ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သျဖင့္ ေခါင္းငံု႔ထားလုိက္သည္။ ေဘာလံုးႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာ ဇာတ္ ၅၅၀ နိပါတ္ေတာ္ထဲမွာ ရွာေနလားမသိဘူးဟု ေတြးမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္…

- ``ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရား ငံုးမင္းဘ၀တုန္းက…´´

- ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ က်န္လူႀကီးမ်ားကလည္း မ်က္ႏွာပ်က္ကုန္ၾက သည္။ ေဘာလံုးႏွင့္ ငံုးမင္း..။ အဲဒီမွာ မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူႀကီတစ္ေယာက္က ``ေဟ့လူ ဘာဆိုင္လို႔လဲဗ်´´ ဟု ၀င္တားပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မရေတာ့။

- ``ဘုရားအေလာင္းငံုးမင္းဟာ ေတာမီးႀကီးကို သစၥာျပဳတယ္။ အဲဒီသစၥာေတြေၾကာင့္ ေတာမီးႀကီးဟာ ဘုရားအေလာင္းကိုေရွာင္ၿပီး ေလာင္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘာလံုးအသင္းလည္း ေဘာလံုးကစားတဲ့အခါမွာ သစၥာရွိရမယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ကန္ရမယ့္ တစ္ဖက္အသင္းအေပၚမွာ သစၥာအျပည့္နဲ႔ ကစားရမယ္´´ျ

- ``ဟာ…ေဟ့လူ၊ ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ။ ေဘာလံုးနဲ႔ ခင္ဗ်ားဇာတ္လမ္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ´´

- သည္းမခံႏိုင္ေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ထ၍ေျပာေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးငံုးမင္း က အၿပံဳးမပ်က္ဘဲ ျပန္ေျပာခဲ့သည္။

- ``ဆိုင္တာေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီလို သစၥာအျပည့္နဲ႔ ကစားရင္ ငံုးမင္းလို ေတာမီးမေလာင္ဘဲ ကြင္းသြားသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္က လူငယ္ေတြရဲ႕ေျခေထာက္ထဲက ေဘာလံုးကို တျခားတစ္ဘက္က မလုႏိုင္ဘဲ ကြင္းသြားၾကမွာေပါ့´´

(သဘင္အႏုပညာဂ်ာနယ္ ၄၈ မွ)

တို႔တိုင္းျပည္

ေဇာ္ဂ်ီ

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔

တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္

ေစတီစပါး၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ယာစကာမ်ိဳး၊ တၫႈိးၫိႈးႏွင့္

ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းၾကား

လွည့္လည္သြားလ်က္

မစားေလရ၊ ၀မ္းမ၀၍

ဆြမ္းမွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အုိျမန္မာတို႔

တို႔ရြာတို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္

ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္

သီးႏွံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏

မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲႏွင့္

ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္

ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍

ေလာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့

အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလ်ာ့လံု႔လ

သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး

လက္႐ံုးျမားေျမာင္၊ ဉာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္

စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့

ဤေျမဤရြာ၊ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ

ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႕စပါးလဲ

ထားေလာ့တာ၀န္၊ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း

ဉာဏ္ေရွ႕ပန္း၍

တစ္၀မ္းတစ္စိတ္ ညီေစသတည္း။

(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၏ ပိေတာက္ေရႊ၀ါကဗ်ာမ်ား မွ)

ခင္ေမာင္တိုး (မိုးမိတ္)၏ သမီးရည္းစားဟာသမ်ား

ႏြားတစ္ေကာင္၏ မွတ္တမ္း

ခ်စ္သူ႕အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုဖာႀကီးေပၚမွာ အတူယွဥ္တြဲ ထိုင္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္လိုက္၏။ ခ်စ္သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ပင္ ျပန္ဖက္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အသာတြန္းၿပီး ႐ုတ္တရက္ ထရပ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ မီးခလုတ္ကို လွမ္းပိတ္၏။

ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္အျခည္ကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္လုိက္ပါသည္။ ေၾသာ္…သူအိပ္ခ်င္ ရွာၿပီကိုး။

ကၽြန္ေတာ္ သနားစိတ္ျဖင့္ ထ ျပန္ခဲ့ပါသည္။

အဖ်ား႐ွဴးဇာတ္သိမ္း

ပရိေဘာဂဆိုင္ႀကီး ပိုင္ရွင္တစ္ဦးသည္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ဖို႔ ပရိေဘာဂမ်ား၀ယ္ယူရန္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။

သူတည္းေသာ ဟိုတယ္ ဓာတ္ေလွခါးထဲ၌ တစ္ေန႔မွာ တကယ္လွ တကယ္ေခ်ာေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရ၏။ မိန္းမပ်ိဳေလးက ျပင္သစ္မေလးဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ ဘာသာစကားကို တစ္ေယာက္က နားမလည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူက မွတ္စုစာအုပ္ေလးကို ထုတ္ယူၿပီး အငွားကားတစ္စီးပံု ဆြဲျပလိုက္၏။ သူကေလးက ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္၏။ သို႔ျဖင့္ သူတို႔ အငွားကားျဖင့္ ပန္းၿခံထဲ ေရာက္ခဲ့ၾက သည္။

ထို႔ေနာက္ သူက စားေသာက္ဆုိင္ပံု ဆြဲျပျပန္၏။ ဆိုင္ထဲရွိ စားပြဲတစ္လံုးပံု ဆြဲ၏။ စားပြဲေပၚမွာ အေမးလကၡဏာပံုေလး ထည့္လိုက္၏။ သည္ေတာ့လည္း သူကေလးက ၿပံဳးၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပန္၏။ သို႔ျဖင့္ သူတို႔ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ညစာစားျဖစ္သြားၾက၏။

ညစာစားအၿပီးမွာ သူက ကေခ်သည္ေလး ႏွစ္ေယာက္ပံုကို ဆြဲျပျပန္၏။ သူကေလး အထာေပါက္သြား၏။ ထုိညမွာ သူတို႔ ႏိုက္ကလပ္တြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အားပါးတရ ကၾကေလ၏။

က လို႔ ၀သြားသည္တြင္ သူကေလးက ခဲတန္ႏွင့္ စာရြက္ေတာင္းယူၿပီး ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးပံုတစ္ပံု ဆြဲျပလုိက္၏။

သည္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ဇာတ္လုိက္ႀကီး ၾကက္ေသေသသြားေတာ့၏။ ရင္သပ္အံ့ၾသ သြားေတာ့၏။

``ဟား…အံ့ေရာ၊ အံ့ေရာ၊ က်ဳပ္ ပရိေဘာဂဆုိင္ရွင္ဆိုတာ ဒီသူငယ္မ ဘယ္လိုလုပ္ သိသြားတယ္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ အံ့ေရာ..အံ့ေရာပဲ´´တဲ့ေလ။

ျမန္မာဟူသည္

ျမန္မာဟူသည္

ၫြန္႔ဟံ (ၾကဴေတာ)

- တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ စုေပါင္းေနထိုင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္း၀ယ္ စုၿခံဳေပါင္းစည္း ေခၚေ၀ၚသမုတ္အပ္ေသာ ျမန္မာ ဟူေသာ အမည္က ၀ိေသသ ထူး၏။ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္၏။ ``ျမန္မာျဖစ္ရ ဂုဏ္ရွိစြ´´ဟု ဆိုရေလာက္၏။ ျမန္မာမွန္သမွ် ျမန္မာလူမ်ိဳး၏ သမုိင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံရင္းျမစ္ကို သိသင့္၏။ လူမ်ိဳးအေၾကာင္းသိမွ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာစိတ္ဓာတ္ ပို၍ခိုင္မာလာမည္။ အထူးသျဖင့္ သမိုင္းေၾကာင္းရွိေသာ ျမန္မာအစကို သိသင့္သည္။

- အတိတ္မဲ့ ရာဇ၀င္မဲ့မဟုတ္ေသာ ျမန္မာတို႔သည္ လူ႕သမိုင္းတြင္ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ရွိခဲ့၏။ လူရည္လူေသြးလည္း ျမင့္မား၏။ ``ေခတ္´´ဟူသည့္ လူမ်ိဳးတို႔၏ ကာလပိုင္း၊ ရာဇ၀င္ပိုင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းတို႔သည္ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့သည္။ သိျမင္ျခင္း ေျပာဆိုေနထိုင္က်င့္ႀကံျခင္း ကိစၥမ်ားတြင္ လူမ်ိဳးႏြယ္ေဗဒႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေနေပသည္။ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ျမန္မာ့အႏွစ္သာရသည္ အေျခခံေကာင္းလ်က္ရွိသည္။ စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုးတက္ေပသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ လူမ်ိဳးအေၾကာင္း ျမန္မာဟူသည့္ သမိုင္းအစကို သိျမင္ဖို႔ လံု႕လျပဳၾကျခင္းမွာ လက္ေတြ႕ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥ ျဖစ္၏။ ျမန္မာပညာရွင္ႀကီးမ်ား၏ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္း သုေတသနျပဳမႈမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။

- ``မိမိေနထိုင္သည့္ တိုင္းျပည္တြင္ ေမြးဖြားသူကို တုိင္းရင္းသား၊ ဘာသာစကား ႐ိုးရာဓေလ့အႏြယ္စသည့္ အတူအညီ ခံယူဆင္းသက္လာေသာ လူစုကို လူမ်ိဳး၊ တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ခင္မင္ရန္ကိစၥကို ခ်စ္ၾကည္ေရး´´ ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ရွိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

- ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေရွ႕အေနာက္ မိုင္ေပါင္း ခုနစ္ရာေက်ာ္၊ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ မိုင္ေပါင္း ၁၇၀၀ ေက်ာ္၊ စတုရန္းမိုင္ေပါင္း ႏွစ္သိန္း ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ တစ္နံတစ္လ်ား ရွိေသာ ေဒသႀကီးျဖစ္၏။ ဤႏိုင္ငံအတြင္း၀ယ္ ျပည္နယ္၊ တုိင္း ၁၄ ခု ျဖင့္ ပိုင္းျခားကာ ႏိုင္ငံေရးရာ အျဖာျဖာကို စီမံေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။

- ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၀ယ္ လူမ်ိဳးစု ၁၃၅ စု ေနထိုင္လ်က္ ရွိၾကသည္။ ကခ်င္အစုတြင္ ၁၂၊ ကယားအစုတြင္ ၉၊ ကရင္အစုတြင္ ၁၁၊ ခ်င္းအစုတြင္ ၅၊ ဗမာအစု ၉၊ မြန္အစု ၁၊ ရခိုင္အစု ၇၊ ရွမ္းအစု ၃၃ ဟူ၍ တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားရွိၾကသည္။ မ်ိဳးႏြယ္စုအခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပရပါက ကခ်င္အစုတြင္ ဂ်င္းေဖာ၊ မဒူ၊ လရွီး၊ အဇီး၊ ရ၀မ္၊ ရွမ္းဗမာ၊ ရွမ္းတ႐ုတ္၊ ထ႐ုန္း၊ ရွမ္းအစုတြင္ ကိုးကန္႔၊ ၀၊ လားဟူ၊ အခါ၊ ပအို၀္း၊ အင္းသား၊ လီဆူး၊ ပေလာင္ စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

- ျမန္မာဟူေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္အတြင္း ညီရင္းအစ္ကိုမ်ားသာ ျဖစ္၏။ အမ်ိဳးအႏြယ္ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာတရား၊ ေျပာဆိုသည့္ ဘာသာစကား မတူညီေသာ္လည္း ေအးအတူ ပူအမွ် ဒုကၡသုခ အတူတကြ ခံစားၾကရသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ``ျမန္မာစစ္လွ်င္ ရွမ္း၊ ရွမ္းစစ္လွ်င္ ျမန္မာ၊ ေယာႏွင့္ ရခိုင္ ႏိႈင္းၿပိဳင္ထား၀ယ္၊ ဗရယ္ေတာင္သူ၊ ေျပာပ်ဴကမ္းယံ၊ ခုနစ္တန္ ျမန္မာ´´ ဟူေသာ လကၤာ ``သက္ႏွင့္ ရခိုင္၊ ႏိႈင္းၿပိဳင္ေတာင္သူ၊ ပ်ဴကမ္းယံေယာ၊ ထား၀ယ္ေႏွာက၊ သတၱ ျမန္မာမ်ိဳး´´ ဟူေသာ ေဆြမ်ိဳးစပ္လကၤာ တို႔က ျမန္မာလူမ်ိဳးအတြင္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏီွးေၾကာင္း ၫႊန္ျပလွ်က္ ရွိသည္။

- တကယ့္ဇာစ္ျမစ္အားျဖင့္ အေျခခံ အတူတူပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မ်ားျပားလွစြာေသာ ေသြးခ်င္း၊ သားခ်င္းတို႔၏ အေၾကာင္းကား ေလ့လာ၍ မကုန္ခန္းႏိုင္ေအာင္ ရွိေနသည္။ သို႔အတြက္ သမိုင္းပညာ ႐ႈေထာင့္မွ လည္းေကာင္း၊ မႏုႆေဗဒ ႐ႈေဒါင့္မွလည္းေကာင္း သုေတသနျပဳ၍ မဆုံးေအာင္ ရွိေနရသည္။

- တိဗက္ ျမန္မာ အႏြယ္တြင္ ပ်ဴ၊ သက္၊ နာဂ၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ဗမာ၊ ကခ်င္ စေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ား ပါ၀င္ၾကကာ ျမန္မာစကား အသံုးအႏံႈး အႏြယ္အုပ္စုတြင္ မ႐ူ၊ လရွီး၊ အဇီး၊ မိုင္းသား၊ မြန္၊ ဓႏု၊ ေယာ၊ ရခိုင္၊ ထား၀ယ္၊ ၿမိတ္၊ ေတာင္႐ိုး၊ အင္းသားမ်ား ပါ၀င္သည္´´ ဟူေသာ ေဟာေျပာခ်က္လည္း ရွိသည္။

- ျမန္မာအစႏွင့္ ပတ္သက္၍ အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားၾကသည္။ ပညာရွင္ သုေတသီမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးပမ္းၾက၊ ေလ့လာၾက၊ ေဖာ္ထုတ္ၾက၊ တင္ျပၾကသည္။ အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ ႐ႈေထာင့္အေထြေထြမွ တင္ျပခ်က္မ်ား ရွိၾကသည္။ အမ်ိဳးသားေရးကိစၥလည္း ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသုေတသီ ေဒါက္တာ လုစ္ က ``ျမန္မာအစ ေက်ာက္ဆည္က´´ဟူေသာ အယူအဆတင္ျပင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္။ ``ျမန္မာအစ တေကာင္းက´´ဟူေသာ မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္ အယူအဆလည္း ရွိေနသည္။

- ျမန္မာပညာရွင္ႀကီးမ်ားကလည္း ျမန္မာ့အစဥ္အလာမ်ားကို ယဥ္ေက်းမႈစာေစာင္၊ စာတမ္းမ်ား ျပဳစုထုတ္ေ၀လ်က္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာပညာရွိ ဆရာႀကီး ဦးဖုိးလတ္ က ``ေရွးေဟာင္းျမန္မာရာဇ၀င္ ႏွင့္ သုေတသန´´ စာအုပ္တြင္ ``ျမန္မာအစ´´ အယူအဆကို အက်ယ္ဖြင့္ခဲ့သည္။ သုေတသန စာအုပ္နိဒါန္းကို ၾကည့္လွ်င္ အတန္အသင့္ ရိပ္စားမိႏိုင္ပါသည္။

``ခုိင္လံုေသာ မွတ္တမ္းမ်ား မရွိမီေခတ္ႏွင့္ စပ္ဆုိင္သည့္ ျမန္မာေရွးေဟာင္းရာဇ၀င္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျမန္မာတို႔၏ အစဥ္အလာ ရာဇ၀င္သမိုင္း စသည္တို႔ တြင္ ေတြ႔ရသည္မွာ သဘာ၀မက် ဒ႑ာရီဆန္လွသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေခတ္သုေတသီ တို႔၏ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္မ်ားကို ဖတ္႐ႈၾကည့္ျပန္ေသာအခါ တစ္ဖက္သတ္က်၍ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လွသျဖင့္ လည္းေကာင္း စာေပေလ့လာပညာရွာမွီး သူတို႔၏ နယ္တြင္ မည္သူမွ် ေက်နပ္မႈကို မရဘဲ ရွိေနသည္မွာ ၾကာျမင့္ေခ်ၿပီ။ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသူတို႔အထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ပါ၀င္သည္´´

``လူမ်ိဳးျခားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားမွတ္တမ္း မွတ္စာသမုိင္း ရာဇ၀င္တို႔တြင္ ေဖာ္ျပျခင္း မရွိက ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာတို႔၏ သမုိင္း ရာဇ၀င္ကို မည္သို႔မွ် အတိအက် မယူဆႏိုင္ဟူေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမွာ လြန္စြာ ေဖာက္ျပန္၍ တစ္ဖက္သတ္ က်လြန္းေခ်သည္´´

``ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း၌ ထိုအခါက ႀကီးစိုးလ်က္ရွိေသာ ကတူးလူမ်ိဳးတို႔၏ ရန္ေၾကာင့္ ဧရာ၀တီျမစ္ ရွမ္းေျမျပန္႔လြင္ျပင္သို႔ မဆင္းသက္ႏိုင္ ေသးဘဲ ေတာင္ဘက္သို႔ ဆက္လက္သြားေရာက္ၿပီးလွ်င္ နတ္ထပ္ေတာင္က်မွသာလွ်င္ ထိုအခါက မြန္တို႔ သိမ္းပိုက္လ်က္ရွိေသာ ေက်ာက္ဆည္နယ္အတြင္းသို႔ သက္ဆင္းခဲ့ၾက သည္ဟူေသာ ေခတ္သုေတသီတို႔၏ အယူမွာ က၀ိဆန္သူတို႔၏ စိတ္ကူးယဥ္၊ လုံေလာက္ေသာ သက္ေသ၊ အေထာက္အထားကင္းမဲ့ေသာ ႀကံဆခ်က္မွ်သာ ျဖစ္ေခ်သည္´´

စသည္ျဖင့္ ေခ်ပခ်က္ျပဳကာ ရာဇ၀င္၊ သမုိင္းသုေတသန သာဓကမ်ားႏွင့္အတူ ျပတ္ျပတ္သားသားေရးသားတင္ျပလုိက္သည္။ သုိ႔အတြက္ ျမန္မာမႈကို ျမတ္ႏိုးေသာ ျမန္မာအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားသူတို႔အတြက္ တအားတက္စရာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

- မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ျမက္ေရး ပညာျပန္႔ပြားလႈံ႕ေဆာ္ေရး စာစဥ္က ထုတ္ေ၀ေသာ ဦးဘသန္း၏ ျမန္မာရာဇ၀င္ စာအုပ္ပါ ``ျမန္မာႏိုင္ငံ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား´´ က႑မွ ျမန္မာလူမ်ိဳးအစပထမ အေၾကာင္းကို တင္ျပလိုပါသည္။

- ျမန္မာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတို႔အနက္ ထင္ရွားေသာ လူမ်ိဳးမ်ားကား ျမန္မာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း လူမ်ိဳးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာပညာရွိတို႔က ျမန္မာ၊ ေယာ၊ ရခုိင္၊ ထား၀ယ္၊ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ ေတာင္သူဟု ျမန္မာခုနစ္မ်ိဳးကို ေရတြက္သည္။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္းလူမ်ိဳးတို႔ကို ရွမ္းမ်ိဳးသံုးဆယ္တြင္ ထည့္သြင္း ေရတြက္ၾကသည္။

- ျမန္မာ၊ မြန္စေသာ တိုင္းရင္းသာလူမ်ိဳးအားလံုးပင္ ေျမာက္ဘက္ရွိ တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ပိုင္း၌ ေရွးပေ၀သဏီက ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ ေမာင္ဂိုလ္(ေမာင္ဂြ) အႏြယ္လူမ်ိဳး မ်ား ျဖစ္ၾက၍ မိမိေနရင္းေဒသ၌ အစာ၊ ဆန္ေရ ရွားပါးၾကသည္ႏွင့္ ေတာင္ဘက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကၿပီးလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္းက်ရာ ေဒသတို႔ ၌ ၿမိဳ႕ျပျပည္ရြာ တည္ေထာင္ေနထုိင္ၾကဟန္ တူသည္။

- ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ေနထုိင္ၾကေသာ အဆိုပါလူမ်ိဳးတို႔အနက္ ေရွးအက်ဆံုး ျဖစ္ဟန္တူေသာ လူမ်ိဳးမွာ ``မြန္လူမ်ိဳး´´ျဖစ္သည္။ မြန္လူမ်ိဳးတို႔ကား မြန္ခမာ အႏြယ္ ျဖစ္၍ တ႐ုတ္ျပည္အေနာက္ပိုင္း ကုန္ျပင္ျမင့္မ်ားမွ ေတာင္ဘက္သို႔ ဆင္းလာၿပီးလွ်င္ ဧရာ၀တီျမစ္၀၊ စစ္ေတာင္းျမစ္၀၊ သံလြင္ျမစ္၀၊ မဲနန္ျမစ္၀၊ မဲေခါင္ျမစ္၀ အရပ္ေဒသ တို႔၌ ၿမိဳ႕ရြာ တည္ေထာင္ ေနထိုင္ၾကသည္။

- ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဒုတိယ လာေရာက္ၾကေသာ လူမ်ိဳးမ်ားမွာ တိဗက္တို ဘားမင္းလူမ်ိဳး မ်ား ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ၄င္းတိဗက္တိုဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔သည္ တိဗက္ႏိုင္ငံအေရွ႕ပိုင္း ျဗဟၼပုၾတျမစ္ေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၍ ဆင္းလာၿပီးလွ်င္ အာသံႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ အတြင္း အရပ္ေဒသမ်ား၌ ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္၍ ေနထိုင္ၾကသည္။ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္ တို႔မွာ ၄င္းတိဗက္တိုဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔မွ ဆင္းသက္ ေပါက္ဖြားလာဟန္ ရွိသည္။

- ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ကား ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ မူလအႏြယ္ရင္းျဖစ္၍ ျမန္မာရာဇ၀င္တြင္ ထင္ရွားေသာ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာဟူေသာ အမည္ကို ရာဇ၀င္၌ သေရေခတၱရာအပ်က္တြင္မွ ေတြ႕ရသည္။ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ အခ်က္အခ်ာကား ျပည္ၿမိဳ႕၊ ေရႊဘိုနယ္၊ ဟန္လင္း၊ မံုရြာရွိ ဖိုး၀န္းေတာင္၊ ရမည္းသင္းရွိ ေညာင္လြန္း၊ မေကြးနယ္၊ ဗိႆႏိုးအရပ္မ်ား ျဖစ္၏။ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ကား စာေပအကၡရာရွိေသာ အထက္တန္းစား လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္သည္။

- ကမ္းယံဟူသည္ကား သံတြဲမွစ၍ ေတာင္စဥ္ခုနစ္ခ႐ိုင္၌ ေနထိုင္ေသာသူတို႔ကို ဆိုသည္။ ရခုိင္လူမ်ိဳးတို႔၏ ေရွးေဟာင္းအႏြယ္ျဖစ္သည္။ သက္လူမ်ိဳးတို႔ေဒသျဖစ္ေသာ မစၧဂီရိမွာ ရခုိင္ျပည္၏ အေနာက္ေျမာက္ယြန္း ကစၧပနဒီျမစ္ညာတြင္ရွိေၾကာင္း သက္လူမ်ိဳး၊ က်ပင္းလူမ်ိဳးဆိုသည္မွာ ဧရာ၀တီအေနာက္ဘက္ ခ်င္း၊ ေယာ စေသာ ခပ္႐ိုး႐ိုးလူမ်ိဳးမ်ားကို ဆိုရိပ္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

- တိဗက္တို ဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔ေနာက္ တိုင္ေခၚ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ လာေရာက္ၾကသည္။ ကရင္လူမ်ိဳးတို႔သည္လည္း အာရွတိုက္အလယ္ပိုင္းမွ လာေရာက္ၾကလ်က္ ဧရာ၀တီျမစ္၊ သံလြင္ျမစ္၊ မဲနန္ျမစ္အၾကားရွိ ေတာင္ကုန္းမ်ားတြင္ ေနထိုင္စျပဳသည္။ ေနာင္မွ ျမစ္၀ ကၽြန္းေပၚသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။

- ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔ကား ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕အနီးသို႔ လာေရာက္ၾကသည္။ ထိုမွ အာသံနယ္သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တိဗက္တိုဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ အႏြယ္တူသည္ ဟု ဆို၏။

- ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတို႔သည္ တိဗက္တိုဘားမင္းလူမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္ဟန္ရွိေၾကာင္းဆိုရာတြင္ ၄င္းအႏြယ္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာေပါက္တူျခင္း၊ ျမား၊ နား၊ မီး၊ လမ္း စသည့္ အတန္မ်ားေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရတို႔ႏွင့္ တိဗက္ေ၀ါဟာရတို႔ တူျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုဆိုပါသည္။ တူးေဖာ္ရရွိသည့္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္လည္း တင္ျပရန္ရွိသည္။ ``ျမန္မာအစ တေကာင္းက´´ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားရွိသည္။ တေကာင္းမွတစ္ဆင့္ သေရေခတၱရာ၊ ယင္းမွ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ စစ္ကိုင္း၊ အင္း၀ စသည္ျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ၾကသည္ဟု ဆိုေပသည္။

- ျမန္မာအစႏွင့္ပတ္သက္၍ သုေတသီတို႔က အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ``ျမန္မာ´´ ဟူသည္မွာ ပုဂံသား၊ တေကာင္းသား၊ စစ္ကိုင္းသား၊ အင္း၀သား စသူတို႔ ေပါင္းစုလ်က္ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကယား၊ ကရင္ စသည့္ လူမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၏ ``တို႔ျပည္ေထာင္စု´´ ကဗ်ာတြင္ ေဖာ္ျပထားသကဲ့သို႔ စိတ္၀မ္းလက္ညီ ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ အဓြန္႔ရွည္ေရးတို႔ကို ရြက္ေဆာင္ၾက ဖို႔သာ ျဖစ္၏။

ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း

မင္းႏွင့္ ကခ်င္ႏွင့္၊ ခ်င္းႏွင့္ ကယားႏွင့္

ရွမ္းႏွင့္ ရခုိင္ႏွင့္၊ မြန္ႏွင့္ ကရင္ႏွင့္

သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္၊ အေနတတ္လွ်င္

နတ္ျပည္ႏိႈင္းတု၊ ျပည္ေထာင္စုဟု

သူ႕ေစတနာထား၊ သူ႕စကားကို

မိန္႔ၾကားလိုက္ေသာ၊ ထိုအခါ

ေမာရွမ္းထိုထို၊ ေရွ႕တခုိမွ

ေတာင္ၿပိဳေနာက္မွာ၊ နယ္စပ္ရာတည့္

ခါကာဘုိရာဇီ၊ ေျမာက္ဖ်ားဆီမွ

ေအာက္ျပည္ေကာ့ေသာင္၊ သို႔တိုင္ေအာင္တည့္

ေတာေတာင္ႀကံ့ခံ၊ ကမ္းယံဆီးတား

တုိင္းျခားရန္စြယ္၊ အႏၱရာယ္မွ

ကာကြယ္မည္တို႔၊ ႀကိဳ၏သို႔

ဆီ ပဲ ထန္းလ်က္၊ လက္ဖက္ မက္မန္း

၀ါဂြမ္း ေရနံ၊ ဆန္ ဆား ငါးပိ

သီးမွည့္စံုစြာ၊ လိုရာရာတို႔

အညာအေၾက၊ ေျမျပန္႔ေတာင္တန္း

ကူးသန္းေရာယွက္၊ စီးပြားဆက္ေအာင္

တက္သက္မည္သို႔ ႀကိဳ၏သို႔။